Makalipas ang apat na buwan natapos na ang bahay na pinapagawa namin. Hindi siya masyadong malaki dahil ayoko ng hindi kami magkakakitaan ng aking pamilya, sakto lang at tamang-tama lang ang laki para sa maliit naming pamilya. Pero napakaganda dahil ako ang nag plano at nag disenyo para sa bahay na ito.
Our house has 3 rooms and each room has bathroom. It has living room, balcony, and a library upstairs, and it also has 2 rooms, bathroom, living room, dining area and kitchen at downstairs, on the outside we have a veranda, small garden and garage.
Nagsimula na kaming ilipat ang mga gamit namin dito, dahil gusto kong i-renovate 'yong isa naming bahay pag nakalipat na kami sa bahay na ito.
"Rigel pakilapag mo nalang dyan yung mga gamit."
Tumulong si Rigel sa paglilipat namin sa bago naming bahay, kahit na busy siya sakaniyang trabaho naglaan siya ng oras upang matulungan ang pamilya ko.
"Kuya wala na ba sa truck?"
"Wala na, 'yan na 'yung last."
"Rigel pahinga muna kayo ni kuya, nagpadeliver ako ng pizza maya-maya andiyan na 'yon."
Sinimulan ko nang mag-ayos ng bahay namin, 'di ko na kailangan pang mag hire ng interior designer dahil kaya ko namang pagandahin ang bahay na 'to sa tulong ni kuya at Rigel.
"Ako na dyan Cass, let me help you."
"Ako na, kaya ko na 'to mag pahinga ka muna do'n punasan mo 'yang pawis mo, 'wag kang umasang pupunasan ko 'yan para sayo."
"I don't want my queen to get tired."
"Kaya ko na 'to, upo ka muna do'n mag pahinga ka laruin mo si Kieff."
Hindi nagpatinag si Rigel at tumulong pa din sa 'kin sa pag aayos at pagbubuhat ng mga gamit.
"Okay na ba 'yang sofa set diyan?" Tanong ko kay kuya at Rigel.
"Yeah, it's okay." Rigel said.
" Kc ampanget!" Angal ni kuya.
"Sino ba nag sasabi sainyo ng totoo?" My brows furrowed.
"Syempre ako! Asa ka namang realtalkin ka niyan ni Rigel? Odi na hurt ka?" Kuya answered with sarcasm.
"Cass I swear, I'm telling the truth, the sofa set looks good."
"Anak okay naman, pinagloloko ka lang niyang kuya mo 'wag mong paniwalaan 'yan."
Hinampas ko si kuya, "panget pala ah? Ikaw 'yung panget dahil wala ka pa ding girlfriend hanggang ngayon."
"Yabang mo ah? Porket pinag-aantay mo lang manliligaw mo?"
"Atleast willing siyang mag-antay." I glanced at Rigel.
"Andito na 'yung pinadeliver mong pizza anak, hali na kayo at kumain muna."
Kumain muna kami at nag pahinga saglit. Matapos ay bumalik kami sa pag-aayos ng bahay.
Gabi na ng matapos namin ayusin ang buong bahay. Nakakapagod pero worth it naman lahat, pag nakita mong maganda ang kinalabasan ng maghapon mong pinaghirapan.
Kinabukasan nagpablessing kami ng bahay namin. Pumunta ang mga kaibigan ko dahil mayroon din kaming onting salo-salo.
"Bless the corners of this house, o' Lord we pray that it will be safe by day and night. Bless these walls, so firm and stout and trouble out. Bless the roof and
let the peace of this house get inside. Bless the door that will open's joy and love. Bless these windows shining so bright. May the God of peace bring peace to this house. In Jesus name we pray, Amen." The priest said.
Matapos mablessingan ng bahay namin ay naghagis kami ng mga barya.
Ang mga loko-loko kong mga kaibigan ang nag-agawan 'kala mo mga walang pera.
"First time niyo ba? 'di niyo nalang pinabayaan si Faira at Xyrius ang umagaw, nakiagaw din kayo para kayong bata." I chuckles.
"Hindi namin naranasan 'to noong bata pa kami, kaya 'wag mo kaming i-judge?" Dax laughed.
"Kawawa naman childhood niyo, tara na nga kumain na tayo." Aya ko sakanila.
"Faira, Xyrius, wash your hands we're going to eat." Mica seriously said.
"Mommy wait a minute we're still playing with Kieff." Faira pouted her lips.
"Nako Faira! Hindi pwedeng matigas ang ulo, makinig ka kay mommy." Pinanlakihan siya ng mata ni Mica.
"Sorry mommy, I'll wash my hands."
Lumapit ako kay Mica at binunggo ko siya.
"Mommy'ng-mommy ang datingan ah? Ba't 'di mo pa sundan?"
"Nako si Faira pa lang ang anak ko nalolosyang na 'ko, tapos dadagdagan ko pa? Baka mabaliw na 'ko niyan."
"Faira, Xyrius let's go to the bathroom." Aya ko sakanilang dalawa.
Sumunod naman sila sa 'kin papunta sa bathroom.
"Faira you're a big girl now, do you want siblings?" I asked her.
"Yes ninang, I want a baby girl so that we can play barbie when she grows old. But mommy says we can't have a baby because I'm too young." Malungkot na sabi ni Faira.
"Just wait Faira, soon you'll have siblings."
Matapos ko silang hugasan ng kamay pumunta na kami sa dining area para kumain.
"Kc ano na? Hindi mo pa din ba babalikan si Rigel? Tagal na niyang nag-aantay sayo ah?" Dax asked.
"Odi ikaw bumalik! Ikaw may gusto 'diba? Bagay kayong dalawa." I joked.
"Ang hina mo naman sa diskarte pare!" Dax told Rigel.
"I'm willing to wait, because I know Cassiopeia is worth it." Rigel softly said.
"Kumain nga lang kayo dyan, ang daldal niyo kumain, lalaki ba talaga kayo?" I said with sarcasm.
"Ay Kc 'di mo ba alam?" Casper asked.
"Ang ano?" Kunot noong tanong ko.
"Bakla 'yan si Dax noong nag
inom kami nung nakaraang araw, sa sobrang kalasingan niyakap niya 'yong lalaki sa bar, muntik niya pang mahalikan. Buti nalang hindi siya sinapak nun." Casper explained.
"Seryoso Dax? Bakit 'di mo pa hinalikan?" I chuckles.
"Baho ng hininga, kaya hindi ko tinuloy tanga." Dax replied.
Nagtawanan naman kaming lahat sa sinabi ni Dax.
Sa totoo lang namiss ko silang kasama, simula kasi ng maging busy kami pare-pareho, nawalan kami ng oras para sa banda namin. Pero hindi mawawala ang pagkakaibigang binuo namin.
Kinabukasan pumasok na 'ko, dahil 2 days lang ako nag leave sa trabaho.
"Kc kamusta project?" Niña asked.
"Ayon may progress naman."
"Buti ka pa." Problemado niyang sabi.
"Bakit? Anong nangyare?"
"Hindi matapos-tapos yung project na hawak ko dahil kulang sa mga materyales, nai-stress na nga 'ko."
"Ba't nagkulang sa materyales? Sino ba head engineer niyan?"
"Ay nako 'wag mo ng tanungin." She rolled her eyes.
Nag focus ako sa paggawa ng mga house plan ng mga clients ko, ng may biglang tumawag sa'kin. Sinagot ko naman agad ito.
"Hello Cass?" I listen to his frail voice.
"Hello? Is there any problem Rigel?" I asked, worriedly.
"Cass." His voice broke, "Cass dad already passed away."
"Ano? Asan ka? Anong nangyari?"
"Daddy had a h-heart attack, I'm here at the mansion right now."
Natulala ako dahil sa sinabi niya.
Napuno ang buong pagkatao ko ng pagsisi.
"Cass are you still there? Do you want to see him?"
"Hmmm."
"Okay, I'll fetch you."
Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.
"Kc are you okay?" Niña asked.
Tumango lang ako dahil hindi ko alam ang dapat kong sabihin sakaniya.
"Ba't ka umiiyak?"
"I'm fine, don't worry about me. I'll just go outside." I forced a smile.
Tumunog bigla ang cellphone ko.
From Rigel:
I'm already here, at the parking lot.
Naglakad ako patungo sa parking lot para puntahan si Rigel. Iniwan ko ang sasakyan ko at sumakay ako sa kotse niya. Nagsimula siyang magmaneho papunta sa morgue dahil dinala na doon ang katawan niya. Nakatingin lang ako sa labas buong byahe namin at tahimik na umiiyak.
Biglang hininto ni Rigel ang kotse niya at lumapit sa 'kin.
"Cass look at me."
Hindi ko siya nilingon, ngunit mapilit siya. Hinawakan niya 'ko at hinarap sakaniya. Pinunasan niya ang mga luhang tumulo sa aking mukha.
"Cass stop crying, I get so weak when I see you cried."
"Naguguilty ako Rigel, yung huli naming pagkikita nagtalo pa kaming dalawa. Nagawa ko na siyang mapatawad pero hindi ko man lang sinulit 'yong mga panahong buhay pa siya. Hindi ko alam na may cardiovascular disease na pala siya."
"I didn't know too Cass, that's why I'm so shocked when one of the maid called me just to tell me the bad news."
"Punong-puno ako ng pagsisi."
"I'm sure dad understands you, stop crying it really hurts to see you cry."
Pagkarating namin sa morgue,
Umakyat kami sa taas ni Rigel para puntahan ang tatay ko.
"I saw him lying on the floor earlier when I came at the mansion."
Umiyak lang ako nang umiyak ng makita ko ang tatay kong nakahiga at parang natutulog lamang ng payapa.
"Cass I know that it really hurts, because you never had a good memory with him. But it hurts me a lot for too, because now, I only have myself. I don't have any guardians. Don't think that you're alone, because I'm here for you. We can be there for each other."
I just nod because I don't know what to say. But I'm always be here for him.
Ansakit palang mawalan ng ama lalo na at hindi mo man lang nakasama simula bata ka.
Habang kasama mo pa ang mga magulang mo, mahalin, alagaan at matutong magpatawad, kung may nagawang kasalanan sa'yo. Huwag mong antayin yung araw na pagsisihan mo, na wala ka man lang ginawa bago sila mawala sa piling mo. Gaya ng pinagdadaanan ko ngayong nawala ang tatay ko.
Lumipas ang mga araw, nanatili kami sa tabi ng isa't-isa. Hanggang sa dumating ang araw na ililibing na ang ama ko, ngunit hindi pa din ata mawawala ang guilty na nararamdaman ko.
Nasa sementeryo na kami ngayon upang ihatid ang ama ko sa huling hantungan. Nag shades ako para hindi mahalata ang mata kong namamaga. Nag simula na kaming mag hulog ng mga puting rosas. Pagkatapos ay nag palipad din kami ng mga puting lobo at sa dulo neto may mga papel na may lamang sulat.
Matapos ilibing ang ama ko dumiretso kami sa bahay na ni Rigel dahil may importante daw siyang sasabihin.
"Anong sasabihin mo?" My brows furrowed.
"Cass, dad divided our inheritance."
"Huh? Hindi ko naman kailangan ng yaman ng tatay 'ko."
"But Cass, dad already wrote his last will and testament before he died." He showed me a paper, "He wanted to give the life that you deserve Cass, because you're his daughter.
Nakita kong nakasulat doon ang pangalan naming dalawa.
Pero hindi ko naman kailangan ng yaman niya. Pero baka makatulong 'to para makabawas sa guilty na nararamdaman ko.
Napakaraming lupain at ari-arian ang pinamana at iniwan niya sa'min ang kumpanya na pinapatakbo nila ay pinamana niya kay Rigel. Si Rigel na ang bagong CEO ng clothing line business.
Isang buwan na ang nakalipas pero apektado pa din ako sa pagkawala ng tatay ko, kaya naisipan kong mag leave sa trabaho at mag relax muna.
Nasa bahay lang ako ngayon dahil nag-iisip pa 'ko kung sa'n ba maaring mag punta. Mabuti nalang at pumunta dito si Rigel, may makakausap ako.
"Rigel!" Tawag ko sakaniya.
"Yes, Cass?"
"Pwede mo ba 'kong samahan mag bakasyon?"
"Where?" His browse furrowed.
"I don't know, still can't decide."
"Barcelona? That's your dream destination right?"
"How did you know?"
"Mica said before. Do you wanna go there?"
"Hmmm."
"Okay, will book a flight later."
Kumain muna kami matapos ay nag book na siya ng flight namin papuntang Barcelona.
Nagpabooked siya ng dalawang ticket, two days from now ang alis namin.
Nagpaalam na ko kay mama na mag a-out of the town kami ni Rigel, pumayag naman siya dahil matanda na daw kaming dalawa. Gusto ko sana silang isama kaso walang mapag-iiwanan ng negosyo.
I packed my things for a 7 day vacation.
Sobrang excited ako dahil mapupuntahan ko na ang lugar na dati ay pinapangarap ko lang.
"Cass are you ready?"
Sinundo ako ni Rigel para sabay na kami pumunta ng airport.
"Yes, I'm ready." I said enthusiastically.
Bumyahe na kami patungong airport. Hindi mawala ang saya sa aking mga labi habang nasa byahe kami.
When we arrived at the airport, we went through the security then we find our gate. We wait for the announcement to board, then we get our boarding pass checked before we enter the aircraft.
After 14 hours and 25 minutes we finally arrived at Barcelona.
Nagcheck-in kami sa isang hotel, which is the Barcelona Century, we booked 2 rooms.
The Barcelona Century Hotel gives us a warm welcome. The cosy rooms provide a quiet haven of relaxation. Modern wooden furniture and classic blue and grey decors radiate well being.
Gusto ko sanang matulog kaso may flight fatigue pa 'ko kaya nahirapan akong matulog kahit na mukang pagod na pagod ako.
Napagpasyahan ko nalang umalis para mag enjoy dahil wala naman akong magawa dito.
The summer season here in Barcelona last for six months that's why I wear a white off shoulder chiffon blouse and gray checkered skirt, I pair it with black heels. I also wore the necklace that he gave to me.
Nagbihis muna ko ng damit bago ko kinatok ang kwarto ni Rigel para ayain siyang mamasyal.
"Rigel!" Pag tawag ko sakaniya.
Agad niya namang binuksan ang pintuan.
"Yes, Cass?" He raised a brow.
"Can we go to hmm, Sagrada Familia?" I asked in a softly voice.
"Yeah sure, wait a minute I'll just change my clothes. Do you want to go inside?"
"No, I'll just wait for you here."
"You sure?"
"Yeah."
Matapos niyang magbihis ay lumabas din agad siya.
He's wearing a plain white t-shirt, he tuck it under his navy blue cargo shorts with a leather designer belt then he paired it with brown top sider shoes. He also wear the black watch that I gave him as a graduation gift.
"Let's go?"
I just nod.
We rode a taxi heading to Sagrada Familia. We get there after a few minutes.
Pagkababa namin ng taxi, namangha ako sa aking nakita dahil napakagandang pagmasdan ng Sagrada Familia.
The towers of La Sagrada Familia are pretty impressive from the outside.
Kaya labis kong hinahangaan ang gumawa nito kahit patay na.
Sagrada Familia has been under construction over a century. Gaudi made sure to spend his last few years dedicating his life to this project, but it wouldn't be finished during his lifetime.
Although La Sagrada Familia is technically unfinished, most of the base is finally complete.
But when La Sagrada Familia is completed, it will have 18 towers. 12 of the towers will represent the apostles, 4 of them will represent the evangelists, one will be designated for the Virgin Mary, and of course the last one and the highest one in the middle that has 180 meters tall will represent Jesus Christ.
"Cass let's go inside?"
"Let's take a picture first."
We take a lot of pictures as much as we could before we go inside.
Habang naglalakad kami sa loob ng gusali, nakikita namin ang mga pinnacles sa tuktok ng tower na pinalamutian ng mga makukulay na mosaic na may iba't-ibang mga texture pati na rin ang tatlong facade: ang isa na nakatuon sa mga paghihirap at pagkamatay ni Kristo, isa pang magdiwang ang kapanganakan ni Jesus, at ang Glory na nasa harapan.
We really enjoyed our trip here, we stand directly under the facades, taking the elevator rides and looking at it from a different view, and although construction work is still going on inside the temple, it doesn't mean you can't appreciate how gorgeous the ceiling is.
Napakaganda ng gusaling ito. Ngunit mas gumanda pa ang karanasan ko dito ng biglang lumuhod si Rigel sa harapan 'ko.
He showed me the promised ring that he wanted to gave me years ago, "Cassiopeia let me be your present, not your past."
__________________________________