Let be one of us..
Napaatras ako sa kinatarayuan ng bigla akong tinulak nung babaeng puti ang buhok papunta sa kanyang likuran. The girl is so fearless, walang bahid na takot akong makikita sa kanyang mga mata sa oras na ito.
"You made a wrong decision idiots" then she jumped and kick each one head.
Napanganga ako sa nakita. Kunti nalang talaga at sasabog na ang ulo ko sa sobrang rami ng palaisipang nagaganap sa ngayon. My head is full of words that I couldn't voice out because even me, can't imagine this! Nung una may kung sinong sumulpot sa aming bahay na hindi ko naman kakilala pero nagpakilalang kapatid niya raw ang aking ama. Pangalawa, naging abo ang basong hinawakan ko at itong pangatlo! may kung sinong lalaki ang pumasok sa cr ng babae at gusto kaming patayin pero bigla nalang lumipad ang kanilang mga sandata sa itaas!
Patuloy paring nakikipag laban ang babae sa dalawang lalaki na parang hindi naman tinatablan ng sakit. Puro na tadyak at sipa ang nakukuha nila pero patuloy parin sa pagtayo.
"Watch out" I shouted nang makitang itatarak na sana ng lalaki ang isang uri ng katana sa babae pero huli na ng mapigilan ng babae ang kanyang kamay, kasabay noon ay ang pag sipa niya sa isang lalaki na nasa gilid niya at pagkuha ng maliit na parang kahoy mula sa kanyang likod at ilang saglit pa ay naging bayonet ito saka walang awang itinarak sa lalaki.
(A/N: BAYONET IS LIKE A KNIFE)
Pero mas lalo lang sigurong naging magulo ang isip ko ng pagkatapos niyang itarak iyon ay nasunog ang katawan ng lalaki at dahan-dahang nawala.
Para akong nawalan ng dugo sa nakita. Mas lalong nanginig ang mga kamay ko at pakiramdam ko ang kaninang pagkalasing ko ay biglaang nawala dahil sa tension na namamayani sa paligid.
Tiningnan ako ng babae kaya dahilan para makaramdam ako ng labis-labis na pagkatakot. Then someone came, katulad niya ay may dala rin nilang weapons pero agad rumihestro sa isip ko na ang isa sa kanila ay yung lalaking nakabangga ko kanina.
"Who- who are you?" I asked
"Kami dapat ang magtatanong niya sayo. Sino ka at bakit mo kami nakikita?"
"Seij, maybe she's one of us" the girl replied.
I started to laughed when I heard her saying I AM ONE OF THEM. But I stopped it when I can feel awkwardness. They're serious, ready to cut me into pieces.
Napakapa ako sa aking bulsa nang maramdamang may nag vibrate iyon. It's mom calling me so I should go now and maybe I just forget this stupid things happen! Dala lang siguro ito ng matinding pagkalasing.
"Mom?" I am on the way to car park when I heard something to the background. Like a broken stuff.
"Mom? Is there something wrong?" mas lalo lang akong kinabahan ng marinig ulit ang mga basag sa kabilang linya.
" I heard my mom's voice but like she's whispering or something.
"Mom are you okay? Uuwi na ako diyan mommy"
"No Ash wag kang umuwi dito..Stay away from there and just go to your Tita Nempha. I promise I will explain it to you later" mabilis na ang pagkabog ng dibdib ko. Halo halong mga tanong ang nagsimula ng mabuo pero nanaig parin ang takot ko para sa kalagayan ni Mommy.
"Fvck!" I hissed when someone pulled and when I realized who it is, nandoon na naman ang pag alala ng nangyari kanina.
"San mo ako dadalhin? I need to go to my Mom! she need my help" I am starting to be freak nang hindi man lang niya narinig ang mga hinaing ko. Doon ko nalang namalayan na tumutulo na pala ang mga luha ko, kasabay noon ay ang pag buhos ng malakas na ulan.
Mas binilisan niya pa ang pag higit sa akin. His gripped tighted at nag sisimula na akong mawalan ng pag asa.
"Please, let me go. My mom need my help!"
He looked at me with no trace of emotions in his eyes.
"Stop crying. We will go to your house and we will help your mom"
Habang nasa byahe ah hindi ako mapakali. Kung ano na ang pumapasok sa isip ko tungkol sa kalagayan ng nanay ko. Di nagtagal, he parked his car in front of our house then I immediately take off my seatbelt and run towards our house. Hindi ko na inisip pa ang malakas na ulan sa halip tumakbo ako papasok.
My tears are flowing nonstopped when I saw what happened to our house. Lahat ng mga mubwebles na maayos na naka display sa sala ay puro basag na. May ilang parte ng dindig na crack at hindi na maitsura ang loob.
"Mom!" I shouted while wiping my tears.
"Mom! I'm here!"
Nakailang ikot na ako sa bahay pero wa pa rin akong makitang anino ni Mommy. Hindi ko na alam ano pa ang gagawin kaya dahan dahan akong umupo sa sahig habang dinaramdam ang sakit.
"Its my fault" I murmured while puching my legs.
Seiji walk towards me, trying to comfort me pero ang konsensya ay patuloy paring bumabagabag sa akin. I can't stop blaming my self. Sana mung umuwi ako ng maaga hindi na ito mangyayari. Hindi mawawala si Mommy at walang nangyaring masama sa kanya. I tried to stan up but I failed, later on darkness already eating me.