Epilogue
[Krishna.] I froze when I recognized who's the owner of that voice. I stayed silent for awhile when he uttered again, [It's me, Dwight.]
I gasped for air because of what he'd said. Of course, I know who is he.
[I know y-you're mad and I wanna apologize becau--]
"Ibababa ko na."
[D-Don't!] Mariin kong naipikit ang mga mata sa sinabi nito at huminga nang malalim. [Just please hear me out for ten minut--]
"One minute."
[O-Osige, five--]
"Two minutes, final." I don't know why I can still managed to say that words kahit iyak na iyak na ako.
I heard him sighed and continue. [O-Okay.]
Dahan-dahang pumatak ang mga luha sa'king mga mata at hindi na ako nag-abalang punasan ito.
Bakit pa ba s'ya tumawag? Para humingi ng tawad sa panloloko n'ya? That's technically bullshit!
[I w-wanna tell a long story short. Damn, where should I start? Shit, sinaulo ko 'to kagabi e,] rinig kong bulong n'ya.
Napakunot ang noo ko at umiling na lamang. Nanatili akong tahimik at nakikinig. After half of a month, inaamin kong hinahanap-hanap ko 'yung boses n'ya.
Teka, ano ba itong sinasabi ko?
[I asked a friend to help me with my problem. He lend me a hand para malaman kung may gusto rin ba sa akin ang babaeng gusto ko.] Nanigas ako sa kinalulugaran at muling nangilid ang mga luha.
'Doon sa Yngrid Writes, tama ba?' I wanna ask him this line but my body won't cooperate. Gustong-gusto ko nang ibaba ngunit hindi ko magawa sa sobrang panghihina.
[So we fake a relationship.]
Hindi ko alam kung para saan pa 'tong pagtawag n'y-teka, ano daw? "H-Ha?"
I heard him sighed in the other line. [Yes, si Yngrid ay ako rin mismo. Gumawa ako ng bagong account para tignan k-kung may gusto ka rin b-ba sa'kin. Nung araw na 'yun, tinawagan kita at nagpaliwag. Pero sabi nung kausap ko ay boyfriend mo daw s'ya at napag-alaman ko namang kuya mo, haha. We talked in real accounts dahil gusto n'ya akong makilala at tignan kung seryoso ba ako sa'yo. And we made a deal.]
Nanlalaki ang mga mata ko habang nakikinig parin sa paliwanag n'ya. [P-Pasensya na at natagalan ako, Czarah.] I froze when I heard my real name from him, shit. [Oh para fair, ipapaalam ko rin 'yung akin. I'm Sam, nice to meet you then, Czarah.]
"S-Sira ka talaga," naiiyak na wika ko.
[Hush na, Cza. Sorry dahil napaiyak kita.] Mas lalo naman akong napahagulgol doon. Hindi dahil sa lungkot kundi sa saya at ginhawa. After all this time, may gusto rin pala s'ya. [T-Teka, hindi ka ba nangangalay sa kinatatayuan mo?] Dahan-dahang nanlaking muling ang aking mga mata dahil doon.
"Paano m-mo nalaman?"
[Kutob ko lang.] Agad namang nawala ang akala ko'y nandito s'ya at nagpakawala ng impit na tawa. Poor me. [Tara, pasok na tayo sa loob.]
"H-Ha?" I heard him chuckle on the other line.
[Tingin ka sa likod mo.]
Sa pagkagulat ay hindi agad ako nakagalaw. "Nanloloko ka lang 'diba?"
[Sa gwapo kong 'to, manloloko?!] Sa inis ay pinatay ko nalang ang tawag at hindi parin gumalaw sa kinatatayuan. Wala akong pake kung mangalay ako dito hanggang mamayang gabi man.
"Hey, Cza!" Nanigas akong muli at hindi alam ang sunod na gagawin. "Hoy, babae!"
Dahan-dahan akong napalingon sa likod at natanaw ang isang lalaking may katangkaran, may itim sa shirt at skinny jeans. Nakasabit sa kanang tenga nito ang face mask na kulay itim din at pawang umuuga pa dala ng pagkakasigaw n'ya. Agad itong lumapit at pumwesto sa harapan ko. "D-Dwight.."
"Sam nga!" Tumawa ito nang malakas at pinitik ang noo ko. "From fake to real world huh?"
"P-Pero papaano ka n-nakapunta--" naputol ang dapat kong sasabihin nang itaas nito ang kanang palad at ipinakita sa'kin ang quarantine pass n'ya. "Loko ka talaga!" He just chuckled on my rant at hugged me right away.
I froze while preventing myself not to hugged back. S'ya palang ang lalaking yumakap sa'kin maliban kay papa at kuya. "I missed you, Cza. I really do."
"M-Me too." Isiniksik ko ang mukha sa dibdib nito at ngumiti. "It felt surreal."
"Yea, it is."
"Hoy, tama na 'yan!" Natulak ko nang malakas si Sam nang marinig ang sigaw ni kuya. "Kakain pa tayo, tara! Yapos-yapos pa kayong nalalaman a. Hindi kayo sumusunod sa health protocols at social distancing, pwe!" Nahihiyang napangiti naman ako at umakbay kay kuya.
"So, ikaw pala 'yung bisita?" baling ko kay Sam.
"Kami 'ka mo." Agad n'yang tinuro ang hapagkainan kung saan may dalawang medyo kaedarang matanda at isang dalaga.
Hindi naman ako makapaniwalang nakatingin sa kanila. Dala ng pagkakatulala ay agad akong nahigit at nadala ni Sam sa harap nila.
"Ma, Pa, mapapangasawa ko nga pala," Sam said making everyone laugh, except me who just cringe.
Sinundot-sundot naman nito ang tagiliran ko na naging dahilan upang matawa rin ako nang mahina.
This will be a long journey, I guess.
-END-
•~•
Yascaemon