Chapter 46 - Salamin - Chapter 46

Nang makaroon ako ng malay ay wala akong makita. Nakapiring ang aking mga mata ng mahigpit. Kahit kaunting liwanag ay walang masilip ang aking mga mata. Sinubukan kong gumalaw ngunit nakagapos ang aking magkabilang braso malapit sa bandang siko. Kahit naigagalaw ko ang aking mga kamay ay hindi ko naman ito maabot at dahil din sa ako'y nakahiga. Napansin ko rin na wala akong suot na saplot dahil sa dumadaming malamig na hangin sa aking buong katawan. Parang may dulo ng tela lang na nakapatod sa ibabaw ng aking tiyan. Marahil isa itong kurtinang nakasampay para sa hindi ko malamang dahilan.

"Bakit ganito ginawa nila sa akin?!? Ano balak ng mga kidnapper?!?!" ang tanong ko sa aking sarili dahil sa aking lagay. Ibinaling ko sa kaliwa't kanan ang aking ulo bago sumigaw. "Mga putang ina niyo! Bakit ganito ginawa niyo sa akin?! Pera lang habol niyo kinuha niyo pa dangal ko mga tarantado kayo!"

Maya-maya ay may kumaluskos sa aking gilid papalapit sa akin at may sinubo sa aking bibig at pilit sa akin iyon ipinalunok kasabay ng tubig. Matapos noon ay nakaramdam ako ng mainit at malalambot na labi na dumampi sa aking bibig. Nagulat ako nang agad na lumusong sa loob ng aking bibig ang dila ng taong humahalik sa akin. Ang sarap niya humalik. Sa sobrang sarap ay nakalimutan ko na na ako'y nakidnap at di ko na inalala pa ang aking lagay.

Mabilis na uminit ang aking kalamnan sa halikan pa lamang. Naramdaman ko nanagwala agad ang aking alaga habang patuloy kami sa ganoong lagay.

Hindi nagtagal, nakaramdam ako na parang may sumampa sa aking balakang. May nasikip at madulas na sumalubong sa dulo ng aking alaga. Napaungol ako sa bilis ng paglamon nito sa akin. Hindi nagpatumpiktumpik ang sumampa sa akin. Alam kong babae ang nakapatong sa akin sa mga oras na iyon kaya't agad kong inalis ang aking bibig mula sa mga labing nakikipaghalikan sa akin. Nagbalak muling humalik sa akin ang mga labi ng hindi ko kilalang nilalang ngunit iniwas ko lang ng iniwas ang akin. Hindi naghintay ang nakasuksok sa aking alaga. Agad itong nagpaitaas baba ng walang humpay sa aking balakang. Sa mga sandaling iyon ay nawala ang aking takot at napalitan agan ng pandidiri.

Narealize ko na lang na plano ito ni Don Amante. Baka nagbabakasakali siyang bumawi ako sa aming napag-usapan kaya't ako'y kanya na niyang inunahan.

"Tang ina naman! Tito! Kailangan pa ba na ganituhin mo ko para lang magkaapo?! Papayag naman ako! Huwag lang sa ganitong setup! Bakit walang lalaki dito?!?!" ang sigaw kong sinasabayan ng aking halinghing at hingal gawa ng paglabaspasok ng aking alaga sa lagusan ng babae.

Hindi ako nakarinig ng sagot mula sa aking tiyuhin. Sahalip, nakaramdam ako ng isang malaking kamay na humawak sa aking kaliwang kamay at nagmistulang guide na ipinahawak sa akin ang isang mainit at matigas na batuta. Naramdaman ko na nakamaong ang may ari ng aking hinahawakan dahil sa nakapa ko ang bukas na zipper nito at ang nakalaylay na shirt na bigla niyang itinaas.

Lalo akong nag-init sa aking nahawakan. Para akong naulol bigla nang malaman kong isang patola ang aking hinahawakan. Agad akong umabot ng aking labi na parang naghihinay ng halik. Hindi naman ako nagkamali dahil agad na bumalik ang isang mainit at malambot na pares ng labi ang lumapat sa akin. Dahil wala akong nararamdaman na nakapatong sa aking dibdib kahit may nakaupo sa aking balakang, napagtanto ko na dalawang tao ang aking kasama sa mga sandaling iyon.

Binayo ko ang aking hawak habang binabayo ako ng babae sa aking harapan. Kakaibang experience ang aking naramdaman. Para akong gutom na gutom sa laman na birhen sa mga oras na iyon.

Sa kasagsagan ng mga pangyayari. Inalis ng lalaki ang aking kamay sa kanya at maya-maya ay naramdaman ko na lang ang kanyang mga kamay na marahang pumipisil sa aking magkabilang pisngi upang ako'y humarap sa kanyang banda at ngumanga.

"Bakit pa kasi nakapiring ako?!?! Pwede niyo naman takpan na lang ang babae na yan!" ang mala senyorito kong ipinarinig sa kanilang halat. Isang pamilyar na impit na tawa ng isang lalaki ang aking narinig bago lumusong ang kanyang alaga sa aking bunganga na hindi pa tapos magsalita. Natigilan na lang ako sa kasarapan ng mga nangyayari. Ilang sandali na lang ay umuungol na siya gawa ng ipinagagawa niya sa akin.

Parang hinihigop at minamasahe ang aking alaga sa patuloy at mabilis na pagtaas baba ng babae sa aking balakang.

Marahang nilaro ng alaga ng lalaki ang aking bibig habang hinahaplos niya ang aking batok sa tuwing lumalabas sa aking bibig ang kanyang talong. Ginanahan ako sa kanyang ginawa kaya't pinag-igihan ko ang aking pagsuso sa kanya.

Nang lumipas ang ilang sandali ay nakaramdam na ako na para akong naiihi. Iluluwa ko na sana ang nakasubo sa aking bibig ngunit ang kamay na nakahawak sa aking batok ay pinigilan ako sa aking balak gawin. Lalong bumilis ang ganyang paggalugad sa aking bibig. Basang-basa na ng laway at precum ang aking pisngi. Dinig ko ang ungol ng lalaki na sumasabay sa akin kahit barado ng kanya ang aking bibig. Pamilyar masyado ang kanyang ungol at hiningal ngunit dala ng kabaliwan sa mga nangyayari at pagkalulong sa paglalaro namin ng amoy ng mga sandaling iyon ay hindi ko na ito masyadong nabigyang pansin.

Kasabay ng aking pagputok ang mas mariin at mas sagad na paglusong ng napakainit at tigas na ari ng lalaki sa aking bibig. Nakaramdam ako bigla ng nakakakiliting pagtalsik ng maraming manamisnamis na dagta sa aking ngalangala. Halos maduwal ako ngunit sa hindi ko malamang dahilan ay parang uhaw na nilunok ko ang lahat habang nakabaon pa rin ito sa aking bibig.

Maya-maya, umahon na ang babae sa aking harapan. Sabay nito ang paglabas ng alaga ng isa sa aking bibig.

Pagod na pagod ako at sobrang nanghihina. Nawala lahat ng aking iniisip kanina dahil sa mga nangyari. Bago ko pa mapuna ang mga susunod na magaganap na kaluskos sa aking paligid ay marahang hinalikan ako muli ng mga labi na kanina kong kahalikan. Punong puno ito ng pagmamahal, mapusok, at maraming ibigsabihin. Habang nasa ganoon akong lagay ay nakaramdam ako ng isang karayom na tumusok sa aking braso.

"Rodel?" ang tanong ko bago ako nawalan ng malay. Hindi ako magtataka kung si Rodel nga ang lalaking iyon dahil siya lang ang kilala ni Don Amante at siya lang din ang nabanggit sa usapan namin habang kami'y nag-aalmusal.

Pero bakit? Bakit pa rin ako nagawang mahalin ni Rodel sa kabila ng lahat? Bakit parang wala lang sa kanya ang masasakit na sinabi ko kanina? Ganoon pa talaga katindi ang pagmamahal niya sa akin? Paano ko bubuksan muli ang puso ko sa kanya? Paano?

Nang magkaroon ako muli ng malay ay pansin kong ako'y nakahiga na sa aking kama sa loob ng aking silid. Masakit ang aking ulo at parang panaginip lang ang lahat ng nangyari sa akin. Hirap akong bumangon sa kama upang umupo sa gilid dahil sa nananakit ang aking mg kalamnan. May kung anong nakadikit sa aking pisngi at ito'y aking kinapa at tinignan. Natawa ako nang maalala ko at malaman kung ano ang bagay na iyon sa aking pisngi.

"Sira ulo talaga itong si tito." ang sabi ko sa aking sarili ng nakangiti. Tumayo ako mula sa kama at naglakad patungo sa sala kung saan marahil naroon ang matanda sa mga oras na iyon. Alas singko na marahil sa mga sandaling iyon.

Nang pababa pa lang ako sa hagdan kung saan tanaw ko na ang aming sala ay nakita ko nga ang taong aking hinahanap upang kausapin. Hindi pa ako nakakalapit ay sumigaw na agad ako upang kausapin si Don Amante.

"Tito! Natakot ako sa ginawa mo kanina ah! Bakit si Rodel pa yung pinasama mo sa akin? Parang animal tuloy ako kanina na pina…" ang bati ko habang humahakbang sa mga huling baitang ng hagdan. Natigil ako sa aking sasabihin nang itapat ni Don Amante ang kanyang hintuturo sa kanyang mga labing nakatikom na may pigil na ngiti.

Napatingin sa akin ang matanda at binalikan ako ng pilyong ngiti. Hindi siya agad sumagot hanggang sa ako'y makarating sa kanyang tabi. Pinaalis ni Don Amante ang kanyang mga alalay hanggang sa kaming dalawa na lang ang tao sa paligid.

"I can see in your eyes that'll you'll retreat from the idea kaya inunahan na kita. All was planned accoringly. Even your driver and your bodyguard doesn't know anything about it. Sinabihan na lang namin sila nang magising sila na may nakakitang pulis kaya napigilan sila sa binabalak nila." ang natatawang bulong niya.

"You're harsh tito. Didn't you even see what happened there?" ang pangungunsensiya ko sa kanya.

"No. I didn't wanna see it. I don't have to be there. Besides, like we have talked about. We should be in the shadows." at napailing na lang ako kahit nakangiti sa kanyang sinabi.

"What about the girl? Please don't kill her." ang pakiusap ko sa kanya.

"Don't worry, Jasper. I have the papers ready. I have this planned out nung mga araw na nasa ospital ako mtapos akong atakihin sa puso sa alitan natin. Bago pa dumating ang mama ni Simon. Bago ka pa maging isang tunay na Elizalde sa apelyido mo." ang pauna sa akin ng matanda. Kinabahan ako dahil sa mukhang itutuloy yata niya ang pagpatay sa babae matapos mailuwal ang aking panganay.

"I need you to sign some papers pag naihanda na. Pirma mo na lang ang kulang. We won't have any problems after that."

"Hindi mo ko sinasagot, tito. Paano na lang ang ina ng magiging anak ko?" ang nag-aalala kong tanong sa kanya.

"I wouldn't agree to your thinking this morning and you really don't have it in you, which is good. You're just acting it but you're not anything like it. She won't be killed. Her request before was for us to make sure she gets enough to go by everyday so she'd stop working as a baby maker. Sa dami ng anak niya hindi na rin niya alam kung saan at kanino na ito ngayon. Sinigurado ko rin na maganda ang hulmahan ng panganay mo para maganda ang kalalabasan kahit alam kong s dugo pa lang ng mama mo ay hindi na ako magdududa sa lakas kaya naging kahawig mo siya." ang kampanteng kwento ni Don Amante sa akin. Lubha naman akong kinabhan sa kanyang pagkakasabi bagama't hindi niya ito ipapapatay.

"So, alam niya na Elizalde ang magiging anak niya??" ang tanong kong hindi makapaghintay ng kasagutan mula sa matanda.

"Like I said, we're in the shadows. She doesn't even know us. It's all in the papers na rin. What she knows lang is ang isa sa mga tauhan kong lalaki ay hiniling sa kanya ang iyong kahilingan. Nagpanggap siya na kaya niyang bayaran ang babae para lang magkaroon siya ng anak. We have so many connections and it's not going to be a problem. Legally din, she can't trace us kung isang araw subukin man niyang bawiin ang anak niya o maghabol siya sa yaman natin." ang kampanteng sagot niya sa akin na nagpalubag sa aking loob. Tumawa siya matapos magsalita na akin namang pinagtaka.

"Jasper, you're still naive on most things in life. Try considering good things first before we really take action. I was testing you early this morning. Nga pala, why were you out of school agad?" ang pangaral niya sa akin na sinundan ng pagtatanong matapos maalala na maaga akong umalis ng paaralan.

"Ah… Eh… kasi… may kakatagpuin sana ako. Paano niyo po nalaman?" habang kumakamot ako ng aking ulo.

"Rodel told me. You may not remember but he also works for me. He loves you and he cares a lot about you din kaya hindi naging madali ang pag-uusap namin tungkol sa pagbabantay niya sa iyo." mabilis na nag-init ang aking dugo at namula ang aking mukha sa galit.

"And you were planning that too all along? Nasaan si Rodel?!?! Makausap ko nga siya! Was he also playing with me the whole time?!?!?! Siya kasama ko kanina nung punlaan ko ang babaeng iyon!!" ang nanggigigil kong demand sa matanda.

"He's using one of our guest rooms here and he's currently resting. You said somethings that are not really that nice, jiho. You should've been more careful with your words and consider the feeling of others first before you speak." ang sagot ng matanda na sinundan ng pangaral.

"Don't worry, Jasper. Everything about Rodel is genuine. He isn't acting it out for you. Hindi ko siya inutusan sa bagay na iyan." ang dagdag ni Don Amante. Tinamaan ako sa kanyang sinabi ng patunayan niyang totoo ang mga ipinakita sa akin ni Rodel nitong huli.

"So, you want to mend things for us? You want to fix something that was once ours, tito?" ang paglilinaw ko sa kanya. Tumango muna ang matanda bago sumagot.

"Yes, I'm helping Rodel in a way. To pay for what I did to both of you. I'm blaming myself for what happened to the two of you." ang malungkot na sagot sa akin ng matanda habang nananatili akong nakatayo sa kanyang harapan. Natuwa naman ako sa sinabi niya sa akin kaya't tinabihan ko siya sa sofa.

"Tito, thank you for all of your efforts for me and Rodel but it ain't gonna happen anymore." ang malambing kong sabi sa kanya sabay ng pagpatong ng aking ulo sa kanyang balikat na parang nanlalambing.

"Then, kawawa naman ang binata sa ginagawa mo sa kanya." ang pangungunsensiya sa akin ng aking tiyuhin. Natawa lang ako saglit sa aking narinig.

"Siya may gusto noon, tito. I keep on telling him to stop but he kept doing it. Can you blame me on that?" ang sagot ko sa matanda. Napabuntong hininga lang ang aking tito at kanyang inakbayan.

"If that's what you think of things, my dear nephew. Kaligayahan mo lang at kasiguraduhan ko na maganda ang kinabukasan mo kapag wala na ako. It'll all be according to what you'll choose and decide upon. Basta ang pakiusap ko lang sa iyo bata ka ay please stay sweet, humble and kind, smart, and a man with a strong will like you were before when I met you." ang wika ni Don Amante na halatang pinili niya maigi ang kanyang mga sasabihin sa akin habang hinihimas ng kamay niyang nakaakbay sa akin ang aking balikat.

"Tito naman, you're like saying goodbye na agad sa akin eh! Ikaw na lang nga ang guardian ko para ka pang namamaalam sa sinasabi mo." ang nagmamaktol kong sagot sa kanya. Tinawanan nanaman ako ng matanda.

"You're acting like your niece, Alice." ang bulong niyang natatawa.

"I'm not like her, tito. Not even a bit. She's a two timer." ang nanlalambing kong sagot na kunwari'y pikon.

"Oh? Dalawa na boyfriend ng apo ko? Walang kinukuwento sa akin ang batang iyon." ang napailing na sambit ng matanda sa hindi pagkapaniwala.

"You're much like Alice na. Bawasan mo na yang kaartehan mo dahil diyan sa bagay na yan kayo parehong pareho." ang dagdag niyang natatawa pa rin.

"Tito naman. Marami lang nangyari sa akin para magbago ako ng ganito." ang pikon kong sagot sa kanya na lalo niyang tinawanan. Agad nagbalik sa seryosng tono ng pananalita si Don Amante sa sagot niya sa akin.

"Please, jiho. Huwag mo na guluhin pa ang buhay mo. Huwag mo na gawin pang komplikado ang mga bagay sa buhay mo. Maging masaya ka sa mga bagay na mayroon ka na at pahalagahan mo ang mga taong nagmamahal sa iyo." ang biglang wika ng matanda sa akin.

"If you're telling me to love Rodel again, I really can't tito."

"I was just saying. It's going to be your choice."

"Sa totoo lang tito. Mahalaga pa rin sa akin si Rodel. May pagmamahal pa rin ako para sa kanya na natitira pero takot na akong amsaktan muli sa kanya. Si Simon talaga ang mahal ko hanggang ngayon at hindi na siya mawala sa isip ko. Kaya ako nagkakaganito, pakiramdam ko wala na akong pag-asa. Hindi ko naman maturuan ang sarili ko na magmahal ng iba. Pakiramdam ko hindi na ako magmamahal muli ng tulad ng pagmamahal na binigay ko kay Simon." ang malungkot kong wika sa kanya. Nakapagtataka lang na hindi siya nagreact nang aminin kong si Simon ang aking mahal.

"Tell me, Jasper. How much do you love Simon? Gaano mo siya kamahal kumapara sa pagmamahal mo kay Rodel?" ang tanong niya.

"Hindi ko masukat tito. Basta alam ko, kahit kami ni Rodel noon, mas mahal ko si Simon kesa sa kanya. Kung tutuusin, parang mas niloko ko pa si Rodel after kong tanggapin ang makipagbalikan sa kanya dati."

"Aren't you just infatuated dahil sa wala si Rodel nung mga panahon na iyon?"

"How did you know that tito?" ang nabigla kong tanong sa kanya.

"Rodel shed a light on me on that. Kanina." ang natatawa niyang pag-amin sa akin.

"Kayo talaga pinagtitripan niyo ko. Basta, hindi ko talaga alam kung bakit nagkaganoon pero mahal na mahal ko si Simon kahit identity niya lang ang nagpadama sa akin ng mga ganon."

"Isn't Simon a straight guy?"

"Seems so. Nakita namin sila ni Alice kahapon sa Fetival Mall nung nag-iikot kami doon ni Rodel. Mukha naman silang masaya tulad ng dati. Ewan ko parang hindi pa rin makapaniwala ang puso ko sa nakita ko. Parang pakiramdam ko, may pag-asa pa rin ang nararamdaman ko sa kanya." ang malungkot kong wika sa kanya.

"Tell me, Jasper, if Simon loves you, paano na si Rodel?"

"Ha? Ano? Tito ano yang tumatakbo sa kokote mo ngayon?" ang tanong ko sa kanya sa pagkabigla sa kanyang tanong sa akin. Napabangon ako mula sa pagkakasandal ko sa kanya upang harapin siya at ipakita sa kanya ang aking naging reaksyon. Tumutok lang ang kanyang mga mata sa akin ng hindi gumagalaw ang kanyang ulo at tumawa ng malakas.

"These are just, 'what ifs' that I'm having right now. Don't you do that sometimes?"

"Well, yes… Hmmm… it'll all depends on Rodel. If Simon was to come back to me, which is not possile, bahala na si Rodel kung titigil o mananatili siya sa ginagawa niya. I can't push him away because so far, I can tell that he really loves me. He is really sincere pero the feeling is really gone na. But sana hindi siya umalis kasi mahalaga siya para sa akin. If only we could live together. I don't know, parang a very small part of me is saying that I want to keep Rodel next to me because he's special." ang sagot ko kay Don Amante habang nagtatalo ang aking sarili. Muli akong bumalik sa pagsandal sa kanyang balikat upang manlambing.

"You can only choose one. You can't have them both. You're rebelling to yourself kaya mo ginagawa sa sarili mo ang mga bagay na iyan." ang may autoridad na sagot sa akin ni Don Amante.

"It's still going to be Simon. Kahit magkabalikan kami ni Rodel at lumapit sa akin bigla si Simon I'd dump Rodel. My heart speaks only of Simon. Yes, tito, you're right. I wanted to be like this because I was feeling hopeless and my heart started feeling cold because I'm not receiving the love I'm longing for. I want to feel loved by Simon again. I'm so thirsy of it. I'm famished for his affection. Kaya ako nagrerebelde na sa sarili ko" ang sagot kong may paninindigan habang pinag-iisipan ko ang aking mga sinasabi ay sinusuri ko ang aking sarili.

"You are really like your mother. I can hear you saying mamaya na you'd trade everything for Simon. So much like your mother, Lea." ang puna niya habang umiiling para kay Rodel.

"Kung ano an puno iyun din ang bunga, tito." ang natatawa kong sagot sa kanya.

"Hay, jiho. I did notice your sorrow nung mga araw na dito ka na nakatira at si Simon ay naghihirap sa kanynag kalagayan. Ako mismo ang pumili ng room mo para makita mo sana si Simon but I wasn't anticipating your reaction. Kaya kita inilayo kay Simon ay dahil baka naguguluhan ka lang sa sarili mo. Akala ko noo'y infatuation lang iyan. I was overwhelmed to find out about your feelings when I asked Brian before he went back to the US. I needed to ask for his opinion dahil bukod kay Simon ay siya ang kasama niyo sa bahay ng mga Tiongco. Mahal mo nga ang lalaking iyon. I didn't want to accept the fact dahil sa umiibig ka sa kapwa mo lalake at ang malala pa roon ay umibig ka sa isang taong wala sa sarili. Knowing you fell in love for a lunatic like Simon was far from being acceptable. I had to take actions and for your safety na rin kaya pinabantayan kita at pinigilan na makita siya before he left. I'd rather you get back to Rodel those days than see you go desperately crave for love from a crazy man." ang kunsumido niyang sinabi sa akin.

"Do you hate me for doing that to you?" ang nagbabakasakaling tanong ni Don Amante sa akin. Umiling lang ako na kumukuskos ang kanang bahagi ng ulo sa kanyang balikat kung saan ito nakapatong.

"Hindi na gaano ngayon tito. Nauunawaan ko na. I know you had your reasons but because of that I thought of things that are not so nice that it had changed me. You can do anything but you can't really change the way things are with my feelings for Simon. The negative parts nga lang, medyo arte ko na lang karamihan. Para lang maipakita ko kunwari na palaban ako at matapang ako dahil ayoko na ng niloloko at ginagawa akong tanga. Maskara lang tito. Maskara lang po. I'm really feeling guilty for the bad things that I've done. Lalo na sa pinakikita ko kay Rodel. Tingin ko kasi makakabuti yun kung gagawin ko iyon sa kanya kasi hindi na siya magiging maligaya sa akin."

"Kahit ganyan pala mayroong tunay na pagmamahalan na nagaganap sa mga katulad ninyo. It is complicated but it's genuinely pure. Nangungulila tuloy ako sa tiyahin mo na asawa ko. Pakabait ka na jiho ha? Maraming nagmamahal sa iyo." ang malambing na pahabol ni Don Amante matapos magbuntong hininga. Sa mga sandaling iyon pakiramdam ko'y natauhan na ako't naibalik ang aking sarili sa hindi ko maipaliwanag na dahilan at sumagot na lang ako ng mahinang 'Opo'.

Babangon na sana ako mula sa aking upuan sabay sa pag-ayos ng aking sarili mula sa pagkakasandal sa tabi ng matanda ay hinaplos ako ni Rodel sa aking kaliwang balikat. Kanina siguro siya nakikinig sa aming dalawa ng aking tiyuhin. Napalingon ako agad sa kanya bago pa ako makatayo. Sinalubong agad niya ako ng isang matamis na ngiti. Parang wala lang ang mga sinabi ko kaninang umaga sa kanya ngunit napansin ko ang pamumugto ng kanyang mga tila puyat na mga mata.

"So-" ang nabitin kong paghingi ng tawad kay Rodel dahil ako'y kaniyang pinutol sa aking sasabihin. Halata na medyo puyat siya at ngayon ko lang ito napansin dahil ngayon ko lang siya natitigan ng maigi.

"Hindi mo na kailangan magsorry. Mahal kita kaya inuunawa kita. Sana lang, Jasper pahalagahan mo ko bilang tao at mabuti mong kaibigan na nagmamahal sa iyo. Hindi ako umaasa na magkabalikan tayo pero hindi na magbabago ang nararamdaman ko para sa iyo tulad ng hindi na magbabagong pagmamahal mo para kay Simon. Kaligayahan mo ang nais ko at dahil sa mahal kita, hangad ko rin ang magpapaligaya sa iyo." ang malalmin niyang wika habang ako'y patayo at nananatiling nakatitig sa kanya.

Pinagmasdan lang kami ni Don Amante nang ako'y lumapit kay Rodel na nakatayo sa likuran ng aming sofa. Agad kong niyakap ng mahigpit si Rodel at hindi napigilang lumuha sa matinding kaligayahan at pasasalamat ng marinig ang kanyang mga sinabi. Tumingala ako at pinagmasdan ang maamong mukha ni Rodel. Napansin kong unti-unting namumuo ang mga luha sa kanyang namumugtong mga mata.

"Rodel, you've been a big part of me and I'm really sorry if I can never love you the way I did before nor repay the love you're giving to me. I don't want to be selfish but I want to be with you as my friend. A very special friend." ang sabi ko sa kanya habng sinasalo ng aking pisngi ang uma tumutulo nang luha niya na dumaan na sa kanyang pisngi. Hindi ko na rin naiwasan na magsimulang mag-ipon ng luha sa aking mga mata sa aking nakikita.

"Hindi naman ako aalis kahit kailan. Nandito ako lagi sa tabi mo pangako ko iyan. Hindi lang kita pwedeng angkinin kaya tanging ito na lang ang maaari kong gawin para sa iyo. Ang paligayahin ka at ibigay sa iyo ang kaligayahang hanap mo." ang sagot niyang may ibigsabihin.

"Bakit lagi ka na lang ganyan magsalita, Rodel? Parang may nilalaman lagi? Alam mo naman na wala kang pag-asa pero pilit mo pa rin ito ginagawa?" ang tanong ko agad sa kanya. Lubhang nakokonsensiya ako sa kanyang lagay ngayon at kung magpapatuloy pa ito habang buhay bagama't buong puso kong tanggap ang gusto niyang mangyari.

"Hindi ako ang tamang lalaki para sa iyo Jasper kaya hindi kita pwedeng angkinin. Malalaman mo rin kung bakit balang araw." ang malalim pa niyang sagot sa akin.

"Hindi kita maintindihan? Bakit ayaw mo ayusin sarili mo? Bakit kanina tinulungan mo pa ako sa plano ni tito?" sabay ang pagagos ng aking luha na dumapo na rin sa kanyang mga bisig na nakapatong sa aking balikat.

"Basta, maging masaya ka na lang Jasper. Gusto ko lang na nakikita kang nakangiti. Magiging masaya ka na rin balang araw. Dahil mahal kita, kahit hindi ka mapunta sa akin" hindi ko maintindihan ang mga ibig niyang iparating sa akin maliban sa kahit na magmahal na ako ng iba ay mananatili pa rin siya sa aking tabi.

"Well, if what your saying is magmamahal ako ng iba maliban sa iyo then why stop me earlier from meeting with July?" ang tanong ko sa kanya. Hindi niya ako sinagot sa halip ay yumuko siya at inilapit ang kanyang mukha sa akin upang kami'y maghalikan ngunit.

"Ahem… Mga jiho. Walang tukaan ha? Nandito pa ako. Aatakihin ako sa makikita ko." ang pamutol na biro sa amin ng aking tiyuhin na nanonood pa rin sa aming usapan. Natawa kaming dalawa bigla ni Rodel habang inaayos namin ang aming sarili at tinignan si Don Amante mula sa kanyang upuan habang siya'y nakaharap sa amin. Ilang sandali lang ay humarap si Don Amante sa pintuan ng sala at tinawag ang kanyang mga alalay na nandoon pala naghihintay.

"Nena! Bashang! Gusto ko magpahinga. Aakyat na ako sa itaas." ang masayang utos ng matanda sa kanyang alalay na papalapit. Pinanood lang namin siya ni Don Amante habang siya'y tinutulungan ng kanyang alalay na bumangon sa upuan at maglakad patungo sa kanyang silid sa itaas.

Nang makatalikod si Don Amante na umaakyat ng hagdan paakyat kasama ang kanyang mga alalay ay nagtitigan kaming muli ni Rodel. Parehong may mga ngiti ang mga labi at titig.

"Jasper, kahit gaano mo ako pilitin na maging maligaya para sa sarili ko tulad ng iniisip mo. Kung alam mo lang, maligaya na akong nasa tabi mo at makita kang masaya. Huwag mo na ako pilitin pa, Jasper. Tulad ng puso mo kay Simon, ang puso ko naman ay para lamang sa iyo. Isa pa, gusto ko lang na paligayahin ka dahil mahal pa rin kita." ang sabi ni Rodel. Idiniin niya ang ulo ko sa kanyang dibdib. Dinig ko ang mabilis at malakas na tibok ng kanyang puso.

Natigil ang aming usapan nang biglang dumating si Alice na naglalakad papasok sa sala ng bahay. Agad kaming naghiwalay ni Rodel sa aming yakapan.

Mataray ang mukha ni Alice. Parang may pinanghuhugutan at nakataas ang isa niyang kilay. Napuna ko na marami siyang dalang paper bag at may nakabuntot sa kanyang alalay na may dala rin na malaking maleta.

"Anong meron, Alice?" ang natatawa kong tanong sa kanya sa pagtataka na makitang para siyang nag-aalsa balutan.

"Galit ka ba sa akin, tito?" ang mataray na sagot niya. Lalo akong nagtaka sa kanyang inasal at nanatiling titititigan lang siya sa kanyang pag-upo sa isa sa upuan nakaharap sa banda kung saan kami ni Rodel nakatayo. Pabalagbag niyang ibinagsak ang kanyang mga dalahin sa magkabilang banda ng upuan nang siya'y makaupo at pagpatungin ang kanyang mga binti sa pagdikwatro.

"H-hindi ah. Wala akong dahilan para magalit sa pinakamahal kong pamangin at kaibigan. Pasensiya na kanina, Alice. Nadala lang ako. Naibigay mo na ba yung sulat ko kay Simon?" ang deretsahan ko nang sagot sa kanya. Tumango lang siya na parang wala lang sa kanya.

"Oo, naiabot ko na kay Simon kanina." sa masungit at nagtatampo niyang tono ng pananalita.

"Kamusta na siya? Hindi mo man lang sinabi sa akin para kahit sa huling pagkakataon nakita't nakausap ko man lang ang minsan kong tinuring na nakakatandang kapatid." ang malungkot kong pangungunsensiya sa kanya.

"Haller?!? As if papayag si lolo na bisitahin mo siya? Isa pa, sa bahay namin siya umuwi at doon siya nagstay hindi diyan sa bahay nila. Sabi din niya ayaw ka niya makita eh. Sino susundin ko sa inyong dalawa?" ang mataray niyang sagot sa akin.

"Ayaw pala din niya. Sabagay, at least okay na ako na nagkabalikan na kayo ni Simon. Paano na si Luther?" ang malungkot kong sagot na may panghihinayang. Minabuti ko na lang ikutin ang aming usapan sa ibang paksa.

"Tito, I'm tired and I need to rest. I don't want to talk about it now. Can I use your room for the night? You need to wake up early din tomorrow." ang pag-iwas niya sa aking sagot. Halatang malamlam ng kaunti ang mata ni Alice. Tumango na lang ako sa kanyang pakiusap matapos siyang nginitian. May guest room pa naman kami para gamitin ko muna upang pagbigyan ang aking pamangkin na may kaartehan naman talaga mual pa noong makilala ko siya.

Kinalabit ako ni Rodel at napalingon ako sa kanya. Isang abot tengang ngiti naman ang agad na sumalbong sa akin.

"Rodel, it's never gonna happen. I know what your thinking right now. No. No. No. No. Hindi ka na ba nakuntento sa ginawa natin kanina?" ang agad kong sinabi sa kanya habang umiiling kasabay ng pagemphasize ko ng salitang 'No'. Nagtaka siya bigla sa aking sinabi.

Tumawa siya ng malakas at sinabing "Nagugutom ako. Maghapunan na tayo. Pwede ba?" ang palusot niya.

"Eh di sabihin mo sa mga alalay natin na magluto na para makakain!" ang mataray kong wika sa kanya. Pilit kong itinatago sa kanila na wala lang sa akin na malamang umalis na sa bansa si Simon. Sa mga sandaling iyon ay parang gusto ko nang maglupasay ngunit pilit kong pinigil ang aking sarili.

Umalis si Rodel at tumungo sa kusina tulad ng aking sinabi. Nilapitan ko naman ang aking pamangkin na abalang nagtetext sa kanyang telepono habang nag-uusap kami kanina ni Rodel.

"Bakit dito ka matutulog? Nag-away ba kayo ni ate Luisa? First time ito ha." natatawa kong wika kay Alice na hindi nagawang tumingin sa akin.

"Eh bakit? Ano naman kung dito ako matulog? May lakad ako bukas nakaday-off mga maid namin sa bahay." ang masungit niyang sagot habang patuloy na nakapako ang kanyang mga mata sa kanyang telepono at nagpipindot ang kanyang mga daliri.

"Sino katext mo?" ang tanong ko sa kanya habang dahan-dahan na lumalapit upang silipin ang pangalan ng kanyang papadalhan ng mensahe mula sa screen ng kanyang iPhone. Agad niyang iniwas ang kanyang telepono ng kanyang maramdaman ang aking paninilip. Itinakip niya ang kanyang telepono sa malulusog niyang dibdib habang nakatitig sa akin ang nagtataray niyang mga mata na sinamahan ng nakausli ng dulo ng isa niyang kilay.

"Ahehehehe... Sige aalis na ako." napahiya ako sa kanya. Hindi ko napigilang mamula. Agad akong tumalikod at naglakad na sinundan si Rodel sa kusina sa hindi ko mapaliwanag na dahilan nauhaw ako bigla.

Nakaabot ako sa hapagkainan. Nakita kong may nakahanda ng pagkain at nakaupo na roon si Rodel.

"Aba't meron na palang pagkain? Buti naman. Sige kain ka lang diyan." ang sabi ko sa kanya habang patuloy ako sa paglalakad tungo sa kusina upang uminom lang sana.

Napatingin sa akin si Rodel saktong pagkatapos niya sumubo ng isang kutsarang kanin at ngumunguyang sumunod ang mga titig sa akin. Halata sa kanya na nagmamadali siyang ngumuya upang makalunon agad upang magsalita.

"Tabihan mo muna ako. Kain tayo." ang agad niyang wika matapos malunon ang kinakain. Natigil ako sa kanyang tabi nang bigla niyang hilahin ang upuan sa kanyang tabi upang aking upuan. Sumunod naman ako sa pakiusap niya.

"Paano kung sagutin ulit kita?" ang tukso ko sa kanya.

"It's not going to work. I know you don't and won't love me anymore, Jasper. but I want to remain next to you so I can always be there for you." ang natatawa niyang sagot sa akin sabay ng paghigpit muli ng kanyang yakap.

"How will you be happy when it's not us?" ang tanong ko sa kanya habang pinanonood siya habang siya'y susubo muli ng kanin na may kasamang ulam na dinuguan. Tinapos niya muna muli ang pagkain sa kanyang bibig bago muling humarap sa akin at nagsalita.

"I can assure you I will be, Jasper. I will be happy."

"You're such a martyr." ang pasinghal kong sagot sa kanya sabay bangon sa upuan at sinabing. "Nauuhaw ako. I need something to drink."

"Inuman naman tayo. Tagal na natin hindi umiinom eh. Itigil mo na ang arte mo, Jasper. Narinig ko usapan niyo ng tiyuhin mo kanina." ang bigla niyang pahabol na anyaya habang ako'y papalapit na sa kusina naglalakad. Agad akong napalingon muli sa kanya nang ako'y matigil sa paglalakad.

"Kaibigan ng bakla ang alak kung may binabalak. Number one potion natin yan. Huwag kang umasa Rodel. Naisahan mo na kita kanina chinupa na nga kita eh." ang pambabara ko sa kanya at tinalikuran siyang muli upang pumasok ng kusina.

Nang buksan ko ang refrigerator namin na kulay silver na pagkalakilaki ay tumambad sa akin ang napakaraming bote ng grande na Red Horse. Mas marami pa siya kaysa sa pitsel ng tubig at juice na nakalagay sa loob sa bandang ibaba ng ref.

"Hoy! Rodel! Ikaw lang ang gagawa ng ganito. Bakit ang dami-dami naman nito!" ang natatawa kong sigaw na ipinarinig kay Rodel sa aming dining area. Hindi ako nakarinig ng sagot kaya't ginawa ko na lang ang aking pakay sa pagpunta roon.

Kinagabihan, tumungo kami ni Rodel sa kanyang silid na isa sa aming mga guest room. May limang guest rooms kami sa mansyon. At lahat noon ay nasa ibabang bahagi ng aming tahanan na nasa ibabang bahagi lamang ng mga kwarto sa itaas. May kalakihan din ang bawat isa nito. Sing laki base sa aking tantya ng silid namin ni Simon sa kanilang tahanan. Lahat ng mga guest rooms ay laging pinananatiling malinis para tuwing may bisita kami ay agad silang makakatuloy sa ganitong silid sa aming mansyon. Magara ang aming mga guest rooms, para itong silid sa isang hotel. May sariling banyo rin ang bawat isa. Kailangang ganito ang silid para sa aming mga bisita dahil sa minsa'y mga prominenteng tao ang nagpupunta sa aming tahanan na kaibigan ni Don Amante.

May isang queen size na kama sa gitna at may roong built in na cabinet na malaki para sa mga gamit ng aming mga bisita. Sa harap ng kama ay may 21 inch na TV at DVD player at sa tabi nito ay isang study table para sa mga nag-oopisinang gustong magtrabaho habang sila'y naroroon.

Nanunang pumasok si Rodel sa silid matapos ko siyang pagbuksan ng pintuan. May dala kasi siyang tatlong grande ng Red Horse sa bawat kamay niya. Malaki ang kanyang mga daliri kaya nagawa niyang bumuhat ng tatlo sa isa niyang kamay.

Agad niya itong pinatong sa ibabaw ng study table nang makapasok.

"Upo ka muna sa kama. Babalikan ko yung pitsel at baso." ang wika niya habang siya'y naglalakad na pabalik upang lumabas habang ako naman ay nananatiling nakatayo at nakahawak sa binuksan kong pintuan.

"Ah, may katulong kami. Sabihin mo sinabi ko. Ipasok dito yung pitsel at baso. Samahan na rin nila ng ice bucket at pulutan. Kung wala, maghanap sila kamo." ang mayabang kong sagot kay Rodel. Natawa lang siya sa akin at sinabing "Yabang! Napakasosyal mo na ngayon. Ikaw talaga." ang biro niya. Naglakad na ako tungo sa kama upang umupo at si Rodel ay tuluyan nang lumabas at nakiusap sa aming katulong.

Ilang sandali lang ay agad siyang bumalik at may dala ng pitsel na may yelo at isang basong walang laman. Lahat ng bitbit niya ay gawa sa plastik para hindi kami makabasag habang nag-iinuman. Alam niyang clumsy ako pag lasing. Buti na lang walang carpet ang sahig ng mga guest rooms namin at kahit magmistulang old faithful nanaman ang aking bibig sa suka ay madaling malilinis ang granite na sahig nito.

"Nasaan ang pulutan?" ang nagkukunwari kong mataray na tanong kay Rodel habang nakangiti siyang naglalakad papalapit sa akin. Hindi ko mapigilang matawa sa aking ginagawa.

"Gaano mo katagal aarte yang kaartehan mo, Jasper?" ang kunwari'y pikon niyang tanong sa akin. "Nagpabili na ako dadalin na lang daw dito mamaya." ang dagdag pa niya. Bigla niyang naalala ang kanyang mga hawak kaya't tumungo na lang siya sa study table at doon pinatong ang kanyang mga bitbit.

Nagkwentuhan muna kami sandali ng tungkol sa aming mga plano sa buhay. Sa daloy ng aming usapan ay pilit pa rin niyang ipinaaalam sa akin na mahal niya ako pero aminado naman siyang hindi siya umaaasa na magkakabalikan kami. Tuwing tatanungin ko naman siya na kung magiging masaya ba siya sa ginagawa niya ay sinasabi naman niyang masaya naman siya sa aming lagay.

"I'm doing this for a friend. Ikaw." ang tumatak na sinabi ni Rodel sa aking isipan.

Nalilito ako at naaawa sa kanya pero kung ganoon na talaga ang plano niyang gawin ay hindi ko na siya pipilitin pa.

Habang nasa ganoon kaming lagay ay dumating ang isa sa aming mga katulong at may dalang isang mangkok na adobong mani na may balat, isang ice bucket, isang mikropono, at isang DVD disc na nakalagay sa case.

"Anong meron? Videoke bar?" ang tanong ko kay Rodel habang kinukuha niya ang inabot sa kanya ng aming alalay.

"Gusto mo magkwentuhan na lang tayo ng paulit-ulit sa parehong topic habang umiinom? Sabi ko sa iyo miss na miss ko na ang boses mo eh." ang sagot niya matapos tumayo at inihanda ang DVD player para sa aming kasiyahan. Nilingon niya ang halos palabas na naming alalay at nagpahabol ng utos.

"Pakilock yung pinto pagkasarado. Padala na lang din mamaya ng yelo pa baka kulangin. Salamat!" ang maayos niyang pakiusap habang ako naman ay abalang nag-iisip at hindi narinig ang kanyang sinabi. Hindi ko napansin na nailock na ang pintuan.

"Sabagay, nakakasawa na rin ang topic na iyon. May magagawa pa ba ako?" ang bulong ko sa aking sarili.

"Ano sabi mo?" ang tanong ni Rodel habang sa mga oras na iyon ay nagsasalin na siya ng aming inumin sa pitsel na mayroon medyo natunaw na yelo. Narinig niya yata ang aking sinabi.

"Ah... Wala... Wala..." ang palusot ko habang pakatingin sa kanya na nakatalikod naman sa akin. Sa hindi ko maintindihang dahilan, bigla niyang itinigil ang kanyang ginagawa at parang nang-aakit ang natural niyang paghubad ng kanyang puting shirt. Natulala ako sa aking nakita dahil matagal ko nang hindi nasisilayan ang magandang hubog ng kanyang athletic na katawan.

"B-Bakit ka nag-alis ng shirt?" ang tanong ko sa kanyang nauutal.

"Mainit eh. Baka sukahan mo rin ako mamaya. Bakit ka ganyan bigla magsalita? Bakit mo rin ako tinitignan?" ang natatawa niyang sagot na sinundan ng kanyang nakakalokong galaw at paggiling ng kanyang balakang na mayroon nang kaunting laman. Natuwa ako na makitang muli ang nga mala dimple sa maskulado niyang likod gawa ng matitigas niyang laman. Ang kanyang nakalabas na garter ng itim na brief na dumudungaw sa medyo maluwang niyang maong na matindi naman ang kapit humubog mula sa kanyang puwit hanggang binti.

"Don't tease me." ang utos ko sa kanya sabay baling ng aking tingin sa nakabukas na TV at ipinapakita na ang listahan ng mga kanta na mayroon sa player na iyon. Kimloong ang brand ng player at hindi lang pala siya DVD Player ng tuunin ko ito ng pansin dahil ngayon ko lang din ito nakita at ngayon lang ako nagtagal sa guest room sa tinagal na doon ako nakatira.

Sa isang banda, dahil sa aking nasabi kay Rodel, tumatawa lang siya ng tumatawa matapos ihagis sa aking tabi ang hinubad niyang damit at nagpatuloy sa kanyang ginagawa. Pinulot ko ang kanyang shirt at maayos itong itinupi at nang matapos ay ipinatong sa ibabaw ng unan ng nakaayos na kama. Halatang bag bumangon si Rodel kanina ay inayos niya muna maigi ang kanyang hinigaan. Matagal ko na rin hindi ipinagtupi ng damit si Rodel tulad ng dati tuwing ako ang nagaayos ng kanyang gamit tuwing may lakad kami o kaya nama'y magdadala siya ng pamalit sa tuwing may ensayo o laro siya sa basketball.

Ilang saglit lang ay nasa sahig na kami pareho ni Rodel. Nag-iinuman sa harap habang nagvivideoke. Medyo naubos na naming dalawa ang ikatlong bote ng grande at dahil sa hindi pa ako kumakain ay madali akong tinamaan ng alak. Marami nang kantang naawit si Rodel at dahil sa kanyang pagkanta ay madalas na natengga sa kanya ang baso na nagmistulang inaawitan niya muna bago inumin.

Pinagmamasdan ko lang siya habang nakatayong umaawit. Mamula-mula na ang kanyang dibdib dahil sa pag-inom ng beer.

"Ikaw naman, Jasper!" ang masiglang sabi niya sa akin matapos iabot sa akin ang mikropono. Dahil sa wala kaming song book ay kung ano na lang ang lalabas na awitin ang inaawit namin. Kung hindi talaga alam ang kanta ay pilit pa rin namin itong inaawit. Kung hindi namin talaga trip ang lumabas ay pumipili na lang kami ng panibago.

Napatingin ako kay Rodel habang itinataas baba niya sa aking harapan ang nakaitaas na mikropono. Tawa lang ako ng tawa sa kanyang ginagawa bago ko hawakan ang inaabot niya sa akin. Halos bumagsak na rin kasi ang aking mga pilikmata sa kalasingan. Ngiwing ngiti ang ibinalik ko kay Rodel habang pilit siyang tinititigan ng mga umiikot ko nang paningin.

Kinapa ko ang remote control na nasa aking harapan. Nahirapan akong kunin agad iyon dahil sa matinding pag-ikot ng aking paligid. Nang makuhua ko ito ay kinailangan ko pang idikit sa aking mukha ang aking pipindutin dahil hindi ko maitama sa tamang numero ang aking daliri.

Nang mapindot ko na ang huling numero sa remote ay pahagis kong ibinaba ito sa aking harapan. Sa mga sandaling iyon bago pa sumalampak muli si Rodel sa aking tabi na nasa aktong kukuha rin ng mani mula sa mangkok ay biglang may kumatok ng mabilis sa labas ng pintuan.

"Sino... naman... kaya ang.. ishtorbong yun?" ang senglot na wika ni Rodel matapos niyang lingunin ang pintuang kinakatok. Susuray-suray na siyang tumayo at naglakad na binuksan ang pintuan. Hindi ko naman pinansin si Rodel at ang pagbukas ng pintuan dahil sa tumutugtog na ang aking aawitin.

"Pause mo muna yan!" ang makulit na pakiusap sa akin ni Rodel. Agad naman akong napasunod at natawa sa kanyang kakulita. Matapos kong makita ang title ng tugtugin na aking aawitin ay "Walang Paalam" ng Sugarfree.

Nakarating si Rodel sa pintuan na patuloy pa ring kinakatok ng tao sa labas. Ibinalik ni Rodel ang kanyang namumungay na mga tingin sa akin at ako'y nginitian bago niya buksan ang pinto. Agad na bumungad sa ami ang isa sa aming mga katulong na may hawak na wireless phone at nahihiyang sinabihan si Rodel ng "Sir Jasper po daw. Ayaw magpakilala nung lalaki sa kabilang linya."

Pagtataka naman ang bumakas sa namumulang mukha ni Rodel bago kinuha ang phone mula sa aming katulong bago niya agad itong pagsarahan ng pinto ng wala man lang pasasalamat. Nang maisara niya ang pintuan ay agad niya sa akin itong iniabot ng hindi lumalapit sa akin kaya't ako na lang ang nagmadaling lumapit sa kanya kahit halos madapa na at natatawa pa sa sariling kalagayan. Buti na lang mahaba ang cord ng mikropono kaya't kahit nakalimutan kong hawak ko pa rin ito ay hindi ko nahila pasunod sa akin pati ang player.

"Hellow?" ang maharot kong bati sa tao sa kabilang linya.

"Jasper?"

Natulala ako sa pagkabila na marinig ang boses ng taong hindi ko aakalaing maririnig ko muli magsalita. Agad nawala ang aking tama sa mabilis na pagtibok ng aking puso at maigting na lungkot na biglang naghari sa aking dibdib.

"S-Simon?" ang nasabi ko na lang sa pagkabigla.

"Kamusta? Nabasa ko yung sulat mo. Medyo nakukunsensiya ako." ang kalmante't nahihiya niyang wika.

"H-Ha?! W-wala lang yun. Tapon mo na yung sulat ko na iyon. Drama lang iyon." ang kunwari'y natatawa kong sagot sa kanya. Tahimik namang nakatitig lamang sa akin si Rodel na nawala bigla ang sigla nang marinig niya na banggitin ko ang ngalan ng tao sa kabilang linya. Hindi naman agad na sumagot sa akin si Simon.

"Sigurado ka? Pasensiya na kung nasaktan pala kita. Hindi ko talaga sinasadya. Sana mapatawad mo ko. Alam ko ang lahat ng nangyari sa atin pagkatapos nila akong gamutin naging malinaw na sa akin ang lahat. Nahihiya lang akong lumapit sa iyo dahil napakarami ng kasalanan ko sa iyo." ang kalmante naman niyang pakiusap sa akin.

"W-wala nga yun. Yaan mo na. Kasalanan ko rin naman iyon. Masaya na ako na nagkabalikan kayo ng pamangkin ko. Salamat din dahil kahit minsa'y naranasan ko ang magkaroon ng isang kapatid." kahit pilit kong pinasisigla ang boses ko ay hindi naman maipagkakaila na lubos ang sakit na aking naramdaman sa mga wikang aking sinabi. Agad na tumulo ang mabilis na namuong mga luha sa aking pisngi.

"Salamat sa lahat pati na rin sa pagmamahal mo. Dadating ang araw na magiging maligaya ka na rin. Dadating ang araw na makakabawi din ako sa kasalanan ko sa iyo. Bukas nga pala…" at di natapos si Simon sa kanyang sasabihin.

"Ayoko na. Tama na. Nasasaktan lang ako. Hindi na rin naman ako makikipagkita sa iyo. Iiwasan na lang kita. Bye… Kuya…" ang sabat ko na lang at sabay baba ng kanyang tawag. Bahagi ng aking puso'y gusto nang tumigil sa pakikipag-usap sa kanya dahil lalo lang akong nasasaktan sa mga sinasabi niya.

Lumapit sa akin si Rodel at binigay ko sa kanya ang telepono. May matinding awa sa kanyang mga titig sa akin. Hinaplos na lang niya ang aking likuran upang kahit paano'y maibsan niya ang nararamdaman kong sakit. Agad ko na lang inayos ang aking sarili upang ipagpatuloy ang aming naudlot na kasiyahan.

Patungo na sana ako sa dati kong pwesto nang may bigla nanamang kumatok sa pintuan. Nagmamadaling sinagot ito ni Rodel kaya't nalaman naming isa nanaman sa katulong namin ang nasa likod nito. May dala siyang isang plastic ng ice tube na binili sa 7-Eleven. Nalaman namin kung san niya ito binili dahil sa supot nitong may logo ng convenience store.

Kinuha ni Rodel ang plastic at inabot ang wireless phone na kanya pa ring hawak bago maayos na nagpaalam. Sa mga oras na iyon ay nakaharap na akong muli at pinaandar ang videoke.

Nabitiwan ko ang mikropono at natulala na lang na binasa ang lyrics ng kanta. Tinatamaan ang puso ko sa bawat salita ng awitin sa kadahilanang dala nito ang aking damdamin sa mga oras na iyon.

Hanggang panaginip na lang ang lahat ng sa amin ni Simon. Ngayon ko lang naramdaman ang matinding dagok ng mga sinabi sa akin ni Simon kanina sa kabilang linya. Napaupo ako malapit sa aming inumin sa panlalambot ng aking mga tuhod. Para akong batang nakabitiw ng hawak na lobo at pinanonood itong lumipad sa langit sa matinding panghihinayang.

"Patayin ko na ba Jasper?" ang tanong ni Rodel ng mapuna niya ang pagkabagsak ng aking sigla mula kanina habang nakatayo sa aking tabi na at ako'y kanyang pinagmamasdan.

"Huwag. Yaan mo lang. Please? Gusto ko lang makinig sa tugtog." ang tila lutang kong sagot sa kanya habang binabasa ang lyrics ng kanta. Wala naman tigil ang pagpatak ng aking mga luha.

"Imposible na bumalik pa siya." ang sabi ko sa aking sarili. Naupo na si Rodel sa aking tabi at naglagay ng tagay sa aming baso bago ito iabot sa akin. Walang kaanu-ano ay agad ko namang kinuha ang baso mula sa kanya matapos niyang lagyan ito ng alak. Nilaklak ko ng walang tigil hanggang sa maubos ang laman nito bago ako bumawi ng hininga at punasan ang aking labi ng kwelyo ng aking suot na shirt.

"Ang yagit mo na." ang natatawang biro ni Rodel.

"Dati naman na akong yagit." ang pabiro ngunit malungkot kong sagot sa kanya.

Kinuha ko ang bote at nilagyang muli ang baso ngunit sa halip na iabot ko naman ito kay Rodel ay ininom ko agad lahat ng ibinuhos ko bago pabagsak na ipinatong ito sa harapan ni Rodel.

"Napulot ko na sarili ko pero hindi eto na eh. Nilabanan ko na. Wala rin. Takot pa rin ako kahit alam kong hindi siya para sa akin." ang sabi ko sa aking sarili.

"Jasper, daya mo. Nakadalawang magkasunod ka agad na tagay. Ako rin, magdadawala na magkasunod." ang wika ni Rodel na lumabas lang sa aking kabilang tenga. Ginawa niya ang sabi niya ngunit hindi ko pa rin siya pinansin. Alam kong nababahala na siya dahil sa bilis at lakas ng aking pag-inom. Hindi ko na rin naman maiwasan dahil dala ito ng aking damdamin.

"Hanggang pantasya na lang ako. Kahit papaano siguro sa pantasya magiging masaya ako tapos kahit kanino na lang na lalaki. Bubuhayin ko ang lahat ng kawalan ni Simon sa malas na lalaking iyon. Pero wala sa listahan ko si Rodel. Kahit papaano naman mabuting tao siya sa akin." ang tila biro na sabi ko sa aking sarili na akin ding tinawanan. Hindi naman makapa ni Rodel kung ano ang tumatakbo sa aking isipan kaya't ginaya na lang niyang ibinaba ng padabog ng baso sa aking harap tulad ng ginawa ko kanina sa kanya.

Agad kong inabot ang remote control ng player at pinatay ito.

"Oh... Bakit mo pinatay?" ang puna ni Rodel.

"Gago ka ba?" ang seryoso kong tanong na may pagkasarkastiko ang tono.

"Sana pinalitan mo na lang yung tugtog."

"Eh di buksan mo na lang ulit." sabay maingat na hinagis sa kanyang harap ang remote control.

Bago pa niya pindutin ang remote matapos buksan muli ang player ay may kumatok nanaman sa pintuan. Medyo malakas at nagmamadali ang narinig naming katok.

Napakamot ng ulo sa inis si Rodel habang siya'y naglalakad patungo sa pintuan matapos bumangon mula sa sahig. Sinundan ko lang siya ng tingin habang nangingiti ng kaunti sa kanyang ikinikilos dala ng kalasingan din.

"Sino nanaman ba ang kumakatok na ito ngayon? Bwisit!" ang iritadong nasabi ni Rodel bago nia marating at mahawakan ang door knob bago ito binuksan. Napasinghal ako ng makita ko ang tao sa likod ng pintuan. Si Rodel naman ay hindi na nakapagreklamo't kinimkim na lang sa sarili ang inis nang makita si Alice na nakapantulog na. Nakataas ang kilay matapos si Rodel tignan mula ulo hanggang paa. Agad ko naman inayos ang aking sarili dahil baka mapansin ni Alice ang aking lagay dala ng aking drama.

"Tabi nga diyan. Kayo lang nagkakasiyahan dito." ang mataray at pabiro na sabi ni Alice habang tinatabing si Rodel sa bukana ng pintuan upang makapasok. Natawa naman ako sa kanilang dalawa. Nang maibaling ni Alice sa akin ang kanyang tingin ay agad nawala ang katarayan sa kanyang mukha at ngumiti na parang bata.

"Tito! Bakit nanaman namamaga mga mata mo? Umiyak ka ba?" ang masiglang tanong niya.

"Hindi no. Lasing na yata ako. Akala ko ba matutulog ka na?" ang tanong ko sa kanya habang siya'y papalapit at si Rodel naman ay sumusunod lang sa kanyang naglalakad tungo sa aming pwesto.

"I can't sleep. I can hear your singing from upstairs sa bintana ng room mo no. Medyo susuray-suray at wala na sa tono ang kanta ni Rodel kaya nalaman ko na nag-iinom kayo dito. Gusto ko rin malasing para makatulog. Ang daya niyo. You guys are leaving me behind na." ang sagot niya habang siya'y papaupo na sa aking tabi pinagigitnaan namin ni Rodel habang kami'y nakaharap sa videoke at ang mga kontrabando namin ay nasa aming pagitan.

"Sabi mo naman kasi eh pagod ka na at gusto mo na magpahinga. Ano sa palagay mo magsasabi sa aming dalawa na isama ka namin dito?" ang natatawa kong sagot sa kanya. Hindi na siya nakaimik at ngumiti na lang.

"Nagkausap kami ni Simon. Naaawa daw siya sa iyo." ang bigla niyang pagbabago ng daloy ng aming usapan. Hindi ako agad nakasagot sa kanya. Inabot ko na lang ang basong nakalapag sa harapan ni Rodel at nilagyan ito ng laman na akin ding agad nilagok lahat.

"Don't bother, Alice. I'm all good." ang pilit kong tumatawang sagot sa kanya matapos lumunok.

"I can't be happy if my best friend isn't." ang malungkot niyang sagot habang nanlalambing naman ang kanyang mga tingin. Natawa ako dahi hindi ko matanggap ang sagot niya sa akin. Para na akong baliw.

"You should be! Tignan mo si Rodel. Kahit di kami masaya siya sa akin. Ganun na rin ako sa inyo ni Simon kaya lang ayoko na siya makita kahit kelan."

"Ikaw pa naman gusto kong gawing ninong sa panganay ko." ang wika ni Alice habang may kinukuha sa kanyang likuran. Inipit niya yata sa likod ng garter ng kanyang pati.

"Eh di magnininong ako sa apo ko sa iyo! Pwede naman iyon. Hindi ko na lang siya kakausapin hanggang di ko siya nakakalimutan. Baka nga lang abutin ng habang buhay iyon." ang biro ko sa kanya. Sa mga sandaling iyon ay ipinatong na niya sa kanyang harapan ang kinuha niya mula sa kanyang likuran. Isa pala itong envelope na kulay pink. Nakaharap sa akin ang bandang bukasan nito kaya't hindi ko mabasa ang nasa likuran kung may nakasulat man roon. Puna ko lang ay amoy bulaklak ito dahil agad na humalimuyak ang amoy rosas sa hangin nang ilabas ito ni Alice.

"Tito, I'm serious. May sasabihin din ako…" ang sagot ni Aloce. Tumagay na lang ako ng isa pa habang nakikinig sa kanya. Sa mga sandaling iyon ay nagpipipintod muli si Rodel sa remote at biglang tumugtog ang kantang hindi ko inaasahang mapipili niya. Agad na nagsitayuan ang aking balahibo sa pangingilabot. Napatingin ako sa screen ng TV at tumambad sa akin ang titulo ng napili ni Rodel.

"Jasper… bukas na ang kasal namin." ang dagdag pa ni Alice sabay abot niya sa akin ng hawak niyang pink na envelope. Aking nilingon lang ito at nakita ko sa likuran nito kung saan nakasulat ang ilang detalye. "You're invited to the union of Alice Lopez and Simon Tiongco".

Para akong baliw na biglang naghahagulgol nang tumunog ang ilang nota na sa piano ng intro ng kantang gusto naming dalawa ni Simon habang nakapako ang aking mga titig na hindi makapaniwala sa envelope. Ang hawak kong bote nang magsalin ako ng beer sa baso ay bigla kong nabitiwan sa aking kamay. Parang nawala ang aking mga daliri. Pakiramdam ko'y para akong namatayan na hindi ko maintindihan.

Nabahala ang dalawa sa aking lagay. Ako lang nakakaintindi ng dahilan at nakakaramdam ng matinding sakit sa aking puso. Agad na binulungan ni Rodel si Alice. Inabot na lang sa kanya ni Alice ang invitation na para sa akin bago siya umalis ng nagmamadali. Ang envelope na nakuha ni Rodel ay ipinatong naman niya sa ibabaw ng player.

Hindi pala minus one ang napili ni Rodel. Patuloy lang ang tugtog at awit habang ako nama'y halos dumapa na sa sahig habang sinusuntok ito ng aking mga kamay. Walang nagawa si Rodel kung hindi ang maawa lamang.

Lumapit si Rodel sa aking tabi. Dinadama ang bawat kong paghikbi at pinanonood ang pagbaha ng aking luha.

"Rodel! Ang sakit sakit sakit ng damdamin ko! Ayoko na! Ayoko na maghirap pa ng ganito!" ang daing ko sa kanya habang ibinabalot niya ako sa kanyang mga bisig. Pareho na kaming nahatagilid sa sahig na basa na ng beer na aking naitapon. Hindi nagsasalita si Rodel ngunit narinig ko rin ang kanyang hikbi. Lumuluha rin siya marahil sa nakikitang paghihirap ko dahil sa nararamdaman ko para kay Simon.

"Jasper. Napakaswerte mo. Magiging maligaya ka rin. Hayaan mo lang ang puso mong magmahal. Nandiyan talaga na masasaktan ka. Tulad ng nagawa ko sa iyo. Pero huwag ka sana tumigil sa pagmamahal ng iba." ang bulong na lang sa akin ni Rodel pilit na pinadadama sa akin na mayroon pa akong pag-asang lumigaya. Iba nga lang ang pagtanggap ko sa mga nasabi niya. Si Simon kasi ang sinisigaw ng aking puso.

Umayos kami ng upo. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak. SI Rodel naman ay inayos ang sarili at nakita ko pa siyang pinupunasan ang kanyang luha. Maya-maya, nagtagay nanaman si Rodel sa aming baso.

"Iinom na lang natin ito, Jasper. Bukas, magiging masaya ka na makakalimutan mo ang lahat." ang sabi ni Rodel habang nakaharap sa akin ang matamis niyang ngiti at inaabutan ako ng tinagayan niyang baso.

Patuloy lang din ako sa pag-iyak kahit kinuha ko na ang baso kay Rodel. Tinumba ko ito ng isang inuman at nagpatuloy ulit sa paghagulgol. Natatawa na si Rodel sa aking itsura.

"Jasper, tama na yan. Papangit ka niyan sige ka." ang biro niya sabay haplos sa aking likuran.

"Alam mo ba na ikakasal na sila?" ang tanong ko.

"Hindi din eh. Nakakagulat nga. Buti na lang nandito ako ngayon para damayan ka." ang malungkot niyang inamin sa akin.

"Salamat Rodel ha? Kaibigan ka talaga. Pasensiya na kung hanggang dito na lang ang kaya ko. Pansin mo naman siguro na miserable na ako ngayon." ang paumanhin ko sa kanya.

"Wala lang iyon. Basta ikaw, Jasper. Kahit ano at kahit kailan."

"Paano ka naman liligaya sa ginagawa mo kung puro ako na lang binibigyan mo ng pansin? Naaawa rin ako sa iyo ha. Sana, makahanap ka ng mamahalin mo ng higit pa sa pagmamahal mo sa akin." ang sagot ko sa kanya nanng matigil ako sa pagluha. Inayos ko na ang aking sarili dala siguro ng hiya kay Rodel bagama't lutang na ang aking puso sa matinding sakit.

"I'll be happy, Jasper. I promise you. But even if that day comes, you'll always be in my heart. You'll always be a part of me. Huwag mo lang akong iiwan o kakalimutan." ang sabi ni Rodel sabay ngiti. Hinawakan niya ang aking baba at pinaharap ako sa kanya ng maayos bago niya sinuri ang aking mukha ng kanyang nakakaakit na mga mata.

"Oo naman. Ikaw pa Rodel. Special ka sa akin eh." ang natatawa kong sagot sa kanya matapos ang ilang saglit na kami'y nagpapalitan ng mga tingin.

"Ayan, ngiti ka lang. Huwag ka na sad. Magiging happy din tayo. Malay mo, bukas ready to love na ikaw."

"Ready to love sino?"

"Aba'y malay ko sa iyo, Jasper."

"Sira ka talaga, si July ba ibig mo sabihin?"

"Wala akong sinasabi. Hindi ko rin kilala yang sinasabi mo."

Nagtawanan na kaming dalawa ni Rodel at natuloy na ang naudlot naming kulitan at kantahan habang nag-iinuman. Nang malasing na ako ng sobra ay agad akong humilata sa sahig kung saan ako nakaupo. Hindi naman ako pinansin ni Rodel dahil sa mga oras na iyon ay kumakanta pa siya ng mga awitin ni Ricky Martin habang sumasayaw sa harapan.

Sa sobrang kalasingan ay madali akong nakatulog. Naalimpungatan na lamang ako na para akong binuhat at ihiniga sa kama. Alam kong si Rodel naman ang nag-aasikaso sa akin at alam niya na rin kung paano ako malasing kaya't palagay ako sa lahat ng magaganap. Kahit na may mangyari sa aming dalawa sa gabing iyon ay wala na rin akong pakialam dahil sa sawing sawi ang aking puso nang malaman na bukas na ang kasal nila Alice at Simon.

Bandang alas tres na siguro ng madaling araw...

"Jasper… Jasper" ang paggising sa akin ni Rodel habang ako'y sarap na sarap na nakahigang patagilid sa ibabaw ng kama at siya nama'y nakaupo sa gilid ng kama kung saan ako nakatalikod.

"Ano?!" ang inis kong tanong sa kanya habang kumakamot ng tiyan nang ako'y magising at humilata sa paghiga.

"Alisin mo muna contacts mo." ang paalala niya sa akin habang hawak niya ang container ng aking contact lens. Tamad na tamad akong inalis sa aking mga mata ang aking suot at inilagay ito sa kanilang lalagyan. Nakaramdam ako ng lamig sa aking mga mata nang maalis ko ang mga ito. Isang pilit na ngiti ang ibinalik ko kay Rodel sa kanayng ginawa para sa akin habang nakapikit na ulit ang aking mga mata sa antok.

"You're welcome." ang natatawa niyang sabi sa akin habang tinatakpan niya ang lalagyan ng aking contact lens. Naramdaman ko na lang na bumangon siya sa gilid ng kama marahil upang ilagay sa kung saan ang kanyang hawak.

"Bawal tayo magtabi Rodel ha?" ang utos ko sa kanya na hindi ko naringgan ng sagot bago ako tuluyang makabalik sa pagtulog matapos tumagili muli sa higaan patalikod sa kanya. Ngunit dahil sa hindi pa ako tuluyang nahuhulog sa panaginip ay naramdaman kong muli ang kanyang paglapit sa aking tabi.

Inangat niya ang aking kaliwang braso at may malambot at mabalahibo siyang pinayakap sa akin. Sinilip ko ito saglit at nakita na isa itong kulay brown na stufftoy. Batid kong isa itong teddy bear dahil kahit kalahati ng aking katawan ang laki nito ay tipikal ang kanyang disenyo. Hindi naiba sa mga teddy bear na makikita mo sa mga tindahan.

Dahil sa nakadikit ang ilong ko sa bunbunan ng teddy bear ay naamoy kong bago pa ito kahit na sumisingaw sa akin ang mainit na amoy ng alak. Napangiti ako sa mga nangyari.

Matapos kong yakapin ng mahigpit ang teddy bear ay naramdaman ko na lang na humiga na si Rodel sa aking tabi. Lasing na lasing na ako't wala na rin makita dahil sa antok at wala akong suot sa aking mga mata. Hindi na ako nag-inarte pa't nagpaubaya na lang.

Inangat ni Rodel ang aking ulo upang ipaunan sa akin ang kanyang kanang braso. Lalo akong napangiti sa kanyang ginawa. Nang mapansin niyang hindi ako nagrereklamo ay ibinalot na rin niya sa aking baywang ang kanyang kaliwang bisig at marahang idinikit ang kanyang harapan sa aking likurang nakabaluktot.

"Thank you ha? Ang cute naman ng binigay mo. Amoy Bear Cuddler outlet pa." ang nasabi ko habang nakapikit. Naramdaman kong natawa siya sa aking nasabi at pagkatapos ay ipinatong niya ang kanyang kaliwang binti sa akin. Parang unan niya akong niyakap ng mahigpit habang kami'y nasa ganoong lagay.

Ilang sandali lang ang lumipas ay nagising ako nang maramdaman ko ang paulit-ulit na pagsulat niya ng kanyang daliri sa aking kaliwang balikat. Paulit-ulit na isinusulat niya ang korteng puso, lettrang 'I' at 'U'. Natuwa ako sa kanyang ginagawa't muling napangiti at sa ganoong lagay ay tuluyan na akong nakatulog.

Kinabukasan, mga bandang alas kwatro na ng hapon ako nagising sa maingay na tunog ng alarm clock. Napansin kong wala na akong katabi maliban sa malaking brown na teddy bear na akin pa ring yakap. Naalala ko ang nangyari kagabi at saglit ay nakaramdam ako ng kaligayahan sa aking dibdib at napangiti.

Nabahala ako ngunit na alis ang aking pagkabahala nang maramdaman ko ang isang maliit na bakal sa aking tabi na bahulog mula sa pagkakatapong sa ibabaw ng aking unan. Kinapa ko ito't nalamang isa pala itong salamin. Agad ko itong sinuot kahit binabalot ako ng pagtataka.

"Saan galing ito? Buti sakto ang grado nito sa mata ko." ang sabi ko sa aking sarili matapos kong suutin ang salamin at mag-adjust ang aking paningin sa mga ito.

"Tsk! Rodel talaga." ang dagdag ko pa sa aking sarili at sinuri ang buong silid ngunit hindi ko siya makita sa kahit saan. Patuloy pa rin ang pagtunong ng alarm clock na nakapatong sa study table kaya't inuna ko muna ito bago ang paghahanap sa kanya.

Nang bumangon ako'y binitbit ko kasama ang dambuhalang teddy bear. Nilapitan ko ang alarm clock at nawirduhan sa aking natagpuan. Walong alarm clock ang sabay-sabay na tumutunog ang nakapatong sa study table. Ang kakaiba pa rito ay ang pagkakagrupo ng mga ito. Ang isa ay nakabukod, ang apat ay magkakasama at ang natirang tatlo ay magkakasama rin ngunit nakahiwalay sa iba.

"One, four, three?" ang tanong ko nang mapansin ang dami ng alarm clock sa bawat groupo at napangiti.

"What a way to say 'I love you' sa pag-gising." ang dagdag ko sa pagkaaliw sa aking nakita habang isa-isang pinapatay ang mga ito.

Nang mapatay ko ang huling alarm clock ay may kumatok sa pintuan. Agad ko naman itong pinagbuksan at nakita ang isa sa aming mga alalay.

"Sir, good afternoon po! Kailangan niyo na po daw mag-ayos para sa kasalan sa Fern Brook ngayong alas siyete. Utos po ni Don Amante na pumunta daw po kayo doon." ang paalala niya sa akin. Nainis ako ng kaunti nang maalala ko rin na ngayon pala ang kasal ni Alice at Simon. Masakit sa aking dibdib ang lahat ngunit para kay Alice at sa pamimilit na rin ni tito.

"S-Sige, hindi na ako kakain sa kasalan na lang. Wala akong gana. Paano nga pala ang susuutin ko doon?" ang wika ko sa kanya sa tinatamad kong boses.

"Nasa kwarto niyo po sa itaas sir dinala ni ma'am Alice kagabi pati na rin po ang kay sir Rodel. Hinihintay kayo ni sir Rodel sa sala. Sabay daw kayong mag-aayos." ang sagot niya. Nagtaka agad ako nang marinig na may susuitin na rin si Rodel para sa kasal ni Alice. Ang akala ko kasi ay wala siyang kaalam-alam sa mga nangyayari.

"Sige, puntahan ko na lang si Rodel." ang sagot ko't pinaalis na siya habang niyayakap ng mahigpit ang teddy bear. Nilingon ko muli ang kwarto sa aking likuran at sinuri. Maayos na pala ang lahat. Nag-ayos siguro si Rodel kagabi o kanina habang tulog ako.

Habang nakasubsob ang mukha ko sa bunbunan ng yakap kong teddy bear ay lumabas ako't tumungo sa sala kung saan naghihintay si Rodel. Inabutan ko siyang nakaupo sa mahabang sofa na nagbabasa ng diyaryo.

"Rodel, may damit na pala tayo. Paano nila nalaman ang size ng damit mo? Si Alice, kabisado na niya ang akin kasi madalas ko siya kasamang mamili at alam niya kung ano babagay sa akin kaya siya din ang pumipili." ang pabati ko sa kanya dahil sa aking pagdududa. Napatingin sa akin si Rodel at bumangon sa upuan matapos ibaba ang hawak niyang diyaryo at ngumiti ng abot tenga. Tumaas agad isa kong kilay sa kanya.

"Eh baka kasi magalit ka sa akin." ang sagot niya. Wala din kasi siya sa akin maitatago dahil kabisado ko na siya kung mayroon siyang tinatago sa akin.

"Akala mo ha. Eh ano naman kung alam mo na pala yung kasalan? Eh ano naman sa akin? Bakit nagsinungaling ka pa? Ikaw talaga. Tara na nga maghanda na tayo. Huwag mo kong iiwan mamaya ha?" ang pagtataray ko sa kanya bago isubsob muli ang teddy bear sa aking mukha. Napansin ni Rodel ang aking ginawa at napangiti sa aking lagay. Mahigpit pa rin masyado kasi ang aking yakap sa manyika.

"Ano nginingiti-ngiti mo diyan?!"

"Wala. Ang cute mo kasi." ang sagot niya't nagmadali nang umakyat sa aking silid.

Nauna siyang maligo kaysa sa akin. Inayusan namin ang bawat isa habang nagkukulitan sa aking silid. Nang makapagbihis na kami pareho ng tuxedo ay nagtatatakbo akong parang bata na hinahabol ni Rodel at nakaabot sa akin ang mga kamay niyang nakaambang mangiliti. Puting tuxedo ang aking suot habang si Rodel naman ay itim.

"Teka,teka,teka. Saan ba ikakasal yung dalawang iyon?" ang hinihingal na tanong ko bigla kay Rodel nang mahinto sa pagtakbo.

"Sa Fern Brook Gardens." ang sagot ni Rodel nang makabawi ng hininga.

"Sosyal naman." ang sarkastiko kong nasabi na lang at nagtatakbo na lang ulit paiwas kay Rodel.

Matapos ang ilang sandali namng harutan ay humiga kaming dalawa sa ibabaw ng kama na parehong hinihingal.

"I'm happy for you, Jasper..." ang bigla niyang sinabi sa akin habang siya'y nakatitig sa kisame.

"Ha? Bakit?" ang tanong ko sabay tagilid paharap sa kanya.

"Bagay sa iyo suot mo sa akin kasi hindi."

"Sira. Bagay sa iyo yang suot mo. Hindi lang kasi tugma sa taste mo kasi pang athlete ang trip mo. Di ka lang sanay magsuot ng ganyan. Baka nga ngayon ka lang nagsuot niyan eh." ang sagot kong natatawa sa kanya.

"Oy hindi ah. Nagsuot na ako ng ganito nung nagapply ako ng trabaho sa Amerika."

"Ows?! Talaga lang ha?" pang-asar ko sa kanya sabay tawa.

Bumangon kami sa kama at nagayos muli ng sarili. Nang kami'y makababa ng bahay ay tumungo kami agad sa garahe at kotse ko ang aming ginamit na sasakyan. Sinama ko ang malaking teddy bear at katabi ko ito sa likuran ng kotse. Yakap ko ito na parang wala ng bukas dahil sobrang gustong gusto ko na ito.

Dahil sa wala akong driver sa hindi ko rin malaman na dahilan mula sa mga katulong naming hindi rin alam kung nasaan ang aking tsuper ay napilitan na lang akong si Rodel ang magmaneho dahil sa tanda kong ito ay hindi pa rin ako natututong magdrive dahil sa bukod sa tamad ako ay takot din akong humawak ng manibela.

Alas sais na ng hapon ng kami'y makarating sa venue ng kasalan. Nahirapan kaming humanap ng parking space dahil sa maraming kotse na ang nauna sa amin roon kahit malaki ang parking lot ng Fern Brook Gardens. Hindi naman ako nagtaka kung ganoon man karami ang mga kotse doon dahil sa maraming kaibigan si Don Amante na prominente at may kayang mga indibidwal at pamilya.

Nang pareho kaming makalabas ni Rodel ng kotse ay tumayo muna kaming magkatabi ni Rodel at pinagmasdan ang malapalasyong building ng Fern Brook Gardens. Dahil sa madilim na ng ga oras na iyon ay pinatingkad ng mga ilaw at naglalaguang halaman ang Fern Brook. Napakagandang pagmasdan. Lalong pinaganda pa ang tanawin ng may mga ilang paputok ang biglaang nagsiliparan sa kalangitan at nagkalat ng tila abong may iba't-ibang kulay ang kinalat sa hangin.

"Ang ganda no?" ang tanong ni Rodel habang pinanonood ang mga paputok. Napatingin naman ako bigla sa kanya. Ang lungkot ng kanyang mga mata taliwas sa kanyang sinabi sa kanyang pinanonood.

"Oo. Ang saya ni Alice siguro ngayon. Napakagrande ng kanyang kasal." at binalik ko ang aking mga tingin sa patuloy na putukan sa langit. May kirot na kumapit sa aking puso at pilit kong pinigil ang nagsisimulang mamuong luha sa aking mga mata.

"Masaya ka ba ngayon, Jasper?" ang tanong sa akin ni Rodel.

"Para kay Alice siguro. Oo, masaya ako."

"Gusto mo rin ba na makasal balang araw?" ang tanong niya sa akin habang nakatitig sa akin ang nakakaawa niyang mga tingin. Kung di ako nagkakamali ay nangingilid na ang kanyang mag luha.

"Sa babae?" ang natatawa kong tanong sa kanya.

"Depende sa iyo. Pero, gusto mo din ba makasal?"

"Oo naman. Basta sa taong mahal na mahal ko."

"Paano kung ikakasal na ang taong mahal na mahal mo?"

"Eh di ikakasal na siya. May magagawa pa ba ko?" at tumulo na ang mga luha sa magkabila kong pisngi sa tanong ni Rodel sa akin.

"Pano kung lalake papakasal sa iyo?"

"Eh kung meron ba dito nun eh bakit hindi? Mas gusto ko kaya yun. Pero kahit wala noon ang mahalaga lang sa akin nakipagpalitan ako ng sumpaan sa taong mahal ko sa harap ng maraming tao lalo na sa mga taong malalapit sa akin." sabay punas ko sa aking mga luha. Hindi pansin ni Rodel na umiiyak na ako dahil nanatili siyang nakatitig sa kalangitan.

"Jasper. Pangako mo sa akin ha?"

"Ano papangako ko sa iyo?"

"Na magiging masaya ka. Magiging matibay ka matapos ang gabing ito. Magmamahal ka pa rin ng buong puso mo. Hindi mo na kakausapin ulit yung mga nakilala mo sa mga pinupuntahan mo."

"Oo naman except for my friends."

"Pati sila kalimutan mo na rin muna. Huwag kang magbabago kahit kailan. Tigilan mo na rin yang pagpapanggap mo na mataray ka at maarte. Hindi ikaw yun eh. Sumumpa ka sa akin Jasper." ang seryoso at malalim niyang utos sa akin.

"Oo na. Ikaw kaya itong polygamous sa ating dalawa." ang inis kong sagot sa kanya. Tumawa naman siya.

Napatingin na ako kay Rodel at nagkasalubong ang aming mga titig habang dinadampian ng liwanag na dala ng mga paputok ang aming mga mukha.

"Bakit ka ba ganyan magsalita?"

"Kasi, you'll never be mine and you're not always by my side."

"Ang drama mo rin no? Grabe ka. Hopeless romantic ka hindi ka desperado no. Hindi nga tayo pero kaibigan naman kita."

"Masisisi mo ba ang taong nagaalala para sa iyo?"

Hindi na ako nakasagot sa huling tanong ni Rodel. Niyaya ko na lang siya pumasok sa venue at hinanap ang mini basilica na sinabi sa amin ng guard na nakita namin sa entrance kung saan gaganapin ang kasalan nila Alice.

Sa mini basilica, nakita namin ang parang maliit na simbahan kung saan may dalawang hilera ng mga upuan nakaharap sa altar na walang imahe ng santo. Ang mga upuan ay gawa sa bakal na pininturahan ng kulay pilak at bilang pampalambot nito ay mayroong puting cushion para upuan. Sa daan sa gitna ay mayroong red carpet at pinaliligiran ito ng malalaking pasong brown na kasing taas na ng aking balikat na may disenyo at accent na kulay ginto. May mga puti at pulang rosas na nakatanim dito. Ang bawat paso ay may nakataling puting telang satin na nakalundo at nagmistulang kadena ito ng bawat isa mula sa dulo hanggang sa malapit sa altar.

May mga puting tela na nakalambitin sa kisame at may mga ilang palayok ng halaman ang nakasabit dito na nakatapat sa bawat paso na malaki.

Kulay puti ang haligi ng mini basilica at sa bawat bintanang malalaki ay may mga gintong accent mula sa tuktok na sulok nito hanggang sa sahig.

Sa likod ng altar ay may parang batong tinubuan ng ferns, may isang malaking mesang katulad sa simbahan at may isang maliit na upuan na tulad sa mga ikinakasal kung saan sila parehong lumuluhod sa harap ng isang pari.

Maraming mga bisita ngunit wala pang tao sa pinakahapan kahit sakristan o pari. Wala pa akong nakikitang flower girl man lang sa paligid.

"Bisita pa lang pala ang nandito." ang sabi ko kay Rodel habang nauuna siyang naglalakad patungo sa isang sulok sa dulo ng venue.

"Baka nagmamake-up pa sila." ang sabi ni Rodel.

Ilang sandali lang ang lumipas ay nagsimula nang tumugtog mga ang isang classical music. Hindi ako masyadong maalam sa classical music ngunit sa combination ng violin at piano ay hula kong si Chopin or Bach and lumikha nito. Romantic na romantic ang tugtugin. Hindi ko maiwasang makaramdam ng magkahalong pagkainggit, panghihinayang, at awa sa sarili habang nakatayo kaming dalawa ni Rodel sa likuran at pinagmamasdan ang lahat.

Nakita ni Rodel ang pagiging malungkutin ko habang ako'y nakayuko sa kanyang tabi. Hinaplos lang niya ang aking likuran. napatingin ko sa kanya at agad naman niya akong sinalubong ng isang ngiti.

"Jasper, be happy. I am happy for you."

"Gutom ka na ba? Gutom na rin kasi ako eh. Mamaya kain tayo sa Jollibee. Ayoko na umattend sa reception." ang biro ko sa kanya at bumalik muli sa pagyuko. Nagsisimula nanaman akong mag-isip. Nagsisimula nanaman akong lunurin ang aking sarili sa kalungkutan at pait na aking nararamdaman.

Lumipas ang ilang saglit at nakita kong lumabas sa harapan si Simon. Sabandang altar at nakangiting tinitignan ang mga tao sa harapan. Maya-maya ay bigla niyang nilapitan ang dalawang nasakanyang harapan. Nang magbulungan ang mga ito ay nakita kong si Mr. at Mrs. Tiongco pala ang nilapitan ni Simon. Hindi pa niya kami nakikita. Marahil kinakabahan siya ngayon dahil ikakasal na siya kay Alice. Nang makalapit siya kay Mrs. Tiongco ay para siyang batang pinunasan ng panyo sa ilong at pisngi. Pinagpapawisan na siguro si Simon dahil sa mainit ang lugar kahit mayroong aircon.

Kahit di niya ako napansin. Natuwa akong makita siyang muli. Isang malaking kaligayahang makita siya ngunit sa kabilang banda ay napalaking panghihinayang din ang aking nararamdaman habang tinititigan ko siya. Nakasuot siya ng itim na tuxedo at may pulang rosas na nakasuksok sa kaliwang bahagi ng kanyang pang-itaas. Napakagwapo ni Simon. Para akong nananaginip sa mga sandaling iyon. Nakakatunaw ang kanyang kagwapuhan sa kanyang suot ngayon. Mamula-mula na rin ang kanyang pisngi na walanmg make-up. Napakapula ng kanyang labi ngayon na sinasabayan ng kanyang singkit na mga mata tuwing ngumingiti.

Nagulat na lang ako nang biglang sumulpot sa likuran ni Simon si Brian na pareho kong nakatuxedo na puti.

"Best man niya si Brian?!" ang bigla kong naitanong kay Rodel na naagaw ko ang pansin na kanina'y pinapanood din si Simon sa harapan. Tumango lang sa akin si Rodel sabay "Hindi mo ba binasa yung invitation?" habang nakangiti. Umiling agad ako bago namin sabay ibinalik ang aming panonood sa harapan.

Habang nasa ganoong akong lagay ay bigla akong kinalabit ako ni Rodel. Nang siya'y lingunin ko'y tumuro sila sa pinutan kung saan kami nanggaling kanina. Doon nakita ko si Alice na nakasuot ng puting gown na pangkasal at ang belo niya'y nakataas lang. Kasunod niyang naglalakad ang kanyang mga abay na may mga dalang basket ng mga bulaklak. Agad kong ibinalik ang aking puna sa harapan. Mas gusto kong makita si Simon sa mga huling sandali na hindi pa sila kasal ni Alice. Iniisip ko ring sulitin na rin kasi ang pagkakataong ito bago ko tuluyang layuan sila.

"Punta na lang ako Amerika o Canada o England. Ayoko na talaga siya makita. Gusto ko siyang kalimutan." ang sabi ko sa aking sarili habang tila hinihiwa ng labaha ang aking puso sa mga sandaling tinititigan ko si Simon na masaya at masigla.

Ilang saglit pa ang lumipas ay nakita kong naglalakad si Don Amante na may kasamang pari na may edad na at dalawang sakristan sa harapan patungo sa gitna ng altar at nag-ayos ng sarili at kinausap si Simon at Brian. Habang abala akong nanonood ay kinalabit ako ni Alice na pumunta na pala sa amin ni Rodel.

"Oh? Ano na? Ikaw ang maghahatid sa akin sa altar ha?" ang makulit na tanong sa akin ni Alice sabay kabig sa aking braso. Napasinghal ako't umikot na lang ang aking mga mata paitaas sa inis.

"Eh bakit hindi si Don Amante ang maghatid sa iyo doon bakit ako pa?!!? Si ate Luisa asaan?" ang mataray kong sagot sa kanya.

Tumuro si Alice sa gawing harapan at sa kabilang hilera ng mga upuan katapat ng upuan ng mga magulang ni Simon ay nakita kong paupo pa lang ang aking pinsang ina ni Alice.

"Gusto daw ni lolo sa harapan eh. Alam mo naman yung matandang yun. Makulit." ang natatawang sabi ni Alice sa akin.

"Siya ba ang pair?!?! Si Rodel na lang!!!" ang galit kong utos sa kanya at nang lingunin ko si Rodel ay hindi ko na siya nakita.

"Oh? May choice ka pa ba, Jasper?" ang maarteng sagot ni Alice sa akin sabay taas ng kanyang isang kilay habang mataray ang kanyang mga titig sa akin. Wala akong nagawa at sumunod na lang sa gusto ni Alice.

Nag-ayos kaming dalawa sa dulo ng red carpet sa likuran. Yumuko ako bago kami magsimulang lumakad ni Alice. Ayaw kong makatitigan si Simon dahil baka bumuhos lang ang luha ko at kung anong eksena pa ang aking magawa sa isle. Si Alice naman, ibinaba na ang kanyang belo habang inaayusan siya ng ibang abay at ang iba nama'y inaayos ang kabilang bahagi ng kanyang mahabang belo na sumasayad sa lupa kasama ng kanyang magandang puting gown para maayos ang paglalakad niya mamaya patungo sa altar.

Nang makatatlong hakbang na kami ni Alice papunta sa harapan ay parang bumibigat ang aking mga paa. Malakas ang tulak sa akin ng aking kunsensiya na tumalikod at tumakbo paalis sa lugar ngunit nahihiya akong gumawa ng eksena. Habang kami'y papalapit ng papalapit sa gitna ng isle ay hindi ko napansin ang pagbagsak ng aking mga luha. Natauhan na lang ako ng makita kong pumatak ang ilan sa mg aito sa sahig na aking nilalakaran at ang ilan ay pumatak sa ibabaw ng puti kong suot na leather shoes.

"Tito... Jasper... Salamat sa lahat ha?" ang wika ni Alice habang nananatili siyang nakaharap sa altar.

Tumango lang ako't suminghot dahil tumutulo na rin ang aking uhog sa mga sandaling iyon.

"Tito... maging masaya ka na ngayon... huwag ka na umiyak please?" ang pakiusap ni Alice.

"Pano ako magiging masaya? Ikakasal ka na kay Simon?! Mahal na mahal ko siya pero eto ako ngayon nag-iisa. Masaya ako para sa inyo pero hindi ako masaya para sa sarili ko." ang malungkot na malungkot kong sagot sa kanya. Napalakas ng kaunti ang aking boses.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig kong muli ang paborito naming awitin ni Simon nang marating namin ni Alice ang gitna ng isle. Natigil kami pareho ni Alice sa paglalakad. Napatingin ako kay Alice habang nanlalaki ang aking mga mata sa pagkagulat. Sinalubong naman niya ako ng isang matamis na ngiti at niyakap ng mahigpit. Nagpalakpakan ang aming mga bisita. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero pakiramdam ko naisahan ako ng buong mundo sa mga sandaling iyon. Hindi pa rin ako makapaniwala sa takbo ng mga pangyayari.

"Tito Jasper, I'm very happy for you! Mamaya na tayo mag-usap. Don Amante wanted you guys to exchange vows lang in public. I'm sorry kung I kept this as a secret. I got married with Luther kanina sa gazebo before this. It's a surprise kasi. batiin mo rin nga pala hubby-to-be mo kasi birthday niya ngayon." ang malambing na sinabi ni Alice bago kami naghiwalay sa aming yakapan.

Mula sa matinding pait at sakit ay mabilis na napalitan ng lubos na kaligayahan ang aking damdamin. Agad kong tinignan si Simon at naabutan kong nakatitig na siya sa akin habang abot tenga ang kanyang mga ngiti. Bumuhos lalo ang aking luha dala ng kaligayahan hindi tulad kanina ay puno ng pait at hinagpis.

Parang lumutang ang aking mga talampakan sa sahig sa sobrang kaligayahan. Gusto kong takbuhin ang harapan ng isle at yakapin si Simon ng mahigpit ngunit nakutuban na ni Alice ang aking balak kaya't kumapit siya ng mahigpit lalo sa aking mga bisig at sinabing. "Wait lang, tito. Wag atat! Mock wedding na nga ito eh sisirain mo pa. Ilabas mo na feminine side mo ng bonggang bongga ang act like a princess na parang ikakasal sa isang prince!" ang gigil na sinabi niya habang kinakabig niya ang aking braso. Natawa ako sa kanyang sinabi. Hindi naman naalis ang titig ko kay Simon dahil sa mga sandaling iyon ay bigla siyang nagpakaawla ng isang flying kiss sa akin.

Bago kami nakarating sa harapan ni Alice ay umalis na ang pari kasama ang kanyang mga sakristan. Si Don Amante naman ang tumayo sa gitna at hinintay kaming dalawa. Sa kanyang kaliwa ay nakatayo si Simon at proud na proud na nakatitig sa akin. Para akong nalulusaw na yelo sa kanya.

Nang maabot namin ang harapan ay agad na pumunta si Alice sa kaliwang bahagi ng altar at lumusot sa sulok upang umupo sa tabi ni Luther na katabi ni ate Luisa. Nang ibalik ko ang aking tingin kay Simon ay nakaabot ang kanyang kamay. Akin namang kinuha ang kanyang kamay at inalalayan niya akong umakyat ng hagdan na maliliit. Nanatili kami ni Simon nakatayo sa harapan kaharap ni Don Amante. Patuloy ang pagagos ng aking luha sa tuwa. Pinunasan ni Simon ng kanyang puting panyo ang aking mukha at natawa na lang ako sa aking sariling itsura.

"Jiho, why are you crying?!?! Ayusin mo nga sarili mo!" ang utos ni Don Amante na natatawa habang pinanonood kami ni Simon.

Nang ayusin na namin ni Simon ang aming mga sarili ay umubo ng kaunti si Don Amante bago tumingin sa mga bisitang nanonood.

"Today, I had a grand daughter married her boyfriend. Now, I want all of you, my friends, to witness the exchange of vows between my nephew, Jasper Elizalde and his partner, Simon Tiongco." ang pauna ni Don Amante. Abot tenga ang aking ngiti na tinitigan si Simon habang nakatitig din sa akin ang mga nangungusap niyang mga mata. Muling tumugtog ang paborito naming musika ni Simon matapos magsalita ang matanda at tumayo sa gilid ng altar nang may lumapit na isang foreigner na may edad marahil na higit kwarenta. Nagulat ako sa aking nakita habang natatawa naman si Simon sa aking naging reaksyon.

"Friend ni Brian yan from US. Nagkakasal yan ng same sex. Hindi man tayo legal dito, mapapalitan ko pa rin ang last name ko para lang sa iyo. By papers, parang inampon niyo lang ako. Sorry kung nasaktan ka habang hinahanda namin ito. Gusto ko kasing ilihim ang lahat para surprise. Aamin na sana ako sa iyo kagabi buti na lang binaba mo agad tawag ko. Si Alice katabi ko nun habang kausap kita. Nasa inyo ako kagabi habang nag-iinuman kayo ni Rodel. Nandoon lang ako sa labas ng kwarto nag-aabang." ang kwento ni Simon sa akin. Napakatamis ng kanyang mga ngiti sa akin kaya't nakalimutan ko lang ang lahat. Natutunaw ako't di makapaniwala pa rin sa mga nangyayari. Mapapasaakin si Simon. Wala ng mas mahalaga sa akin sa sandaling iyon kung hindi ang manumpa kay Simon sa harapan ng lahat ng tao roon.

"Nagustuhan mo ba yung brown na teddy bear na binigay ko sa iyo kagabi?" ang tanong niya na gumising sa akin sa katotohanan.

"Oo!! I-ikaw ba may bigay noon?!?! Kala ko si Rodel?!?! Eh sino yung tumabi sa akin kagabi?!?! Ay parang... tama! Ikaw nga yun!!" ang puno ng sigla kong sagot kay Simon na hindi sinasagot ang kanyang tanong sa sobrang kaligayahan. Para akong high sa droga kaya't natawang muli sa akin si Simon.

"Oo, ako yung tumabi sa iyo kagabi. Kaya nga pinaalis ko muna kay Rodel yung contacts mo kasi baka mawala yung surprise. Saktong lasing ka na kaya magandang chance yun na makatabi kita kagabi. Miss na miss na kita kasi sobra gusto ko na matulog sa tabi mo tulad ng dati." habang pilyo ang kanyang mga ngiti.

"Eh akala ko noon nagkabalikan na kayo ni Alice kaya ang inom ko kagabi napasobra lalo na nung makita ko yung invitation! Fake naman pala ampota!" ang gigil kong sagot sa kanya. Tumawa ng malakas si Simon habang pinanonood niya ang ipinipinta ng aking mukha habang nagsasalita.

"Gago yang Rodel na yan eh. Sabi ko sa kanya lansihin ka muna. Niligaw ka nga niya pero nasaktan ka tuloy. Wala na kaming choice kaya hinayaan na lang namin na ganun ang alam mo para na rin hindi masira ang surprise namin sa iyo."

"Best friend mo sira ulo. Kaya pala ang kulit-kulit nun. Sabi na nga ba may kakaiba sa kanya eh. Nga pala, eh paano na siya? Buti nakuha mo na pakiusapan na gawin niya yun?"

"Si Brian, siya ang may pakana ng lahat. Sila na ni Brian. Formally. Nauna na silang ikasal sa Amerika."

"So everything was just a show!?!!?!? He kissed me, you wanted it to happen?! I made a child with his help!?!? Okay, lang sa iyo?!" ang halos manggalaiti ko nang tanong kay Simon. Tumawa lang si Simon bago sumagot.

"First, kahit halikan ka niya ngayon, it doesn't change the fact na nakipaghiwalay ka na sa kanya. Second, it doesn't change a thing coz he already kissed you before. Nauna siya sa iyo kesa sa akin. Kiss is nothing unless it has a meaning. I trust your love for me that's what is important. Yung tungkol sa paggawa ng baby, we hired some medical assitance for that para sa injection sa iyo na pampatulog. Sa isang maliit at tagong clinic natin ginanap yun. They helped to make sure din na mabubuo yung baby sa baby-maker na pinahanap ni Don Amante. I was there with you, can't you tell with the way I kissed you?" ang natatawa niyang kwento pa.

"Kaya pala mas malambot ang mga lips at full of passion ang halik na naramdaman ko noon... Mas mahaba ang malaki rin ang..." ang naputol kong sagot dahil tumawa si Simon sa huli kong sasabihin.

"I love you, Jasper." ang mga katagang ngayon ko lang narinig. Parang tunog ng kampana ang mga sinabi ni Simon at gusto ko nang himatayin sa aking kinatatayuan.

"I love you too, Simon... and happy birthday kuya." ang nanginginig kong sagot sa kanya at di napigilan ang sarili na yakapin siya ng mahigpit. Nagtawanan naman ang aming mga bisita sa aking nagawa ang ilan naman ay napa-'Awww'.

"Ahem!" ang ubo ng foreigner sa amin harapan upang kunin ang aming atensiyon para makapagsimula na.

"Marunong magtagalog iyan?" ang tanong ko kay Simon. Natawa si Simon sa akin nang sagutin ako ng lalaki ng 'Oo, marunong ako'.

"We're gathered together here to bear witness in the exchange of vows between two lovers, Simon and Jasper." ang panimula ng foreigner sa aming harapan. Seryoso na ang palitan namin ng tingin ni Simon sa mga sandaling iyon. Sa likod ni Simon ay aninag kong nakatayong magkatabi si Rodel at Brian na masayang nanonood sa amin. Napalagay ako sa kalagayan ni Rodel. Malaya ang aking kunsensiya at dibdib na sumumpa ng pagmamahal kay Simon.

Matapos ang ilang linya ng magkakasal sa amin ni Simon...

"Jasper, ibinibigay ko sa iyo ang buong puso ko. Sinusumpa kong ako ang magiging lakas mo at kaligayahan mo sa panahong kailangan mo. Hinding-hindi ko sisirain ang tiwala mo. Inaalay ko sa iyo ang buong pagkatao ko para angkinin mo. Ang pagmamahal ko sa iyo ay walang kapantay at tanging kamatayan lang ang pipigil sa akin sa pagmamahal ko sa iyo. Mahal na mahal kita, Jasper. Iingatan ko ang puso mo coz I'm crazy over you. Ito na ang pinakamasaya kong kaarawan sa buong buhay ko. Ito rin ang pinakamagandang regalo sa akin ng aking mga magulang ko, ang maging iyo." ang pangako ni Simon habang sinusuot niya ang isang white gold na singsing sa aking daliri. Natulala ako sa aking mga narinig dahil malalim at pinag-isipang mabuti ni Simon ang kanyang mga sasabihin.

"Simon, I will take and keep you in my heart forever. You're the only one to make my life complete. I vow to shower you with my love until the day I die. I give you myself as you have given me yours. We will live this life as one mind, one heart, and one soul. No words can express how much I love you. Isusugal ko ang buhay ko kapalit ng sa iyo kung ika'y nasa bingit ng kamatayan. Kung mawawala ka, ayoko na rin mabuhay ng mag-isa. Ikaw ang gusto kong makita sa tuwing ako'y gigising at bago ako matulog. Ikaw ang buhay ko Simon. Iingatan ko ang pagmamahal mo. Sa tagal ng panahon na nawala ka sa aking tabi at inakalang napunta ka na sa iba, ikaw lang ang nilalaman ng puso ko hanggang ngayon at hanggang sa aking kamatayan. I can't live without you." ang maluha-luha kong sagot sa kanya habang nanginginig ang aking daliri na sinusuot ang kanyang singsing.

Nang matapos kami ay pumapakpak ang foreigner sa aming harapan at sumigaw ng "You may kiss the groom".

Nagtinginan kami ni Simon at nagtawanan bago nagpalitan ng mainit at mapagmahal na halikan sa harapan ng maraming taong naroon. Parang lulundag palabas sa aking dibdib ang aking puso nang maghinang ang aming mga labi ni Simon. Hindi ko nanaman naiwasang lumuha pa habang kami'y nasa ganoong lagay hanggang sa magwalay ang aming mga labi.

Pinagmasdan maigi ni Simon ang aking mukhang basa ng aking luha. Nilabas niyang muli ang kanyang panyo ay pinunasan ang aking pisngi habang nakangiti na hinahaplos ng isa niyang kamay ang aking buhok sa noo paitaas.

"Nastress ka ba bunso?" ang malambing niyang tanong sa akin.

"Hindi. Mainit eh." ang nanlalambing kong sagot sa kanya.

"Iyakin ka pala." ang biro niya. Natawa ako bigla.

"Eh ikaw kasi eh. Ang dami-dami ng nangyari dito rin pala bagsak natin.

"Sorry na mahal ko."

"Basta huwag mo na uulitin yun ha? Halos magpakamatay na kaya ako. Baka ako naman ang mawala sa sarili niyan sa mga ginawa ninyo. Mabaliw-baliw na kaya ako. Tignan mo mga mata ko magang-maga na dahil sa iyo." at natawa lang siya sa aking biro bago niya ako yakapin ng mahigpit.

Matapos ng ceremony at tumungo kami sa gazebo para sa reception kasabay ng kay Alice at Luther. Tripple celebration ang labas kasi doon na rin ginanap ang kaarawan ni Simon kung saan pinalabas ang isang video presentation ng mga pictures namin nung kami'y magkakasama pa sa school hanggang sa mga sandaling magkasama na kami ni Simon sa bahay bilang magkapatid.

Magkakatabi kami ng aming kapareha sa harapan ng lahat habang kumakain matapos hiwain ang dalawang wedding cake. Ako at si Simon, Alice at si Luther, at sa kanan ko naman ay si Rodel at si Brian. Pinagigitnaan ako ni Simon at Rodel kaya...

"Hoy, Rodel. Baliw baliw ka talaga." ang inis na sinabi ko sa kanya habang sinusubuan niya ng cake si Brian at ako nama'y katatapos lang lunukin ang isinubo sa akin ni Simon. Nakangiting nanood sa aming dalawa si Brian at Simon.

"Ano nanaman iyon?!?" ang halos mabilaukan niyang pagsagot sa akin.

"Liligaw-ligawan mo ko! Alam mo na pala pinaplano ng lahat! Kasabwat ka pala! Eh kung napasagot mo ako ng hindi niyo inaasahan?!!?!? Eh di walang kasalan na magaganap ngayon?!?!?" ang nangigigil kong sisi sa kanya. Batid ko naman sa mukha ni Simon nang lingunin ko siya na wala lang sa kanya ang aming pag-uusap. Halata sa kanyang mga titig na wala siyang kinalaman.

"Huwag mo ko tignan ng ganyan bebe ko. Si Rodel na yun." ang nakangiting sabi sa akin ni Simon.

"Maniniwala ka ba kung hindi ako umarte ng ganoon? Eh ano naman kung napasagot kita? Eh di tayo ang ikakasal ngayon! Ayaw mo non? Kakasal ka pa rin either way? Tito mo naman ang may gusto nito eh gusto rin niya makabawi sa iyo at ipakita sa iyo na tanggap na tanggap niya ang pagkatao mo at sinusuportahan ka pa niya." ang preskong sagot niya sa akin. Nangulubot sa inis ang aking mga labing nanunulis. Nakita kong bumulwak sa katatawa si Brian sa panonood sa ipinipinta ng aking mukha. Ibinalik ko ang titig ko kay Simon habang ganoon pa rin ang aking mukha.

"Eh pano kung siya sinagot ko?!? Ano ka ngayon??" ang tanong ko kay Simon habang nakatulis ang aking nguso. Sinalubong lang niya ako ng halik bago niya ako sagutin.

"I'm taking the risk. Sabi ko nga sa iyo, ganoon ang tiwala ko sa pagmamahal mo sa akin. Naalala mo ba yung sinigaw mo nung nasa room tayo umiinom?" ang malambing niyang sagot sa akin. Napahiya ako ng kaunti lalo na ng marinig ko si Brian.

"Kuya mahal na mahal kita! Akin ka kuya!" ang biro ni Brian na noo'y nakarinig pala ng aking mga sinasabi bago ako mawalan ng malay at magising sa ospital.

"Paano kung lasing ako noon?"

"Eh madali ka kasi madulas sa mga saasabihin mo kung lasing ka. Sinisilip ko kaya kayo kagabi ni Rodel dun sa guest room. Iyak ka ng iyak after natin mag-usap sa phone."

"Eh bakit kasi hindi mo na lang sinabi sa akin!"

"Wala ng surprise kung ginawa ko iyon. Pinipigilan na nga ako ni Alice at ni Rodel kagabi." at nagtawanan na lang kaming dalawa ni Simon matapos noon habang masayang naglalambingan sa harapan ng aming mga bisita tulad din ng may mga sariling mundo na si Alice at Luther.

Natapos ang celebration na puno ng saya. Sa silid ko kami ni Simon naghoneymoon at sila Alice naman ay sa isang hotel sa Maynila.

Si Rodel at Brian ay nanandalian muna sa bahay nila Simon sa kwarto na pinahiram ng mga magulang ni Simon. Ang mga magulang naman ni Simon ay agad na umalis din ng bansa dahil kailangan nila magtrabaho pa sa ikalawang bukas.

Huli na nang malaman ko na pakana nila talagang ikutin lang ako para hindi makahalata sa mga binabalak nila para sa akin.

Nang makapag-usap kami ni Simon sa tungkol sa dinanas niya sa Amerika, doon niya nalaman ang lahat ng kanyang pinaggagawa. Doon din niya nalaman na matagal na pala niya akong gusto ngunit nauna lang sa akin sa panliligaw si Rodel. Nahirapan daw siyang gumaling dahil sa katauhan niyang si Miguel, sobrang sama daw ng takbo ng isip ng katauhan niyang iyon dahil handa itong magpakamatay makuha lang niya ang ibig niyang mangyari o makuha. Nahirapang tanggapin ni Simon ang tungkol sa pinaggagawa ni Miguel noong siya'y nawawala sa kanyang sarili. Isa sa mga lihim na ito na hanggang ngayon ay kami lang ni Simon ang nakakaalam ay ang pagpatay niya kay Nestor at kay Vincent.

Lumipas ang ilang buwan at nakuha namin ang aking anak ng walang problema. Tulad ng aming pangako ay binigyan namin ng sapat suporta at pananalapi ang nagpagamit ng kanyang katawan upang ako'y magkaroon ng anak.

Jeffrey ang pinangalan namin ni Simon sa kanya dahil sa pustahan naming mag-asawa na kung mestiso at kahawig ko siya ay dapat magsisimula sa letrang 'J' ang pangalan ng aking anak at kung hindi man ay Andrew ang ipapangalan namin sa kanya.

Si Alice, ilang buwan lang matapos lumabas si Jeffrey ay ipinanganak niya ang panganay niyang lalaki na si Ericson. Hawigin siya ng kanyang amang si Luther, matangos ang ilong at hindi man maputi ay mamula-mula ang kanyang balat.

Si Don Amante, ay pumanaw na rin nang lumala ang kanyang karamdaman dala ng kanyang pagtanda bago pa magsimulang mag-aral ang aking anak. Masaya itong namatay dahil nakita at nakilala pa niya ang kanyang mga apo sa amin ni Alice.

Si Rodel at Brian naman, dahil sa wala na rin mapapala sa Amerika, ay dito na sa bansa namalagi. Nagtrabaho si Brian bilang isang psychiatrist sa isang prominenteng ospital at si Rodel naman ay naging manager ng tatlong branch ng retail outlet namin sa Quezon City.

Ang mga kaibigan ko tulad nila Hudson at Dan, ay bihira ko nang makasama dahil sa wala na akong hahanapin pa sa lubos na kaligayahan na nadarama ko sa tuwing kasama ko si Simon saan man kami magpunta. Ang mga nakilala ko naman tulad ni July ay binaon ko na sa limot bilang bahagi ng isang pinagsisihan kong nakaraan.

Isang araw, habang ako'y nagbabasa ng e-mails sa aking laptop na katabing nakahiga sa kama si Simon ay nakita ko ang isang e-mail ni Rodel para sa akin na ngayon ko lang nabuksan. Tingin ko'y pinadala niya ito nung mga panahon na lumipat na ako kina Simon at ilang buwan pa lamang siyang nasa Amerika. Sabay naming binasa ni Simon ang nakasulat.

"Mahal ko,

Malapit na bawiin si mommy, si daddy naman may ibang pamilya na. Hindi niya ako gustong kupkupin. Iniisip kong magpabugaw na lang dahil mukhang iyon lang ang makakatulong sa akin. Sorry kung naisip ko ang bagay na ito dahil sa mabenta ang kutis ko sa karamihan sa kanila dito. Alam kong mauunawaan mo naman ako. Babalik na ako ng pinas makaipon lang ako kahit magtulak na lang ako ng kariton para mamuhay.

Kahit sino man ang makasiping ko. Kahit sino man ang makasama ko. Kahit hiwalayan mo ko kapag nabasa mo na ito. Ikaw lang ang tanging laman ng puso ko at hinding hindi na magbabago ang bagay na iyon hanggang sa mamatay ako. Mahal kita Jasper kahit makalimutan mo na ako hindi ka maaalis sa puso at isipan ko. Minsan akong nagkamali at hinding hindi ko na uulitin iyon.

Sana, masaya ka na ngayon diyan bilang Tiongco. Mabait yang si Randy. Kung hindi lang straight yang si Randy at mahulog ang damdamin mo sa kanya isang araw. Tatanggapin ko ng buong puso ang mangyayari dahil kaligayahan mo lang ang nais ko.

Mahal na mahal kita, Jasper... Magpakailan man."

WAKAS