HUVANN'S POV :
I can't sleep like this!
[Flashback]
"Pano pag sinabi kong ikaw yung problema?" tanong niya sakin nung pinilit ko siyang tanungin.
"What do you mean me?" I curiously asked.
"Gusto mo ba talagang malaman yung rason?" she asked once again.
"Oo nga. Sabihin mo na please" pagpipilit ko.
"Dahil ayokong makita ka! Nakakairita!" saad niya kaya mas naguluhan ako. Nagulat ako nung makiat kong tumulo yung luha niya.
"Is that it?" I asked again..."I know you're lying about that , but please tell me the truth" I asked and faced her to me.
"Truth?"
"Yes , please?"
"I'm hurting! That's all! Nasasaktan ako sa tuwing makikita ko kayo ni Gia! Nagseselos ako pero anong karapatan ko?! Gusto kong sabihin sayo pero hindi ko kaya! Alam mo kung bakit?! Dahil baka sabihin mo sakin na walang tayo! Wala akong magawa! Wala akong laban kay Gia! Mas maganda siya sakin , mas makinis , mas matangkad , mas attractive , may koneksyon sa pamilya mo , gusto siya ng pamilya mo at ano ako? Wala akong laban simula palang sa umpisa na malaman kong siya yung fiancee na tinutukoy mo!" gulat na gulat ako at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko.
Nagsimula na siyang humagulgol at gusto ko siyang lapitan pero hindi parin ako nakakabawi sa gulat.
"Why don't you say it straight to me?" I asked again while looking straight to her.
"I like you , okay?!" she likes me?.."And please , stay away from now on. I don't want to hurt myself by seeing you anywhere"
"Az---" pinigilan niya akong magsalita kaya hinintay ko siyang magsalita ulit.
"I know what you're going to say. Please don't say it" wala naman akong sasabihin. I just want her to know that I can't like her the way she likes me.
[End of flashback]
There's something I can't say...
Mind : Tell her to move on.
Heart : That's what you want right? Make her fall for you and what now? Just tell her that you can't like her the way she likes you because you want to like her more than she likes you!
Erase all of that!! Bumangon ako sa pagkakahiga at umupo sa study table ko. I can't like her because of my status. I don't want to disobey my parents. If they knew that me and Azeina is in touch they would probably do something to make her life miserable. My family has rules to be followed. And I can't stand seeing Azeina having a hard time while being in touch with me.
AZEINA'S POV :
I woke up early so I decided to cook for them. I already finished cooking and read a newspaper while waiting for them.
After half an hour they already went down with their jerseys. Maaga pa siguro yung game nila.
"Good morning!!" bati ni Chrys.
"Wow sarap nito ah! Good morning!" bati naman ni Jyro.
"Good morning , Zy" bati ni Ronn at tumabi sakin.
"Good morning , Vrix!!" bati naman ni Xhion.
"Good morning. Maaga pa game?" tanong ko sa kanila.
"Oo , 9 am" sagot ni Jyro habang kumukuha ng ulam.
"Di ka papasok?" tanong ni Chrys.
"Hindi" maikling sagot ko.
"Why?" napabuntong hininga ako at mukhang nakuha naman iyon ni Ronn.
"Uh , guys let's eat! Gutom na ako eh!" saad niya at kumuha ng ulam.
"R-Ronn , kelan ka pa naging ganito?" naguguluhang tanong ni Chrys.
"Uh , ngayon lang siguro" saad ni Ronn at nagpatuloy ng kumain kaya kumain na rin kami.
"Di ka manonood?" tanong ni Xhion sakin.
"Hindi"
"Eh? Dito ka lang sa bahay?" tanong niya ulit.
"No , pupunta ako ng Tagaytay may fan meet daw ako sabi ni manager" saad ko at kumuha ng ubas.
"Hassle naman nun!" saad ni Chrys habang kumakain.
"Sanay na ako diyan" saad ko at nilagay sa lababo yung pinagkainan ko..."Akyat muna ako kukunin ko lang gamit ko tas aalis na ako" tumango lang silang lahat at nagpatuloy sa pagkain.
Kinuha ko na yung mga gamit ko at bumaba na. Nagpaalam naman ako sa kanila at pumunta sa bahay ni manager.
"Nay , andito na ako" saad ko at pumasok na ng bahay.
Nakita kong bumaba na siya at nagsusuklay pa ng buhok niya.
"Andito ka na pala nak! Alis na tayo?" tanong niya sakin kaya tumango lang ako.
"Ba't nga pala biglaan 'to?" tanong ko sa kanya.
"Ewan ko rin. Tumawag lang yung manager ni Kier sakin at sinabing may fan meet ka raw sa Tagaytay" saad niya habang nagaayos ng mga gamit niya..."Nagdala ka ng sasakyan?"
"Oo"
"Ay! May sundo tayo!" saad niya at kinuha na yung bag niya. May bumusina sa labas kaya inaya niya na ako baka ito na raw yung sundo.
Papunta kami ngayon sa Tagaytay at nagcecellphone lang ako dito. Maya-maya pa ay malapit na kami kaya kinublit na ako ni manager para ayusin daw yung mukha ko dahil parang mangagain daw ako ng tao.
Umayos ako ng upo at tumingin sa labas. Huminto yung van sa harap ng isang malaking gymnasium. May nakita akong mga sundalo sa paligid at may nakita rin akong mga tent sa paligid. May fiesta siguro dito.
"Jun , dun tayo sa back door" saad ni manager.
Napaubob kami ni manager sa harapang upuan nung biglang prumeno si Kuya Jun.
"May problema ba?" tanong ko sa kanya.
"Ma'am sa tingin ko may nabangga tayo" saad niya kaya nanlaki yung mga mata ko at agad agad na binuksan yung pintuan ng van.
Nagtilian naman yung mga tao sa paligid at nagsimulang lumapit pero pinipigilan sila ng mga sundalo. Agad akong lumapit sa nasagasaaan namin. Bata?! Nilapitan ko siya at chineck.
"Ayos ka lang ba?" saad ko at iniharap siya sakin. Nahimatay?.."Manager , mini fan please?" agad namang sumunod si manager at kinuha yung mini fan sa van.
Pinapaypayan siya ni manager at hinarap ko naman sa kanya yung mini fan. Naka white leggings ako pero umupo nalang ako sa kalsada at inihiga siya sa kandungan ko. He looks like a 4 year old kid but why is alone here? Pinagpapawisan siya kaya kinuha ko yung handkerchief na nasa bulsa ko at pinahid yung pawis niya. Pinayungan narin ako ng mga sundalo at tinulungang tumayo. They want to carry the boy but I insisted to carry him and bring him to the nearest medical team.
"How is he?" I asked the nurse who checked him.
"He's okay miss , he just fainted because of the weather today" she said.
"Is he lost?" I asked her again.
"We checked the list of our people here in the Tagaytay and he's not a resident here. We found a nameplate , letter and a bunch of money in his bag" she said.
"What does the letter says?" I asked her.
"Uhm , I'm sorry miss but we can't understand it. It was written in Korean" she said.
"Can you give it to me?" I asked her. She just nodded and went to the other tent.
I looked at my side and saw how many people are there still taking pictures of me.
"Here it is miss" she gave me the bag and I saw there a nameplate. It says 'Hye Eun' so he's a Korean , but why is he here? I looked for the letter and found it in the small pocket of his bag.
'Adeul a, hal-abeojiga dangsin-eul jug-il geos-igi ttaemun-e eommaga dangsin-eul uli gajog-eulo salge haejuji moshaeseo joesonghabnida. Geuneun dangsin-i daleun namjaui nae adeul-ilaneun geos-eul imi algo iss-eossgi ttaemun-e dangsin-ege hwaleul naessseubnida. I don-eul gajyeo gamyeon naega bonae julge. Wiheom-eseo meolli tteol-eojyeo issseubnida. Uli adeul-i dasi mannamyeon eommaleul yongseohaejuseyo. Dangsin-i uijonhaneun namjalo salgo hangsang geongang hal geos-ilago eomma-ege yagsoghasibsio. Joesong haeyo.'
It says : 'My son , I'm so sorry mom cannot let you live in our family because grandpa will kill you. He's angry with you because he already knew that you are my son from another man. Take this money with you and I'm sending you away. Far away from danger. My son please forgive mom when we meet again. Promise mom that you will live as a dependent man and always be healthy. I'm sorry.'
Even the letter is not for me I felt like crying. I closed the curtains in the tent for a while and went towards the boy. He's just like me , but he's different. He will live in his own starting in a year of 4. Di ko namalayan na hinahaplos ko na pala yung buhok niya.
"Eonni wae uneungeoya?" I was startled when he spoke. He's asking me if why am I crying.
"O amugeosdo aniya" I said there was nothing.
"Yeodongsaeng naneun eodi issseubnikka? Eommaneun eodi gyeseyo? Geunyeoga naleul beolyeossnayo?" he asked.
(M : Sister where am I? Where is my mom? Did she abandon me?)
"Naega yelago malhamyeon hwaleul naelkkayo?" I asked him.
(M : Will you be upset if I tell you yes?)
"Naneunhaji anh-eul geos-ida. Naneun imi geugeos-e daehae algo iss-eossda." I was shocked but I admire him because of that.
(M : I won't. I already knew about it.)
"Oh"
"Unnie , I can speak in English" oh he's good.
"Why didn't you say earlier?" I asked while smiling.
"You're beautiful unnie."
"Oh thank you" he smiled at got his bag. He got a chocolate from there and offered it to me."What's that?" I asked him.
"You're sad , you need to eat some" saad niya.
"I'm not sad , I'm just--" he cut my words.
"You read the letter right? Don't worry about it eomma taught me of how to be dependent." he said and smiled.
"How long have you been here?" I asked him.
"About 2 weeks" he said while eating the chocolate.
"Where do you sleep every night?" I asked again.
"Everywhere that I feel safe" he said. My mood changed so fast , my mood went sad.
"You want to live with unnie?" I asked him. He looked at me with a sparkling eyes.
"Really?"
"Mm"
"I want!"
"Okay!"
Isinama ko na siya at andito kami nagyon sa backstage. Minimake-upan ako ng make up artist ko at inaayos naman ng stylist ko yung buhok ko. Napangiti ko ng makita kong tulog na si Eun.
"Bhe" tawag nung make-up artist ko.
"Po?"
"Sigurado ka bang kukupkupin mo yan? Pano pag hanapin yan ng pamilya niya? Edi nakasuhan ka pa ng kidnapping" saad niya.
"Sigurado po ako. Bahala na kung anong mangyari gusto ko lang naman siyang bigyan ng masayang buhay at bahay na matitirahan." saad ko.
"Hay nako bhe! Humingi ka nalang ng tulong samin if you want someone to guide him. Gwapo yan paglaki! Tignan mo oh hulog ng langit yung mukha!" saad naman ng stylist ko.
_
_
_
"Wanna meet our guest?!" tanong nung emcee.
"YES!!!" sagot naman nung mga tao sa labas.
"Okay let's all welcome! Miss Azeina Del Luca!" saad niya at bumaba na ng stage.
~Youth by Troye Sivan~
Natapos na akong kumanta at kumaway sa kanila.
"Hello everyone!!" sigaw ko at kinaway yung dalawa kong kamay.
"Idol!"
"Ganda talaga!!"
"Ach!! Nakita ko rin siya sa personal!"
"Swerte natin!!"
"Kamusta kayong lahat?!" tanong ko.
"Okay na okay!!"
Nagpatuloy yung show at may nilaro rin kaming games na kasama ako. Maya-maya pa ay natapos na yung show at nag group picture kaming lahat.
Dumeretso agad ako sa backstage nung sinabi nilang kanina pa daw umiiyak si Eun , hinahanap daw ako.
"Eun!" tawag ko sakanya nung maka rating ako sa VIP room. Pinapalibutan siya ng mga stylist at staffs na nandito pero tinataboy niya ito.
"Unnie!!" saad niya. Tumakbo siya papunta sakin at agad akong niyakap.
"Is there a problem?" I asked him.
"I thought you left me!" saad niya habang naka pout.
"Why would I leave you alone? Stop crying okay? I'm here." he stopped crying and hugged me.
Gabi na kami nakauwi dahil nag request yung mayor na mag fan signing daw ako kaya pumayag ako. Marami rami akong regalo at sulat na nakuha. Bakit alam nila na darating ako tapos ako na guest di ko man lang alam.
Sa bahay kami ni manager dumeretso para kunin yung sasakyan ko.
"Good job today nak!" saad ni manager habang tinutulungan akong ilipat sa sasakyan ko yung mga nakuha ko.
"Thank you nay" saad ko.
Natapos na akong makipagusap kay manager at nakarating na kami sa harap ng bahay. Tinignan ko si Eun na natutulog sa passenger seat.
Hope they'll like you.
Pinark ko na yung sasakyan sa garage at maingat na kinuha si Eun. Pumasok ako sa bahay at nagulat naman sila sakin.
"Sino yan?" takang tanong ni Chrys.
"Si Eun" maikling saad ko at tinapon yung sports bag ko sa kanila.
"Kaninong anak yan?" tanong naman ni Xhion.
"Hala ang kyut!!" sigaw ni Chrys kaya agad kong tinakpan yung bibig niya.
"Manahimik nga kayo" saad ko at umakyat na. Maingat kong inihiga si Eun sa kama ko para hindi siya magising.
Natapos na akong maligo at nakabihis na rin. Nagulat ako nung pagkalabas ko ng c.r si Ronn agad yung nakita ko. Nakaupo sa hita niya si Eun.
"Ronn?" tanong ko sakanya.
"Oh , tapos ka na palang maligo. Pumasok ako rito dahil lumabas kasi si Eun tapos ako agad yung nakasalubong niya."
Nagusap pa kami at napatulog niya rin agad si Eun habang binabasahan ito ng storybook.
"You just randomly found Eun right?" nagulat ako sa tinanong niya.
"H-how did you know?" I asked him.
"He told me. He also let me read the letter his mom gave" he said.."Dalawa agad yung magiging kapatid ko dito ah!" saad niya at ginulo yung buhok ko..."Matulog ka na , alam kong pagod ka" saad niya at hinatid ako papuntang kama.."Sleep well"
"Ikaw rin" lumabas na siya kaya nahiga na ako sa tabi ni Eun.
Dahil nga pagod ako ay nakatulog agad ako.
[KINABUKASAN]
Andito kami nagyon sa dining room at ang iingay nila. Tawa naman ng tawa si Eun dahil sa mga jokes at pagpapatawa nila.
"Tama na yan , pakainin niyo muna yan" saad ko at kumuha ng green apples sa ref. Punong puno ng chocolates yung ref dahil nga sa mga gift ng mga fans ko kahapon.
"Ako na magpapakain!" sabay nilang saad.
"Ako!!"
"Ako nauna eh!"
"Ako nalang!"
"Wag na!"
"Tumahimik nga kayo! Eun sit beside me" agad naman siyang sumunod at tumabi sakin. He ate by himself like a grown up man.
Natapos na kaming kumain at nauna namang umalis sina Xhion. Natapos ko na ring bihisan si Eun kaya agad kaming pumunta sa school. I decided to enroll him para naman hindi siya maiwan sa bahay mag-isa if may klase ako.
Natapos ko na siyang ienroll at nakita kong nakatingin siya sa mga rides na nakatayo sa main field.
"Wanna go there?" I asked him. He just nodded at me.
Hinila niya ako papuntang horror house.
"W-wait. Not there please?" saad ko na nagmamakaawa sa kanya.
"Don't worry I'm here" his cuteness made me feel calm.
"Okay"
Pumunta na kami sa cashier para bumili ng ticket pero bawal daw yung mga bata.
"Unnie! I wanna go there!" he said.
"But you're not allowed to go there" saad ko at lumuhod sa harap niya.."Let's just find another place okay?"
"No! I want here unnie!" saad niya na naluluha.
What should I do?
"Miss can you allow it?" nagulat ako nung biglang sumulpot si Gab.
"A-Ah sir bawal po kasi sabi nung president ng section namin" saad nung bantay.
"Allow it , I'll just talk to your president later" saad ni Gab.
"O-okay po sir" ginuide niya kami sa pasukan at mukhang excited naman si Eun..."Ma'am , sir , kailangan niyo po 'tong suotin para di mawalay yung bata sa inyo" ibinigay niya samin yung parang posas na parang belt.
"Sasama ka?" tanong ko kay Gab.
"Oo. Baka mawala pa kayo dito at di na makalabas." saad niya habang nilalagay sa kamay niya yung posas at nilagay niya naman yung isa kay Eun.
"Unnie , wear it" saad ni Eun at sinuot sakin yung posas. Wrong move Eun!
He forgotten that he is tied with Gab. Pagkahatak na pagkahatak niya nung kamay niya na nakaposas kay Gab ay agad namang nadala si Gab kaya eto kami ngayon. Ang lapit lapit namin sa isa't isa. Agad akong umiwas at lumayo sa kanya. Ang lakas naman nitong batang 'to. Kahit si Gab nahatak niya pa.
Biglang nagcount down yung parang alarm clock na nasa harap namin at automatic na bumukas yung pinto ng horror house.
"E-Eun , don't let go of my hand ok?" napalunok ako nung maglakad na sina Eun at Gab.
Nasa may kalagitnaan na kami ng maze at medyo natatakot na rin ako. Hindi lang medyo , sobra na ata. May biglang sumalubong samin na parang Sadako yung character kaya nataranta ako at napatakbo. Nung pakiramdam ko ay nakatakbo na ako ng malayo ay huminto ako.
Mukhang hindi ko na ata kasama yung dalawa. HA?!! Tinignan ko yung posas at naputol nga ito. Sa totoo lang hindi ako takot sa multo mula sa tv pero pag nasa harap ko na , di ko na alam gagawin ko. Nagpatuloy ako sa paglalakad at parang hindi ko na mahanap yung daan palabas.
Kinakabahan din ako baka makasalubong ko ulit si Sadako. ilang minuto pa akong naglakad at halos makabisado ko na yung maze sa ilang ulit kong pabalik balik pero di ko pa rin mahanap yung daan palabas.
"Eun? Where are you? Gab!"
Sh*t.
"Eun?! Gab!"
Nakailang minuto na akong tumatawag sa kanila pero hindi pa rin sila sumsagot. Umaatras ako ngayon dahil nagbabakasakali akong may sumusunod sakin na staffs. Napaayos ako ng tayo nung mabunggo yung likod ko sa isang matigas na pader , no I think it's not a wall it's a---
"AHHH---hmp hgnj jhu jjkk" may tumakip ng bibig ko pero nagpupumiglas pa rin ako.
"Hey!"
"Hmp! kjai hng nmah" gusto ko siyang sigawan pero tinatakpan niya pa rin yung bibig ko.
"Shut up or else..." he stopped for awhile and stopped covering my mouth.
"OR ELSE WHAT?!" bulyaw ko sa kanya.
"I'll kiss you"
"You perv----hmm hnm hm" nanlaki yung mata ko nung bigla niya akong hinalikan. Nanghina rin ako sa ilang minuto kong pagpupumiglas kaya huminto na ako at hinintay siyang matapos.
I'm already crying. This is my weakness , being taken advantaged by someone. He ended the kiss and held my hand. I can't see his face because it's too dark here.
"Follow me" he said.