Paano mo karapat-dapat gamitin ang salitang ito?
Ang pangungusap na ito ay malinaw na nahulog sa tainga ni Chu Liuyue.
Halos hindi niya mapigilang tumawa.
Hindi siya karapat-dapat?
Ito ang kanyang pangalan, bakit hindi siya karapat-dapat! ?
Nang sinabi ito ni Mu Qinghe, halos ipalagay niya sa kanya na nagsasalita siya para sa "kanya".
Ngunit-posible ba?
Kung si Mu Qinghe ay palaging naging matapat sa kanya at hindi kailanman nagkanulo, kung gayon paano siya mamamatay nang labis sa isang taon?
At paano siya hindi maaapektuhan ng sinuman pagkamatay nito?
Itim na tinyente ng Cavalry, ang katayuang ito ay napakahalaga, si Jiang Yucheng ay mapaghangad, paano niya hahayaan ang kanyang natitirang mga balahibo sa partido na patuloy na sakupin ang mga posisyon na ito?
Halos natitiyak niya na si Mu Qinghe ay nagsilong na sa Jiang Yucheng nang hindi niya nalalaman!
Kung hindi man, talagang walang paraan upang ipaliwanag kung ano ang nangyari sa paglaon.
Nang makita ang kanyang reaksyon sa oras na ito, nagulat si Chu Liuyue, ngunit natagpuan itong katawa-tawa.
Nasaan siya nang humingi siya ng tulong?
Ano ang ginawa niya nang napilitan siyang sunugin ang sarili?
Pagkamatay nito, pinatay pa niya si Xuelu, ginawang bota, at tinatapakan araw-araw!
Ngayon, muli, hindi ka ba nakakaramdam ng kontradiksyon?
Si Chu Liuyue ay may maraming mga katanungan at masyadong maraming sama ng loob, lahat ay naka-backlog sa kanyang puso, na halos humihingal.
Ngunit sa huli, huminga siya ng malalim at ibinaba ang kanyang ulo.
"Ang pangalan ay ibinigay ng iyong mga magulang, kahit na sa tingin mo ay hindi karapat-dapat ka, wala kang karapatang baguhin ito."
"Liu Yue! Ano ang pinagsasabi mo!"
Nagulat si Emperor Jiawen, at agad siyang pinagsabihan.
"Bilisan mo at tanungin mo si Vice Admiral Mu!"
Tulad ng sinabi niya, tiningnan niya muli si Mu Qinghe na kinakabahan muli:
"Bise-Heneral Mu, ang batang ito ay bata pa rin, at talagang hindi niya sinasadya. Huwag mong seryosohin ito. Paano naman ... Bakit hindi magbago ng isang salita si Liu Yue?"
Pangalan lang naman, ganito ba?
Hindi man sabihing Chu Liuyue, kahit na siya ito, hindi siya maglalakas-loob na labanan laban kay Mu Qinghe!
Si Chu Liuyue ay palaging napakatalino, ano ang nangyari ngayon? !
Binigyan ni Mu Qinghe si Chu Liuyue ng isang nakapirming hitsura.
"Hindi."
Matapos magsalita ay tumalikod na siya at umalis na.
Ang kanyang mga hakbang ay tila banayad, ngunit ang bilis niya.
Binigyan ng Emperor Jiawen si Chu Liuyue ng isang babalang hitsura:
"Ikaw babae! Swerte mo ngayon! Wala kang pangalawang pagkakataon, alam mo!"
Ang masikip na puso ni Chu Liuyue ay nakakarelaks.
Bagaman alam niya na nag-aalala si Emperor Jiawen dahil naadik siya, naalala niya pa rin ang pakiramdam ng pagtulong.
Tumawa siya, baluktot ang kanyang mga mata:
"Salamat, Kamahalan."
Ngumuso si Emperor Jiawen, tumalikod at mabilis na sinundan si Mu Qinghe.
Ang silweta ng isang pangkat ng mga tao ay mabilis na nawala sa harap ng lahat.
Nagtagal bago maingay muli ang tahimik na parisukat.
Narinig ni Chu Liuyue ang maraming tao na pinag-uusapan siya.
"Iyon Vice Admiral Mu, hindi ko alam kung ano ang **** ... Ano ang ibig niyang sabihin ni Chu Liuyue ngayon lang?"
"Akala ko nahulog ang loob niya kay Chu Liuyue, tutal, ang mukha na iyon ... Ngunit ngayon parang nasaktan ni Chu Liuyue ang lalaking ito!"
"Maraming tao dito, ngunit nakikipag-usap lamang siya kay Chu Liuyue. Sa palagay ko hindi ito simple ... Ang taong iyon ay parang isang mamamatay-tao, paano siya maantig ng babaeng kasarian? Matapos kong makita si Chu Liuyue .. .mysterious! "
Malinaw na, karamihan sa mga tao ay hindi masyadong maasahin sa mabuti tungkol sa kung ano ang nangyari ngayon.
Tumakbo si Mu Hongyu at kinakabahan na nagtanong:
"Liu Yue !? Ano ang nangyari ngayon lang?"
Banayad na sinabi ni Chu Liuyue:
"Ano ang maaaring mangyari, tanungin mo lang ang pangalan ko. Bukod dito, tila ako ay nasisiyahan pa rin sa aking pangalan."
"Bakit ka ba kalmado! Iyon ay—"
Ibinaba ni Mu Hongyu ang kanyang boses.
"Galing yan sa Tianling Dynasty!"
Walang pakialam na tumango si Chu Liuyue.
"Alam ko."
Siya ay naging miyembro din ng Tianling Dynasty dati, at siya pa rin ang panginoon ng isang ito!
"Ikaw — hoy!"
Nakita ni Mu Hongyu na si Chu Liuyue ay laging maalat at hindi maalat, at naramdaman na walang silbi na sabihin pa.
Alam ba niya na kung talagang mapataob ang taong iyon, mapanganib ang kanyang buhay!
Hindi mo ba nakita na ang iyong Kamahalan ay gumagalang sa iba nang may paggalang? ?
Totoo na ang emperor ay hindi nagmamadali!
"Dahil natapos na ang laro, oras na upang bumalik. Tayo na?"
Tulad ng sinabi ni Chu Liuyue, lumakad siya nang pasulong na may kalmadong ekspresyon.
Mabilis na sumunod si Mu Hongyu, at nais lamang subukang mas mahirap upang akitin, nakikita ang pagod na hitsura ni Chu Liuyue, nilamon niya ang lahat ng mga salitang iyon sa pagkabalisa.
Si Chu Liuyue ay naglalaro sa nakaraang mga araw at hindi nagkaroon ng magandang pahinga.
Gayunpaman, ang mga bagay ay ganito na, hayaan mo na lang siya!
Sa pag-iisip nito, si Mu Hongyu ay naramdaman na mas lundo, at umalis na kasama si Chu Liuyue.
"Hoy, Liu Yue, nakikita kitang naglaro dati ..."
Sumunod din sina Gu Mingfeng at Cen Hu.
Ang ilang mga tao ay mukhang okay, ngunit nagpapahirap sa iba na magsabi ng marami.
Pagkaalis ng mga taong ito, ang natitirang mga tao ay nakaramdam din ng pagod at paghiwalay.
Ang mga tao mula sa Taiyan College at Nanfeng College ay naghahanda na ring umalis.
"Stars? Stars?"
Napataas ulit ang boses ni Mo Cang nang makita niya si Situ Xingchen na nakatingin sa isang tiyak na lugar.
Nakabawi si Situ Xingchen.
"We should go now!"
Naglakad si Mo Cang sa kanya at sinundan ang tingin.
"Pinapanood mo ... ang Vice Admiral Mu na iyon?"
Tumango si Situ Xingchen, medyo nagsisisi.
"Hindi ko inaasahan na makakakita ako ng ganoong character dito ..."
Ang Xingluo na bansa ay hindi mas masahol kaysa sa bansang Yaochen. Bakit walang ganitong pagkakataon?
"Ang makapangyarihang pag-iral na iyon, natural tayong mahirap hulaan ..."
Bumulong si Mo Cang, naalala ang hitsura ng sulat ngayon lang, medyo natakot.
Ang lakas ng lalaking yun ... hindi talaga maintindihan!
Hindi nagsalita si Situ Xingchen.
Sa katunayan, bukod sa nabigla siya sa hitsura ng Vice Admiral Mu na iyon, ang higit niyang pinapahalagahan ay ...
Bakit iba ang pagtingin niya kay Chu Liuyue?
Mayroong sampu-sampung libong mga tao sa parisukat na ito, at si Chu Liuyue ay nakatayo sa malayo. Bakit pinili ng lalaking iyon si Chu Liuyue?
Sa mga tuntunin ng hitsura, siya ay hindi mas masahol kaysa kay Chu Liuyue.
At-ano ang ibig niyang sabihin?
Sa paningin ng iba, baka malas si Chu Liuyue, at baka maparusahan pa para dito.
ngunit ...
Hindi niya napansin ang layunin ng pagpatay kay Chu Liuyue sa katawan ng lalaking iyon.
Palagi niyang nararamdaman na may isang bagay na hindi tama.
...
Si Mu Qinghe ay medyo wala sa isipan habang daan.
Sa katunayan, matagal na niyang hindi naisip ang taong iyon.
Hindi ko alam kung anong nangyayari ngayon. Nakikita ang batang babae, hindi ko namamalayan na iniisip ang maraming bagay mula sa nakaraan.
Nais niyang alisin ang larawan sa kanyang isipan, ngunit nalaman na mas lalo na, mas malinaw ang naalala niya.
Ang mga bagay na iyon ay paulit-ulit na lumitaw sa harap ng aking mga mata.
Siya ay nakangiti, siya ay malungkot, kinakabahan siya, siya ay tuso, siya ay kamahalan ...
At ... ang desperadong mukha niya.
Sa huli, at kahit papaano, magulo ang mga larawan. Napa-overlap at kumupas, naiwan lamang ang isang pares ng mga mata.
Puno ito ng tubig, ngunit ito ay kasing kalmado at maliwanag tulad ng obsidian.
Bigla syang nabigla!
Oo!
Ang Chu Liuyue na iyon ay may katulad na mga mata sa kanya!
------Wala sa pinaguusapan ------
Ang pagkakasunud-sunod ng pamagat sa nakaraang kabanata ay mali, kaya't huwag mong alintana, huwag nalang pansinin ito.
Pagkatapos ay bumaba ako ng eroplano at sa subway, sinusubukan kong baguhin ang ikalimang pinakamabilis, ha?