Ang mga mata ni Cloud Qianyu ay kumislap sa malamig na awn, ang mga sulok ng kanyang labi ay nakalabas ng isang sarkastikong arko.
Sa wakas ay gumawa ng isang paglipat si Yun Qianxue? Sayang sobrang bata.
Sa tingin ng isang libong balahibo, inaasahan na mag-thrush upang sabihin: "sino ang nagpunta upang makakuha ng agahan ngayon?"
"Miss Hui, Qiu Chan yun."
"Pahintulutan mo siya," nais ni cloud Qianyu na makita kung ang batang babae na nagngangalang Qiuchan ay nasangkot sa bagay na ito. Kung ang dalaga ay nasangkot dito, hindi niya siya papakawalan.
Ang Thrush ay hindi nagtanong pa, tumungo upang lumabas, na tinatawag na taglagas Chan sa.
"Nakita na kita, binibini."
Si Qiu Chan ay napakaganda, matangkad at payat. Nakasuot siya ng palda ng bulaklak na peach. Napaka-magalang niya. Hindi na siya naglakas-loob na makita pa si Yun Qianyu. Pinarusahan pa niya si tita Jia, hindi na banggitin ang kanilang maliit na mga maid.
"Ngayon ba ang agahan mo?"
Malamig na tinitigan ni Yun Qianyu si Qiu Chan. Mabilis na tumingala si Qiuchan at tumango: "oo, ang thrush na kapatid ang nagtanong sa dalaga na kunin ito. Ano ang problema kay Miss?"
Cloud feather feather ay tumingin sa taglagas Chan dalawang mga mata, natagpuan na ang mga mata ng batang babae ay malinaw, hindi malabo, kung alam niya talaga kung ano, ay hindi magiging sobrang kalmado.
Kaya't ang bagay na ito, ang taglagas na si Chan ay hindi naghahalo.
Ang isang libong balahibo ay binabalewala ang taglagas na Chan, iniutos lamang ang kanyang paraan: "tumawag sa inang si Jia."
"Oo binibini."
Nawala si Qiu Chan. Hindi niya alam kung ano ang ibig niyang sabihin.
Hindi lamang siya, ngunit kahit na ang thrush malaman kung ano ang gusto niyang gawin. Kapag lumabas si Qiu Chan, mabilis niyang tinanong, "Miss, anong problema?"
Bahagyang kinalog ng ulap na libo ang balahibo niya, maliliwanag ang mga mata sa pagtingin mo sa pintuan.
Si Mammy Jia ay nagdusa ng pagkawala noon, ngunit mas masunurin siya. Pagkarinig niya ng mga salita ni Qiu Chan, agad niyang napuntahan si Yun Qianyu.
Sa sandaling nakita niya na si Yun Qianyu ay hindi naglakas-loob na magpose ng isang aralin kay Yun Qianyu, siya ay sumigaw ng mapait at umamin: "Miss, alam ng matandang alipin na siya ay mali. Hindi ako maglakas-loob. Mangyaring bigyan ako ng isang pagkakataon."
Maghintay hanggang sa makatakas siya sa oras na ito, at pagkatapos ay kalkulahin ang maliit na asong babae.
Lihim na naisip ni Mammy Jia na ang ulap na Qianyu na nakaupo sa ulunan ng mesa ay natural na hindi pinabayaan ang kanyang mga mata, at ang mga sulok ng kanyang labi ay nakakuha ng isang pangutya, ngunit ang espiritu sa kanyang mukha ay hindi nagpakita. Mahinang sabi niya.
"Ate Jia, hindi sa hindi kita binibigyan ng mukha. Mabuti ang ginawa mo noong nakaraan. Gayunpaman, isa rin akong master, at hindi ko matiis ang isang alipin upang turuan ka. Ngunit ikaw ay isang tao sa paligid ang matandang ginang, at hindi ako makakalayo, hindi ba? Bumangon ka. "
Matapos marinig ang mga salita ni Yun Qianyu, nagsimulang maging aktibo muli ang ina na si Jia. Binaling niya ang kanyang bibig at inisip sa lihim na mayroon kang pananaw, maliit na asong babae. Ngunit huli na. Isinulat ko na ang account na ito ngayon, at tiyak na babalik ako na may paghihiganti.
Si Yun Qianyu ay tila hindi nakita ang diyosa ng ina na si Jia. Inabot niya at inabot ang isang mangkok ng lugaw na binhi ng lotus sa harap niya at iniabot sa kanya.
"Ito ay gantimpala."
Mayroong mga parusa at gantimpala, ngunit ang maliit na asong ito ay may paraan. Mas matalino siya kaysa sa pangalawang miss. Kung ipinanganak lamang siya sa tiyan ng kanyang asawa.
Pagkatapos ng isang buntong hininga, nagbigay siya ng kaunting kagalang-galang, at pagkatapos ay dinala niya ang buto ng lotus at lugaw na bubuyog upang kainin.
Parang balisa si Thrush. Ito ang agahan ni Miss. Paano ito ibinigay ni miss sa matandang ginang.
Binuka niya ang kanyang bibig at nais na magsalita. Gayunpaman, pagkatapos matanggap ang babala mula kay Yun Qianyu, sa wakas ay wala na siyang sinabi.
Pagkatapos kumain, pinunasan niya ang kanyang bibig at sinabing, "masarap, masarap, masarap."
Ngunit ang kanyang mga salita ay nahulog lamang, sumasakit ang ulo, ang mangkok sa kamay ay nahulog sa lupa.
Sa may bulwagan ng bulaklak, niyakap ni Granny Jia ang kanyang ulo at tumawag, "ang ulo ko ay sakit ng ulo. Napakasakit."