Prologue
I woke up when I heard some knocks on my room's door. It's probably my sister. Hiniklat ko agad ang headphone na nasa bedtable ko. Sa ganitong pangyayari ay kailangan lagi kang handa dahil hindi pa man kami nag kikita ay panigurado na kanina pa siya nagliliyab sa galit at handa akong bugahan ng apoy. This scenario is normal to me, simula nong umuwi siya galing ibang bansa ay ganito na ang laging scenario naming dalawa. Buti na lang ay madalang din umuwi yung parents namin dito. Wala naman akong problema don, siya lang talaga! Ang pumapalit kay mama para pagalitan ako.
"Sean Nathaniel!! Wake up you bastard!" tinakpan ko ang tainga ko ng unan, nang hiklatin niya ang headphone at saka ako binulyawan.
"What now sis? you ruined my sleep" bored kong sagot sa kanya. Bumangon ako at sinuklay ng kamay ang buhok ko.
"And you ruined my morning, jerk!" she hissed and massage her head na para bang problemadong-problemado siya sa akin. Oh come on! I'm not a kid anymore..
"Get up! Were leaving for 5 minutes" She said with command, I have no choice but to get up and get ready.
Pagkatapos kong maligo at mag ayos ay lumabas na ako ng kwarto at bumaba upang mag umagahan. Hindi pa man din nakakaupo sa silya ay tumayo na agad si ate hudyat na aalis na kami kaya wala akong nagawa. This bitch! Pagpasok ko sa sasakyan ay isinandal ko agad ang sarili. May hang over pa ko tapos aabalahin niya pag tulog ko!
"You jerk drink some coffee, and please Sean fixed yourself and be professional! " I thought my name is already jerk and not Sean. I smirked and drink na coffee that she made.
"Saan ba kasi tayo pupunta?" Naiirita kong tanong sa kanya. Ang daldal kasi hindi pa sabihin kung saan kami pupunta. Ang dami pang sinasabi eh pa ulit-ulit lang naman. I can't even count on how many times did she tell me to fixed myself and be professional, when I'm already like that! I won't have any work for how many years if im not professional! Palibhasa kasi masyado siyang professional kahit wala sa work or kahit family reunion or bonding lang. Her style is too old and I can't even relate to it.
"Naghahanap ka ng lupa diba? I want to show you the land of my friend, they want to sell it na since they need a large amount of money. So, I decided na kung pwede ikaw nalang ang bumili." Napatitig Ako sa kanya, hindi alam ang i-rereact since eto ng unang beses na tulungan niya ko.
She's always busy with her study and work, Iike my parents. Sanay na ko dati pa man, they can't even make time for me, for us, as a family. But still, I understand, I'm trying though.
"Maganda ang location, pwede maging farm o kaya naman tayuan mo ng bahay mo. Hindi naman ganoon kalayo eh, it is enough for you, I guess" she said and sure that I'll buy it.
"Why are you doing this? " I dont have any idea on why she's helping me. She never do that before. Dati kung ang ibang tao natutulungan ng pamilya ko, ako hindi! I got the idea of money, yeah and I just don't get it? Tuwing mag kakasakit ako ay ibang doctor pa ang titingin sakin, while in the first place, my parents is also a doctor. They were too busy with their lives, doctor's lives.... Nakalimutan ata nilang may anak pa sila, and they were asking me kung ano raw bang problema ko at napakarebelde ever since I was in highschool. And of course they always received the same answer from me--"I'm just enjoying my life" Enjoying my ass! Lol! Hindi naman ako nag eenjoy kahit anong pagrerebelde ang gawin ko, I've always end up overthinking and crying silently and no one notices it. But they do always notices my mistakes.
"Doing what? I'm trying to help here?" She said and her sight shift away from me. Help my ass!
"Really? You wouldn't help me that easy. " I fireback. Ngumisi ako nang naningkit ang mga mata niya hudyat ng pagkainis niya. Tss, pikon talaga.
"I told you the owner need a large amount of money. His family member is my patient and need to have a surgery within this week. And see? You're not the one I'm helping with" she rolled her eyes.
I knew it.
I chuckled a bit to eased the pain. what else do I expect from my family?
"Am I a politician to you? Na pwede mo lang lapitan kapag kailangan niyo ng tulong? You know what I can help without buying that land. " I said irritated to hide my pain.
"Okay, so you want to help? Why dont you donate a 2 million pesos? I think it will be enough, what do you think?" She look at me and raised her brows.
Wtf! Two million pesos? Is she crazy?
"I'll just buy that land" Wala sa sarili kong sinabi. Binatukan niya ko dahil don.
"What?!" Singhal ko sa kanya at hinimas ang batok ko.
"Kita mo! I told you to buy that land nalang. May lupa kana at nakatulong ka pa! Yabang mo kasi di mo nman pla kayang mag labas ng dalawang milyon para maitulong" Nagagalit nanaman siya, jusko!
"Masyadong malaking pera yon, and I'm saving for my future family. Palibhasa ikaw matanda na feeling dalaga pa"
"Future family my ass! Ni hindi ka nga makatagal sa isang babae eh at wag mo nga sinusumbat ang pagiging dalaga ko, I'm busy with my own life and I'm contented on what I have right now. Sakit sa ulo ang lalaki" naiinis niyang sabi.
"Ah, so naging sakit sa ulo mo pala si Ethan?" Nangingiti kong tanong sa kanya ngunit wala akong nakuhang sagot. Hindi pa nakakamove on to..
"He's getting married, maybe a month after Jiro's wedding" I try to be serious as I saw pain in her eyes. Well, I don't know what really happened why they broke up, but yeah, I must say it was good for both of them.
"W-well good for him, ang tagal na rin naman nila ng girlfriend niya. Dapat lang naman siguro diba? " She's trying to talked casually yet, I can still sense the pain. I was about to talk again but she plugged in her earphone. So, I just shut my mouth off, until we arrived at our destination.
As I look outside the window of the car, I saw a familiar place. This bring back those memories, I wished didn't happened.
"Wala ka bang balak lumabas diyan?" Naiirita niyang tanong, napansin siguro ang hindi ko pag sunod sa kanya. Kaya lumabas na rin ako ng sasakyan at sumunod sa kanya.
Nang makapasok kami sa bakuran ng isang maliit na bahay ay napansin ko agad ang malaking pagbabago nito. Dati ay kubo lang ang nandito, ngayon ay may bahay na at may kubo sa tabi ng malaking puno ng mangga kung saan madalas kaming nanananghalian kapag nag pupunta kami dito. Lumingon ako kung saan makikita ang maliit na burol na katapat nitong bakuran nila, may maayos ng tulay, hindi katulad dati na pinagsama-samang malalaking kahoy ang gamit namin para makatawid kung malalim man ang tubig sa paligi. Ngayon ay may mga bulaklak at dahon pa sa gilid nito, parang pinaglaruan ng bata. Napangiti ako dahil sa naiisip ko, at least I have some good memories here.
"Lolo! Kumusta po?" Napalingon ako sa gawi nila nang marinig ko ang malakas na boses ng kapatid ko. Lumabas si Lolo Isko sa maliit na kubo.
"Ayos lang naman doktora, masaya at napadalaw kayo dito. Ay, teka halika at magkape mu-"
"Doktora ganda!" Hiyaw ng isang Bata mula sa loob ng bahay at patakbong lumapit kay ate. Tumawa silang dalawa at iiling- iling na lang sa inasta ng bata. Si Taba! Ang laki niya na pero ang kulit pa rin. Umupo si ate upang salubungin jto ng yakap. Kailan pa naging sweet to? Umirap ako at lumapit na sa kanila. Di ko kayang makita na sweet ang kapatid ko, nandidiri ako.
"Magandang umaga po," bati ko nang makalapit. Mababakas ang gulat sa mukha ni lolo nang makita ako, ngumiti ako at nagmano.
"M-magandang umaga rin, h-hijo. Kumusta kana? Ilan taon na rin ang lumipas" Natatawa niyang sabi.
"Ayos lang po Lolo, kayo po?" I don't know but I felt so relieved that there's no awkwardness right now.
"Lolo, si Nathaniel po ka-" dumating si ate kasama si taba. ngumiti ako sa kanya ngunit umiwas siya ng tingin at nagtago sa likod ni ate.
"Jowa mo doktora ganda?" singit niya na ikinatawa naming tatlo. Ang inosente niya pa rin talaga.
"Hindi, kapatid ko siya Ken. He's kuya Nathaniel, say hello to him" tumingin siya at tinitigan ako. Yung ate ko ay pinandilatan ako. Hindi ko siya pinansin at nilapitan si Ken.
"Hi Ken! How are you?" Nangingiti kong bati sa kanya.
"I'm good, you're not kuya Sean? Are you his twin?" I chuckled and pat his head. Liningon ko ang kapatid ko na nalilito dahil sa sinabi ng bata, umiling ako.
"I'm kuya Sean. Sean Nathaniel, nice to meet you again, Ken" umupo ako upang makapantay ko siya. Inabot ko ang kamay ko ngunit ay tinitigan lamang niya ito at ilang sandali ay lumapit sa akin upang yumakap di kalaunan ay humagulgol ito sa balikat ko.
"Sean! What did you do?" Bulyaw niya sa akin at inilayo si Ken at pinatahan. Ang OA ah? Pumasok siya ng kubo upang patahin si Ken.
"I didn't do anything!" Medyo kalmadong sagot ko. Tinapik Ni Lolo ang balikat ko at saka malimit na ngumiti sa akin.
"Pasensya kana Sean, anak, pakiwari ko ay nasaktan yan sa nangyari sa inyo ni Glyn." Ramdam ko ang lungkot at pag aalala sa boses niya.
"Alam mo naman na mahal na mahal niya ang ate Glyn niya eh at pati na rin ikaw. Maski kami ay hindi rin inakala na ganoon ang mangyayari" napabuntong hininga ako dahil ron.
"I understand po, lolo. It's all in the past and I'm sorry if we disappoint you" ngumiti lamang siya at inalok akong pumasok sa loob, sumunod ako sa loob. Sumalubong sa akin Ang masamang aura ng kapatid ko. Tumabi ako sa kanya at pinanuod ang nanunuod na si Ken. Kalmado na siya ngayon buti na lamang ay hindi niya napansin ang pag pasok ko dahil busy siya sa panunuod ng cartoons. Mabuti na rin, baka umiyak ulit siya at ako nanaman sisihin ng kapatid ko.
"Doc. Napadalaw po kayo, ano ho ba ang maipaglilingkod ko sa inyo?" Si Lolo nang matapos kaming abutan ng kape.
"Ay, oo nga pala lo, nabalitaan ko kasi na ibibenta niyo itong lupa niyo. Wala pa naman po kayong buyer, kaya sinama ko si Sean upang tignan kung gusto niyang bilhin" nagbago muli ang aura ni Lolo. Kanina ay kalmado ngunit ngayon ay tila hindi makapaniwala sa sinabi ng kapatid ko.
"Ah eh,sa totoo lang hija ang parte ng burol lang ang ibebenta namin, yung taniman ng gulay ba. Ayaw kasi ni Glyn ipabenta itong kinatitirikan ng bahay namin at dito na siya lumaki. Mahina na rin naman ang presyo ng mga gulay at minsan ay nalulugi pa kami. Tanging sa palay na Lang kami umaasa. Medyo maluwang rin naman ang saka dito sa likod ng bahay namin." Ramdam ko ang lungkot sa boses ni lolo.
"I a-actually love it, I'll buy it" ngumiti ako kay Lolo. Kahit papaano ay makatulong man lang ako at kahit papano at gumaan ang loob nila na sa mabuting kamay Ito mapupunta.
I don't have a guts to ask for Glyn. I know she's happy right now and I don't want to be part of her life again if it's only temporary. I don't wanna hurt her, but I don't wanna hurt myself,too. And I'm buying that land to help, not get involved into her life again..
"Sean sigurado ka ba diyan?" Maski si ate ay tila hindi naniniwala sa akin.
"Yes! Besides I want to help you Lolo, even just for simple help"
" Malaking bagay samin Ito hijo kahit papaano ay madadagdagan ang pang paopera ni--" natigil siya sa pag sasalita nang tawagin siya ni Lola.
"Isko! Kanina ka pa hinahanap ni Joseph" napalakas ang boses niya kaya napatayo ang matanda.
"Maiwan ko muna kayo saglit at kakausapin ko lang si Joseph" ngumiti ako ganon rin ang kapatid ko. Tumayo si Lolo at kinausap muli si Lola bago lumabas ng kubo. Tumayo ako upang magmano. Nginitian ko siya nang mabakas ko ang gulat niya.
"Lola si Nathaniel po kapatid ko," magiliw akong pinakilala ng kapatid ko malimit na ngumiti sakin si lola at nagtimpla ng kape niya.
Tahimik ako sa gilid nang mag umpisa silang mag usap about sa kalagayan ng pasyente niya. Imbis na makinig sa kanila ay nakinuod na lang ako sa pinapanuod na cartoons na pinapanuod Ni Ken.
The deal is done the way it used to be. Maayos at nagkasundo na pagkatapos ang anihan saka ang bayaran. There's no problem with that, as long as maayos ang usapan.The drive way back on our home was pretty tiring. Nilibot pa kasi namin ang buong lupain at doon na rin nananghalian. Kapagod but I enjoyed.
The next day, I woke up early to jog on my way to the hospital. After years, ngayon lang ulit ako pumunta dito. Nothing's changed, still hate the smell here but I have no choice to come cause of my sister.
I received some greetings from some stuffs and people on my way to her office. It's on the fourth floors, I just take the elevator to easily go up there. I drink the bottle water I bought earlier while wiping my sweats. Lumabas na ako ng elevator nang nasa tamang palapag na ako. Hinanap ko ang office ng kapatid ko.
Dr. Nathalie Sy Finley
Lol. Sana all Doctor.
Her secretary greeted me and said that there's still patient inside the office. Okay, I must wait...
"Hey! What's your name?" I asked the secretary. She looks confused if she would tell me or not but ended up saying it in low voice. What a shy girl! I smile and have a little chitchat with her.
"Sean, come in" I heard my sister's voice so I did what she said and handed her the brown envelope. Umupo ako sa harapan ng table niya, habang nirereview ang dinala ko sa kanya. Iniikot ko ang paningin ko sa buong silid, ang kalat niya talaga, hindi ko matanto kung bata o matanda ang nakatira dito.
"Stop flirting with my secretary, your not her type" she said while still reviewing the papers. I just smirked and look at her. She glared at me, pagsasabihan pa sana ako kung hindi lang siya tinawag ng nurse na nagsalita sa speaker nitong hospital. Hindi niya ko pinansin at sinuot ang vest niya at nag madaling naglakad papalabas. Umiling ako at sumisim sa gatas na kinuha ko sa ref Niya kani-kanina lang.
I stared at the papers for few minutes. Umupo ako sa upuan niya at pinakaelaman ang mga papel roon. Medical records, I see. I started reading it kahit wala naman akong naiintindihan, yeah, I know it's bad kaso nangangati talaga ang kamay ko na pakielaman iyon.
I don't know if I will be happy or just regret that I read these medical records. The last part of it made me left dumbfounded and jaw dropped as I read it. I can't barely see it cause of my tears. My hands are shaking while holding it. My heart beats faster with nervousness and some tears were ready to fall any minute.
I hope this isn't true. I hoping tho..
Patient's name: Dabria Glyniel Ferrer