Athena's POV
Nagising ako dahil parang umiiyak si Jecho sa pagtulog niya. Tinignan ko siya at parang nananaginip siya ng masama.
"Athena...don't leave...Don't leave me..." usal niya kaya niyakap ko siya ng mahigpit.
"Shhh. I'm here Jecho. I'm here. I won't leave okay?" hinahaplos ko ang likod niya para pakalmahin siya. I gently pulled her to my neck at niyakap siya ng mahigpit. Yumakap din naman siya kaya hinaplos ko ang mukha niya.
"Don't go please?" sambit niya habang yakap yakap ako.
"I won't go. I won't go." I said. He burried his face on my neck at nakatulog na nga siya ng mahimbing.
Sinandal ko naman ang baba ko sa ulo niya. Napabuga ako ng malalim. Di na nga ako nakatulog pa at inantay nalang na mag umaga.
Nakita ko namang nagising na si Jecho sa tabi ko. He is still holding my hand. "You're awake," he said in his morning voice at hinalikan ang kamay ko. "Good morning my love."
"Goodmorning," I said na nakatingin sakanyang mukha.
"I wish I can see you every morning I wake up."
"Me too."
"Two days to go. You will now leave me," he said kaya hinaplos ko ang mukha niya.
"I've been thinking about it all night. I can stay," I am looking at him seriously.
"No, you can't. It's good if you can leave successfully." Nilapit niya ang mukha niya sakin. "Are you hungry? Let me get you some drinks."
Nakanguso aking umiling sakanya. "No."
"Yes you do," he said na nakangiti sakin. Dinampihan niya ako ng saglit na halik sa labi saka siya tumayo. Nanatili namang nakahawak ang kamay ko sa kamay niya.
"Mmm?" aniya na ginalaw ang kamay naming magkasalop.
"Mmm..." sabi ko naman na nakanguso at mas hinigpitan ang hawak sa kamay niya.
He kissed my hands saka binawi na ang kamay niya. He went outside the room.
Dali dali naman akong bumangon at pinuntahan si Jecho sa kusina at niyakap siya mula sa likod. I can't help it. Di ko na siya makikita after 2 days. Susulitin ko na ang dalawang araw na kasama siya.
Napangiti naman siya sa ginawa ko. "What's wrong hmm?" aniya.
"Don't leave me hmm??" I looked at his face. "Magbe behave na ako. Gagawin ko na kung anong gusto mo."
"Really?"
"Mmm." Pinatong ko ang baba ko sa balikat niya.
"Go and bring the milk from the fridge here," he said.
"Okay," I said at dali daling nagpuntang fridge pero napatigil ako nang parang may narinig akong kalabog sa may bintana. I tilts my head saka tumingin kay Jecho. Anjan na ba sila? Sinusundo na ba nila ako? Akala ko ba may dalawa pa akong araw?
Lumapit naman siya sakin at hinawakan ang kamay ko. "Go," he said pero pinigilan ko ang kamay niya.
"Please don't push me away. I will live well here. Please, I don't want to leave," I'm pleading him.
"Even if I want you here, but I can't keep you."
"Why is that?" naluluha kong sambit. "A-ayaw mo na ba sakin?"
He helds my face. "Silly girl. Why not hmm?" He smiles at me pero may luha na sakanyang mga mata. "You need to go. You need to get well. Kahit matagal akong mag antay. Ok lang. Aantayin kita hanggat dumating ka."
Umiiling akong tumingin sakanya pero himawakan niya ulit ang kamay ko . "Go," he said pero tuluy tuloy lang ang iling ko. Hila hila niya ang kamay ko na humarap sa bintana. Niyakap ko siya bigla at tuluy tuloy na ang luha ko. We huggee each other for the last time.
Napaigtad naman ako nang may marinig akong pumutok. "Dude! Sabihin mo kay Athena na tignan to! This is my farewell gift to her!" sabi ni Angelo na kumakaway sa may bintana. Bigla naman akong nakahinga ng maluwag. Langyang to si Angelo lang pala yun.
Napangiti nalang kami dahil dun. Pumunta kami sa bintana at binuksan ito. Nakita namin si Angelo na may hawak hawak na mga balloons.
"Angelo you scared me!" sigaw ni Jecho sa kaibigan.
"Ano namang nakakatakoy ah?" takang tanong ni Angelo. "This is just balloons you know. So how is it? Do you like my present Athena?"
"Teka bat moko binigyan ng mga balloons Angelo?" ngiwi kong tanong sakanya.
"Wala kasi akong naisip na maganda eh. Kaya gusto kong tularan yung mga napapanood ko sa pelikula," he is grinning kaya napangiti nalang din ako.
"A ganun ba?" Jecho said at may tinawagan. "Hello security? Call a cab."
"For what?" nagtataka na taning ni Angelo.
"Come here." Hinila ni Jecho si Angelo sa labas kaya sinundan ko nalang din sila. Pinasok niya si Angelo sa loob ng taxi. "Sir, take this man to Dingan Mental Hospital."
"Eh teka anong mental hospital. Dude!"
Sigaw ng sigaw si Angelo habang tumatakbo ang taxi. Napatawa nalang ako sa kalokohan ni Jecho.
-----
Third Person POV
"Sir I'm not a psycho." Kausap ni Angelo ang driver ng taxi na tahimik na nagda drive. "Nakakita ka na ba ng ganito kagwapong baliw?" aniya oa na nagpailing nalang sa driver. "Drive me home please. Magkano ang binayad niya sayo? I'll pay you double." Di parin sumasagot ang driver.
Bigla namang nag ring ang phone niya kaya sinagot niya ito. "Mom."
"Angelo, nasan ka?"
"Mom you called in the right time. Explain to the driver please. Explain to him that your son is totally normal. "
"You're normal? Your dad finally won the achievement for you. But you gave all of this ti Jecho! Come back home at once! Your dad and I are waiting for you."
Binabaan na siya ng tawag ng mommy niya. He went home at galit na mukha ng mommy niya ang sumalubong sakanya.
"Look what you wrote here!" Marahas na nilapag ng ina ang isang folder. "These programs you were in charge of made si much achievement to the company. But you attributed all of these to Jecho! If it had not been for your dad's help your CEO position would already be replaced by others!"
"Mom that was all fact," sabi ni Ango na umupo sa sofa.
"What facts?! Jecho had not been in the company for so long. How could he help you?"
"Inarrange lahat yan ni Jecho mom. Mula pa nung pumasok ako sa kumpanya tinutulungan na niya ako in secret. Otberwise how could a not business minded person like me make so many achievements."
Natahimik naman ang ama niya. "Totoo ba yan? Di ba isang evil trick to ni Jecho?"
"Bakit ba lagi kayong nag iisip na masama ukol sakanya? No matter how I compete with Jecho, I can't risk the company. Kung di ko isusulat ang mga ito sa report walang makakaalam ng totoong puso ni Jecho."
Lumapit sakanya ang ina. "Son, since wala namang nakakaalam nito, wag mo nalang isulat ang ganyan. Maiintindihan mo ito pagdating ng panahon."
Angelo hugs his mom's arms. "Mom, ikaw ang di nakakaintindi. Ang mga tao gaya ni Jecho can easily take the CEO position in any companies."
"Then what about you?" alalang tanong ng ina. "Kung aalis ka sa kumpanya anong magagawa mo? Nag aalala ako."
"Mom. I applied for a painting studio in Paris. Tanggapin man nila ako o hindi. Kahit anong ipagawa nila sakin o kahit mag perform ako sa gitna ng kalsada gusto kong subukan."
Napaluha naman ang kanyang ina. "Angelo. Haven't you done enough?"
"Still not enough Mom. Isa sa mga kaibigan ko binigyan ako ng nature picture album. Until then do I realize how big the world is. Madaming mga magagandang lugar sa mundo as welk as madaming magagandang choices. There are so many companies, besides VGC. Rather than staying here at makipag compete palagi sa kaibigan ko,why won't I think bigger and live more easily?"
Hinawakan ng ina ang kamay niya. "My son. Lahat ng ito ginagawa ko para sayo."
"Mom. Hindi mo to ginagawa para sakin. Dahil yun sagusto mong manalo. Di ako masaya araw araw because I live as told. Mom, Dad, I'm begging you. Please let me live my life. Let Jecho live his life too. And let yourselves live happily to." Nginitian niya ang ama at ina. "I'm going now Mom, Dad."
Naiyak ang ina sa pag alis ng anak. She thought that maybe...just maybe her son will live happier doing what he wants.
-----
"Bakit ang dami mong binili?" tanong ni Athena kay Jecho habang bitbit ang mga paperbags. Nandito kasi sila sa mall para ipag shopping niya ang dalaga.
"Gusto ko na may kainin ka dun at isuot. Ayoko na magugutom ka dun. Lalo di kita pwedeng dalawin o pwedeng dalhan ng pagkain," Jecho asked na nakapagpangiti kay Athena. She though she is very lucky to have this guy in her life. Akala niya nung una hindi siya ang gusto niyang makasama. Pero nung nakilala niya ito ng mas mabuti, nakita niya na sobrang buti niyang tao. He even wanted to waiy for her kahit walang kasigiraduhan ang pagbabalik niya.
Pagkauwi nila sa family house nila, nagulat sila nang makita ang kanyang mga magulang ni Athena kasama ang mga taong naka white suit.
"Anak. It's time," her dad said. Umiiyak na ang kanyang ina na lumapit sakanya at niyakap siya ng mahigpit.
"Anak, please come back. Please come back for us," she said kaya bigkang naiyak si Athena. She looked at Jecho na ngayon ay lumuluha na din.
Kumalas siya sa ina at niyakap si Jecho. Di niya maintindihan ang mararamdaman. Binuhos niya lahat ng luha niya saka tumingin sakanya. "Mag iingat ka. Kumain ka ng madami ok? Pag...pag dumating yung time na di mo na ako maantay you can...you can love somebody---"
"What are you saying? You know that I won't love anyone as much as I love you. Just promise me you will come back ok? Please come back. I can't..." yumuko sang lalake at yumugyog ang balikat niya sa pag iyak. "I can't live without you Athena."
"Jecho..." hinawakan na siya ng mga scientists. Nagpupumiglas siya para sana pakawalan siya nila pero naisakay na siya sa sasakyan nila. "Jecho!!! Jecho I don't want to leave! Mom!!! Dad!!!" nagsisisigaw siya pero wala na siyang magawa.
Napaupo si Jecho sa sobrang panghihina. Akala niya napaghandaaan na niya to. Akala niya natanggap na niyang aalis ang babaeng minamahal pero di pa pala. Ang sakit sakanya na panoorin siyang umaalis. "Athena... What will I do now? What will I do now na wala ka na? Tell me how can I live my life now?"