Kim's POV.
Niyaya ko siyang pumunta sa matagal ko ng balak puntahan sa death sea. Dun yung balak kong puntahan para makita ko na ang pamilya ko. Perfect ang lugar na yun sa mga taong gustong mamahinga sa buhay.
Sa dagat nayun merong isang malaking butas sa gitna ng dagat kung saan sobrang lalim nito na kahit sino ay takot lumangoy doon. Tinanong ko siya kung anong oras na 10:40 sabi niya.
Naglakad lang kami patungo sa lugar nayun, halos sabay kaming naglalakad. Bigla niyang hinawakan ang kamay kl, tiningnan ko siya. Nakatingin lang siya sa daan.
Hanggang sa nakarating na kami sa dagat naglalakad kami sa buhanginan humarap ako sa kanya at hinawakan ang mga kamay niya. "salamat ha." sabi ko. "para saan?" tanong niya. "sa lahat, ikaw lang kasi ang ganto, yung nagparamdam sakin na mahalaga ako na worth it din akong mahalin."
Tumulo ang luha ko bigla hindi mawala ang pagtataka sa mukha niya I smiled at him kahit pilit. "ano ba to? Bakit parang nagpapaalam ka?" nagsisimula na siyang magalala. "mahal moko diba?" tumango siya. "oo naman, Kim sayo palang ako nagmahal ng ganito."
Napangiti ako lalo sa sinabi niya and I wipe my tears. "kung mahal mo ang isang tao sabi nila nagpaparaya ka, sorry pero aalis nako." umiiyak nako ng sobra hindi ko na kinaya pa akala ko madali lang tong gawin kasi wala naman ng maghahanap sakin. Pero mali pala, kasi dumating siya, nagkakilala kami sa hindi inaasahag pagkakataon. "huh? Pero saan pwede bang sumama?" hinawakan ko ang dalawang pisngi niya.
"No Nick, mangako kang hindi ka sasama, ok?" sabi ko. "Kim pero saan?" tanong niya. "pagod nako gusto ko nang makita ang pamilya ko, namimiss ko na sila. Gusto ko naring magpahinga Nick."
Doon nagsimulang tumulo ang mga luha niya. Tumakbo ako papunta ng dagat pero hinabol niya ako.
Authors POV.
Pumatak ang isang butil ng luha sa mukha ni Kim "we've come from different people, Nick magkaiba tayo. Gusto kitang mahalin gustong-gusto Nick." She pointed out her chest. "gustong-gusto nito oh."
Nick is just looking to the woman infront of her habang nakalusob ang mga paa sa dagat. "pero kahit gustuhin nito Nick pagod nato eh, hindi na niya kaya." Nick is wiping the tears of Kim. "hey, kakayanin mo yan. Kakayanin natin."
Kim smiles and look to Nick, while all the tears keeps falling down to her face. "bakit ngayon lang? Bakit kasi ngayon kalang dumating? Nick kung kailan namang ayaw ko ng mabuhay."
"Bibigyan kita ng rason para mabuhay, just stay, stay with me. Hindi kita sasaktan hinding hindi ako magiging cause ng mga luha mo uli o mga sakit sa dibdib mo. Aalagaan kita I'm gonna do everything for you. Just stay." Kim cannot believe all of this pero ang desisyon niya ay hindi na niya kaya pang baguhin.
"Sorry I can't Nick." hinalikan niya ang binata at dahan-dahang niyang inilayo ang lalaki sa kanya. Exact 11:00 pm when Kim start to go the deepest part of the sea.
Tuloy-tuloy lang ang pag-agos ng mga luha ng binata hindi nito alam kung anong tamang gawin nito. He is just staring the woman go away from him.
Ihinilamos ng binata ang kanyang kamay nakikita na nitong palayo na ng palayo ang dalaga. But when he decided to follow her, he try to follow her as fast as he could. He was trying to wipe the water para mas lalo siyang bumilis sa pag takbo sa dagat.
Palalim na ng palalim ang napupuntahan ng binata pero hindi niya parin mahabol ang dalaga. Kim look back to Nick kitang kita ng dalawang taong ito ang mga luhang patuloy na umaagos sa kanilang mukha.
"Kim!!! mahal kita!!" sigaw nito. Na lalong nagpa hikbi sa dalaga. "mahal din kita pero hindi ko na kaya!" napahinto si Nick sa sinabi ni Kim at hinayaan lang nitong makita ang dalaga na.
Nilagay ang mga kamay nito sa dibdib at tumingin sa langit exactly 11:11 pm at tuluyang nagpaagos sa lalim ng tubig ang dalaga. "Kim!!!!" umiiyak ng husto ang binata sa kanyang nakita.
Dali-dali itong lumangoy at hinanap ang dalaga. Pero sa lalim ng dagat nahihirapan siyang makita ito. lumutang ito sa tubig at hinanap ang dalaga.
"Kim!! Kim!!" lumusong uli si Nick sa ilalim ng tubig upang hanapin ito pero hindi makita ang kanyang katawan.
--
Isang linggo ang nakalipas araw-araw na bumabalik ang binata sa dagat para magalay ng bulaklak. "Kim your always in my heart." he look at the sky. "I hope your happy with your family." and smiles.
Hindi mapigilan ng binata na maluha. He put the flower in the water at tiningnan lang nitong anurin ng tubig.
-THE END-
We've come from different people. People are meant to stay and sometimes meant to go away. We should always understand lahat ng tao ay hindi
pare-pareho, we have different kinds of sensitivity in life. Pero ganun paman we should treasure our time with our love ones and be happy with them habang nandiyan pa sila. Kasi who knows kung kailan mawawala ang isang tao.
-By your UR3SCR8TOR.