Dark Beast Summoner Kabanata 157: Isang pares ng mga singsing
«PrevNext»
≡ Talaan ng mga Nilalaman
Mga setting
Kabanata 157 Isang Pares ng Rings
Ayaw tawagan ni Mu Yuheng ang bayaw ni Long Moshen.
Ang dalawa ay hindi pa nag-asawa, kaya tinawag niya ang kanyang bayaw sa oras na ito, at ang mga tagalabas ay tiyak na magmumura sa kanyang kapatid!
Gayunpaman, ang isang ginoo ay hindi maaaring maghabol ng isang salita.
Napakabit siya.
Si Mu Wushuang ay namula at hinila ang manggas ni Long Moshen: "Hoy, ano ang pinagsasabi mo!"
Paano niya mapipilit ang kapatid na tawagan ang bayaw!
"Naaalala ng haring ito na sinabi ni Yuheng na tatawagin niya ang haring ito sa kanyang susunod na lalaki sa susunod na nakita ko siya, tama? Ang memorya ng hari na ito ay dapat na maging maayos."
Long Mo said in a deep low voice.
Sa pagsasalita tungkol dito, naalala ni Mu Wushuang na nasa labas siya ng Phoenix Ruins sa araw na iyon. Dahil hindi niya makita ang kanyang sarili, ang taong malamig at walang ekspresyon sa karaniwang mga araw, ang hysterical craziness at scarlet ay lumitaw sa kanyang mga mata.
Sa oras na iyon, hindi niya makakalimutan ang ugali niya.
Sa sandaling iyon ay nanginginig ang kanyang puso.
"Ate ... Bayaw."
Biglang sumigaw si Mu Yuheng sa mahinang boses.
Tinutupad ng isang ginoo ang kanyang pangako, natural na gagawin niya ang sinabi niya.
Gayunpaman, hindi niya inaasahan ang ganitong uri ng pamagat, pagkatapos sumigaw, hindi ito nakakahiya tulad ng naisip niya.
Naisip niya, dapat ay nakilala niya si Long Moshen bilang kanyang bayaw noong una.
"Well, kunin mo, palitan mo ng dila."
Ang mga sulok ng bibig ni Long Mo ay itinaas ng malalim, at naglabas siya ng isang regalong matagal nang inihanda mula sa singsing at itinapon ito sa mga kamay ni Mu Yuheng ayon sa gusto.
Aba naman! Pati ang pagsaludo ay nagbago!
Nakita ni Mu Wushuang na ang regalo ay nakabihis ng isang magandang boxy box. Sa masamang ugali ng tiyuhin, dapat ay handa na ito noon pa. Hintayin mo lang ang araw na ito!
Hindi tumanggi si Mu Yuheng, sumigaw ang bayaw, at nakakasawa tingnan sa labas.
Masagana siyang nagpasalamat: "Salamat sa bayaw."
Ang ngiti sa sulok ng malalim na labi ni Long Mo ay hindi tumigil, at muli siyang naka-hook.
"Isa pa para sa iyo."
Kumuha siya ng isa pang bote ng jade kay Mu Yuheng.
Si Mu Yuheng ay nagulat, ang bayaw na ito ay napaka mapagbigay?
Natanggap niya ito sa isang pagkamangha, at sinabi: "Salamat sa bayaw."
Mas masaya pa si Long Moshen, kahit may ngiti sa mga mata, naglabas siya ng isang sandatang diwa: "Halika, bibigyan ka ng bayaw ng isa pang madaling gamiting sandata."
Sa pagtingin sa itim na espada sa kanyang braso, naramdaman ni Mu Yuheng na hangga't patuloy siyang tumatawag sa kanyang bayaw, patuloy niyang bibigyan ang isang bagay sa kanyang sarili.
"Salamat, hindi, hindi ko na kinaya!"
Sadya niyang hindi tinawagan ang bayaw sa oras na ito.
Nakita ni Mu Wushuang na bahagyang nakasimangot ang tiyuhin ng emperor, tulad ng inaasahan, wala siyang inilabas.
Paikot ikinulong niya ang kanyang mga mata. Anong uri ng libangan ang tiyuhin ng emperor? Napakasaya bang tawagan siyang bayaw?
Ang mga bagay na ibinigay niya kay Yuheng ay tiyak na hindi ordinaryong mga produkto.
Kung patuloy na tatawagin ni Yuheng ang kanyang bayaw, maaaring maipalabas niya ang kanyang pamilya!
Si Mu Wushuang ay nalibang, kung bakit ang tito ng emperor ay napakatanga, kung bakit hindi niya napansin dati!
"Mu Yuheng, maaari kang sumakay pabalik nang mag-isa."
Sa gate ng palasyo, malalim na sinabi ni Long Mo.
Alam ni Mu Yuheng na hinaharangan niya ang pag-ibig sa pagitan nila ng kanyang kapatid, kaya't hindi niya napigilang hindi ngumuso. Dati, tinawag niya siyang Yuheng, ngunit ngayon ay tinatawag na siya sa kanyang apelyido at apelyido. Hindi ba dahil hindi na siya tumawag ulit sa bayaw?
"Ate, umuwi ka ng maaga, huwag kang magalala lolo at ako!"
Sinabi ni Mu Yuheng sa kanyang kapatid, at pagkatapos ay binuksan ang kanyang kabayo nang hindi pumapasok sa pagitan nila.
Gayunpaman, ang kanyang mga salita ay napaka-iskema din. Ang pagbabalik ni Sister ay hindi papayag sa Long Mo na samantalahin ang kanyang kapatid. Kung sabagay, hindi pa siya kasal! Kahit na tinawag niya ang kanyang bayaw, hindi siya maaaring lumampas sa mga patakaran!
Ang ekspresyon ni Long Moshen ay hinila pababa nang sabay-sabay, pinagsisisihan na binigyan ang bata ng magandang bagay.
Nang makita si Mu Wushuang na naghahanda upang makasakay sa sedan chair, mabilis na hinawakan ni Long Moshen ang kanyang baywang ng wilow:
"Shuang'er, hahawakin ka ng haring ito."
"Hindi na kailangan, kaya kong umakyat ng mag-isa!" Sa kasamaang palad, ang mga salita ay nasa bibig pa rin. Matigas ang kamay ng isang tao, hinila siya sa malapad na dibdib, at pagkatapos ay dinala siya sa malambot na sedan.
Ang malambot na sedan ng emperador ay malaki at komportable, at may ilang mga tao na nakaupo sa gilid, ngunit hindi niya ito binitawan, at niyakap siya ng mahigpit sa kanyang mga braso, na parang takot sa pagtakbo nito.
Medyo nagpumiglas siya at nais na bitawan muna siya.
Bago pa siya makapagsalita, may nilagay siya sa daliri niya.
"Shuang'er, ngayon ay isang espesyal na araw, may mga regalo si Yuheng, at mayroon ka ding mga regalo."
Ang mga tainga ni Mu Wushuang ay medyo mainit, anong espesyal na araw, hindi ba't pumapayag lamang na makasama siya ngayon? Hindi ito tungkol sa pag-aasawa, ngunit napakahusay at pormal ba!
Ngunit hindi niya tinanggal ang mga bagay sa kanyang mga daliri. Sa halip, itinaas niya ang kanyang mga daliri sa pamamagitan ng ilaw. Mayroong isang maliit na singsing na parang pilak at ginto sa singsing na daliri, ngunit tiyak na hindi ito isang ordinaryong materyal, dahil pagkatapos ilagay ito sa kanyang kamay, Nararamdaman niya ang dugo mula sa puso na bumubuhos sa singsing, na parang mayroong koneksyon sa singsing
"Maaari bang ilagay ito sa akin ni Shuang'er?"
Malambot ang boses sa kanyang tainga.
Mayroong isang magkaparehong singsing sa kanyang palad, ngunit ang laki ay mas malaki, ngunit ang kanyang kamay ay bahagyang nanginginig. Natatakot ka ba sa pagtanggi?
Nakatingala, nakikita ang inaasahan at pag-igting sa kanyang malalim na mga mata, hindi niya kayang tanggihan, nag-aalangan siyang tumingin sa guwapong mukha nito, kinuha ang singsing at inilagay sa singsing na daliri.
"Well!"
Sa sandaling mailagay ang singsing, ang kanyang mga labi ay mahigpit na tinatakan ng kanyang naglalagablab na init, at kasabay nito ang nag-iinit na init mula sa kanyang singsing na daliri, humihigpit ang singsing, hindi niya namamalayang inunat ang kanyang kamay, ngunit nalaman na hindi niya magawa hubarin.
Bahagya siyang kinagat sa labi, para bang pinarusahan siya sa hindi nito pagiging seryoso.
Di nagtagal, hinalikan siya ng kanyang walang kakayahan na paghalik sa halik at naging isang pool ng tubig sa kanyang mga braso.
Matapos ang isang halik, pareho silang humihinga nang bahagya.
Pinigilan ni Long Moshen ang pagkabalisa sa kanyang katawan, at pinihit ang kanyang katawan upang maiwasan ang takot sa kanya, pagkatapos ay mas hinigpitan niya ang yakap sa babae, at tinawag na "Shuang Er Shuang Er" sa tainga nito.
Naramdaman nitong namamanhid siya sa buong paligid, at sa sandaling ito, natatakot ako na ang kanyang mga paa ay malambot kahit na tumayo.
"Tiyo Emperor, hindi ko maalis ang singsing."
Makalipas ang ilang sandali, dahan-dahang lumapit si Mu Wushuang, tinaas ang likod ng kanyang kamay, at tinanong siya.
"Ang pares ng mga singsing na ito ay nagbibigay-daan sa iyo at sa aking makita ang posisyon at panganib ng bawat isa. Kung nasa panganib ka, maaari kang maginhawa para sa hari na ito na iligtas ka, at hindi ka pinapayagan ng hari na ito na alisin mo ito."
"Napakahusay?"
Hindi nakakagulat na naramdaman niya na pagkatapos ilagay ang singsing sa kanya, tila mayroon siyang ilang kontak.
Maingat na pakiramdam, parang naramdaman niya ang malakas na hininga ng buhay ng tiyuhin ng emperor!
Ito rin dapat ang pinakamahusay na sandatang espiritu!
"Imposibleng alisin ito?" tanong niya ulit.
Ang pares ng singsing na ito ay pareho sa mga modernong singsing sa kasal. Nagsusuot siya ng pares kasama ang tiyuhin ng emperor, na palaging kakaiba ang pakiramdam, at ang pag-unlad na ito ay masyadong mabilis.
Kung hindi mo ito maiaalis, hindi mo ba kailangang isuot ito habang buhay?
"Oo, kung nais mong kunin ito sa hinaharap, susunduin ka ng haring ito para sa iyo."
Sinabi ni Long Moshen.
Ang aking puso ay medyo nalulumbay, tulad ng inaasahan, ayaw pa rin ni Shuang'er na magsuot ng parehong singsing sa kanya.
At nagsinungaling siya, at ang pares ng mga singsing na ito ay hindi aalisin pagkatapos suot ang mga ito maliban kung ang isa sa kanila ay namatay.
Kaya, Shuang'er, kahit na mamatay ka, hindi ka bibitawan ng hari na ito.
«PrevNext»
≡ Talaan ng mga Nilalaman
Marami pang mga Xianxia Novel
Pagnanakawan ng Langit
2.8 (5 boto) - 57K mga pagtingin
Ang lungsod ng Monkey King
5.0 (1 mga boto) - 29K mga pagtingin
Walang hanggan
5.0 (2 boto) - 277.8K mga pagtingin
Tumingin nang higit pa »
Tungkol Sa Amin Makipag-ugnay sa Amin Patakaran sa Cookie DMCA Patakaran sa Privacy Mga Tuntunin ng Paggamit
Copyright © 2019 - MTLNovel.com