Tapos na ni Enzo ang isang episodes ng cartoon este anime daw. Hirap tanggapin ang katangahan Savannah!
Tahimik niya akong sinusulyapan habang kinakalikot ko ang aking cellphone. Parang agila ang kanyang mga mata, mapagmatyag ito at laging matatalim ang bawat tapon ng tingin. Ngunit ang isang beses ko pa lamang nakitang nanlambot ang kanyang mga mata, noong gabing ibinigay ko ang sarili ko sa kanya. Noong gabing handa na akong aminin sa kanya ang nararamdaman ko.
Nasa kusina kami at pinapanuod ko lamang ang topless niyang katawan. Nag hihiwa siya ng karne para sa lulutuin niyang beef steak. Ang bawat hiwa niya sa karne ay ang paggalaw naman ng bawat muscle ng kanyang balikat.
Natapos siyang naghiwa ng karne ay agad na naghugas uli ng kamay at pinunas sa puting towel.
Hindi ko na nasundan pa ang ginawa niya dahil hindi ako maka concentrate dahil sa topless niyang katawan. Bakit ba kasi ang hilig nito mag ganyan! Nakakainit tuloy sa sarili! Kasalanan mo to Enzo!
Sa kalagitnaan ng kanyang pagluluto ay siya naman ang pag kakatulala ko sa kanya. I really in love to my tito? Bakit ganito nararamdaman ko?
Sinusuyod ko ang bawat parte ng likod niya mula ulo hanggang bewang. Nang sinusuyod ko ang kanyang puwet na matambok ay bigla ako napatalos sa gulat. Sa pagkakatulala ko sa kanyang puwet ay bigla siyang humarap at lumantad sa akin ang harap niyang may bukol.
"A-are you okay?" Kuryuso nitong tanong.
"Ahhh-ehh, oo hehe ayos lang" sabay kagat labi at sa pag ayos ng takas na buhok.
"Talaga?bakit namumula ka?" Sabi nito sabay ngisi.
Parang mas lalo akong namula sa sinabi niya. Sino ba naman kasing mahuhuling nakatitig sa puwet tapos biglang humarap diba? Gusto ko nalang lamunin ako ng lupa sa kahihiyan.
"Ahhh haha, mag luto kana hihi." Sabi ko nalang dahil ka kahihiyan.
"My ghod ang laki pala talaga." Bulong ko sa sarili ko.
"Anong sabi mo? Anong malaki?" Narinig niya? For real? Nakita ko na lamang ang nakangisi niyang mukha. OMG ang palpak ko talaga.
"Ah malaki" yung ano mo "malaki yung sa ano."
"Yung..."
"Yung t t t-shirt ko hehe, pa-pa-palit lang ako." Sabay tayo at tumakbo sa kwarto.
Sinarado ko ang kwarto at padarag na binagsak ang katawan sa kama. Nakakahiya ka Savannah! Paano ako haharap sa kanya? Baka isipin niyang titi imbis na t-shirt!
Ilang minuto ako nag kulong sa kwarto ng bigla siyang kumatok. Ginapangan na naman ako ng kaba. Ang kabang may kilig, inis, kahihiyan sa nangyari kanina sa kusina.
"Sav, let's eat, it's late na." Sabi niya sa likod ng pinto.
"Coming!" Sigaw ko para marinig niya.
Kailan ba matatapos 'tong kabang ito? Nakakainis kana self!
Nag ayos pa ako sa harap ng salamin bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Nakita ko siyang naka upo na sa lamesa kasama ang niluto niyang ulam at orange juice.
Halos mapunit ang aking bibig sa laging pagkagat nito. Ang awkward.
"Let's eat." Anyaya nito.
Kinuha ko ang tinidor at nagulan ng nilagyan niya ng pagkain ang aking plato.
"Ehh, kaya ko naman eh. Salamat."
Tinitigan ko muna ang ulam, mukha siyang masarap. Lagi kami mag kasama ni Enzo pero never ko pa siyang natikman este natikman luto niya. Nakwento sakin ng daddy ko sa siya daw ang pinakamagaling magluto sa kanilang mag kakapatid.
Hiniwa ko ang malambot na steak. Sa pagkahiwa ko naalala ko yung hiwa ko. Hayst ang utak ko talaga.
Isinubo ko ang steak at totoo ngang masarap siya. Ngunit natatawa talaga ako sa naiisip kong hiwa kayat hindi ko maiwasang ngumisi.
"Masarap ba o nakakatawa ang lasa?" Natatawa ring tanong ni Enzo sakin.
Natauhan ako sa narinig ko. May kasama pala ako dito.
"Ahh, oo masarap."ngiti ko "may naalala lang ako." Dag dag ko.
"Anong naalala mo?" Kuryuso niyang tanong.
"Yung hiwa kasi ano paran- este yung baka malambot" pagsisinungaling ko.
Matapos ang ilang subo ko sa ano, dun sa steak, naalala kong may trabaho pala ang isang 'to.
"Wala kang pasok?" Sabi ko.
Nagulat siya sa tanong ko.
"Pwede ako pumasok kahit kailan ko gusto, pwede nga kahit dito na ako ng ilang buwan eh."
Hindi na ako sumagot sa sinabi niya dahil wala rin naman akong masasabi.
Sa kalagitnaan ng aming pagkain ay tumunog ang kanyang cellphone. Nakailang missed call pero 'di parin niya ito sinasagot.
"Answer your call baka importante." Sabi ko ng deretso.
"It's just your Daddy."
"Answer it Enzo baka importante, bihira lang iyan tumawag." Sabi ko.
Sinagot niya ito sa aking harapan.
"Yes kuya?" Enzo
"What?" Gulat niyang tanong sa kausal sa telepono.
"Okay, aalis na ako, just wait for me."
Ano iyon? Parang seryosong bagay. Aalis siya?
Pinatay niya ang telepono at tinitigan ako.
"Aalis ako may kailangan lang ayusin. Listen to me Savannah, no matter what just stay here in your condo. Wait for my text. Don't accept visitors please listen to me." Sabi nito at agad kinuha ang cellphone at umalis.
Kinakabahan ako. Saan ba siya papunta? May nangyari ba? Sana ayos lang si Daddy at Mommy at sana mag ingat si Lorenzo.
Hindi ko kaya kung may nangyayaring masama sa kanila.