Yna's POV
"Pu-pulis?"
WHAT THE HECK! Pulis pala ang nag payong sa akin.....kinakabahan ako na halos nanginginig ang mga tuhod ko sa kaba....hindi ko alam kung May nalabag ba ako na batas o kung anu man yun....
Dwine's POV
Totoo ba itong nakikita ko o hindi??
Kinurot ko ng malakas ang sarili ko at kinusot ang mga mata ko...
Ngunit di parin ako makapaniwala sa nakikita ko....
Posible ba talagang....ma-mabuhay ulit ang mga p-patay!?
.
.
" Babe!O-operahan na ako bukas .....alam mo ba na sobrang saya ko dahil magagamot na rin sa wakas ang sakit kong toh"sabi nya sa akin na sobra sobrang lawak ng ngiti sa kanyang mukha
"Ganun ba? Napakagandang balita nyan master"
Bigla nalang napawi ang ngiti sa mga labi nya...
"Ano ang....
.
.
"Excuse me po? Ayos ka lang ba??"
Yung boses nya...yung itsura nya...parehas na parehas nung sa kanya...matagal na panahon ko na ring hindi narinig ang magandang boses nya,at yung maamo nyang mukha matagal ko nang di nasisilayan...pero sa panaginip,sa puso at sa isip ko lahat natatandaan ko....hindi ko magawang makalimutan...kase mahal na mahal ko siya...
"Ah-eh oo"napakamot nalang ako sa ulo dahil sa hiya..😅
"Pwede po magtanong??Anong lugar po ba ito??"
Pero hindi parin ako pwedeng maniwala sa nakikita ko....dahil posible paring ibang tao ang nasa harapan ko..
"First of all what's your name??"
Tanong ko para mag kaalaman na hahaha..
"Oh! ...ikaw muna ang magpakilala"sabi nya sabay smirk...
"I'm Officer Dwine Enriquez at your service ma'am!" Masigla kong banggit
"I'm Yesenia Morrison...By the way sorry po sa abala,nakakahiya po eh pinayungan nyo pa po ako😅"
Yung pangalan nya....
"Master??" Hindi kaya magka parehas lang sila ng pangalan...possible din naman yun..
"Huh? Ano??master...sino??"
"Ahh wala😅...uhmm p-pwede ko bang tignan yung ulo mo?"
"Ah-eh sige....May dumi po ba?"sagot nya sa akin na May pag aalinlangan...well nakakahiya talaga itong gagawin ko...
I check it if there's a mole in her head same as her...at...meron nga...hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko tuwa..natutuwa ako dahil nandito na siya ulit...ngunit natatakot ako kase alam ko sa sarili ko na imposibleng mabuhay ulit ang patay....pero mas natatakot ako kung mawawala siya ulit sa tabi ko...
Wala na akong paki alam kung ano paman itong nararamdaman ko....kung ibang tao man ang nasa harapan ko wala na akong pakialam doon...
Niyakap ko siya ng mahigpit and my tears began to fell....i can't hold it anymore....I never thought that I would see her again....
"Bakit ka naiyak??May problema ba??Kilala mo ba ako?Kung oo pasyensya na hindi kita maalala...May nagawa ba akong masama sayo??"Nag-aalalang sabi nya sa akin...
Well meron,iniwan mo akong mag isa..sabi mo hindi mo ko iiwan pero...umalis ka pa din ...
"So-sorry....master I'm really sorry kase hindi ko ipinakita sa iyo dati kung gaano kita kamahal alam mo ba na sampung taon na akong nag-aantay na bumalik ka....kahit alam ko sa sarili ko na hindi ka na pwede makabalik pa dito sa mundo..pero ngayon nandito ka.... I'm really really sorry sorry sorry sorry"
"Tama na po ang drama hindi kita maiintindihan sa sinasa--Wait.... What! anong sinabi mo - pero hindi na ako makabalik dito sa mundo!??"
"Ganito kase yan....urgh..Nevermind ang mahalaga ngayon nandito ka na ulit sa tabi ko"
Hindi nya pwedeng malaman na na namatay na siya 10 years ago.....
I want a fresh start with her...
"Umalis ba ako dito sa mother Earth?"she ask emphasizedthe word 'earth'..
"Hindi mo na kailangan malaman pa" kapag nalaman mo masasaktan ka lang
"Bkit ayaw mong sabihin?!huh?Hindi naman ako patay na muling nabuhay diba?wala namang kaseng ganun hahahaha"
Bullseye!Pero kahit tama ang hula nya sa totoong nangyari...hinding hindi ako papayag na malaman nya...
"Hahahaha" tumawa nalang din ako upang hindi mahalata...