NAPAHIYAW si Mhel ng hinuli ko ang kamay niya at binalibag siya sa patag na damuhan.
"Aw!" Impit niyang hiyaw at hinawakan ang kanyang likod na tumama sa pobreng lupa. Halos nalukot ang kanyang magandang mukha dahil sa malakas na pagkakabalibag ko sa kanya. The pain was very evident in her face but I need more than that. I need satisfaction beyond that kind of pain.
Damn! I need this!
"I shouldn't have told you about that post. Shit!" Mhelanie glared at me then she stand up. "Hindi porke't sumangayon ako sa larong ito ay papatayin mo na ako, Tam. You almost broke my bones… " She winced. Umarko pa ang katawan niya at mas lalong napapangiwi ang kanyang mga labi. "Sweet Jesus! I need a massage."
Umiling ako. "I'm not yet done, Mhel. Gusto ko pa ng isang around." I swallowed the lump on my throat then I looked at her seriously. "This time, don't hold back!" I gritted my teeth in annoyance when I knew what she did earlier. She's just going easy on me and I hate that fact. I don't want her to hold back.
Elizabeth, on the other hand, was just busy reading some books under the sun while sitting on the extravagant wooden chair I'd ready for her. Bahagya siyang natigilan at pasimple kaming nilingon.
Sumimangot siya. "Come on, guys. Are you both still not done with your wild sparring?"
I curled my tongue and answer her. "Not yet."
Gumalaw ang panga ni Mhel. Her beautiful face was stoic now. Walang makikitang ekspresiyon o kahit ano pa mang reaksiyon.
She then sighed defeateadly.
Umangat ang dalawang kamay niya at marahang sinikop ang kanyang maalon at mataas na buhok.
"Are you sure you wanna do this?" Matiim niyang tanong sa akin. "Because I swear, we'll both end up having severe bruises, Tam." Patuloy na seryoso niyang saad pagkatapos niyang maipit ang buhok. With her sport bra and tight leggings on, Mhel looks very dashing in here running wearing--- hinding hindi inaasahan ang imbitasiyon inalok ko sa kanya ngayon.
Galit na galit ako. At ito lang ang nakikita kong solusiyon para maibsan ang galit na nararamdaman ko sa umagang ito.
"I know what I want, Mhel. And I will get it now."
Umiling siya at bahagyang pinatunog ang kamao niya. "Well, sure I guess you are."
Wala akong inaksayang panahon at mabilis siyang sinugod ng sipa. She immediately dodge it with her legs too--- tila natunugan ang ginawa ko.
"Not that easy, doll." She smirked on me.
Hindi ako natinag at mabilis siyang binigyan ng malakas na suntok na sa huli ay inawasan lang niya. Pinaulanan ko siya ulit ng suntok at bahagya akong mas lalong ginanahan ng umigkas din ang kamao ni Mhel patungo sa tiyan ko.
"Shit!" I hissed when she almost hit me.
She's finally serious now. Pareho na kaming tutok na tutok sa aming laban at mas lalo akong ginaganahan.
Natawa siya sa reaksiyon ko. Sweats were already lingering on our bodies but still, I don't want to stop. Hinabol ko ulit siya at plinanong tadyakan ang kanyang tuhod but Mhel made a side summersault to withdraw my attack. As she flips in the air, my eyes automatically saw her other leg going through my direction.
I smirked.
You can't hit me with your dirty tricks, Mhel. I said to my self mentally.
I swayed and avoid her kick and jump backwards to do a backflip.
"Watch out, Tam!" I heard Elizabeth shouted but it was too late for me to process.
Napapikit ako ng wala sa oras ng makitang may nakakatusok na bagay sa likuran ko. But Mhel was too fast to grab me and we both ended up in the mud.
"Damn!" I muttered painfully.
Napatili si Mhel at mabilis na tumayo. "Yuck! Baka may tae diyan!" Nahintatakutan niyang saad sa akin.
Napatawa ako. "Walang tae, Mhel. At tsaka kong meron man, hindi ka naman kakainin ng tae." Elizabeth interrupted.
Mhel rolled her eyes. "It was just a joke, Eli." Natatawa niyang saad. "You're such a wowser!"
Napahawak si Eli sa kanyang labi na animo'y nabigla. "Oh! My bad…"
Naiiling ako habang tinatanaw ko ang itsura naming dalawa ni Mhel. We both looked like a lost princess in a middle of a swamp. We looked like we enjoyed bathing in a mud. We looked horrible!
Tumayo si Elizabeth at tiningnan kami mula sa ulo hanggang paa.
Natawa siya. "Sinasabi ko na nga ba eh! I told you to stop but you didn't listen! Ayan tuloy pareho kayong nahulog sa putikan." Saad niya at nilapitan si Mhel at tinulungan itong magpagpag ng ilang putik.
"It's not my fault, Eli. Tamina was just too engrossed to invite me in a fight because of his jealousy towards Gabriel and that slutty Leslie."
Hinilot ko ang batok at natatawang tiningnan si Mhel. I kind of guilty at that thought though. Dahil totoo naman. Inaya ko lang naman kasi siyang makipaglaban sa akin para mawala ang galit na nararamdaman ko. Ganito kasi ako kadalasan kapag hindi ko na nahahawakan ng maayos ang galit ko. I felt like I was about to explode. Good thing I was able to make Mhelanie said yes to me. Letting of some stems were very effective. Kahit pa man hindi lumagpas ng limang minuto ang seryoso naming laban.
"I'm sorry. I just kind of miss having a sparring with you, Mhel."
Mhelanie grimaced. "At ginawa mo pa akong rason sa pag-aalburuto mo, huh? If I knew, you were just mad that I showed you the pictures of the both of them, together." She then turned to Elizabeth.
"Umuwi na tayo, Elizabeth. I'm pretty sure that Tamina only wants me here because she can treat me as her punching bag. That was not respectful!" Nakalabi niyang sabi kay Eli. "Hindi niya ba alam na nag-aral ako ng martial arts para sa kanya kahit pa man alam kong wala pa rin akong laban sa kanya." Pagpaparinig niya sa akin na ikinatawa ko.
Piningot siya nito sa ilong. "Gaga! Sino ba kasing humila sa akin at excited na pumunta dito?!" Elizabeth rolled her eyes. "Besides, black builter si Tamina samantalang ikaw ay kakasimula pa lang. Masiyado ka kasing adventurous kaya ano ano na lang ang pumapasok diyan sa utak mo."
Sumimangot si Mhel. ��Uhm… m---me?" Naguguluhang sagot niya kay Eli.
The morning sunshine graced upon us and I can't help to smile at myself inspite the bitterness that I'd begun to feel just this morning. Hindi ko akalaing ang ginawang pag-iignora sa akin ni Gabriel ay mas ipapait pa pala. What he just did to me yesterday was painful for my heart but what I saw today in a recent post was beyond torturing.
Nakita ko lang naman siyang kasama ang babaeng naging dahilan ng pag-asim ng sikmura ko kahapon at hanggang ngayon. Halos maiyak ako ng makita ang larawan nilang dalawa. Gabriel wasn't smiling, he even looked too distant to her. But for me, it doesn't mean anything. I don't want to assume that he's loyalty to me still stands like a pole in a morning raise because of what he did to me for these past few days. Dahil sa ginawa niyang pag-iignora sa akin ay nawalan na ako ng gana at pakialam pa sa ilang bagay na may pagpapahalaga sa kung anuman ang meyro sa aming dalawa.
The girl named Leslie was beautiful alright. Makinis ang balat, matangkad at balingkinitan ang katawan. Isa sa mga katangiang siguro ay gusto ni Gabriel sa isang babae.
I heard Mhelanie made a loud sigh. "You really love him, Tam. I knew you do." She seriously said and looked at me intently.
Mapait akong ngumiti. "I didn't say I didn't, Mhel."
"Okay, girls. Let's not conclude first about everything just because of the photos we saw earlier. I knew Leslie ever since we graduated. And for the record, she's really a brat and a wild socialite." Elizabeth told me. "She likes to hook up with a man who can earn her a seat in a crowd like your lover boy Gabriel."
Kumunot ang noo ko. "By the way, how did you know her?"
Mhel smirked. "Her sex scandal was all over the internet, honey." She then chuckled.
Namilog ang mata ko sa sinabi niya.
Hindi ko akalaing may ganoong siyang eskandalo dahil kung titingnan siya ay mukha siyang inosente. You can never really rely on the outside look because you will never really know the truth of their real personality.
"Diyos ko! Bakit ganiyan ang mga itsura niyo, mga anak?" Halos atikihin si Nanay ng makita kami sa ganitong itsura. Natigil sa paghakbang si Mhel at parang tuko na nakaangat ang kanyang paa na papaakyat sa hagdanan.
Ilang oras bago namin napagpasiyahang bumababa galing sa talampas para umuwi sa bahay ay nakita namin si Nanay sa labas na nagdidilig ng halaman. It was a wrong move, we planned to sneak-in in the house for a quick access but we just only get caught.
Natatawa ng pilit si Elizabeth. "Natalisod po kasi sila sa bato at nahulog sa putikan, Nanay." Pagsisinungaling niyang alam kong hindi magiging bentang benta kay Nanay.
I know my mother so much. At alam niyang ilang ulit na din akong napasali sa gulo. She knows that I can defend myself very much! Natigil lang ng magkasakit siya dahil iyon ang kahilingan niya.
Nakahinga si Nanay ng maluwag sa sagot ni Eli.
"At sabay pa talaga kayo ni Mhelanie nahulog. Sige na. Pumasok na kayo at magbihit dahil pagkatapos ay mag-aagahan na tayo." Naiiling na sabi ni Nanay.
Mhel, being the wild, was now smiling widely.
"Thank you, Nanay. Lab na lab talaga kita!" She even sent a flying kiss to my mother before running to the house.
Natatawa nalang si Nanay dahil sa kakulitan ni Mhel. She's really energetic and full of energy. Dahil kung tatanungin ako ay gusto ko nalang talagang matulog ulit dahil agad akong nakaramdam ng pagod sa ginawa at nalaman kanina. Mabuti nalang talaga at pwede naman akong hindi pumunta ng mansiyon ngayon total ay Lunes hanggang Beyernes na naman ang nilagi ko roon. Ang sabi ng Donya ay Sabado at Linggo nalang daw ang off ko. I declined her offer at first but right now, I choose and take it back again.
Marami nang nangyari na mas nakapagpapabago ng buhay ko sa mga nagdaang buwan at sa unang pagkakataon ay pagbibigyan ko ang sarili kong magpahinga muna sa lahat. Now, I finally see the truth. Na hindi sa lahat ng pagkakataon ay kaya kong manipulahin ang lahat. Noon, kuntento na akong mamuhay kasama ang ina ko sa kabila man ng hirap na dinanas ko. Naging masaya ako sa desiyon sa buhay ko. I was having fun being an independent freelancer, a tour guide for some odd reasons and a librarian of Zegarra's mansion. Kuntento ako sa lahat at naghihinayang na biglang nabali ang lahat.
Ang saklap pa lang magmahal…
I don't get it.
Why is Gabriel treating me this way all a sudden? Am I not worthy of someone's truth? Pwede naman niya akong deritsuhin at kahit siguro masakit para sa akin ay wala akong magagawa kundi ang tanggapin. Ganoon naman talaga ang lahat.
It hurts in every first time.
I sighed.
"Are you sure you are okay, Tam? I can actually talk to Nicholas to find out what's wrong with Gabriel. They are kind of bestfriends." Suhestiyon niya at sinamahan akong mag-stargazing sa labas ng bahay.
May nakalatag nang malaking mat sa damuhan dahil inilagay ko ito kanina dahil alam kong dito na naman kami magdamag na magkukwentuhan hanggang maghahatinggabi.
I sighed. "No need, Eli. It's not worth it anyway." Hindi ko maiwasang malungkot pagkatapos kong sabihin iyon sa kanya.
When I lifted my head, I saw Mhelanie walking towards us with a big white pillow and a heavy bed sheet in her hands.
"Mhel, hindi nababagay ang kagandahan mo sa kagagahan mo." Naiiling kong sabi.
Parang bata niya akong binigyan ng nakakainis na ekspresiyon. "How dare you? Pagkatapos mo akong bigyan ng sakit sa kasukasuan ko ay gaganituhin mo na ako? I really hate you, Tam. You are so cold!" Umirap ito pagkatapos ay padabog na binababa ang dala.
Napahagalpak ng tawa si Elizabeth sa kanya. "Your head is really detached from your brain when you're here with us, Mhel! Gusto ko iyan!"
Napabuntong hininga ako at wala sa sariling nag-angat ng tingin sa langit. The sky was so clear and dark. It was glistening with so many stars above. If only I could just reach it and be like a star, I would probably shine like that. I envied its glow. They maybe small but they are all beautiful and captivating.
"Tam, you are perfect for who you are. You don't need anyone else to prove that you are less worthy that those who are above." Mhelanie suddenly spoke behind me.
I then felt the gushing emotion I had been hiding this morning. My tears immediately flew out from my eyes.
"I----is it okay to cry?" Nahihirapan kong saad.
I heard Elizabeth sigh heavily. Kaagad niyang inabot ang kamay ko at hinaplos iyon.
"Hindi ipinagbabawal sa pagkakaibigan natin ang umiyak. So, cry all you want. Let it out, Tam." Eli said.
"Let it out." Mhelanie said.
I'm glad they are here.
Napahikbi ako ng malakas sa sinabi nila. I never cried when Nanay was sick. Hinarap ko ang lahat at inalalang ang lahat ng luha ko ay walang magagawa para sa sitwasiyon namin noon. The only times I cried is when the time I've been close with Gabriel.
"Fuck!" Isang malutong na mura ang nagpatigil sa iyak ko.
Kahit man naluluha ay mabilis kong iniangat ng mukha ko sa mga kaibigan ko. Mabilis na umiling si Mhel ng binigyan ko siya ng naguguluhang tingin. Agad din ay umangat ng kanyang mga kamay at may itinuro na deriksiyon.
Namutla ako kaagad ng mapagtanto kong sino iyon. Mabilis pa sa alas kwatrong pinahiran ko ng aking kamay ang mga naglalakihang luha ko. He can't see me like this.
Gabriel was right standing behind us with his serious face.
Umawang ang bibig ko ng mapagtantong narito nga siya! Na hindi lamang ako namamalikmata!
"Nauuhaw ako bigla, Eli. Samahan mo naman akong kumuha ng juice sa loob…" I heard Mhel said.
Hindi ko na nagawa pang makapagsalita dahil mabilis silang tumayo at iniwan kaming dalawa ni Gabriel sa harden.
Madilim ang mukha niyang nakatitig sa akin pabalik. At nang pasadahan ko siya ng tingin ay mas lalo akong nagulat. His white shirt has much dirt on. Ngayon lang ba ito nakauwi galing sa bundok?
"G---gabriel! W---what are you doing here?" Hindi ko makapaniwalang saad. Is he still mad of me?
Inilang hakbang niya lang ako at sa isang iglap ay nasa harapan ko na siya. Nakaluhod ang kanyang mga tuhod para magpantay ang aming mga mata. Puno ng pagsusumamo ang kanyang mga mata at nababanaad ko ang pagsisi mula doon.
I saw him gulped. Humigpit mas lalo ang pagkakaigting ng panga na mas lalong nakakadadag ng pagiging matikas niya.
"I'm losing my shit! I can't fucking do this anymore, babe. Mamatay ako kapag hindi pa kita makikita ngayong araw." Madiin niyang sabi at hinaplos ang aking pisngi.
Halos mapapikit ako sa ginawa niya. "W---what?"
Pumikit siya ng mariin at nang muling magmulat ng mata ay kaagad naglaho ang lahat para sa akin.
"I can't bare this anymore. I'm sorry, babe." Mabilis niyang sabi sa akin at kinabig ako sa isang mainit na yakap. "I'm so sorry, baby. Please, forgive me for being an asshole?"
Nabigla man ay hindi ko na maiwasang tigilin pa ang mabilis na pagtibok ng puso ko.
He's really here and that's what all matters for me now.
My Gabriel is home now.