I-toggle ang pag-navigate
Bumalik sa WebnovelAng Pag-aasawa Ng Isang Tinatanggap na Kataas-taasang Tagagamot Isang Mararangal na Pinuno
← Mas matandaBago →
Ang Pag-aasawa Ng Isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot Isang Mataas na Tagapamahala Kabanata 138
Kabanata 138 Way Out
Kabanata 138: Way Out
Hindi maintindihan ni Chu Liuyue kung bakit. Hindi pa siya nakapunta sa Wan Ling Mountain, o hindi rin siya nangangaso o nagpukaw ng alinman sa mga fiends. Gayunpaman, maging ito ay ang matingkad na kabayo sa simula o ang pulang lobo pack sa paglaon, mas naging sigurado siya na ang mga fiends ay naka-target sa kanya.
"Liuyue, ano ang gagawin natin ngayon?" Kahit na ang matapang na si Mu Hongyu ay nakaramdam ng pagkabalisa dahil sa eksena.
Si Chu Liuyue ay nag-isipan muna sandali bago sabihin, "Sinabi ni G. Dongfang na ang Wan Ling Mountains ay bihirang iwanan ang mga kakahuyan. Kung magtungo tayo, maaari natin itong kalugin."
Tumango si Mu Hongyu. "Tama iyan! Hayaan mong magmadali at umalis dito!"
Ang isa o dalawang fiends ay maayos, at ang isang pakete ng fiends ay medyo mapapamahalaan. Gayunpaman, hindi mabilang na fiends ang patungo sa kanilang paraan! Ang mga ito ay kasing ganda ng patay kung nakikipaglaban sila nang husto! Kahit na ang kanilang mga guro at nakatatanda ay maaaring hindi ang fiends match!
Biglang nagsalita si Gu Mingfeng, nabigla ang kanyang ekspresyon. "Maaaring medyo mahirap umalis ngayon."
Ang iba naman ay tumingin patungo sa paanan ng bundok at nakita na ang mga demonyong may ginintuang mata mula sa timog ay tumigil din sa paggalaw.
Mahusay silang pumila tulad ng isang hukbo at sabay na tumingin. Ang mga naninindig na mata ay puno ng malamig na kalupitan. Ang kanilang mga titig ay kasing talas din ng mga kutsilyo sa pagtingin nila sa grupo. Sa loob ng kanilang mga mata ay ang dalisay at walang habas na pagnanasang pumatay!
"Th-they had block off the path!" Sigaw ni Cen Hu.
Umiling si Gu Mingfeng. "Hindi, lahat ng aming labasan ay selyadong sarado."
Halos sa parehong oras na dumating ang mga ginintuang-mata na demonyo, dumating ang iba pang mga fiends at tinatakan ang lahat ng paglabas.
Hanggang sa nakikita ng kanilang mga mata, ang mga fiends ay nakahanay sa pamamaslang na layunin sa kanilang mga mata.
Ang ilan sa kanila ay lumubog sa katahimikan. Kahit sino ay maaaring sabihin na sila ay nasa isang desperadong sitwasyon. Dahil sa pagkakaiba ng lakas sa pagitan ng parehong partido, malinaw ang kinalabasan.
Ang mukha ng Mu Hongyus ay medyo maputla. "Mamatay ba tayo dito ngayon?" Tumingin siya patungo kay Chu Liuyue na halos likas na likas, ngunit ang mga naka-lat na kilay ay na-knit ng mahigpit. Si Mu Hongyu saka tumawa sa sarili. Baliw na ata ako. Sa sitwasyong ito, si Chu Liuyue ay hindi makakagawa ng anuman, gaano man siya kahusay.
Ang iba naman tahimik. Mabigat at mabait ang himpapawid na para bang nagyeyelong.
"Bumalik ka," biglang sinabi ni Chu Liuyue.
Ang iba naman ay nanigas. "Balik saan? Napalibutan ngayon. Theres no way we can break out"
"Bumalik sa yungib," sabi ni Chu Liuyue habang siya ay bumalik sa kweba.
Ang unang taong nag-react ay talagang si Gu Mingzhu. Umatras siya at sumigaw ng malakas. "Hindi ako babalik!"
Si Chu Liuyue ay tumingin sa likod na nakasimangot.
Marahil ay dahil sa siya ay natakot sa eksena sa paanan ng bundok, ngunit si Gu Mingzhu ay isang medyo hysterical.
"Chu Liuyue, huwag mo akong kaladkarin kasama kung nais mong mamatay! Napalibutan ang buong bundok! Ang pagbabalik sa yungib ay nangangahulugang kamatayan! Hindi ako babalik sa inyong lahat!"
Si Chu Liuyue ay tumingin sa kanya tulad ng pagtingin niya sa isang baliw. Wala siyang lakas upang makitungo kay Gu Mingzhu ngayon din. Bukod, hindi man niya balak dalhin ang mabibigat na tao. "Oo naman."
Sa pamamagitan nito, tumingin siya patungo kay Mu Hongyu at ang iba pa. "Halika; naghihintay ang oras para sa sinuman."
Agad siyang naabutan ng iba nang marinig siya. Kahit na hindi nila alam kung ano ang iniisip ni Chu Liuyue, ang kanyang tono at ekspresyon ang nagbigay inspirasyon sa kumpiyansa sa kanila. Bukod, pagkatapos ng lahat ng kanilang pinagdaanan, nakita nila si Chu Liuyue bilang kanilang pinuno. Susundan nila ang anumang ginawa niya sa puntong ito.
Mabilis na nawala ang kanilang grupo sa yungib.
Tanging si Gu Mingzhu ang naiwan sa mga bundok sa gitna ng punto. Bumalik lamang siya sa kanyang kamalayan, puno ng kawalan ng paniniwala, nang ang iba ay nawala nang tuluyan. Si Chu Liuyue at ang iba pa ay talagang pinapalabas ako ng ganoon kadali?
Hoo!
Ang mga dagundong ng mga fiends ay nagbigay-buhay kay Gu Mingzhu pabalik sa katotohanan. Siya ay tumingin sa ibaba at nadama ang nakamamatay na hangarin. Ang kanyang mga binti ay naging malambot, at halos napaluhod siya sa lupa. Hindi hindi! Hindi ako mamatay dito! Kailangan kong gawin itong buhay! Sa kabutihang palad, mayroon akong kard ng trompeta
Habang ang iba ay bumalik sa kweba, nagngangalit si Cen Hu. "Liuyue, hindi pa tayo nakapaghiganti, ngunit hinayaan na siyang umalis ng ganito? Iyon ay pinapayagan siyang umalis!"
"Dahil sa pagod na siyang umalis, bakit natin siya pipigilan?" Kalmadong sinabi ni Chu Liuyue.
Ang mga mata ni Cen Hus ay lumiwanag. "Ibig mong sabihin"
"Napalibutan tayo sa labas, kaya imposible para sa kanya upang makatakas. Ang kamatayan ay hindi maiiwasan." Nakita niya mismo sa balangkas ng Gu Mingzhus. Sa halip na gugulin ang lakas upang makitungo sa kanya, mas gugustuhin ni Chu Liuyue na ipadala ni Gu Mingzhu ang kanyang sarili sa kanyang sariling kapahamakan.
"Anuman, sapat na sa kanya! Liuyue, hinayaan ang pagtuon sa kung ano ang maaari nating gawin! Hindi kami makatago sa kweba na ito!" nag-aalalang sinabi ni Mu Hongyu habang nakayakap sa gintong mane bear cub.
"Sino ang nagsabing naghihintay na mamatay dito?" mahinang sagot ni Chu Liuyue.
Nagtinginan ang tatlo.
"Ang mga Golden mane bear ay malakas, ngunit nakakatulog sila tuwing taglamig. Karaniwan sa pagsasalita, hindi sila hibernate sa kanilang karaniwang pugad upang maiwasan na maiistorbo ng iba pang mga fiends. Sa halip, pipiliin nila ang isang mas lihim na lokasyon na karaniwang naiugnay sa kanilang orihinal na pugad para sa kadalian ng paggalaw, "paliwanag ni Chu Liuyue nang matiyaga habang papunta sa masalimuang lungga.
Gayunpaman, nahuli kaagad ng iba.
"Sinasabi mo ba na maaari kaming tahimik na umalis mula sa gintong kiling na taglay ng hibernation spot?"
Habang nagsasalita sila, ang grupo ay nakarating sa gintong mane bear cubs Nest mula kanina.
Sumugod si Cen Hu at tumingin sa paligid, ngunit nabigo siya nang wala siyang mahanap.
"Wala dito? Liuyue, maaari bang hindi ito humantong sa ginintuang kiling na taglay ng hibernation spot? Kung tutuusin, ang buong bundok na ito ay nagmamay-ari nito. Hindi ba pareho kung direkta lamang itong umalis mula sa labas?"
"Kung talagang ganito kadali makahanap, ang gintong mane bear ay hindi mabubuhay hanggang ngayon." Habang nagsalita si Chu Liuyue, ipinahiwatig niya para sa Mu Hongyu na ilapag ang gintong mane bear cub.
Ang gintong mane bear cub ay medyo nalilito pa rin tungkol sa pagtanggal mula sa mainit na yakap. Kumurap ito habang nagsisimulang gumapang patungo sa Mu Hongyu.
Tinanong ni Chu Liuyue si Mu Hongyu na humakbang paalis habang inaabante ang sarili. Pagkatapos ay tinapik niya ang bata sa noo, at bumagsak ito pabalik.
Tumanggi itong sumuko at tumayo upang magpatuloy.
Pinigilan ulit ito ni Chu Liuyue.
Makalipas ang ilang beses, tuluyan itong tumigil. Galit at galit na galit itong tumingin kay Chu Liuyue bago ito tumalikod at umalis. Gumapang ito sa isang lugar at nahiga sa tabi ng dingding ng yungib.
Ang mga mata ni Chu Liuyues ay lumiwanag nang siya ay sumulong at nalaman na ang kulay ng mga pader ay iba talaga sa iba pa. "Heto na!"
Ipinatong niya ang kanyang kamay sa dingding at pilit itong itinulak.
Kilabot!
Isang butas ang lumitaw sa dingding!
← Mas matandaBago →
© 20