အချိန် အုပ်စိုးသူ Chapter 6 အပိုင်း(၅) မိဘများ

မိုးခြိမ်းသံလို ဟိန်းထွက်နေတဲ့ အသံကြီးက ရှန်အိမ်တော်တစ်ခုလုံးကို ရိုးတွင်းခြင်ဆီထဲကနေ တုန်လှုပ်စေပြီး အိမ်တော်အတွင်းက အစေခံတွေနဲ့ အစောင့်တွေတောင် ကြောက်လန့်ပြီး အလျင်စလို ဒူးထောက်ချလိုက်ပါတယ်။ မြင်းလှည်းက ရှန်အိမ်တော်ရဲ့ အ၀င်၀ကို ဦးတည်ပြီး တရှိန်ထိုး၀င်ရောက်လာတာကြောင့် ရှန်အိမ်တော်အပြင်ဘက်က လမ်းသွားလမ်းလာတွေတောင် ဖြူရော်သွားကြပါတယ်။ မြင်းလှည်းမောင်းသူဟာ မြင်းတွေကို ကောင်းမွန်စွာ ထိန်းချုပ်နိုင်တာကြောင့် ရထားလုံးက ရှန်လုံနဲ့ မီတာအနည်းငယ်အကွာမှာ ရပ်တန့်သွားပါတယ်။ မြင်းလှည်းရဲ့တံခါးကို အထဲကနေကန်ဖွင့်လိုက်တာကြောင့် တံခါးက လေထဲကို ပျံသန်းသွားပြီး အိမ်တော်ရဲ့နံရဲ့တိုက်မိကာ သစ်သားအပိုင်းအစတွေအဖြစ်မြေပြင်ပေါ်ကို ပြန့်ကျဲသွားပါတယ်။

မြင်းလှည်းထဲကနေ အသက်၄၀အစပိုင်းအရွယ် ဒေါသထွက်နေတဲ့အမျိုးသားတစ်ယောက်က ခုန်ဆင်းလာပါတယ်။ သူဆင်းလိုက်တဲ့နေရာက မြေပြင်တောင် တုန်ခါသွားတယ်လို့ ထင်ရပါတယ်။ အမျိုးသားက အရပ်မြင့်မြင့် ၁.၅မီတာ (၅ပေ၁၁လက်မ)ရှိပြီး တန်ဖိုးကြီးအပြာရောင်၀တ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားပါတယ်။ သူ့မျက်နှာအသွင်အပြင်က ထက်မြက်တဲ့ပုံရှိပြီး မျက်ခုံးထူထူ၊နှာတံဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ကြီးထွားသန်မာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရှိပါတယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေက နီရဲနေပြီး သူထုတ်လွှင့်နေတဲ့ ဒေါသနဲ့ အော်ရာတွေကြောင့် သူ့ဆံပင်တွေတောင် ထောင်မတ်နေပါတယ်။

သူက ရှန်လုံဆီကို ဒေါသတစ်ကြီး လမ်းလျှောက်လာပြီး ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းဆီတိုင်းက သူ့အနားက မြေပြင်ကိုလှုပ်ခါစေပါတယ်။ ရှန်လုံဘာမှ မတုန့်ပြန်ရသေးခင်မှာပဲ သူ့ပုခုံးကို ဆိုးဆိုးရွားရွား ဖိနှိပ်ခံလိုက်ရပြီး အဲ့ဒီဖိအားကြောင့်အရိုးထဲကနေတောင်မှ နာကျင်မှုကို ခံစားရပါတယ်။

အမျိုးသားက ရှန်လုံရဲ့မျက်လုံးထဲကို စိုက်ကြည့်ရင်း အစောပိုင်းက အိမ်တော်အရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေပေမယ့် အခုတော့ ကြောက်ရွံစွာမြေပြင်ပေါ် ဒူးထောက်နေတဲ့ အစောင့်နှစ်ယောက်ကို အရမ်းကျယ်လွန်းလို့ သစ်တောပြာမြို့တစ်ခုလုံး ကြာနိုင်လောက်တဲ့ အသံနဲ့အော်ပြောလိုက်ပါတယ်။

``သမားတော်လုကို ပင့်ဆောင့်ခဲ့စမ်း´´

အဲဒီနောက်တော့ လူကြီးက ရှန်လုံစကားပြောတာကို မစောင့်တော့ဘဲ အတင်းအကျပ်ဆွဲခေါ်သွားကာ အိမ်တော်ရဲ့နားနေခန်းထဲက အစေခံတွေအသင့်ပြင်ထားပေးတဲ့ ကုတင်ပေါ်ကိုလှဲအိပ်ခိုင်းပါတယ်။

ရှန်လုံရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်စစ်ဆေးပြီး ဘာဒဏ်ရာမှ မရှိတာတွေရတော့မှ လူကြီးက တစ်ချိန်လုံး အသက်အောင့်ထားရတဲ့အလား အခုမှ စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။

ရှန်လုံ ၏အတိတ်ဘဝတွင် မည်သည့်အခက်အခဲများကြုံခဲ့ရသည်ဖြစ်စေ၊ ယခင်ကအာဟာရချို့တဲ့သည့် သူ့ကိုယ်ခန္ဓာလေးမည်မျှ နာကျင်ခဲ့ရသည်ဖြစ်စေ ဂရုမစိုက်သော်လည်းယခုတော့သူ့ဘဝတွင်ပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ်မျက်ရည်နှစ်စက်ကျဆင်းသွားပြီး သူ၏မျက်လုံးများကနီရဲလာခဲ့သည်။

ထို့နောက် စိတ်လှုပ်ရှားမှုအပြည့်ဖြင့်နောက်ဆုံးတွင် ရှန်လုံသည် စကားလုံးတစ်လုံးပြောလိုက်သည်

"အဖေ"

သူ့အတိတ်ဘ ၀ တွင်ပြောဆိုခွင့်မရခဲ့သည့်စကားလုံးတစ်လုံးဖြစ်ပြီးသူ၏ဘ ၀ တွင်မည်သည့်အခါမျှပြောဆိုလိုခြင်းမရှိဟုသူအမြဲတမ်းခံစားခဲ့ရသည့်စကားလုံးတစ်လုံးလည်းဖြစ်သည်။

မူလ ရှန်လုံသည်သူ၏မိဘများနှင့်နက်ရှိုင်းသောဆက်ဆံရေးရှိသော်လည်းယခု ရှန်လုံ သည်ယခင် ကရှန်လုံ မဟုတ်ခဲ့ပါ။ စွန့်ပစ်ခံထားရသောမိဘမဲ့ကလေးတစ် ဦး သည်သူ၏ဘဝတစ်လျှောက်လုံးတွင်စစ်မှန်သည့်မိသားစုတစ်စု၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့်စိုးရိမ်ပူပန်မှုတို့ကိုပြသပေးမည့်လူတစ် ဦး တစ်ယောက်မျှမရှိခဲ့ပါ။နောက်ဆုံးတွင် ရှန်ဖုန်း ၏မျက်လုံးများထဲ၌ ဂရုစိုက်မှုများနှင့်ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့ကိုတွေ့မြင်ရလိုက်ပြီးသူ၏စိတ်ဒဏ်ရာများပြေပျောက်သွားခဲ့သည်။ ရှန်ဖုန်း က

``ဒီလိုအခြေအနေမျိုးနှင့်အိမ်ပြန်ရလောက်အောင်ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ´´

သူ့သားအားမေးခါနီးတွင် အသက် ၃၀ နှောင်းပိုင်းရှိလှပသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်သည်ခန်းမထဲ ၀ င်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရှန်အန်း သည်သားဖြစ်သူ၏ပျက်စီးနေသောအဝတ်အစားများကိုသတိပြုမိသည်နှင့်ချက်ချင်းပင်သူမ၏မျက်လုံးများကမျက်ရည်များစီးကျလာသည်။ ရှန်အန်းထံမှရသည့်ခံစားချက်သည် ရှန်ဖုန်းထံ မှခံစားခဲ့ရသည့်ခံစားချက်နှင့်ဆင်တူသည်။သူသည် မိခင်ဖြစ်သူအကြောင်းကို မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် ပြန်စဥ်းစားကြည့်ရင်း မိခင်ဖြစ်သူ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုခံစားခဲ့ရသည်။ လက်နှစ်ဖက်စလုံးဖြင့် သူ၏အမေနှင့်အဖေကိုပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

သူ့စိတ်ထဲတွင် အသံတိုးတိုးလေးကြားလိုက်ရပြီး တြိဂံကျောက်တုံးလေးဘေးတွင်ရှေးဟောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည်။

သို့သော်သူ၏မိဘနှစ် ဦး လုံးရှေ့တွင်ထိုင်နေသဖြင့် ရှန်လုံ က၎င်းကိုစစ်ဆေးရန်အချိန်မရပေ။ သူ့အဖေ ရှန်ဖုန်း၏အသံမှာအမျက်ဒေါသထွက်နေသည်။

'ငါ သစ်တောပြာမြို့ကနေ ၈ ရက်လောက်ပဲ မရှိခဲ့တာ ငါအပြင်သွားတုန်းဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ ငါ့သားကဒီလိုတောင်ဆိုးဆိုးဝါးဝါးထိခိုက်သွားရအောင် ဂူရီနဲ့ဂူရှီက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ '

ရှန်ဖုန်း နှင့် ရှန်အန်း နှစ် ဦး စလုံးက ဂူရီနှင့်ဂူရှီ တို့ မည်သို့နေထိုင်ခဲ့သောကြောင့် သားဖြစ်သူသည် ဤပုံစံဖြင့် ပြန်လာခဲ့ရသည်ကိုသိရှိလိုကြသည်။

``အဖေဂူရီနှင့်ဂူရှီတို့နှစ် ဦး စလုံးကဒီနေ့မှာပဲကျွန်တော့်ကိုကာကွယ်ပေးရင်းနဲ့သေဆုံးသွားပါပြိီ။ ''

ရှန်လုံ၏အသံသည်အေးစက်နေသော်လည်းဒေါသထွက်နေသည်ကိုသိ ရှိနိုင်သည်။

'' ဘာဖြစ်သွားတာလဲ ''

ရှန်ဖုန်း နှင့် ရှန်အန်းတို့ အံ့အားသင့်စွာမေးမြန်းလိုက်ကြသည်။ ဂူရီနှင့် ဂူရှီ တို့သည် ရှန်လုံ ၏ကိုယ်ရံတော်များဖြစ်ကြပြီး ဂူရီ မှာမြေကြီးအစောပိုင်းအဆင့် ၂ အဆင့်ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်ပြီး ဂူရှီ သည်မြေကြီးအဆင့် ၁အထွပ်အထိပ် အဆင့်ကျွမ်းကျင်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ အပြာရောင်သစ်တောမြို့တစ်ခုလုံးတွင်ဂူရီနှင့်ဂူရှီတို့ကိုအားကောင်းသောကျွမ်းကျင်သူများအဖြစ်သတ်မှတ်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်သူသား မဟုတ်ဘဲ အခြားတစ်ယောက်၏ပါးစပ်မှထွက်ပေါ်လာပါက ရှန်ဖုန်း သည်ထိုအရာကိုဘယ်တော့မှယုံကြည်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ချီ ဖွဲ့စည်းမှုအဆင့် ၁ မှ အဆင့် ၉ အထိအဆင့်အသီးသီးကိုအစောပိုင်း၊ အလယ်ပိုင်းနှင့်အထွတ်အထိပ်အဆင့်ဟုခွဲခြားထားသည်။ ချီဖွဲ့စည်းမှုအဆင့်ပြီးမှ မြေကြီးအဆင့်သို့ရောက်ရှိခြင်းဖြစ်ရာ မြေကြီးအဆင့်မြင့်ကျင့်ကြံသူ ၂ ဦး သေဆုံးခြင်းသည်တုန်လှုပ်ဖွယ်ကိစ္စဖြစ်သည်။

``အပြာရောင်တောအုပ်ရဲ့ဆင်ခြေဖုံးနားမှာရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်က အနီရောင်အသီးတစ်လုံးကိုတွေ့ရှိခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ကောလာဟလတွေပျံ့နှံ့နေတယ်။ ''

ရှန်လုံ ကပြောလိုက်သည်။

``အေဖလည်းသိတာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ မယ်ရီဒန်တွေက ပိတ်ဆို့နေပြီး ကျင့်ကြံလို့မရဘူးဆိုတာ။ ဒါပေမယ့်အနီရောင်သစ်သီးကို မရီဒန်ဖွင့်ဆေးပြားအဖြစ်သမားတော်လုကို ဖော်စပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်စတင်ကျင့်ကြံနိုင်မှာပဲ။ ''

ရှန်ဖုန်းကြားဖြတ်မပြောခင် ရှန်လုံက ဆက်ပြောလိုက်သည်

'' အဖေအမြဲတမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာကျွန်တော်သိပါတယ်၊ ကျွန်တော်ကျင့်ကြံ လို့မရတာကြောင့်၊ အနီရောင်သစ်သီးနဲ့တခြားဖြေရှင်းနည်းတွေကို အဖေကြိုးစားရှာဖွေခဲ့တယ်၊ဒါပေမယ့် အဖေက အဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ခါမှ ဖွင့်မပြောပြခဲ့ဘူးဆိုတာကို ကျွန်ေတာ်သိပါတယ်"

ရှန်ဖုန်းက ဘာမှမပြောပဲသူ့မျက်နှာနည်းနည်းနီနေသည်။ သူ့သား ရှန်လုံက ကျင့်ကြံနိုင်ခြင်းမရှိတာကြောင့်သူဟာအမြဲတမ်းနောင်တရခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် သစ်တောပြာမြို့ ဒါမှမဟုတ် အင်ပါရီရယ်မြို့တော်နှစ်ခုစလုံးမှာဖြစ်နိုင်ချေရှိတဲ့ဖြေရှင်းနည်းတွေကိုအမြဲရှာဖွေခဲ့တယ်။ ရှန် ဖုန်းကိုယ်တိုင် အပြာရောင်တောအုပ်ထဲကို အကြိမ်များစွာစွန့်စားခဲ့ဖူးပေမယ့်လည်းအခုအချိန်အထိသူ့သားအတွက်လိုအပ်တဲ့အရာကိုဘယ်တော့မှရှာမတွေ့ခဲ့ပါဘူး။

`` အဲ့ဒါကြောင့် ဒီတစ်ေခါက် အဖေဧကရာဇ်မြို့တော်မှာရှိနေတုန်းတစ်ယောက်ယောက်ကအနီရောင်သစ်သီးကိုတွေ့ပြီဆိုတာကြားတော့ကျွန်တော်ဆက်မနေနိုင်တော့ဘဲ၊ ဂူရီနဲ့ဂူရှီနှစ် ဦး စလုံးကိုခေါ်ပြီအပြာရောင်တောအုပ်ကိုအတူတူလာခဲ့တယ်။ သားရဲ့အကြံအစည်ကအပြာရောင်သစ်တောဆင်ခြေဖုံးကိုသာရှာဖွေရန်ဖို့ပဲ။ မြေကြီးအဆင့်ကျွမ်းကျင်သူ ၂ ဦး နဲ့သာဆိုရင်ကျွန်တော်တို့ အန္တရာယ်နဲ့ကြုံတွေ့ရမည့်အခွင့်အလမ်းကလည်းအလွန်နည်းပါးတယ်။ ဒါပေမယ့်ကျနော်တို့လည်း အနက်ရောင်အင်္ကျီ ၀ တ်ထားတဲ့လူ ၅ ယောက်ကလမ်းမှာချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မယ်ဆိုတာဘယ်လိုသိနိုင်မှာလဲ။ !"

ဟု ရှန်လုံကဒေါသနှင့်ပြောကြားလိုက်သည်။ ရှန်ဖုန်း နှင့် ရှန်လုံ တို့နားလည်သွားကြသည်။ လူ ၅ ယောက်ကမြေကမ္ဘာ့အဆင့်မြင့်ကျွမ်းကျင်သူ ၂ ယောက်ကိုချုံခိုပြီးတိုက်ခိုက်ခဲ့တယ်။ဒီလုပ်ကြံခံရမှုရဲ့နောက်ကွယ်မှာလူတစ်ယောက် က ရှန် မိသားစုအမွေဆက်ခံသူကိုသေစေချင်နေတယ်ဆိုတာ။ ရန်သူကသက်တော်စောင့် ၂ ယောက်ကိုအရင်သတ်ပြီးမှ ရှန်လုံကို သတ်ချင်တာကြောင့် ရှန်လုံက ထွက်ပြေးခွင့်ရခြင်းသာဖြစ်သည်။

ရှန်လုံ ကဒီလူတွေသူတို့အဖွဲ့ကိုဘယ်လိုဝိုင်းထားတယ်၊ ဘယ်လိုတိုက်ခိုက်ခဲ့တယ်ဆိုတာကိုရှင်းပြပြီး နောက်ဆုံးမှာရုတ်တရက်လျှပ်စီးမုန်တိုင်းကြောင့်လုပ်ကြံသူတွေကြောက်လန့်သွားပြီး၊ သူ့ကို မသက်ခင်မှာပဲထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်သွားကြောင်းကိုရှင်းပြခဲ့တယ်။ ရှန်ဖုန်း နှင့် ရှန်အန်း တို့နှစ် ဦး စလုံးက ဝမ်းမြောက်ရွှင်လန်းသွားပြီး သူ့တို့ကလေးလေးက ကံကောင်း၍ သေခြင်းတရားမှ လွတ်မြောက်နိုင်ခဲ့သည်ကိုကျေးဇူးတင်မိသည်။ ရုတ်တရက်အစောင့်တစ်ယောက်က ခန်းမထဲ ၀ င်ရောက်လာပြီးဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာပြောလိုက်သည်။

'' သခင်ကြီး၊ သမားတော်လုရောက်လာပါပြီ ''

Translator - VIntage

ပါ၀ါကျောက်တုံးလေးတွေနဲ့အားပေးခဲ့ပါဦးလို့ 🥺🥺

Chapter 6 - အပိုင်း(၅) မိဘများ

Popular novel hashtag