CABLES OF MEMORIES SYPNOSIS 0.2
The calmness of the sea makes me sad. Nakaupo ako sa isang bench malapit sa hotel ng beach resort. Pwede kong sabihing nasa bakasyon ako tulad nga ng sabi ni Mommy but still it doesn't feels like lalo na't may kasama akong pinagsakluban ng langit at lupa sa sobrang sama nang pakikitungo saakin.
Ipinulupot ko sa katawan ko ang roba na nakapatong sa magkabilang balikat ko.
Its night time but I don't have any plan to go back in that hotel. Masuyod kong tinignan ang banayad na alon ng tubig. If his arms are still mine then I should've drag him down here than me being alone in the middle of the cold night.
Napabuntong hininga ako. I reminisce our moment, from the first we met, first talk, first date, first courtship, first monthsarry, first anniversary, first kiss and so on. How I miss being in his arms again.
Kung hindi sana siya nagloko ay sana masaya parin kami, edi sana ay hindi ako nakakulong sa isang bahay bakasyunan sa La Union habang kasama ang isang lalake tinubuan nang sama ng loob sa katawan.
He's been part of my life for the rest of college life, imagine being with him for almost 5 years and then boom! Makikita mo nalang siyang nakikipaghalikan sa iba sa isang motel ilang araw lang pagkatapos ng graduation.
3 Years had passed but still the pain it gives to me seems like just fresh as a vegetable leaf pick in the backyard.
Narinig kong tumunog ang cellphone ko, kinuha ko iyon sa bulsa ng mini skirt ko. Pinatay ko agad ang tawag ng makita kung sino iyon. Ayaw ko muna ng stress, I wanted to have peace of mind.
Dad wants me to take over our company, though I graduated business management iba na ngayon, dati ay gustong gusto ko pang pinapasok sa isip ko kung paano maghandle at kung paano papalaguin ang kompanya but everything change when he left me.
Gusto ko nalang magdevelop ng game, I wanted to----with him because he's a gamer. But Daddy never approved, tama na daw ang pagbibigay sakit saakin ng lalaking iyon.
Kaya nandito ako ngayon sa isang hotel kasama ang taong tinubuan ng sama ng loob to work things out, sabi ni Daddy ay makakatulong siya but I don't think so, wala naman iyong ginagawa kundi ang iwan ako ng basta basta at pagalitan kung kailan niya gusto.
Hindi ko namalayan ang oras, It's past 12:00 am halos tatlong oras na pala akong nandon, Inayos ko ang skirt ko pati ang loose blouse ko ng tumayo ako, Ipinulupot ko saakin ang roba ko.
Pagkalingon ko sa kanan ay agad nanliit ang mata ko dahil sa flashlight na tumutok sa mata ko. Damn it.
"Ma'am Aelyanna! Ikaw po bayan!?" nabosesan kong si Mang Derio iyon na nagiilaw ilaw gamit ang kanyang flashlight, mabilis akong tumakbo papalapit sakanya para malaman nyang ako iyon.
"Jusko ma'am! Tatlong oras napo kayong nawawala, sabi ni ser ay kapag wala ka pa daw po ng ala una ay tatawag na siya ng pulis at ipapahinto ang hotel dahil sa nangyayari"
"Paano niya nagawang sabihin na nawawala ako, wala pang dalawampu't apat na oras akong nawawala Mang Derio" nagkibit balikat lang saakin si Mang Derio at iginaya na ako pabalik.
Let me ready my self for another sermon battle with Phierre----Phierre Vaun Deminsiro.
As I walk through the hallway of hotel, I saw Phierre's back leaning in a wall. Pantay ang kilay niya at deretsong nakatingin saakin, halatang galit.
"Lets go" his broad back faces me. That cold voice of him makes me threaten. Nakakatakot ang malamig niyang boses parang mangangain.
"Phierre, I am sorry. Low battery ang phone ko kaya hindi ko alam na tumawag ka" I lied, kesa naman pagalitan nanaman niya ako. He even scold me at our way here, pagod na ang utak kong makinig sa mga sermon niya kada isang minuto.
"Talaga Aelyanna?" may tono nang paghahamon ang boses niya. Hindi ako nakasagot.
"You know I hate liers woman. Speak up" napapikit ako nang lalong lumamig ang boses niya. This is so hard! Nakakainis naman!
"I lied, okay? I'm sorry. Ayaw ko lang marinig ang galit na boses mo. You called, right? Para pagalitan nanaman ako. Thats no new Phierre!" my anger explode. Hindi kinaya ng utak ko. Thats his fault anyway.
"I was going to say you're father called pinapabalik ka na niya ng Manila" wait what!?
"He did!?" na excite agad ako kaya nawala ang galit ko.
"But I never agree woman. That's your punishment for staying outside at night. Matulog kana" napamaang agad ako nang maglakad na siya papaalis. No Manila?! Omyghad! Should I consider it my fault now? Malay ko bang tatawag lang siya para sabihing pinapabalik na ako ni Daddy.
"Phierre wait" He stops walking and face's me.
"Uuwi ako, please" I used my charming face but I guess I failed. Tinaasan niya lang ako nang kilay bago umalis. Bwisit!
Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko. I saw Phierre's missed call, it's more than 30+, hindi ba siya napagod kakapindot sa cellphone niya?
I dialed Dad' phone number.
"Dad!" I excitedly said as he answered the call.
"Aelyanna stop calling me. Make sure when you come back to Manila ayos na ang sarili mo. Forget that Yael of your's anak. Cut the cables of memories" pinatay ko agad ang tawag, nawalan ako nang ganang umuwi.
I lay in my bed, Naalala ko yung game na plinano naming buuin ni Yael, that's our goal back then, ang makabuo ng isang laro. It's our 3rd anniversary when we thought of that idea.
Napabuntong hininga ako knowing how Daddy spoke something like that alam kong sawang sawa na siya sa mga drama ko. Imagine 3 years akong nakatali sa ala-alang dapat kinakalimutan na.
I never wanted being like this, I never wanted hurting my self more and more, gusto ko din siyang kalimutan pero paano? How will I even forget the 5 years memories of Yael with me? Paano?
This is insane.
"Woman, bakit hindi kapa natutulog?" napalingon ako sa pinto ng marinig ang boses ni Phierre. He's casually leaning in the door. Napaupo ako sa kama ko.
"Still thinking of that fucking Yael?" pagpapatuloy niya. Hindi ako nakasagot. Nakita ko ang pag igting ng panga niya, the way his jaw clenched is really something.
Lumapit siya saakin at naupo sa kama ko.
"I told you forget him, lets take it step by step" I can feel his sincerity in his voice. Should I agree? That's helpful, Phierre is helpful.
"I don't even know the step one Phierre. Paano ko makakalimutan si Yael? Paano? Even just imagining things again ang sakit sakit parin. It flashes like a fresh memories to me Phierre" I said. I can see his face pissing off just by hearing Yael's name.
"Fucking Yael. Ano bang ginawa niya at ganto mo siya kamahal. Tss." tumayo siya sa kama ko ng may pantay na kilay, he's getting angry for no reasons and I hate if he'll scold me in this night.
"Lalabas na ako, matulog kana" he commanded.
"Sama ako sa kusina, iinom lang ako ng gatas" tinanguan niya ako. I hurriedly pick my jacket and run towards Phierre.
"Sa labas kapa makakainom ng gatas. We forgot to buy one kanina habang papunta" napasimangot agad ako doon. I hate waiting really, it's impossible for me to wait, mainipin akong tao.
Nakabuntot lang ako kay Phierre hanggang paglabas.
"Wait for me here, ako na ang bibili. Wag mong subukang umalis sa pwesto mo Aelyanna Amon" may pagbabanta sa boses niya. I nodded at him before he go. Naupo ako sa malapit na bench.
The outside seems so quiet in midnight, no tourists or people living here playing and sharing moments.
It feels so strange, the cold icy chill air of the sea wraps in my body kahit na nakajacket na ako't lahat lahat, kahit na napaka layo ng dagat saakin, ang lamig padin.
An old man in his 40's approach me.
"Miss, mag isa ka?" he sat beside me and I feel awkward or scared. He's vibes seems so bad. I hate it.
"May hinihintay lang ho" sagot ko.
That devilish look of him started to appear, he's now into my hands. Pasimple niyang hinawakan ang kamay ko kaya napatayo nalang ako bigla.
"Excuse me po? Pwede po bang iwan niyo na ako" with my po I became polite, kahit na inis na inis na ako sa matandang yan.
"That's a no-no sweetheart" the tone of that voice isn't good. I hope Phierre's done buying my milk or I hope he's not buying my milk, he should rather come to me.
Naglakad ako paalis but that man hold my wrist and never letting go. Hinila niya ako para sapilitang ipa upo sa bench.
"I hate beautiful ladies leaving me" napapikit ako ng ilapit niya ang ilong niya sa leeg ko.
How I wanted to shout help. My throat is itchy, gusto kong sumigaw but people in hotel might feel danger and panicked. Baka ako pa maging dahilan ng pagkasara ng hotel.
Inilihis ko ang ulo ko.
"Ayoko po! Umalis na kayo!" lalo akong nagpumiglas but because he's a man, he's much stronger than me.
He smiled at me and then memories from the past flashes back.
Tita Eduard.
"Ayoko po! Please let me go! Ayoko po!" nagsimulang pumatak ang mga luha ko. My body began shaking, I don't have any strength to move nor shout.
The memories, it's all coming back.
Natulala ako ng dumating si Phierre, he puts my milk in another bench pagkatapos at dali daling sinugot ang lalake.
"Fuck you man! Sinong may sabing hawakan mo ang babaeng yan! Fucking fuck you old man!" he punch hardly the old man, kitang kita ko ang pagdugo ng mukha ng matanda.
Napatakbo nalang ako kay Phierre, I hug his waist to prevent him for punching that man. Pilit ko siyang inilayo ng kaunti sa matanda.
"Phierre, that's enough" his hard and deep breathing a while ago calms. Nakakuyom padin ang mga kamao niya at alam kong kahit anong oras ay babangasan niya ang matanda.
I hug her waist so tight, para hindi na siya makaalis.
"Mr D-deminsiro" gulat na sagot ng matanda. I am clueless did they know each other?
"Fuck you Mr. Manlazo. Sisiguraduhin kong ipupull out ko ang nainvest ko sainyo, ipupull out ko ang shares ko sa kompanya mo. Stop wanting may woman. Bumagsak ka kasama ang kompanya mo!" I am nervous! Yes I am! Takot akong makawala si Phierre sa pagkayakap ko at suntukin nanaman ang matanda.
But he never did nothing. Nanatili lang akong nakayakap sa bewang niya when he speak.
"Let's go Aelyanna" bumitaw ako sakanya. Hinawakan niya ang bewang ko pagkatapos kunin ang gatas na nasa kabilang bench.
All the way to our room hindi siya nagsasalita. He seems calm for me after that incident.
Pagkapasok sa hotel room namin pinatong niya ang gatas sa may lamesa.
"Make sure to finish your milk before you sleep Aelyanna. Aalis muna ako" tatango palang sana ako pero naglakad na siya paalis but I saw his fist wounds because of punching someone's face.
"Phierre wait!" sigaw ko. He stops walking and faces me tumakbo agad ako sa kwarto ko para kunin ang medicine kit sa bag ko. I bet magagamit ko to and I am right, magagamit ko na nga.
Pagkalabas ko ng kwarto I saw him standing near the sofa. Bitbit ko ang medice kit ng lumapit ako sakanya at tinulak tulak papuntang sofa para maupo.
After forcing him to sit, I started cleaning his wound. Sa lakas nang pagkakasuntok niya sa matanda his fist is lightly reddish.
"Hindi ka umalis sa yakap ko kanina. Are you scared you might kill that old man or you might hurt him more?" I ask dahil kumpara sa lakas niya at lakas ko, he's much more stronger than me at isang iglap ay talsik ako.
"Stupid, sa tingin mo sasaktan kita masapak lang ang gagong yon? I might hurt you and that scares the hell out of me. Hindi ako takot na mamatay ang matandang yon, he's probably dead now kung hindi lang dahil sa yakap mo" napangiwi siya ng lagyan ko nang bulak na may alcohol ang sugat niya.
"Besides I love the warm hug you gave me" tumaas ang sulok ng labi niya na kinasimangot ko.
"Ayan tapos na!" inayos ayos ko pa ang band aid na inilagay ko bago ipakita sakanya. It suits him
"Thanks woman. Matulog kana pagkatapos mong inumin yan" I smiled na nodded at him
After finishing my milk, pumasok na ako sa kwarto and like what Phierre's said dinalaw na ako ng antok kaya nakatulog na ako.