Ang pinakamalakas na Consentric Consort - Kabanata 165
Home Strongest Eccentric Consort Kabanata 165
Kabanata 165 Malakas na napukaw!
"Tantaiyuan ..."
Sa parehong sandali nang sumigaw si Lou Qianxue ng tatlong salitang ito, ang nagliliwanag na medalyon na jade ay nagniningning ng husto.
Ang tatak ng jade ay pumutok sa pulgada sa pulgada at naging pulbos, ngunit sa nakasisilaw na puting ilaw, isang mahabang pigura ang dahan-dahang lumitaw.
Nakasuot siya ng puti.
Malamig, walang malasakit at maalikabok.
Ang pagtingin sa mga nakababatang nilalang, bilang marangal bilang isang emperor.
Ang buong katawan ay nagpapalabas ng isang nagyeyelong hininga na walang dapat lumapit.
Ang buong tao ay tulad ng paglalakad palabas ng banal na ilaw, isang masamba, walang awa na diyos.
Natatakot itong lumapit ang mga tao, pabayaan ang kalapastanganan.
Matapos mawala ang maliwanag na ilaw, ang mga guwapong mga tampok sa mukha na isiniwalat ay mas walang kamalian.
Siya ay walang ekspresyon at malamig.
Ngunit ang mga kumplikadong **** na linya sa kanyang noo ay nagdagdag ng kaunting kasamaan sa kanyang lamig.
Ginawa rin nito ang walang ekspresyon, walang emosyong mukha na medyo kaakit-akit.
Sabik ito!
Malakas, malamig, butas na butas, at malakas na presyon na nagpapahinga sa mga tao, ay galing sa kanya.
"Tantaiyuan ..."
Sa ilang kadahilanan, si Lou Qianxue, na matigas ang kalikasan at kalmado at pinigilan, ay may pagtitiwala at pagiging malapit sa kanyang puso nang makita ang lalaking ito.
Ang pagnanais na mapalapit sa isa't isa, o kahit na hawakan ang bawat isa, ay naging labis na kakaiba si Lou Qianxue.
Sumimangot siya at biglang napagtanto.
Tila sa tuwing nakikita niya muli ang lalaking ito, nais niyang lumapit sa kanya.
Noong una kaming pagkikita, sa looban niya, kinagat siya nito. Nahihiya siya at naiinis at kinamumuhian siya.
Nang magkita kami sa pangalawang pagkakataon, ang unyon ng alchemy, siya ay bumalik, at nagsimulang humanga sa kanya nang hindi maipaliwanag.
Nang magkita sila sa pangatlong pagkakataon, nagtatagal sila sa gulo sa Qingyun Mountains. Palagi siyang nawawala sa sarili sa harap niya ...
Pagkatapos ay napagtanto ko na ang lalaking ito ay maaaring makontrol ang lahat sa kanya!
Grabe ito!
Maaaring nauugnay ito sa "kasama" na sinabi ng lalaki…
Hindi niya naintindihan, ngunit sa sandaling ito, likas na ayaw niyang makatakas sa pakiramdam na iyon.
"..." Ang lalaki ay may malamig na mga mata at walang emosyon.
Grimly siyang tiningnan nito.
Nang sumasalamin ang kanyang pigura sa kanyang mga eyelid, may bakas ng emosyon sa kanyang mga mata, at tila may kaunting temperatura, ngunit ang dugo at mga galos sa kanyang katawan ay lalong nagpalamig at sumisindak sa hininga sa paligid niya.
Sa ilaw, dahan-dahan siyang lumapit sa Lou Qianxue nang paunahin.
Malinaw na napansin ni Lou Qianxue na kumakabog ng husto ang kanyang puso.
boom ...
Bang Bang Bang…
Mayroon siyang likas na pagkahumaling sa kanya.
Naalala ni Lou Qianxue ang sinabi ni Tan Taiyuan bago humiwalay sa huling pagkakataon.
"Ang kasama ay may likas na pagsuko at pagsunod sa kanyang panginoon."
Agad niyang binago ang mukha.
Nang maglakad si Tan Taiyuan patungo sa Lou Qianxue, nadaanan niya ang Hong Lao, huminto nang bahagya ang kanyang mga yapak, malamig ang kanyang tono, at nagtanong pa rin siya ng walang pakialam: "Sinasaktan ka ba niya?"
Tiningnan siya ni Lou Qianxue nang hindi nagsasalita.
Hindi ginalaw ni Tantaiyuan ang kanyang mga kilay, at nagpatuloy sa paglalakad sa Lou Qianxue na may isang mabaluktot na mukha.
Ngunit ang kanyang mga kamay ay bahagyang naglabas ng isang ilaw.
Sa ilaw na iyon, ang mukha ng matandang Hong ay nagpakita ng takot, ang kanyang mukha ay napangit, ang kanyang mga labi ay malapad, ngunit walang tunog na ginawa, at ang kanyang katawan ay natunaw at nawala sa puting ilaw sa sobrang takot.
Wala nang natira!
Spike!
O isang ganap na malakas na pagwawasak!
Nang makita ng lahat sa ilalim ng singsing ang eksenang ito, biglang sumabog ang kanilang mga mata, na nagsisiwalat ng isang nakakatakot na takot.
Xuanwu mirror! Iyon ang isang Xuanwu mirror! ito lang! ! !
Ang mga kinikilabutan na tao ay umiling lahat at umatras.
Napatingin sila kay Tan Taiyuan sa takot at takot, at laking gulat na hindi man lang sila makapagsalita. Siyempre, sa oras na ito, hindi sila naglakas-loob na magsalita, sa takot na akitin ang malamig, sumisindak at nakakakilabot na tao…