Matapos magretiro sina Situ Xingchen at Chenghan, tumanggi sila sa maraming tao na nais na samahan siya at umalis na mag-isa.
Naglakad siya ng walang pakay sa daan, hindi alam kung ano ang emosyon niya, ngunit naramdaman niya na blangko ang kanyang isipan at ayaw niyang mag-isip ng anuman.
Gayunpaman, ang mga eksenang naganap sa parisukat ngayon lamang ay nagpatuloy na na-play pabalik sa kanyang isipan, na ginagawang mas hindi komportable.
Matapos mag-isip at mag-isip, biglang sumulpot sa kanyang puso ang isang pag-iisip-mas mabuti na pumunta at makita mula sa palasyo.
Mula nang dumating sa kabisera ng imperyo, alam niya na si Rong Xiu ay pinangalanan na ngayon ng Li Wang, nakatira sa Li Wang Mansion, at palaging nais na bumisita.
Ngunit sa oras na iyon siya ay may hawak ng kanyang sariling pagkakakilanlan at naramdaman na siya ay masyadong maagap, kaya't hindi siya pumunta.
Ngunit ngayon, ayaw niyang isaalang-alang ang labis.
Hindi niya rin masabi kung bakit biglang nagkaroon siya ng ideyang ito, ngunit hindi niya maiwasang magtungo palayo sa palasyo.
—— Bagaman hindi siya umalis nang personal sa palasyo, naisip niya ang posisyon sa maraming beses sa kanyang puso.
Nag-aalala na makilala ang kanyang hitsura, nakakita siya ng isang liblib na lugar, nagsuot ng balabal, natakpan ang kanyang pigura, at isinuot ang talukbong, ang buong tao ay balot na balot.
Kahit na may isang taong lumalakad patungo sa kanya, hindi mo siya makikilala nang hindi tinitingnan nang mabuti.
Matapos mag-impake, nagpatuloy siyang umalis sa palasyo.
Nang may kaunting distansya pa rin mula sa palasyo, natuklasan niya na tila maraming tao ang natipon dito.
Malayo sa dingding ng palasyo ng palasyo, pinalibutan nito ang panlabas na tatlong palapag at ang pangatlong palapag, na para bang nanonood ng isang bagay na buhay.
Laking gulat ni Situ Xingchen.
Ang Liwangfu ay ang tirahan ng prinsipe. Bakit ang mga taong ordinaryong ito ay sobrang mapangahas, lahat ay nakatayo dito?
Hindi ko alam kung paano ang mga tagapaglingkod mula sa palasyo ay nagtatrabaho bilang mga gawain, at hindi nila magawa ang maliit na bagay na ito.
Gumawa siya ng dalawang hakbang pasulong, sinusubukan upang makita kung ano ang nangyari, ngunit hindi nagtagal ay naamoy niya ang amoy ng pawis sa mga taong iyon, na sa tingin niya ay hindi komportable at naduwal.
Tumayo siya roon, nagyelo ang kanyang mga paa, at hindi siya sumulong.
Hindi niya nais na kunin ang karamihan ng tao at lumakad sa mga taong ito.
Isipin ito bilang isang maliit na kaguluhan lamang.
Iniisip ito, tumalikod siya at balak na umalis.
Gayunpaman, pagkatapos lamang ng pag-ikot, maraming mga komento mula sa karamihan ng tao.
"... Hindi ko talaga alam kung ano ang iniisip ng Kanyang Royal Highness na si Li Wang. Ang mga damit na ito ay maayos, kaya bakit sila itinapon ng ganito!"
"Oo! Tingnan ang mga damit, lahat ng mga ito ay labis na mahalaga! Ang nasunog ay puting pilak!"
"Ngunit ang mga damit ay talagang mahusay, kahit na ang mga pattern ng moiré sa mga ito ay labis na delikado! Nakakaawa naman!"
Narinig ang ilan sa mga salitang ito, biglang tumalon ang puso ni Situ Xingchen, at mabilis siyang lumingon upang pisilin ang madla upang makita.
Ngunit ang mga tao sa harap ay magkakasama, at ayaw niyang gamitin ang puwersa upang maging sanhi ng labis na paggalaw.
Nakatayo sa tiptoe ng ilang sandali, halos hindi niya makita ang isang bilog ng mga guwardya na tila tumayo palayo sa palasyo, na may mga pulang asul na tumatalon.
Higit pa, hindi mo ito nakikita.
Sa desperasyon, kailangan niyang bumulong:
"Salamat..."
Ang mga kalalakihan sa harap ay medyo walang pasensya sa una, ngunit nang paglingon nila, nakita nila ang isang babaeng payat ang tangkad na nakatayo sa likuran niya.
Bagaman nakasuot ng balabal at hood, ang boses ay banayad at kaibig-ibig, at ito ay isang magandang babae.
Tingnan ang suot niyang damit, parang ... ang uniporme ng Xingluo Academy?
Tila ito ay isang mag-aaral mula sa Xingluo Academy, na sumali sa kasiyahan.
Maraming mga lalaki ang sumulyap sa bawat isa, nag-flash ng isang mahina na ilaw, at agad na kumalas.
Hindi nagtagal, isang paraan ang ginawa sa gitna.
Inilagay dito ni Situ Xingchen ang lahat ng kanyang saloobin sa oras na ito, na ganap na hindi pinapansin ang mga expression ng mga taong ito.
Nang sa wakas ay makapasok siya sa loob kasama ang hindi kanais-nais na amoy ng ninja, agad siyang nagulat ng tanawin sa harapan niya.
Nakita ko ang isang malaking itim na bariles ng bakal sa lupa sa gitna, at sa loob, isang bola ng apoy ang masigasig na nasusunog!
Sa ilalim ng dila ng apoy, isa-isa, kitang-kita ang magaganda at magagandang damit!
Sa isang sulyap, nakita niya ang moiré sa tuktok na sulok ng damit, mabilis na nakakulot sa nasusunog na apoy!
Ang kanyang puso ay tila mahigpit na dinakup din sa isang iglap, at isang matinding pagkabalisa ang umusbong sa kanyang puso.
"Tingnan ang iyong mga talento! Ano ang katayuan ng Kanyang Royal Highness, ngunit nagtatapon lamang ng ilang pirasong damit. Ano ang nakakabahala?"
"Kung ang damit na ito ay ibinigay sa atin, gagawin ito ..."
"Ano ang iniisip mo! Karapat-dapat ka bang magsuot ng damit ng Kanyang Royal Highness? Bukod sa ... ang may sakit, na nakakaalam ng mga damit na ito ..."
Ang mahinang tinig ng talakayan sa paligid niya ay umabot sa kanyang tainga, ngunit si Situ Xingchen ay walang tugon, nakatingin lamang ng walang laman sa mga nasunog na damit.
Sa tabi ng iron bariles, maraming, maraming ...
Si Yan Qing ay nakatayo sa tabi ng iron bucket, na nagdidirekta sa mga guwardya na sunud-sunod na itapon ang natitira. Palaging walang ekspresyon sa malamig na mukha.
"Sinabi ng kanyang Royal Highness, sunugin ang lahat ng mga damit gamit ang ganitong uri ng moire! Walang natira! Kung makahanap ka ng isa pa sa mansion sa hinaharap, gagawing marumi ang iyong mga mata, hindi mo ito makakain!"
"Opo!"
Hindi alam ng mga tanod ang dahilan, ngunit ginawa lamang ito ng mabuti.
Gayunpaman, nang marinig ito ni Situ Xingchen, siya ay tinamaan ng kidlat!
Sa moiré na ito ... lahat nasunog! ?
Hindi ba paborito niya si Rong Xiu? Kahit na, siya mismo ang gumuhit ng pattern na ito, bakit biglang--
Siya ay nagyelo, at ang dugo sa kanyang katawan ay tila nagyeyelo sa sandaling ito.
Moiré ...
Oo, dahil gusto niya siya, lihim din niyang pininturahan ang pattern ng moire at binurda ito sa kanyang damit.
Sa kanyang libreng oras, madalas na nakatitig siya sa moiré sa kanyang mga damit sa isang gulong gulat, na parang nakita rin siya.
Binordahan pa niya ang manggas ng uniporme na suot niya ngayon ...
Nakita ito ni Rong Xiu?
Ang kanyang mga mata ay palaging matalim, paano hindi niya nakikita?
Dahil lamang sa pagbuburda niya ng pattern ng moiré, nais niyang sunugin ang lahat ng mga katulad na damit na ito! ?
Ano ang sinabi ng taong ito ngayon lang? Sinabi niyang natatakot siyang madumi ang kanyang mga mata?
Ganito ang pagkamuhi niya sa kanya. Para sa moiré, hindi na niya isinusuot muli ang mga damit na ito. Kailangan ba niyang sunugin ang mga ito nang buo?
Ang mga kamay at paa ni Situ Xingchen ay malamig, at ang kanyang puso ay tila malubha na ibinagsak, itinapon sa niyebe, malamig sa mga buto.
Nanginginig siya sa lamig, ngunit may tahimik na luha sa kanyang mga mata.
Sa maraming taon, hindi pa siya nagdusa ng ganoong kahihiyan!
Ilang sandali, halos naramdaman niya na ang mga damit sa kanyang katawan ay tila balot sa apoy, at masakit ang kanyang buong katawan kapag nasunog ito!
Matigas na ibinaling ni Si Ting Xingchen ang kanyang mga mata, marami pa ring mga tambak sa tabi ng bakal na bariles, at ilang mga tao ang sunod-sunod na nagdala mula sa Mansion ng Liwang.
Wala na!
Hindi na nakatiis si Situ Xingchen, tumalikod at sumugod palabas ng karamihan, at mabilis na umalis!
Ang karamihan ng tao ay masikip, lahat ay nanonood ng kaguluhan, at walang nagmamalasakit sa kanyang maliit na paggalaw.
Ang ilang mga kalalakihan lamang na nagbigay daan, nagkatinginan, at walang imik na lumikas, hinabol si Situ Xingchen na umalis.