Be so busy that you don't have time to be sad- Miss_ matured
Aubrey POV
Days, months, years have passed and I never see him again...pagkatapos ng araw na yon kung saan napagaling ko si Mrs. Martinez ay ang pagkawala naman nito at pati si Dr. Felix ay sinama nito.....
That day pagkatapos kong iturok ang gamot para kay Mrs. Martinez ay agad akong umuwi ng bahay at nagkulong.....
Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko....
Kaya I cried and I cried over night at ng magising ay malakas na katok sa bahay ang narinig ko at tumambad ang mga kaibigan ko na malungkot at natatarantang tumingin sa akin.
Kaya naman agad ko silang tinanong kung ano ang nangyayari...na agad naman nilang sinabi.....
Habang umiiyak buong gabi ay ang pag reresign naman ni Cole sa Evebrook at pagsama nito kay Dr. Felix papaalis.....
Nang masabi ay gulat at sakit naman ang naramdaman ko....
Oo nga pala isang Ramsey nga pala ang minahal ko...at pag sinabi niya gagawin niya....ehehehehehe nakalimutan ko.....
Isang Cole Ramsey nga pala ang minahal ko.....
Kaya ng mabalitaan ay agad akong pumunta sa bahay nila at nakita na walang tao dito kahit isa.... Kaya naman agad akong tumawag kay Phoenix at sabi ng punyetang babae ay....
The number you have dialed is not answering or out of coverage area.....
Kaya naman agad kong tinawagan ang kahit sinong tao na maaring makapagbigay sa akin ng impormasyon kung nasaan ngayon sya. Pero nabigo ako....wala....wala kahit isang sumagot sa mga tawag ko...kaya naman paulit ulit kong tinawagan ang number ni Cole paulit ulit.....araw-araw....at minemessage na kung nasaan na ito...pero wala...Wala akong napala....koneksyon sa mga ibat ibang lugar ang ginamit ko para mahanap sila....private investigator....name it....pero wala talaga.....kaya I stop....I stop dahil sumuko na ko...sumuko nako dahil alam kong wala na...wala nang babalik...dahil alam ko naman na pinapili nya ako....at pumili ako....inuna ko ang mga pasyente ko...
Kahit tumigil ako umaasa ako na babalik sya at magpapakita sya sa akin muli.....I wait habang gina-gawang busy ang buhay ko sa pag aaral ng medisina.....
Nag aaral ako at lagi kong iniisip na pag nagkita kami.....malalaman nya na tama ang desisyon...na tama ako dahil inuna ko ang pasyente ko kahit una sila kesa sa kapakanan ko.....
Many years passed at wala parin..umiiyak pa din ako ng dahil dito...every day kung saan ang gabing mismo ako nitong iniwan ay hindi mapigilan ng mata ko na hindi umiyak...ewan ko ba parang automatic ang luha ko kada gabi...Wala paring Cole akong nakikita.....minsan nga naiisip ko kung buhay paba yon....Basta basta na lang nangiiwan....
Pero sa pag alis nito hindi ko pinabayaan ang singsing na binigay nito sa akin....iyon lang ang katangi-tanging pinang hahawakan ko.....
Na balang araw ay magpapakita sya sa akin at magiging ayos din ang lahat.....
Sa mga panahon na wala sya naging ganap na doctor na kami....pagkatapos kasi makapasa sa bar exam ay nagpasya na ako na umalis sa Evebrook at bumalik na lamang sa lugar kung saan ako nag simula...sa kompetisyon sa amin nung intern kami para maging myembro ng diagnostic team...kaming dalawa ni Aurora ang naging kapalit pero tinanggihan ko ito.....
I refused at binigay ang pwesto kay Kaila...Kasi sa tingin ko sya ang may pinaka deserve non...Kaya naman ng si Kaila ang pumalit sa akin ay agad na akong bumalik sa lugar kung saan ako nanggaling at nag tayo ng isang maliit na clinic....
Kaya umalis ako at bumalik sa dating tirahan ay para makapag simula ng bagong buhay...
This year I'm going to be 29 at magkikita kami ng mga kaibigan ko para icelebrate ang birthday ko....sila lagi ang nag aayos ng birthday ko sa mga nag daang taon na Wala sa tabi ko si Cole..
Ewan ko ba kung saan nila pinagkukuha ang pera para sa mga birthday ko...dahil laging bonnga....
I think it's a fresh start na kalimutan na sya....siguro tanggapin na lang natin na wala na talaga sya.....Hindi ko sinasabing tuluyan na akong naka move on..pero tanggap ko na.....and my goal for this year para makapag simula ay makipag date.....yes makipag date.....hindi na ako bumabata...Sana naman makapaghanap nako ng bago....partida hindi ako pabata...patanda ako.....Kaya kailangan maibahagi ang genes ko sa iba diba....kahit anak lang ang ibigay ahahahhahaha...
Napatawa na lang ako sa naisip..masyadong desparada....my goodness...
Pupuntahan ko sila sa Evebrook....Hindi man sila pabor sa desisyon ko ay napilit ko din dahil baka daw iyon ang maging daan para makapag simula ako ng bago... They're know na hindi parin ako nakakamove on....Kaya naging ayos din sa kanila....naiwan sila sa Evebrook at ako mismo ang pupunta para sunduin ang mga ito....
Walang choice ako mag Isa eh...Kaya ako susundo....
Ring...Ring...Ring.....
Hello Fiona...oo malapit na ako...saan ko kayo pupuntahan...saan ako maghihintay....ahhh okay..." Pagkausap ko dito sa cellphone....
Oo papunta na....sa second floor...sige sige" pakikipagusap ko pa at sinabi kung nasaan sila na doon daw ako pupunta...
I miss them.....
Kasi ng lumipat ako ay sila mismo ang pumupunta sa nilipatan ko at pag pumunta sila nagiging medical mission ang kinalalabasan ng punta ng mga ito....
Nandito na ako- Aubrey
Text ko kay Fiona pag baba sa sasakyan na nakapark dito sa ospital.....
I can't wait to see them....
Kaya naman habang nag lalakad ay diko mapigilan na hindi mapangiti...nang makita ang ospital kung saan ako nagsimula...at nagtapos.....
Parang kailan lang nung first day ko dito....ngayon ganap na Doctor na kami.....
Sa paglalakad ay nililibot ko ang aking paningin sa mga pasilyo nitong hospital.....
Halos one year palang naman simula nang umalis ako dito...pero miss na miss ko ang lugar na ito.....
Wala pa ring nagbabago" usal ko ng mapansin na ganon na ganon parin ang itsura ng ospital simula ng iniwan ko ito.....
Habang masaya na nililibot ang paningin ay diko na namalayan na may nakabunggo na pala ako....
Si Irene na nurse at masaya naman ako nitong binati....
Hello" tuwang sabi nito at agad akong niyakap....
Nagkamustahan pa kami nito ng saglit bago nag paalam....at dumeretso sa elevator....
Nang makapasok ay agad ko naman pinindot ang floor na pupuntahan ko at mag sasarado na sana ng may biglang sumingit na kamay para pigilan mag sarado...kaya naman gulat akong napatingin sa kamay....
Hindi mo dapat ginawa yon..paano kung mapahamak ka" biglang usal ko habang nakatingin sa kamay ng lalaki at unti unting napatingin dito....
Cole" gulat na sabi ko nang makita ito sa harapan ko.....at kita ko naman kung paano ito natuod ng magtama ang paningin namin....
Sa pagkagulat ay parehas kaming natuod at napatingin sa isat isa...at dina namalayan na unti unti na ulit nag sarado ang pintuan....
Aubrey" rinig kong usal nito bago magsarado ng tuluyan ang elevator....
Without you, I feel broke
Like I'm half of a whole
Without you, I've got no hand to hold
Without you, I feel torn
Like a sail in a storm
Without you, I'm just a sad song
I'm just a sad song🎵🎵🎵
Don't forget to vote this Chapter kung nagandahan ka sa Chapter na ito❤️ Thank you