Trust is a big thing for us women.
Trust is foundation of a strong relationship.
Trusting someone means that you think they are reliable, you have confidence with them, and you feel safe with them.
Yes, its true because when I'm with Caleb, I am free to show my real self, I am free to show who really I am, I'm confident when I'm with him because, I know that he really accept my flaws and imperfections.
That's why I love this man. That I trust my heart to him to not break it apart.
But when that trust is ruined, it can lead you into a 'HEARTACHE'
And that's what I feel right now...
My heart aches every time I remember what he said yesterday.
'I only want you to have sex with you'
'I only want your virginity'
Parang sirang plaka na paulit ulit bumabalik sa isip ko ang mga sinabi niya kahapon
'Damn, how can I trusted that man'
Naranasan niyo na bang magmahal ng isang playboy? Na akala mo nagbago para sayo. Yung akala mo seryuso siya sayo pero di naman pala, isa ka lang din pala sa mga pinaglalaruan niya.
Na pag nakuha ang gusto iiwan kana niya.
Well in my case di niya nakuha ang gusto niya kaya niya ko iniwan.
Naglalakad ako ngayon patungong library ng school, binabalewala ang mga studyanteng tumitingin at nag- uusap tungkol sa nangyari sa kin.
"Siya yung girlfriend ni Caleb ngayon diha?"
'Well di na ngayon'
"Nah, magsasawa rin si Caleb jan, tingnan natin maghihiway rin yan "
'Eh nagsawa na nga eh'
"Pero diba dalawang taon siyang niligawan ni Caleb? Edi sana nagsawa na siya"
"Oyyy di niyo ba alam ang balita?
Nahiwalay na daw sila kahapon pa"
"Kaya siguro namumugto ang mga mata niya sa kakaiyak"
"Hayy kawawa naman"
Napatingin ako sa mga babaeng naririnig ko, na agad namang nag iwas ng tingin, at nag kukunwaring di nag-uusap tungkol sakin.
Oo umiyak ako, hindi dahil nasasaktan ako, kundi dahil naiinis ako sa sarili ko.
'Damn how I love that asshole?'
Niyaya akong makipag sex ni Caleb, at tinganggihan ko siya, kaya niya ko iniwan.
I have no friends. Literally no one, lalo na nung nanligaw sakin si Caleb halos lahat ng Babar sa school galit sakin. Well except Caleb, he's always there for me, he supports me in everything. That is why I trust my heart to him to not break it. But he already did.
He's the only man I gave my trust, except my father. Kasi sa tagal ng panliligaw niya sakin I feel comfort in him, I feel loved.
Akala ko di niya ko sasaktan gaya ng mga naging 'EX' ko na iniwan lang ako sa ere.
But I'm wrong he's one of those assholes.
In he's 2 years of courting me, di niya pinaramdam na katawan ko lang ang habol niya sakin.
Kaya naman napakasakit para sakin, kasi akala ko mahal niya ako, akala ko binago niya ang ang sarili niya para sakin.
But no! He only wants me to warm his bed for Goodness Sake!
At dahil di ako pumayag, kaya niya ko iniwan.
Mahal ko siya, pero natakot ako sa gusto niya, I'm still young for those things.
Sabi ko pa sa sarili ko,
'Kung Mahal niya ako, makakapaghintay siya'
Pero kita niyo anong nangyari?
Umiyak ako, dahil naiinis ako sa sarili ko. 'How can I trust him that much?' I know he's a playboy back then.
I saw how he trow his girls.
Akala ko nagbago siya dahil Mahal niya ako, pero katawan ko lang pala ang gusto niya.
Pagpasok ko sa library ng school halos lahat ng tao at nakatingin sakin, habang
nag bubulong bulongan.
"Sabi ko na nga ba, hindi siya seseryusohin ni Caleb"
"Akala ko kasi di hindi, hello! Sa kanya lang kaya nag tagal sa panliligaw si Caleb"
"Pakipot pa kasi"
"Isa lang naman pala siya sa pinaglalaruan ni Caleb"
"Feeling kasi ng Patricia Salazar na yan eh, di naman kagandahan, mas maganda pa nga ako jan eh"
"Ayan na si Caleb"
Napatingin ako sa paparating, ang gwapo at matipunong si Caleb Villafuerte na nakasuot ng school uniform.
'Oh God'. Nataranta ako kaya agad akong naglakad palasas ng library. At sa kasamaang palad nag kasalubong kami, pa pasok siya ng library, habang pa labas naman ako.
Pero di pa ako nakakalabas at binagga na niya ako. Kaya naman napa upo ako sa sahig. 'Ouch and sakit ng pwet ko'
"Oh, ikaw pala yan Pat?" "I'm sorry nakaharang ka kasi sa daan ehh" aniya na tumatawa na Parang demonyo.
WHAT? ako paharang harang sa daan? eh pwede naman siyang dumaam sa kanan at sa kaliwa ko ah. Ba't kailangan banggain pa ako? Di nalang ako nagsalita at dahan dahang tumayo, at lalakad na sana palayo nang mag salita siya.
"Ganda mo talaga no! At ang sexy pa. Kaso wala lang kwenta" aniya sa malamig na boses, at nanlilisik pa ang mga mata.
*PAK
Sinampal ko siya sa sobrang inis. Habang siya at di makagalaw dahil sa sampal ko.
"You're an GOLD DIGGER, ginamit mo ako para perahan" sabi niya habang nag- aapoy ang mata sa galit
"No, I'm not a gold digger Caleb, because God knows kung paano kita tinatanggihan sa mga bagay na binibigay mo sa kin." Sabi ko
"And No, I'm not also a user, in the first place ikaw ang may hidden agenda satin. Kaya ka ba galit kasi di mo nakuha ang gusto mo sakin?
You only stay for almost 2 years because you only want my virginity, my body. Not because you loved me Caleb. And I don't give a damn to give to you, because you are not worth of it" sabi ko at pinulot ang mga gamit ko na nasa sahig dahil sa pagbangga niya sakin kanina, at naglakad palabas ng school.
Habang nasa daan ako di ko mapigilan ang mga luhang kanina ko pa pinipigilang lumabas.
I love Caleb, but his too much.
Ang 'Gaga gaga' ko kasi pinagkatiwala ko sa kanya ang puso ko.
Siguro nga tama di Papa at di Mama na di pa Mina dapat ako pumasok sa mga ganitong relasyon. Na dapat ko munang unahin ang ang pag-aaral ko.
Well, hindi ko naman pinabayaan ang pag-aaral ko habang may relasyon kamo ni Caleb. At tama lang na hindi ko pinag palit ang pag- aaral ko Kay Caleb.
Kapag nag-aaral kasi ako palagi niyang sinasabi na 'mamaya na muna yan ako muna' at tama pang ang ginawa ko na di ako nakinig sa kanya.
Caleb is an asshole, he doesn't deserve my love for him.
From now on I promise myself, I won't accent suitors anymore, I forbids myself.
I've done trying to find a best man for me, but now I realize. I'm not in the right age to be in a serious relationships. I'm just 17 years old marami pa akong pangarap sa buhay na gusto kong matupad. I want to be an Architect someday. At hindi ko hahayaang isang katulad ni Caleb ang makakasira no'n
Pinahid ko ang mga luha sa aking mga mata dahil ayokong malaman Nina Mama at Papa na umiiyak na naman ako dahil sa isang lalaki.
Habang pauwi ako, patawid na sana ako sa kabilang kalye para sa kabilang kanto mag-aantay ng masasakyan pauwi.
Nang may narinig akong busina galing sa isang sasakyan.
*BEEEEEP
Paglingon ko...
Nagulat ako dahil sobrang lapit na pala ng sasakyan sakin buti nalang at huminto din ito, di ko man lang namalayan dahil sa daming iniisip.
Napaupo nalang ako sa gitna ng kalsada dahil sa sobrang gulat. Muntik nako don.
Habang nakaupo ako sa gitna ng kalsada, narinig ko ang pagbukas ng pinto ng sasakyang muntik nang makabangga sa akin, at naramdaman Kong lumabas ang driver mula doon at mabilis ang hakbang na patungo sa akin.
"Miss are you okay?" Napatango nalang ako at nag angat ng tingin. Pag angat ko ng tingin sa kanya, nakita ko ang mala Adonis na mukha niya.
But something is weird in him. He looks shock when he saw my face. Nagandahan lang siguro to sakin, ganyan naman ang reakyons ng mga lalaking kakikilala ko pa lang.
Bigla nalang niya along niyakap, habang nakaluhod siya sa harapan ko, at ako naman at naka upo parin sa kalsada buti nalang wala madyadong sasakyan ang dumadaan dito.
Nagulat parin ako pa pagyakap niya sakin at nawalan ako ng lakas para itulak siya.
"Finally, already found you" aniya pa Parang nagkaroon ng pag-asa ang boses. 'Wait, did he know me"
Bigla along natauhan sa pagkakayakap niya sakin at tinilak siya.
"Wait, what are you saying you already found me? Do you know me?" Sabi ko na nagtatanong.
"Ahm, sorry! Miss nabigla lang ako. Akala ko kasi may dadalhin ako sa hospital eh, thanks god your okay"
Aniya habang nakatingin sa akin
"Ahh, I'm okay naman, kaya wala lang dadalhin sa hospital kung sakali" sabi ko habang tumatayo at dahan dahan narin siyang tumayo.
"Sige, mauna nako sayo ahh"
"Sorry nga pala, tulala kasi ako habang tumatawid, ang dami kong iniisip. Kaya di ko namalayan na may sasakyan pala." Sabi ko nakatingin parin siya sakin na Parang minimimorya niya yung mukha ko. He didn't even blink, kaya ako Nalang ang nag iwas ng tingin kasi naka kailang siya kung makatitig.
"Ahm no, ihahatid nalang kita sa inyo" sabi niya na nakatitig parin sakin.
"Naku! wag na, kaya ko na ang sarili ko" sabi ko. Ano ba tong taong to nakakailang ang mga titig niya.
"No, Miss I insist" sabi niya.
Sige na nga lang, pa choosy pa ako, kesa naman mag abang pa ako ng masasakyan sa kabilang kalye baka gabihin pa ako.
"Hmm okay, so? Tara?" Sabi ko
"Let's go, then" aniya na bang ginigiya ako patungong passenger seat ng sasakyan niya at binuksan iyon.
"Put your seatbelt on" utos niya, pagkatapos at Sinara ang pinto sa passenger seat at umikot patungong driver seat. Agad naman akong nag seatbelt. Pagkapasok niya sa driver seat at agad siyang nag seatbelt at binuhay ang makina ng sasakyan at nagmaneho.
HABANG nasa daan kami, tahimik lang akong naka upo at siya naman ay makatutok sa daan ang mga mata habang nag mamaneho.
"So bakit sa tulala sa kalsada kanina?" Basag niya sa katahimikan.
"It's none of your business, you know" sabi ko. Ano ba kasi ang lalaking to kung makatanong Parang close kami, eh makikilala ko pa lang sa kanya ni pangalan nga niya di ko alam.
"Oh I know that,but come on malayo pa tayo sa i nyo. Magkwento ka na an kung bakit ka tulala kanina." Sabi niya na sumulyap pa sakin na may ngiti sa labi.
Oo nga, talagang malayo pa kami sa bahay, sa malayo kasing University ako pumapasok mga one ang half hours ang byahe. Pero teka nga bakit niya Alam ang daan kung saan ako nakatira? Eh wala na man akong sinabi na kanya.
This man is really weird.
"Oh, I forgot. Nag-uusap na tayo pero di natin alam ang pangalan ng isa't isa." Sabi niya. Oo nga no? Nag- uusap kami at lahat lahat pero di namin kilala ang isa't isa.
"I'm Drake Laurent Santillan" sabi niya sabay lahad ng kamay niya. At tinanggap ko na man yun.
"Patricia Salazar" sabi ko habang nakangiti sa kanya, iwan ko ba sa sarili ko ang gaan gaan ng loob ko sa kanya. Pansamantala kong nakalimutan ang sakit na dinulot ni Caleb sakin.
"Am I not familiar to you?" Sabi niya na nakatutok na naman ang mga mata sa daan.
"Hindi, ngayon nga lang kita nakita eh" sabi ko
"Sabagay, you're just a baby back then" mahinang bulong niya na di ko narinig
"Anong binubulong bulong mo jan?"
Sabi ko. Kasi naman eh may pa bulong bulong pa di ko tuloy narinig.
"Just nothing" aniya
"So bakit ka tulala kanina?" Tanong niya.
Kaya ayun kinuwento ko sa kanya lahat ng nangyari sa school. I tell him everything about my relationship with Caleb , pero syempre di ko binanggit pangalan ni Caleb.
Nakakagaan pala talaga ng pakiramdam pag may pag sasabihan ka sa mga problema mo.
Nagulat nalang ako nang bigla siyang nag break. Kaya naman muntik na akong napasubsob sa dashboard.
"Ano ba? Ba't bigla bigla ka nalang nag break?" Sabi ko sa naiinis na boses.
"He's really an asshole" aniya.
"Anong pangalan niya?" He asked me while his jaw tightened. Anong problems nito? Ba't Parang galit?
"I think its personal" nakagat ko ang pang ibabang labi habang nakatingin sa kanya na nagdidilim ang mukha sa galit. Problema into? May bipolar disorder ba to. Parang kanina lang nakangiti siya.
"Just fucking tell me, who's that fucking asshole". He's so frustrated right now, ano bang kinagagalit nito?
'He's weird'
" Caleb Villafuerte, now happy?" Sabi ko. Nakita ko namang Parang kumalma siya.
"Para ka kasing sasabog sa galit eh."
Dagdag ko pa.
"I'm so sorry, to let you see that side of me" aniya sa kalamadong boses.
"Ayoko lang kasing may nilolokong babae ang mga kabaro ko. Swerte nga niya mahal mo siya eh, tapos sasaktan ka lang niya, pasalamat nalang siya na mahal mo siya. Ako nga eh di mahal ng taong mahal ko." Sabi niya habang binubuhay ang makina ng sasakyan at nagmaneho.
'Hmm.. Parang may pinaghuhugotan din ang isang toh ah'
That's all for Chapter 1
Thank you for reading...