Chereads / FEELINGS IN HID / Chapter 4 - Chapter 4

Chapter 4 - Chapter 4

NAHIHIYA man, ay pumasok parin si Cece sa trabaho. She has a lot of things to do than to stays at home and recall what happened to her.

Pagkapasok pa lang nya ay nakatingin na sa kanya ang lahat at pasimpleng nag bulungan. And she knows, sya ang pinag uusapan ng mga ito. Base on the newspaper she have read, alam nyang alam na ng lahat ang ginawa nya at ang kahihiyang natanggap nya.

Nakayuko syang naglakad papunta sa office nya. Mas mabuti ng hayaan nya ang mga ito. Wala naman na syang magagawa. Nangyari na. Malay ba naman nyang hindi pala maganda ang kalalabasan ng proposal nya sa dating nobyo.

Yes, I proposed to my boyfriend, John Jacob Schmidt. But unfortunately, he rejected me. Infront of all our families and friends. Even the media is there.

Kasi akala nya, magiging maganda ang kalalabasan. Masyado ba akong naging kampante na OO ang isasagot nito.

"Oh my god Cece! Thank god you're here!" It's Bella Pitt. My Bestfriend. Niyakap sya nito.

"Are you okay? Oh, I'm sure you're not. Bakit paba ako nagtatanong" wala talagang filter ang bunganga ng babae.

"We've been calling you non-stop." Nina Narciso sad,  she's my bestfriend also.

I put my hands up in the air. Sigurado sya. I ha hot seat sya ng dalawa.

"Okay lang ako. Don't worry guys I'll live" natatawang sagot ko sa dalawa.

They look at me weirdly.  Not convince to what I said.

"Bakit?" I ask again.

"Hindi ko alam kung sino ang weird satin tatlo. Kami ba o ikaw." Bella said.

"Of course, si Cece yun sweetiepie" segunda ni Nina "we know you're hurting .."

"But we just want to say that we are here okay?" - Bella.

"Aw .. that so sweet" niyakap ko ang dalawa.

"Let's talk later. Madami pa akong trabahong kailangang asikasuhin. And i know kayo din"

"Ako lang ba ang nag iisip na parang umiiwas ka samin?" - Bella.

Ngumit ako at umiling.

"Of course not. Marami lang talaga akong trabahong kailangang gawin. 1 week akong hindi nakaleave diba?" Isang linggo ko kasing ginawa ang surprise proposal ko sana kay JJ, kaya natengga ang mga gagawin ko.

"Cece .." Someone called me from behind.

And i know ...  It's him. Base on my friends expression hindi nga ako nagkamali. Kitang kita ko ang galit sa mata mg mga ito.

"Aalis na muna kami Ce" Bella Coldly said.

"Yes, talk you later sweetiepie"

At nag paalam na ang dalawa. Nakatalikod pa din ako sa kanya.  I am still not ready to see him nor talk to him.

Masakit pa din. Sariwa pa.

"C-can we t-talk?" He ask.

JOHN JACOB SCHMIDT POV:

KANINA pa ako nakikinig sa usapan nilang magkakaibigan. I was about to talk to her when Nina approach her. Alam kong nahihirapan sya at nasasaktan. I saw her walking as if she wasn't on her own mind.

Isang linggo nya palang pinaghandaan ang proposal na iyon. Kaya pala ang ganda. Lahat ay planado. Ako lang ang sumira. Mariin akong napapikit. Itutuloy ko ba o hindi? But i really want to talk to her. I miss her.

She's telling that she's okay but i know she's not. Alam kong deep inside nasasaktan sya.

Huminga ako ng malalim, i need to do this! Not in my entire life nahiya ako. Lalo na kay Cece. Ngayon lang.

Nakatalikod sya sa pinto kaya hindi siguro nya napansin na may nagbukas ng pinto ng office nya. Bumungad sakin ang galit na mga mata ni Bella and Nina. They are my friends too. But i know they are mad at me. Who wouldn't right? I hurt their bestfriend.

"Cece .." i called her. I'm nervous. I'm afraid to her reactions.

Nakita ko kung pano ito nanigas sa kinatatayuan nya. Hindi ito lumingon.

Nagpaalam na ang dalawang babae.

Pero bago lumabas ay binulungan ako sya ni Nina.

"Fuck you for hurting my sweetipie!" She whisper coldly to me. And there i know hindi lang basta galit ang mga ito. Galit na galit.

She still not looking to me. Gusto kong lumapit. Gustong gusto ko syang lapitan at yakapin. Tell her how sorry i am.

"C-can we t-talk?" Halos nauutal na tanong ko.

Hindi parin sya tumitingin sa akin. Nakita ko kung paano nanginig ang balikat nya. I know she's crying.

Nag umpisa akong lumapit. Naramdaman siguro nya iyon kaya,

"Please .. don't come near me" Her voice is so soft even when she's crying.

Napapikit ako. Finally, i hear her voice. Eventhough it sounded sad and pained. 

"I .. I .." hindi ko maituloy ang sasabihin ko.

I want to say sorry again. At kahit mag sorry pa ako ng ilang libong ulit, hindi ako magsasawa.

"I know this is your company, you have all the rights  to be here in my office, but i want you to leave" puno ng pait at hinanakit na sabi nya.

But it pained him more. Hindi ko alam na ganito pala ang sakit ng hindi ka kausapin ng babaeng halos nakasama mo buong buhay mo.

"I know you want to talk to me. But I'm still not ready. Wala pang isang araw simula ng nangyari iyon John, Masakit. Masakit na masakit padin. I don't want to see you nor talk to you" mahabang pahayag nya.

At naiintindihan ko.

"C-can you look at me?" I ask softly. Please, say yes. I want to see your face, your eyes, your emotions that you'd been hiding.

"Close the door when you leave sir" She dismiss me.

Wala akong nagawa. I leave her. I close the door.

Napaupo ako sa labas ng pintuan nya.

Crying, chanting I'm sorry kahit di nya naririnig