Nakayuko ang mga kilay ni Chu Liuyue, parang gumaan ang pakiramdam niya.
Ngunit sa kanyang puso, talagang walang kalahati ng kagalakan, ngunit higit na pagkalito.
Mukhang nagmamalasakit si Mu Qinghe tungkol sa orihinal na mga ugat ng meridian sa lupa. Lalo siyang napunta sa bansa ng Yaochen upang hanapin ang henyo na nagtataglay ng orihinal na mga ugat ng daigdig na meridian?
Gayunpaman, sa Tianling Dynasty, kahit na ang mga nasabing tao ay hindi masasabing napaka-pangkaraniwan, tiyak na hindi sila bihira.
Bakit hindi siya pumunta dito upang hanapin siya?
Gulat na tiningnan ng lahat si Chu Liuyue, at tumagal bago sila nakabawi.
Anong ibig sabihin nito?
Si Chu Liuyue ay naging orihinal na ugat ng meridian ng daigdig! ?
Hindi ba nangangahulugan na maaari niyang sundin ang Mu Qinghe sa Tianling Dynasty! ?
Binawi ni Mu Qinghe ang magaspang na bato.
Tinanong ni Chu Liuyue na pansamantala:
"Bise-Heneral Mu, dahil napatunayan na ako ang orihinal na meridian ng daigdig na meridian, kung ano ang sinabi mo dati—"
Walang expression si Mu Qinghe:
"Sa orihinal na meridian, maaari kang bumalik sa orihinal na meridian."
Humawak si Chu Liuyue sa kanyang hininga.
Kitang-kita niya ang tunog ng pintig ng kanyang puso na mabilis!
"Huwag kang maging masaya masyadong maaga. Ang pagkakaroon ng orihinal na channel ng meridian ng daigdig ay nagsisimula pa lamang. Mayroong ilang iba pang mga kinakailangan sa likod, kung hindi mo ito matugunan, kung gayon hindi ka makakapunta roon."
Magaan ang sinabi ni Mu Qinghe.
Ibinaba ni Chu Liuyue ang kanyang mga mata:
"Salamat, Vice Admiral Mu. Dapat gawin ni Liu Yue ang kanyang makakaya."
Alam niyang hindi ito ganoon kadali.
Gayunpaman, ito ay isang pagkakataon pa rin, at higit na naaayon sa kanyang mga ideya.
Kahit na sabik na sabik siyang bumalik sa lalong madaling panahon at hayaang maranasan ng mga taong iyon ang libu-libong beses ang mapait na luha na dinanas niya, ngunit alam na alam din niya na hindi ngayon ang pinakamagandang oras.
Sa kanyang kasalukuyang lakas, ang pagbabalik at pagpipilit sa kanila ay hindi hihigit sa pagpapadala sa kanya sa kamatayan!
Si Mu Qinghe ay naglabas ng isang "um", walang kagalakan o galit sa kanyang mukha.
Si Chu Liuyue ay gumaan, ngunit ang iba ay halo-halong.
Ang mga taong naroroon lahat ay dumating na may pag-asa, ngunit ang mga kinakailangan ng orihinal na meridian ng mundo meridian ay masyadong mataas para sa kanila upang masiyahan.
Matapos gawin ito ng mahabang panahon, nanguna muli si Chu Liuyue!
Paano ito napasasaya sila?
Nag-atubili sandali si Emperor Jiawen, ngunit tinanong mabuti:
"Bise Heneral Mu, kailangan mo lang ba talaga ng mga tao na mayroong orihinal na meridian ng daigdig na meridian? Sa totoo lang, may ilan, kahit na hindi sila ang orihinal na meridian ng Earth meridian, ngunit napakahusay din nila.
"Kung lahat sila ay pareho sa kanya, hindi na kailangang sabihin ito."
Mahinahon na dumaan ang tingin ni Mu Qinghe kay Jin.
Lalong nahiya si Rong Jin.
Bilang isang prinsipe, hindi pa siya nakakaranas ng ganito!
Kahit na ipinagbawal siya ng amperador ng ama noong nakaraan at nakuha pa ang maraming mga karapatan sa kanyang mga kamay, hindi niya ito naramdaman na napahiya!
Ito ay katumbas ng pagbibigay sa kanya ng ilang mga sampal sa harap ng lahat!
Hindi alam ni Emperor Jiawen kung paano sagutin ang tawag.
Pabayaan lamang si Rong Jin, kahit na sinabi sa kanya, hindi siya maglalakas-loob na magpakita ng hindi nasisiyahan.
Narinig ang sinabi ni Mu Qinghe, hindi na niya natuloy, kaya't tinakpan niya ang kanyang bibig sa isang matahimik na pamamaraan.
Ang kapaligiran ng buong bulwagan ay naging mas kakaiba at nakakubli.
Si Chu Liuyue ay kalmado, kalmadong kumakain, pumikit sa mga nasa paligid niya.
Si Rong Zhen ay napangisi ng kanyang mga ngipin, nagagalit ng ilang sandali na nakuha ni Chu Liuyue ang minsanang pagkakataong ito, at pansamantala inis ang dati niyang salpok.
Matapos mapagalitan ni Mu Qinghe, orihinal na naramdaman niyang napahiya sa kanyang puso.
Ngunit nang makita ko si Mu Qing at iba pang mga tao, kasama na si Rong Jin, naramdaman niyang hindi na siya naiirita muli.
Nang siya ay unti-unting huminahon, naramdaman din niyang medyo sobra ang ugali niya.
Sino si Mu Qinghe?
Utus ng Dinastiyang Tianling! Ang tenyente sa itaas!
Kahit na ang emperador na ama ay kailangang tumingin sa kanyang mukha, ano ang pinagsasabihan niya?
Bukod, umaasa rin siya sa Mu Qinghe upang makatulong na ayusin ang kanyang katawan!
Iniisip ito, kinindatan niya ang reyna.
Nakikita ang pagpipilit sa mga mata ni Rong Zhen, natural na alam ng reyna ang ibig niyang sabihin.
Ngunit ito ang nagparamdam sa kanya na mas naiirita.
Sa palagay ba ni Rong Zhen ay ayaw niyang tanungin si Mu Qing at tumulong?
Ngunit hindi niya alam kung ano ang makikita ngayon!
Una, ang prinsipe, pagkatapos ay si Rong Zhen.
Ang dalawang magkapatid ay pinagalitan sa harap ng napakaraming tao nang sunod-sunod, at nawala ang mukha niya!
Kung talagang pinupukaw nito ang Mu Qing at nababagabag, maaari silang maipit sa kamatayan gamit ang isang daliri lamang!
Paano siya makakapagsalita ulit ngayon?
Hindi mapigilan ni Rong Zhen na makaramdam ng pagkabalisa nang makita niya ang reyna na nagtatagal, at nais pang bumangon nang maraming beses.
Sa kasamaang palad, ang tagapaglingkod sa palasyo na nakatayo sa likuran niya ay nakatanggap na ng pahiwatig ng Queen at tahimik na hinawakan siya.
Si Rong Zhen ay labis na hindi nasisiyahan, ngunit sa pag-aalala niya, hindi siya naglakas-loob na gumawa ng kaguluhan sa okasyong ito, kaya't kailangan niya itong matiis bigla.
Sa sandaling ito, may lumipad mula sa labas ng pintuan.
Sinulyapan ito ni Chu Liuyue, at biglang nagulat.
Iyon ay isang asul na ibon.
Laki lang ng palad nito, asul ang buo nitong katawan, ngunit ang mga kuko at mata nito ay pula.
Lalo na ang mga mata na iyon ay kasing dakila ng mga rubi, napakaganda.
Ang asul na ibon ay mabilis na lilipad ang mga pakpak nito, ngunit walang tunog.
Samakatuwid, nang matagpuan ito ng lahat sa bulwagan, sumugod na ito sa gitna ng bulwagan.
"Itigil mo yan!"
Nakasimangot si Rong Jin at sumigaw ng matalim.
"Paano ka gumawa ng mga bagay? Nasaan ang lugar na ito, hindi man mapigilan ang mga magulong bagay na ito !?"
Sunod-sunod na pumasok ang mga guwardiya sa labas, at narinig ang pagsaway ni Rong Jin, mayroon ding pagdurusa.
Masyadong mabilis ang paglipad ng bagay na ito! Wala silang oras upang tumigil!
"His Royal Highness huminahon ka!"
"Ang mga kilalang panauhin ay naririto ngayon, ikaw--"
"Ito ang halimaw ng heneral."
Si Mu Qinghe na nakaupo sa itaas ay biglang nagsalita.
Ang natitirang salita ni Rong Jin ay biglang napasok sa kanyang lalamunan at nagyelo ang kanyang buong katawan. Malamig ang mga labi.
Kumaway si Mu Qinghe, at lumipad ang berde na ibon patungo sa kanya.
Sa bulwagan, nanahimik.
Ang berdeng ibon ay nahulog sa kamay ni Mu Qinghe.
Tumingin si Mu Qinghe at nakita na sa ilalim ng mga pakpak nito, talagang may bakas ng pulang dugo na nabahiran.
Bahagyang nakasimangot ang kanyang mga browser, at isang malamig na ilaw ang sumilaw sa ilalim ng kanyang mga mata.
"Nasasaktan ka ba? Sino ang nanakit sa iyo?"
Ang mga pakpak ng asul na ibon ay lumipat upang takpan ang dugo.
Si Mu Qing at ang kanyang mga browser ay mas lalong sumimangot.
Ang Red Demon mismo ay isang Seventh-Rank Beast, malakas at bihirang matalo.
Kahapon ay medyo nababalisa ito sa ilang kadahilanan, kaya't hinayaan niya itong lumabas.
Sa hindi inaasahan, masasaktan siya.
Sa Bansa ng Yaochen, sino ang maaaring magkaroon ng gayong kakayahan?
Pinagkagat ng pulang demonyo ang balahibo sa kanyang pakpak.
Malamig na sinabi ni Mu Qinghe:
"Paano mo ginagarantiyahan na bago ka dumating, hindi ka kailanman magkakagulo. Matapat ka ba ngayon?"
Hindi inaasahan ng Red Demon na siya ay mapapagalitan kung siya ay nasugatan, at ang kanyang puso ay naging mas malungkot.
Ang malinis na ruby at magagandang mga mata nito, na walang kislap, mabilis na napuno ng luha, mukhang napaka nakakaawa.
Biglang bumuntong hininga si Mu Qinghe.
Ang pag-uugali na ito ay talagang nasisira ng taong iyon, at nasasaktan ako sa ilang mga salita.
"Red Demon——"
Ang tinig ni Mu Qinghe ay medyo mas malakas.
Biglang lumingon ang Red Demon.
Bigla, lumipat ito sandali, nakatitig kay Chu Liuyue sa sobrang gulat.
Tumalon ang puso ni Chu Liuyue.
Sa susunod na sandali, nakita ko ang maliit na lumilipad papunta sa akin!
------Wala sa pinaguusapan ------
Malapit nang mamatay si Kavinka, at biglang naging blangko ang computer, muling isinulat ang isang kabanata ...
Magkakaroon ng huling kabanata bago mag-alas dose, kaya malas na wala kang masabi ngayon