Two oclock. Three oclock. Until 5 in the afternoon, di pa lumalabas si Professor Lee sa room. naiinip na si Justin sa pag-aantay dito. Palakad lakad na rin ang nurse sa labas ng pintuan dahil sa napakatagal na paglabas ng professor.
"I'll go rush Professor Lee," sambit ng nurse. Kinatok niya ang pintuan. "Professor Lee, ilang oras pa ang kailangan mo?" Walang sagot mula sa loob. Kinatok ulit ng nurse ito. "Professor Lee?" Sinubukan niyang buksan ang pinto pero naka lock ito mula sa loob. "Professor Lee! Buksan mo ang pinto!"
Napatayo na din si Justin at sinubukan ding buksan ang pinto. Malakas niya itong binuksan hanggang sa nabuksan nga niya ito. Nagulat siya ng walang Professor Lee na Nakita sa loob ng room. Tinignan ng nurse ang emergency exit. "Boss! Wala na si Professor Lee!" sambit ng nurse dito.
Mabilis na tumakbo si Justin papunta doon sa exit at nakitang wala na nga ang professor doon. Tinignan niya ang blood bags at wala ng natira dun maliban sa ilang droplets. Napalunok siya ng maraming beses habang hinahawakan ang wala ng laman na mga blood bags. Nanginig ang mga kamay niya. "N-no...impossible..."
"Boss," sambit ng nurse.
"Nasa kamay ko pa ang asawat anak niya! He wouldn't betray me..." galit na sambit ni Justin.
"W-wala po akong kinalaman dito," anang nurse.
"P-pano?" he grabbed the nurses gown at napasigaw. "I'm going to kill you!"
"Boss, wala po akong alam dito," taas kamay na sambit ng nurse.
"I'm going to kill your daughter," balisang sambit ni Justin saka kinuha ang phone niya.
"Boss, Boss," tawag ng dumating na isang kasamahan niya. "Boss may problema tayo," aniya ng Makita ang Boss. "Boss may mga pulis na dito! Umalis na tayo!" aniya saka pilit na kinalakdkad si Justin.
________
Nanatili naman si Shanelle sa tabi ni Chihoon. She is still crying na nakatulog na sa dibdib ng lalake. Bigla namang may narinig na boses si Shanelle sa isip niya. Shanelle ano pang ginagawa mo dito? Take me home. Take me home. Shanelle Park take me home.
"take you home?" sambit ni Shanelle na nag-angat ng ulo. "Right." Naalala niya yung time na na stuck si Chihoon sa loob ng elevator. Na walang lakas ang lalake pag nasa malamig na lugar. "Right...downstairs... You can wake up away from this cold place." Buong lakas niyang binaba si Chihoon muala sa pagkakahiga. Kahit dumadaloy pa ang madaming dugo mula sa kamay niya, pinilit niya itong nilabas sa lugar na iyon gamit ang natitira niyang lakas.
Pagkalabas nila pinahiga niya ito saka naupo. Hinang hina na rin ang katawan niya dahil sa mga dugong Nawala sakanya. "Monster Chi...wala na talaga akong natitirang lakas..." aniya sa mahinang boses. "I'm sleepy..." aniya at nawalan na ng malay habang nakadantay ang duguang kamay niya sa kamay ng lalake.
Unti-unti namang nagmulat ng mata si Chihoon. Napaubo siya. Then he saw Shanelle's bleeding hand. Shanelle tumayo siya at hinawakan ang dumudugong kamay niya. He saw her injured hand. Inalog niya ang balikat niya. "Shanelle... Shanelle wag kang matulog. Shanelle..." Pinahiga niya ang babae sa dibdib niya saka niyakap ito. "You've done well, Shanelle." Hinalikan niya ang tuktok ng ulo ng babae
The plan...
"Then it's decided. If Mr. Chu watches from above," then maililigtas natin si Riza, ani Gab.
"I Will work hard to try him a bit," sambit ni Chihoon saka tumayo at iniwan sila.
"gab, gusto kong makipag-usap ng palihim kay Professor Lee," sambit ni Troy. "Kung kasama niya ngayon si Justin Hubert, alam niya kung nasaan si Riza. That way is another option."
"you can reach Professor Lee?" takang tanong ni Gab.
"I can try. Alam ko ang number na ginagamit niya para kontakin ang pamilya niya," sagot naman ni Troy.
Tumango si Gab. "If he's willing to respond to you, you can try to convince him to stop. If he doesn't respond, it does no harm."
"I thought so. Saka, gusto kong humingi ng pabor sayo. Naging ganito si Prof. dahil sa pamilya niya. Wala siya sa kamay ni Justin Hubert ngayon dahil lang sa gusto niya ito. I suspect his family in America is in danger."
"I know what you mean. Sabihin mo sakin ang address ng pamilya ni Professor Lee doon. I'll think of something," sagot ni Gab.
"Mom, I'm begging you. Sabihin mo sa akin ang totoo," sambit ni Riza sa ina niya.
"Kagabi tinawagan ako ni Justin Hubert. Sabi niya na gamitin naming si Shanelle kapalit mo, sambit ng ina niya. I—I put a drug in the water she was drinking and then she was taken." Napaiyak si Mrs. Kim. "Riza, if I did harm Shanshan, what do we do?"
"Hello?"
"Mr. Chu, kung gusto mo pang makitang buhay si Miss Shanelle, then come alone."
Saktong paglabas niya ng bahay ay nandun na sa harao ng pinto sina Gab at Troy kasama si Riza.
"What do we do now?" tanong ni Riza pagkaupo nilang lanhat sa sofa.
"He came for me," sambit ni Chihoon. "I will save Shanelle."
"Don't be too impulsive. Di ganon kadali ang mga bagay," sagot naman ni Troy. "Isipin mo nalang, bakit hindi ginamit ni Justin si Shanelle laban sayo noon? Before he was exposed, he had more opportunities. Saka alam na nya noon pa na ang pagmamahalan ninyo ni Shanelle ay matindi."
"He already revealed his identity, so he has jumped the gun," ani Chihoon.
Umiling si Troy. "Hindi. He's definitely using Shanelle this time because Prof. can't continuously handle you. Otherwise, he wouldn't dare anger you."
"I can't care for all of that," sambit ni Chihoon saka tumayo na ngunit pinigilan siya ni Gab.
"What if we all help?" ani Gab sakanya. "Nakausap ko na ang United States Police Department and theyve agreed to protect Professor Lees family."
"Na email ko na din si Professor. I believe he was compelled. I want to confirm that our guess was accurate, and convince him to comply with us," sambit naman ni Troy. "Also, I promised him something on your behalf. I promised him that if hes out of options, you'll use your blood to save his daughter."
Tinignan nilang lahat si Chihoon. Napahugot naman ito ng malalim na hininga. "When did he respond?"
"I'm still waiting," sagot ni Troy.
Tumayo na si Chihoon at hinarap ito. "I can't wait. Nasa panganib si Shanelle."
"I'll go with you," sambit ni Gab.
Nilingon siya ng lalake. "I want to solve this grudge myself," aniya saka umalis na.
"I'll txt you at sasabihin ko ang response niya," sambit ni Troy sakanya.
Dali-dali namang naghanap si Professor Lee ng payhone na pwede niyang pagtawagan pagkatapos niyang makatakas kay Justin.
"Boss, pahiram ng telepono mo," sambit niya sa nagbebenta sa store na Nakita niya. Mabilis niyang denial ang number ni Troy. "Hello? Troy? I've escaped. Di ko kinuha ang bone marrow ni Prince Chihoon. Nasa freezer siya ngayon. He can still be revived. Troy...si Annie, I leave her into your hands."
Dumating sina Gab at ang ibang pulis sa lab kung saan nagpunta sina Justin at wala ng tao doon.
"Lets go!" sigaw ni Gab para hanapin ang kinaroroonan nila Shanelle at Chihoon.
Sumuko na din si Professor Lee sa mga pulis dahil sa mga krimeng nagawa niya.
Nanatili namang nakayakap si Chihoon kay Shanelle habang inaantay itong magising.
__________
Pinuntahan naman nila Gab ang secret hide-out ni Justin. "Engage," bilin niya sa mga kasama para tignan ang mga ebidensiyang nandoon. Biglang Nakita ni Gab ang dugong nasa sofa. "Everyone here!" sambit niya. "Find the body quick!"
__________
Tumatakbo si Justin papunta sa barko na paglululanan niya paalis. Pagkasakay niya sa loob, hinanap agad niya ang mga dugong inimbak niya sa loo ngunit wala na ang mga ito doon.
"Are you looking for this?" narinig ni Justin na may nagsalita kaya unti-unti siyang tumingin at Nakita niya si Chihoon na hawak hawak ang mga dugo nito.
Napalaki ang mga mata niya. "Hindi ka namatay?!"
Tinapon ni Chihoon ang box na kinalalagyan ng mga dugo. "Hinahanap mo yan diba? Ahmad, go get it."
Mabilis na kinuha yun ni Justin saka tumakbo paalis ng barko ngunit paglabas niya, nahulog siya sa tubig. Pilit siyang lumangoy papuntang pampang. Una niyang pinatong ang box sa pampang habang nasa tubig pa ang katawan. Binuksan niya ang box ngunit walang dugo doon. "Blood...my blood..." balisang hanap niya sa mga ito sa box ngunit wala ng laman na dugo iyon. napasigaw siya. "My blood! My blood...my blood...Give me blood!" sigaw niya kay Chihoon na nasa harap na niya.
Chihoon bends down at hinarap ito. He grabbed his clothes para ialis siya sa tubig saka malakas niya itong tinapon sa pampang. He raised Justin's head.
Tumawa si Justin. "Gusto mo akong patayin? Then kill me. Kung di mo ako papatayin, no matter how many times I have to try, I will think of ways to kill you!"
"Really?" sambit ni Chihoon na hawak hawak ang buhok nito. "It's a shame you don't have any more chances. But you can watch your blood dry drop by drop."
Tawa lang ang sinagot ni Justin. He just laughed hard at his failure. Failure to kill him. Failure to live forever as he wanted. "Okay. Cmon. Kill me! Right now, I am Justin Hubert. If you kill me, you can't be by your little star's side. Di ba gustong-gusto mo siya? Or are you going to turn her into a monster like you? Prince Chihoon, look at how hypocritical you are!"
Tinayo ni Chihoon si Justin.
"Come on! Kill me!" sigaw parin ni Justin sakanya. "Madami na akong taong buhay kaya okay na sa akin yun. Let's resolve this."
Unti-unting binitawan ni Chihoon ang damit nito upang mapahiga ng malakas sa pampang. Pumunta na naman si Chihoon sa kinaroroonan niya at malakas na namang sinipa ito.
Halos napapapikit na si Justin sa sobrang sakit ng katawan. Napapaubo na din ito sa panghihina ng katawan niya. Pinilit niya paring ibuka ang mata at nilingon si Chihoon. "Kill me...Kill me..." Tinaas niya ang kamay at Nakita ang unti-unti na namang pagkaagnas ng balat niya. Pumuputi na din ang buhok niya at kumukulubot ang mukha. Pilit niyang itinataas ang kamay upang humingi ng tulong kay Chihoon ngunit nanatiling nakatingin lang ito sakanya.
Unti-unting tumalikod si Chihoon at lumakad palayo sakanya.
The time I decided to spare him, the sword of judgement had already fallen on his head. Like Ahmad who tragically lived for 100 years, even he can't escape it.
Chihoon went home at pinanood ang natutulog na si Shanelle.
I really thought that I had stuck to my own principles. I respected this new world. And I reminded myself that I had to leave as soon as possible. But as I nurtured my own abilities, I was entangled in the devious plans of humans, because I honored my promise to Ahmad's mother and saved him which caused all of these problems that I faced.
And I was saved by Shanelle Park 100 years later. Now, I owe her my life and affections and caused her to lose so much blood. I am the perpetrator to all of this. I did not kill Ahmad. Having my revenge no longer has meaning for me. To Ahmad, for him to be bedridden in aged care house for a year or two, or even ten, would be the most tragic way for him to end his life.
But the lovely Miss Shan should have an ephemeral and tranquil life. It's just a life I can't afford to give. But no matter where I go, my heart will always remember to wish you a safe and long life, free from worries and pain.