The night sky that envelops that night has a lot of stars shining so brightly. The silhouettes of every building are seen, even the person dressed in longsleeves turtleneck dress with a red scarf tied on her waist, hiding inside a dance studio. There are few people walking around because of work (maybe) or other agenda they're doing. It is humid that night despite of what the woman dressed in longsleeves turtleneck dress is wearing. She has wine red lipstick and with a color glossy red stud pearls.

She grabbed a pair of glasses inside her small chained bag and pressed a button.

Voila!

The pair of glasses turned into a binocular and begun to look at the house adjacent to the dance studio she has been hiding. Her cellphone vibrated inside her bag. She quickly takes her phone and read the text message.

Luna Bar. 10:45 PM.

Her cellphone vibrated again after reading the message. She looks at the cellphone screen and sharply breathed before answering the caller.

"I've received and read it, Luis. No need to call me," she boredly said after answering her cellphone.

"I know! I just wanna piss you." Luis laughed loudly and then end the call.

Saktong iaangat niya na ang binoculars na ibinaba kanina ay biglang nag-vibrate ulit ang kanyang cellphone na kamuntikan nang mabasag dahil sa gulat ni Reisa.

Iritadong sinagot niya ang tawag nang makita kung sino tumatawag. Narinig niya naman sa kabilang linya ang mahinang tawa nito na lalong nakapagpainit ng ulo ni Reisa.

"Chill, Rei! You're so hot-head talaga. Sasabihin ko lang na ingat ka sa pagmamatyag mo. Wala akong best friend na shunga kasi maganda ako! Hahaha!" Napa-roll eyes na lang siya sa sinabi kahit hindi siya nakikita. Hindi ko mawari kung sincere ba siya o nang-iinsulto. Gayon pa man, nagpapasalamat ako at kaibigan ko siya kahit gano'n ugali niya.

"Whatever, Luis! See you later!" Pinatayan na siya nang tawag ngunit wala pang tatlong segundo'y nag-vibrate ulit ito kaya sinagot ni Reisa.

"Hoy, Reisa Dawn Sanchez! Huwag mo ako pinapatayan ng tawag, ako lang ang gumagawa no'n!" Pagkasabi'y in-end call niya na. Imbes na mainis lalo si Reisa ay ngumisi ito dahil alam niyang nainis niya ang kaibigan sa ginawa niyang pagpatay sa tawag nito. Kinaiinisan kasi niya ang gano'n.

Minarapat na lamang niya na ituloy ang naunsyaming pagmamatyag na abot tainga ang ngiti hanggang ngayon.

Ilang segundo nang pagmamatyag ay napansin niya ang isang grupo ng pamilya ng lima. Nagkukulitan ang mga ito habang naglalakad at ang lakas ng tawanan. Naalala niya bigla ang masasayang panahon niya sa pamilyang Ylloso. Tipong sama-sama silang nagsisimba tuwing linggo at kakain sa labas pagkatapos. Tawanan...kulitan. Ang saya lang. Parang nasa langit siya, nasa isang paraiso na hinahangad ng iba. Paraisong simple lang sa karamihan pero para sa kanya, ito'y kayamanan.

Kung gaano kabilis ni Reisa na naalala ang masasayang sandali niya noon sa pamilyang Ylloso, ay gano'n ding kabilis binawi ng isang pangyayari noon ang kasiyahang nararamdaman niya ngayon.

Naalala niya noon, hapon 'yon at naglalakad si Reisa mag-isa pauwi ng bahay dahil may pag-uusapan daw ang kapatid niyang si Braylle at ng mga kagrupo niya sa basketball para daw sa upcoming game nila. Masayang naglalakad pa no'n si Reisa at nag-hu-hum pa ng kanta ng biglang may mga nakaitim na coat at shades ang humarang sa kanya at may panyong pinantakip sa bibig niya bago pa siya makapagsalita. Unti-unti ay nagdidilim na ang paningin ni Reisa at maya maya'y nawalan na ng malay.