"Ang pattern na ito ay iginuhit mismo ng hari, at isang espesyal na master ang naimbitahan na bordahan ito. Ito nga talaga ang iisa."
Si Chu Liuyue ay naglabas ng isang mahabang "Oh" na may isang banayad na ekspresyon.
Narinig din niya ang pag-uusap ni Rong Xiu at Situ Xingchen nang malinaw, alam na wala sa pagitan ng dalawa.
Sikretong ipinangako ni Situ Xingchen kay Rong Xiufang na 80% ng mga linya sa mga damit ay lihim din niyang ginawa.
Ngunit hangga't iniisip niya ito, palagi siyang nararamdaman na medyo hindi komportable.
Ang mga labi ni Rong Xiu ay bahagyang ngumiti:
"Sumakay ka muna sa karwahe, sabihin mo sa daan."
Inisip ni Chu Liuyue na ang laro ay tapos na, at ang lahat ng mga tao sa loob ay dapat na lumabas makalipas ang ilang sandali. Kung nakikita nila ang eksenang ito, natatakot ako na magdulot ito ng hindi kinakailangang hindi pagkakaunawaan.
Hummed siya, itinaas ang kanyang paa at sumakay sa karwahe.
Sumunod si Rong Xiu, at nang sumakay siya sa karwahe, ibinaba niya ang kurtina.
Kinaway ni Yan Qing ang kanyang mahabang latigo:
"drive--"
Itinaas ng kabayo ang kuko at tumakbo, at di nagtagal ay umalis.
...
Sa loob ng karwahe, umupo sina Chu Liuyue at Rong Xiu na magkaharap.
"Marangal ang iyong kamahalan, ano ang magagawa ko para sa iyo?"
Tinaasan ng kilay ni Chu Liuyue at tinanong.
Tumawa si Rong Xiu.
"Galit ka ba?"
Hindi ito inamin ni Chu Liuyue, ngunit hindi rin ito tinanggihan. Isang pares ng malilinaw na mga mata ng Lingling ang nakatingin sa kanya.
"Maliban sa iyo, hindi ko na naisip ang iba pang mga kababaihan, pabayaan ang alinman sa—"
"Naniniwala ako sayo."
Pinutol ni Chu Liuyue si Rong Xiu.
Medyo nagulat si Rong Xiu.
Si Chu Liuyue ay mukhang natural at matatag.
"Dahil magkasama na tayo, natural na naniniwala ako sa iyo."
Kita ang determinadong pagtingin ng dalaga sa kanyang harapan, isang ngiti ang unti unting lumabo mula sa gilid ng mga mata ni Rong Xiu.
Marahan niyang hinawakan ang kamay ni Chu Liuyue.
"Naniniwala ka sa akin, ito ay natural na mahusay, ngunit dahil ang mga bagay na ito ay hindi ka nasisiyahan, kung gayon ipapaliwanag ko sa iyo."
Natigilan si Chu Liuyue, at biglang nag-init ang kanyang puso nang makita ang seryoso at banayad na ekspresyon ni Rong Xiu.
Ibinaba niya ang kanyang katawan at labis na ipinaliwanag, dahil lamang sa ... hindi siya nasisiyahan?
Siyempre gusto ni Rong Xiu na makita si Chu Liuyue na naiinggit para sa kanya, ngunit mas gusto niya itong maging masaya.
Samakatuwid, kahit na ito ay isang maliit na hinaing, hindi niya hahayaang makaya niya.
Binaliktad niya ang kanyang cuff:
"Tingnan mo ng mabuti."
Si Chu Liuyue ay tumingin sa ibaba at nakita na ang kanyang cuffs ay binurda din ng mga kakaiba at maselan na mga pattern.
Parang ... puno ng ubas?
Sa labas ay may mga bulaklak ng peach na kahawig ng moire, at sa loob ay parang buhay na mga puno ng ubas. Ito ...
Siyempre, ang mga puno ng ubas ay binurda din ng gintong sinulid, na mukhang medyo mas engkanto.
Ito ay kung hindi para sa isang malapit na pagtingin, talagang hindi madaling mapansin ...
"Gustong-gusto ko ang pattern na ito. Karamihan sa aking mga damit ay may ganoong mga pattern. Ang sinumang nakakita sa akin ng ilang beses ay maaaring iguhit ito at gayahin sila ng kaunting pansin. Gayunpaman, pagkatapos ng lahat, natutunan ko lamang ang tatlong mga puntos, na parang diyos. hindi ganito. "
Magaan ang tono ni Rong Xiu, at hindi man lang niya ininda na banggitin ang pangalan ni Situ Xingchen.
Ang isang tao na hindi karapat-dapat ng pansin ay natural na walang nabanggit.
Kung hindi niya ginuluhan si Chu Liuyue, hindi niya gugustuhing alagaan siya.
Ngunit ngayon, iba na ito.
Nang makita ni Chu Liuyue ang pattern ng puno at puno ng ubas sa loob ng manggas, nawala ang karamihan sa galit sa kanyang puso.
Pakikinig sa paliwanag ni Rong Xiu sa oras na ito, mas huminahon ang kalooban.
Hindi ito bagay na magagalit.
Kung tutuusin, may mga kamay at paa si Situ Xingchen, at hindi mapigilan ng iba ang nais niyang gawin.
"Sa totoo lang, tingnan mo nang mabuti, ang pattern na ito ay hindi mukhang ..."
Ang mga pattern ng moiré sa mga damit ni Rong Xiu ay lubos na tumpak sa bawat tusok at sinulid, at kahit na ang mga mahinang pattern sa mga petals ng peach ay mahina na nakikita, tulad ng pag-ihip ng hangin, matagal at nagkakalat sa mga ulap.
Ang isa sa Situ Xingchen ay medyo katulad din sa balangkas, ngunit sa paggunita, wala itong kagandahan. Hindi ito tulad ng isang bulaklak ng melokoton o isang ulap, at medyo nondescript.
Nakatitig si Chu Liuyue sa kanyang manggas, at dahan-dahang idinulas ang mga kamay nito sa kanyang palad nang walang malay. Matapos magisip ng sandali, bigla niyang hindi napigilang ngumiti.
"Madamot ako."
Saglit na kati ang palad ni Rong Xiu, medyo tumaas ang kanyang tingin, at nahulog ang kanyang titig sa maselan at maputing leeg nito.
Dagdag pa, may mga rosas at malambot na mga labi ng seresa.
"Hindi ko maaaring hingin ang kuripot na ito, walang ibang makakakuha nito."
Nang marinig ni Chu Liuyue ang mga salita, galit na galit itong tumingin sa kanya. Sa halip na hadlangan, naging mas nakakaakit siya.
Ang apple apple ni Rong Xiu ay paikot-ikot, biglang pakiramdam ng medyo uminit.
Mayroong ilang mga bagay na talagang hindi mo masisimulan, at hindi sila sarado sa sandaling mabuksan ito.
Pinilit niyang tumingin sa malayo, pagkatapos ay biglang umatras ng ilang minuto.
Kakaiba si Chu Liuyue, at nakita niyang binuksan niya ang kanyang balabal sa isang tabi.
Hindi niya maiwasang magbiro:
"Ano? Hindi ba mahina at malamig ang katawan ng His Highness na si Li Wang? Hindi ba't mainit ngayon?"
Itinaas ni Rong Xiu nang bahagya ang mga kilay ng kanyang espada, hindi nagsalita, at isinandal ang kanyang mga payat na kamay papunta sa kanyang sinturon.
Mag-click
Ang jade buckle ng sinturon ay nabukas.
Natigil ang ngiti sa mukha ni Chu Liuyue.
Rong Xiu, ito ang ...
Tila hindi naman napansin ni Rong Xiu ang tigas niya. Hinubad niya ang sinturon at itinapon sa balabal. Itinaas niya ng bahagya ang leeg at pinuntahan ang pagkakalag ng leeg.
Siya ay matangkad at matangkad, ang isang ulo ay mas matangkad kaysa kay Chu Liuyue. Ngayon ay nakaupo na silang dalawa. Kapag iniangat niya ang kanyang ulo ng ganito, malinaw na nakikita ni Chu Liuyue ang kanyang nakausli na apple knot at makinis na mga linya ng jade. Kinulit baba.
Ikaw ang Hari ni Li, at natural na nakasuot siya ng magagandang damit.
Kinilala ni Chu Liuyue na ito ay pinutol mula sa isang mahusay na streamer brocade.
Sa unang tingin, nararamdaman ko lamang na ang plain puting damit ay payak, ngunit ang mga ito ay malinis at malambot.
Ngunit kung titingnan mo nang mabuti, maaari mong makita ang isang mahinang ilaw na kumikinang sa itaas nito, tulad ng ilaw ng buwan sa isang madilim na gabi.
Ang kanyang leeg ay mahigpit na nakatali, ang burda ay magandang-maganda, ang mga tahi ay maayos, at siya ay nakakulong sa isang bilog na kuwintas na gawa sa isang bilog na crescent na bato.
Ngunit sa oras na ito, na may isang flick ng kanyang daliri sa buckle, madali niya itong pinakawalan.
Ang isang tuwid na tubo ay malabo na nakikita.
"Iyong Kataas-taasan, ikaw—"
Biglang nag-init ang mukha ni Chu Liuyue.
Tinaas ni Rong Xiu ang kanyang ulo ng bahagya, ngunit ang kanyang mga mata sa phoenix ay bumaba nang bahagya.
Sa gilid ng kanyang mata, nakita niya ang isang iglap ng pagkataranta at gulat sa mukha ng dalaga, ang manipis na labi nitong pulang-pula na medyo nakakabit, at hindi siya sumagot, ngunit ang kanyang mga daliri ay unti-unting gumalaw.
Isa
Dalawa.
Ang mga buckles sa kanyang brocade robe ay isa lamang naka-unlock sa kanya!
Nakita pa ni Chu Liuyue ang puting snow na shirt!
Dahil ang karamihan sa mga pagpipigil ay nawala, ang mga damit sa pang-itaas na katawan ay naging maluwag at nalutas, na parang mawawala sa anumang oras——
Nung inunat niya ang mga braso, hinubad niya talaga ang coat niya!
Nakita pa ni Chu Liuyue ang mga umuusbong na kalamnan ng tiyan sa ilalim ng kanyang shirt habang gumagalaw siya!
Napatulala si Chu Liuyue.
Bagaman si Rong Xiu ay dati nang natutulog sa kanya, magdamag, at ang relasyon ng dalawa ay malapit na sa oras na iyon, hindi niya gaanong nag-isip.
Ngunit ngayon, sa asul na kalangitan at puting araw, ang kanyang mga damit ay nahubad na halos, ano ang gagawin niya! ?