I-toggle ang pag-navigate
Bumalik sa WebnovelAng Pag-aasawa Ng Isang Tinatanggap na Kataas-taasang Tagagamot Isang Mararangal na Pinuno
← Mas matandaBago →
Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinantasang Kataas-taasang Tagapagpagaling Isang Maharlikang Tagapamahala Kabanata 178
Kabanata 178 Humiling Para sa Tsaa
Natigilan si Si Yang. "A-anong sinabi mo?"
Hindi rin alam ni Chu Liuyue kung bakit bigla niyang sinabi ang sarili niya. Ngunit nang makita niya ang ekspresyon ni Si Yangs, nagpasya siyang ipagpatuloy ang pag-uusap. "Nilinaw ko ang sarili ko. Kailangan mo ba akong ulitin ulit?"
"Hindi, hindi Sino ang gusto mo?" tinanong si Si Yang nang katutubo. Sino ang maaaring maging higit na mahusay kaysa kay Si Ting sa Imperial City? Sinabi ba ni Didnt Chu Liuyue na gusto niya pa rin ang Crown Prince? Bakit ang kanyang crush ay naging iba sa isang maikling panahon?
"Nagsisinungaling ka ba sa akin? Sino siya?"
"Kung sino man siya ay walang kinalaman sa iyo. Iyon ang sarili kong negosyo. Si Yang, tinatrato ko kayong dalawa bilang aking mga kaibigan. Parehas sa nakaraan at sa hinaharap." Gayunpaman, ang aking relasyon sa inyong dalawa ay mapupunta lamang dito .
Naiintindihan ni Si Yang ang kahulugan sa likod ng mga salitang Chu Liuyues, ngunit tumanggi siyang paniwalaan ito sa kanyang puso. Gayunpaman, si Chu Liuyue ay tila hindi nagsisinungaling, isinasaalang-alang ang kanyang kalmadong ekspresyon at malinis na mga mata.
Matapos ang salungatan sa loob ng kalahating araw, frustrated na hinimas ni Si Yang ang kanyang mukha. "Okay! Nangangako ako na hindi na kita guguluhin tungkol dito kailanman! Kaya't maging magkaibigan pa rin sa hinaharap!"
Ang mga labi ni Chu Liuyues ay sumama sa isang bahagyang ngiti. "Sige."
Naramdaman pa rin ni Si Yang na medyo natalo. "Kumuha ako ng bakasyon pagkatapos. Sasabihin ko kay Mr. Dongfang tungkol sa iyong pakikilahok sa Qing Jiao Competition."
Pagkasabi nun ay tumalikod na siya para umalis na. Kung magtagal pa siya, maiinis niya talaga si Chu Liuyue.
Tinaas ni Chu Liuyue ang kanyang tinig at sinabing, "Maraming salamat!"
Hindi tumalikod si Si Yang. Sa halip, winagayway niya ang kanyang mga kamay at mabilis na umalis.
Si Chu Liuyue ay nakatayo na nakaugat sa lupa nang medyo sandali. Biglang may naisip siya at tumalikod.
Malayo, si Rong Xiu ay nakahiga sa rattan chair. Nakapikit din ang kanyang mga mata na para bang nakatulog ulit.
Isinasaalang-alang ang distansya, marahil ay hindi niya ako narinig. Tama ba? Nagsimula nang maging balisa si Chu Liuyue. Dali-dali niyang binawi ang tingin at umalis.
Ang paligid ay naging matahimik muli.
Ang banayad na simoy ay marahang humihip, at may isang dahon na dumapo sa mukha ni Rong Xius. Bahagya niyang ibinaling ang kanyang ulo at iminulat ang kanyang mga mata.
Ang kanyang pares ng malilinaw na mga mata ay tila mas malalim ngayon na para bang nagdusa siya sa kaguluhan sa loob na ginugulo ng mga tao nang walang dahilan.
Paano siya nakatulog? Malinaw na gising siya sa lahat ng ito.
Ang mga labi ni Rong Xius ay dahan-dahang pumulupot sa isang ngiti, na dumako sa kanyang mga mata. Pagkatapos, kinuha niya ang dahon sa kanyang bibig at tiniklop.
Ang isang malinaw at nakakarelaksong sipol ay bumulwak sa buong hangin.
Naglakad na si Chu Liuyuewho sa distansya nang marinig ang tunog na nagmumula sa likuran niya at biglang nag-freeze.
Nang mailabas ni Yan Qing ang mga aytem, naramdaman niya na ang kanyang panginoon ay tila nasa masarap na kalagayan. Habang pinagwawalis niya ang bakuran, patuloy siyang nakatingala upang sulyap kay Master.
Nang pumili si Rong Xiu ng isa pang dahon at inilagay sa kanyang mga labi, hindi mapigilan ni Yan Qing na magtanong, "Guro, gusto mo ba ng pamumulaklak ng mga dahon ng peach?"
Tinaas ni Rong Xiu ang kanyang mga bras. "Ako ba?"
Walang imik si Yan Qing.
Napakaraming dahon ng peach na iyong naihipan sa sahig. Sa tingin mo bulag ako? Sumisipol ka ng higit sa isang oras! Kahit na hindi ka pagod, ang aking tainga ay malapit nang sumabog. Sumigaw si Yan Qing sa kanyang puso, ngunit tiyak na hindi siya naglakas-loob na sabihin nang malakas ang kanyang saloobin.
"Nakakakilabot ba?"
Biglang itinaas ni Yan Qing ang kanyang hinlalaki. "Melodic."
Tumango si Rong Xiu sa kasiyahan. Sa totoo lang, hindi mahalaga kung ang mga sipol ay nakalulugod sa tainga. Mas mahalaga para sa isang tao na marinig ito.
"Ang iyong kamahalan, nai-unpack na ang mga item na dinala mo mula sa mansyon. Nais mo bang suriin kung may kulang ka pa rin?"
Nag-isip sandali si Rong Xiu. "Nawawalan ako ng tsaa."
"Gumagawa ka agad ng tsaa para sa iyo," sabi ni Yan Qing. Paano ka hindi nauuhaw pagkatapos ng paghihintay ng mahabang panahon?
"Okay lang; Humihiling ako para sa ilang tsaa sa paglaon."
Masunurin na sinagot siya ni Yan Qing habang nakatingin sa malayong bakuran at tahimik na nagdasal para sa kanyang panginoon. Liuyue, dapat kang bumalik ng maaga!
Si Chu Xianmin ay walang kasiyahan sa nagdaang dalawang araw. Orihinal na naisip niya na si Chu Liuyue ay patay na at maaaring mapalitan niya si Chu Liuyue bilang pinakamataas na iskolar ng pagtatasa ng mandirigma. Sa gayon ang pagtaas ng kanyang katayuan sa Crown Prince Mansion at ang pamilyang Chu.
Gayunpaman, talagang nagawa ni Chu Liuyue na bumalik na buhay, at mukhang maayos siya!
Ang plano ni Chu Xianmins ay nasira, at kailangan niyang pag-isipang muli ang lahat. Ang sitwasyon ngayon ay mas masahol pa kaysa dati.
Si Chu Xianmin ay na-overtake habang nakatingin siya sa liham na ipinadala sa kanya ng kanyang ama, si Chu Yan. Talagang pinagsiklab ng ina si Madam Gu na maging sanhi ng isang eksena sa harap ng akademya? Ano ang iniisip niya? Mabuti kung gusto niyang magdulot ng gulo kay Chu Liuyue, ngunit bakit niya kailangang i-drag ang sarili sa gulo?
Kung nagsulat siya ng isang hindi nagpapakilalang liham, walang makakaalam tungkol sa kanyang mga aksyon. Ang kaguluhan ngayon ay hindi rin umiiral! Ang pamilyang Gu ay mayroon na ngayong blackmail sa kanya, at tiyak na hindi nila hinayaan na mag-slide ang bagay na ito.
Pinahiya ni Madam Gu ang sarili at nilapastangan ang buong reputasyon ng pamilya Gu. Tiyak na itutulak nila ang sisihin na ito kay Lu Yao. Si Lu Yao ay nahirapan na sa pamilyang Chu, at nagdaragdag lamang ito ng langis sa apoy.
Tiningnan ni Chu Xianmin ang sulat sa kanyang mga kamay. Napakagulo ng mga salita, na malinaw na mukhang nasusulat nang nagmamadali.
Si Chu Yan ay kasalukuyang nasugatan, kaya paano niya maililigtas si Lu Yao? Ang lahat ng kanyang pag-asa ay nai-pin niya lamang kay Chu Xianmin.
Gayunpaman, nang malaman ng Crown Prince na si Chu Liuyue ay buhay, malupit niyang kinasuhan si Chu Xianmin. Sa ngayon, hindi man niya mailigtas ang kanyang sarili, pabayaan ang may sobrang lakas na gumawa ng iba pa.
Frustrated na tore niya ang sulat sa maliit na piraso at naglakad palabas.
Dahil siya ay pumasok sa akademya na may magagandang marka, siya ay nakatira sa isang bahay na nag-iisa.
Naglakad siya papunta sa mga patyo na kaliwang pader at naramdaman ang paligid ng puwang ng mga brick saglit. Pagkatapos, may kinuha siya at mabilis na bumalik sa bahay.
Ang bagay na ito ay isang gintong silindro na mas maliit pa kaysa sa isang pinkie.
Bahagya siyang napilipit at binuksan ang silindro upang mailabas ang tala.
Binuksan niya ang tala at tinapik ang kanyang sipilyo sa tubig bago ito isipilyo sa tala.
Isang linya ng mga salita ang unti-unting lumitaw. "Maaaring mabigo ang bagay. Dapat kang mag-ingat!"
Natigilan si Chu Xianmin, at bumaba ang tala sa sahig.
Gabi na ng bumalik si Chu Liuyue.
Ang bilog, maliwanag na buwan ay nakasabit ng mataas sa kalangitan.
Si Chu Liuyue, na halos likas na kuha, ay sumulyap sa gilid at natuklasan na si Rong Xiu ay wala sa malayong bakuran. Pagkatapos, hindi niya mapigilang mapahinga ng maluwag.
"Nandito ako." Isang mahinang boses ang tumunog.
Lumaktaw ang puso ni Chu Liuyues, at tumingala siya upang makita si Rong Xiu na nakatayo sa tabi ng bintana sa ikalawang palapag.
"Bakit ka nandito?" Sumabog ang mga salita mula sa bibig ni Chu Liuyues.
Si Rong Xiu ay tumingin sa malayo, at ang kanyang ekspresyon sa mukha ay tila medyo kakaiba. "Nauuhaw ako, kaya't napunta ako rito upang humingi ng tsaa."
Nginisian ni Chu Liuyue. "Ang iyong kamahalan, ikaw ay may isang mabigat na katayuan, at ang iyong napaka-talino. Kailangan mo ba talaga ng isang tasa ng tsaa mula sa akin?"
Sa wakas ay tiningnan siya ni Rong Xiu gamit ang kanyang kaakit-akit at kamangha-manghang mga mata. "Yeah. Ang mga dahon ng peach ay mapait, at ang tsaa mo lamang ang makakalutas sa kapaitan na ito."
← Mas matandaBago →
©