Ngunit ang babaeng ito ay napakalakas din, naisip niyang hindi siya matalino.
Mukhang nagkamali siya. Mula sa pagkalason sa kanya, naisip niya kung ano ang gagawin kung nabigo siya. Samakatuwid, magkakaroon ng pagkamatay ni nanay Jia at tinaguriang ebidensya ng tao at materyal na katibayan.
Mabuti, sapat na mabuti. Kung sakali, makikipaglaro siya sa kanya.
Upang makitungo sa ganitong uri ng babae, hindi natin dapat hayaang mamatay siya nang madali, ngunit sirain kung ano ang pinahahalagahan niya, hayaan siyang mahulog mula sa ulap, at pagkatapos ay pahirapan siya nang labis, sapagkat sa ganitong paraan lamang natin mapagaganti ang kanyang pagkakasala sa pananakot sa kanyang hinalinhan sa loob ng maraming taon.
Sa pangunahing bulwagan, ang matandang ginang at si Yun Lei ay natigilan dahil sa mga sinabi ni Yun Qianyu. Nang tumunog ang mga salita ni Yun Qianxue, ang matandang ginang at ang Marquis ay sumasalamin at sumulyap kay Yun Qianyu.
"Oo, paano mo nais na pagtakpan ka namin kung mayroong lahat ng mga uri ng katibayan. Kahit na ikaw ang aming pamilya, hindi kami maaaring humingi ng tawad kay lola Jia."
"Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng pagkakaroon ng lahat ng ebidensya."
Malamig na sabi ng cloud libo.
Magsasalita pa sana ang matandang babae nang biglang sumigaw sa pintuan ang matataas na sigaw ng kasambahay: "Dumating na si Prinsipe Li Qin."
"Narito ang kanyang kataas-taasang Haring Xuan."
"Narito ang kanyang kataas-taasang Haring Huai."
Narinig ni Cloud Qianyu ang ulat sa labas ng pintuan, hindi mapigilang nakasimangot, malamig ang mga mata ng dalawang puntos, Xiao Jiuyuan paano na? Ano ang nagawa niyang mabuti.
Gayunpaman, pagkatapos ng kaunting pag-iisip, naintindihan niya na nahaharap na siya sa katayuan ni Prince Li.
Gaano man katapang ang mga tao ng Yongning Marquis, hindi sila naglalakas-loob na harapin siya. Kahit na mayroon silang tinatawag na ebidensya ng tao at materyal na katibayan, hindi sila naglakas-loob na harapin ang bagay na ito nang walang pahintulot. Samakatuwid, si Xiao Jiuyuan ay napunta rito sapagkat may nag-ulat sa kanya.
Ang puso ni Yun Qianyu ay hindi masasabi ang galit, upang sabihin ang totoo, hindi niya nais na makisangkot sa Xiao Jiuyuan, ang taong iyon ay isang nababago na ugali, kung sa palagay mo ay sinasadya niyang masama ang kanyang mga bagay, siya ang naghihirap.
Ang gusto niya ay palaging ang pangalan ng Princess lizin. Hangga't mayroon siya nito, hindi siya matatakot sa anumang gulo.
Ngunit ngayon si Xiao Jiuyuan ay dumating at kailangan niya itong harapin.
Tumalikod si Yun Qianyu at nakita ang isang pangkat ng mga tao na papasok mula sa pintuan. Ang pinaka-nakasisilaw ay nakadamit ng isang napakarilag na balabal na may pulang burda ng ginto, isang guhit ng dragon at pilak, isang sinturon ng pilak sa paligid ng kanyang baywang, at isang dobleng pattern na palawit na jade. Habang siya ay naglalakad, ang jade pendant ay umikot mula sa gilid patungo sa tagiliran, na kung saan ay hindi mailalarawan na maluho at nangingibabaw.
Ang lalaki ay tumayo sa bulwagan, at ang buong bulwagan ay maliwanag at nakasisilaw. Ang lahat ay tumingin sa kanya at hinahangaan siya mula sa kaibuturan ng kanyang puso.
Si Li Qin Wang Ye ay talagang anak ng paboritong anak ng langit. Ang dragon at Phoenix ay hindi lamang kaaya-aya ngunit mayabang din.
Sa partikular, ang mukha na inukit ng isang pares ng mga ghost axes ay magandang-maganda at natatangi.
Ang kanyang kamahalan na si xuanwang, na palaging gwapo at marangal, ay sinamahan siya, at ninakawan ng lahat ng luwalhati sa kanya.
Naging isang foil.
Bagaman hindi masusukat ang malupit na pamamaraan ng kalalakihan.
Sa pangunahing bulwagan, si Yunlei at ang matandang ginang ay mabilis na bumangon upang salubungin sina Xiao Jiuyuan at xuanwang huaiwang.
"Ang mga ministro, ministro (kababaihan) ay nakilala si Prince lichin, ang kataas-taasang Haring Xuan at ang kanyang kataas-taasang huaiwang."
Tinaas lamang ni Xiao Jiuyuan ang kanyang kamay at sinenyasan ang mga tao na bumangon. Hindi siya masyadong nagsalita. Dumiretso siya kay Yun Qianyu at tumingin sa kanya. Puno ng galit ang kanyang maitim na mga mata. Malamig at abnormal ang kanyang mga salita.
"Lalo ka't mas matapang na pumatay ng mga tao."