Excited akong bumaba sa sasakyang naghatid sa amin, ilang oras ang aming ginugol dahil mahaba ang byahe na aming nilakbay, galing kaming Espanya at ngayon ay napagdesisyunan ni Dad na magbakasyon kaming magpamilya sa Pilipinas.
Sa bahay ng Lolo Plarico, ang ancestral house ng pamilya Crisostomo.
Isang malaki at lumang mansiyon ang bumungad sa aking harapan, luma man pero napakaganda parin ng bahay. Halatang ginagastusan para mamintine ang taglay nitong rangya at ang husay sa arkitekto.
Ang malaking pintuan ay bigla na lamang nagbukas, isang matandang babae na may nakapaskil na malapad na ngiti sa kanyang mga labi ang sumalubong sa amin.
"Tiya Salvi!" Galak na sambit ng ama ko nong mapagsino niya ang babae.
"Ohh Simoun mabuti at inuwi mo na ang dalaga mo dito. Sa wakas masisilayan na ni Papa ang kanyang apo. Maligayang pagbabalik Ihjo!" Lumapit siya sa amin at binigyan kami ng mahigpit na yakap at halik.
"Oh eto na ba si Mari? Ang ganda-ganda mo ihja. Teka, marunong batong mag-tagalog Simoun?" Binalingan niya ng tingin ang ama kong ngumiti lang.
"Opo, Lola. Naiintindihan ko po kayo." Nahihiyang sagot ko sa kanya.
Marunong at nakakaintindi ako yon nga lang halatang hindi paa ko sanay dahil may slang padin akong magsalita.
Tumawa siya ng may galak at ginabayan na kami papasok ng bahay. "Ay abay, mabuti kong ganoon, ihja. Halika kayo, pasok na at kanina pa kami naghihintay sa pagdating niyo. Si ama'y nagpahanda ng munting piging dahil bibisita daw ang kanyang paboritong apong si Simoun at ang kanyang pamilya."
Sila ni Dad ang nagkwentuhan habang ako, nililibot ko ang aking tingin sa loob ng bahay, parang nasa Spain lang din ako, ang desinyo kasi ng bahay ay gawang bricks at ang kagamitay halatang mga antique at mamahalin.
Isa-isa naman kaming binati ng mga kasambahay na nakapila, isang kiming ngiti lang ang isinagot ko. Nahihiya pa ako kasi wala akong ni isang kakilala dito, eto ang unang beses na umuwi kami sa Pilipinas.
Nakarinig ako ng malalakas na tawanan kaya napabilis ang hakbang ko pasunod kila Dad at Lola.
"Oh tay, eto pala ang anak ko si Mari, halika ka dito anak, si Tatay Plaring mo, magmano ka." Pinakilala naman ako ni Daddy sa matandang naka akbay sa kanya.
Atubili akong lumapit at nagmano sa kanya, he look so strict and snob. "Hello po Lolo, k-kamusta po k-kayo?" I stummered as I took a deep breath.
He laugh and patted ng shoulder. "Abay mabuti naman Ihja, huwag kang kabahan. Ako lang to, medyo strikto lang ang bukas ng mukha ko pero mabait ako. Hmm? Halatang takot agad sa akin tong anak mo Simoun." Tumawa ulit siya na sinabayan din ni Dad.
"Lahat naman yata sayo tay, natatakot ang laki mo kasi at ang lakas pa ng boses mo parang lagi kang may kaaway. Pati tuloy ang dalaga ko natakot sayo."
Nagtawanan ulit sila at nagpakilala na sa akin ang mga kamag-anakan ko, marami sila actually kaya wala akong matandaan halos sa kanila. Si Lolo Plaring, Lola Salvi, Manang Paulita at yong kaedaran kong si Hima, anak ng kasambahay nila Lolo.
Sabay-sabay kaming naupo sa mahabang hapag at nagsimula ng kumain, maraming putahe ang nakahanda, filipino foods lahat. Magana akong kumuha at kumain habang nakikinig sa paguusap ng mga matatanda. Paminsan-minsan ay tinatanong nila ako kaya magalang naman akong sumasagot sa kanila.
"Oh, damihan mo ang kain mo Ihja, huwag kang mahihiya apo para sa inyo lahat to. Abay, kay gandang bata ang anak mo Simoun parang hindi yata nagmana sa iyo."
Tumawa sila habang si Dad na may nagkunwang nasaktan. "Tay naman. Sa gwapong kong to pinagdududahan niyo? Sa akin yan nagmana yan tingnan mo ilong palang, alam na. Kuhang-kuha sa ilong mo tay." Tinuro niya pa ang Lolo, halatang inaasar niya pabalik.
Umugong ulit ang malalakas nilang halakhakan sa hapag. "Hoy! Aba siyempre, ang gandang lalaki ko kaya. Siguro nga sa akin ka nagmana apo, hindi sa tatay mong dugyot. Iba talaga ang lahing gwapo at maganda ay exempted ka nga lang Simoun. Diba apo?"
Napailing ako at kiming ngumiti kay Lolo na hinihintay ang sagot. "Opo Lolo ang gwapo niyo po."
Lumawak ang ngisi niya at mas inasar pa si Dad. "Yon! Sabi na eh. Narinig mo yon Simoun? Galing na sa anak mo mismo, hah!"
"Natakot lang yan sayo Tay, huwag kang assuming." Pangbubuska pa ng ama ko sabay nakakainis na tawa.
"Abat! Tarantado ka talaga hanggang ngayon Simoun!"
Walang ibang ginawa si Dad at Lolo kundi ang magbangayan at asaran. Halata talagang close silang dalawa sa isat isa parang si Dad lang kasi ang nakakagawa non kay Lolo kasi makikita kong ang kabadong tawa ng ilang tao dito habang nagsasagutan silang dalawa.
Masayang natapos ang kainan at dumeritso na kaming lahat sa malawak na sala nila Lolo, mahangin at saka maaliwalas ang kinaroonan namin ngayon. Kanya-kanya silang upo sa sofa at patuloy na masayang nagkakamustahan.
Na halata yata ni Lola Salvi ang aking pagkapagod kaya ibinaling niya ang tingin at nagwika.
"Oh Hima, ineng samahan mo muna si Mari sa kanyang silid, Mari sumama ka sa kanya, gusto mo na bang magpahinga muna? Mahabang byahe ang ginugol niyo, matulog ka muna. Alam ni Hima ang iyong kwarto."
Nakangiting hayag niya habang masuyong nakangiti sa akin.
"Thanks Lola, a-akyat lang po muna ako, Estoy muy cansada I mean, I'm really tired, Lola. Lo siento, abuelo. I'll just take a nap." Magalang na paalam ko sa kanila at tumayo na paalis.
"Si, Dormir apretada, nieta." Nakangiting tugon naman sa akin ng Lolo Plaring ko.
"Voy a, Lolo. Muchas gracias."
I thank my abuelo and followed Hima as she takes lead in guiding me to my room.
Parehas kaming walang kibo kasi hindi ko alam kong papano sisimulan ang aming paguusap. Nakasunod lang ako sa kanya at nagmamasid-masid sa desinyo ng bahay.
"D-dito na po tayo, senyora Mari. Eto po ang iyong silid, nandiyan na po ang iyong kagamitan at maayos, malinis na po ang inyong higaan."
Halatang kabado siyang kausapin ako nong matigil kami sa harap ng isang pinto.
"Salamat, Hami." Nakangiti konv hayag at umupo na sa malambot sa kama ko.
"H-hima po, s-senyora. H-Himaliary A-Arstel."
Pagtatama niya sa akin na may kiming pagkakangiti, asiwang asiwang kausapin.
"Hala, Lo siento. Ano bang nasabi ko? Hima, ikaw si Hima. Salamat talaga, huwag kang mahiya sa akin. Just call me Mari, drop the seniora. It's too formal, Mari nalang, magkaedad lang yata tayo." I casually said as I saw her shook her head in disapproval.
"M-mas okay po ang S-senyora M-mari, hindi po kasi ako sanay. Saka maiwan ko na po kayo ng makapagpahinga ka ng maayos, senyora. Tawagin niyo nalang po ako pag may kailangan o maipaguutos kayo." Gave me a warm smile and I nodded.
She bids goodbye as she take step towards my door and left me alone in this big room.
"Finalmente estoy de vuelta en casa." Finally, I'm back home. I whispered and roam around the corner.
Isinaayos ko muna ang aking mga damit, mga burloloy at anek-anek. Hanggang napasulyap ako sa malaking espijo, sa may tokador ng tila ba'y may nakamasid sa akin mula doon.
Pero wala naman, it was only my resemblance, no one else. I walk slowly towards the mirror, intently staring at my reflection.
Step by step as I saw myself slowly changing tila ininabalik ako sa nakaraan.
Suddenly I am awed, halos hindi ako humihinga sa tanawin nakikita ko, I am seeing myself but maybe not. Unti- unting nagbabago ang postura ko sa salamin, ang damit ko pero alam kong mukha ko parin ang nakikita ko.
I saw a beautiful lady, in a very classic baro't saya dress, off white blouse, a long skirt, pañuelo and a short rectangular cloth worn over the skirt.
She looks so regally beautiful, a classic elegant beauty.
Namamanghang napatitig ako sa aking repleksiyon— or ako pa ba to?
Impossible! Inangat ko ang nanginginig kong kamay para mahaplos ko ang larawang aking nakikita.
"No puedo creerlo, quién eres tú?" I can't believe it, who are you? I whispered softly still awed of myself.
Para akong ibinalik sa nakaraan, I don't know who she is pero magkamukha kami.
I saw myself smile at me, stare at my eyes and spoke with so much gentleness.
"Un placer conocerte, mi nieta. Estoy feliz de verte, hermosa chica. A través de ti, nuestro amor se reencarna. Al final, nuestro amor tendrá por siempre. Me conocerás pronto, hasta luego, mi nieta."
I can feel my palm on my face, gently caressing as I saw how my vintage reflection gradually fade and in a snap I can see myself, yong ako talaga.
Nawala na ang babaeng tinititigan ko, ang babaeng parang ako pero hindi.
Am I hallucinating? Was it even true, did I really see my old self? My old life? O my gosh! I weakly took step near my bed and settle myself their.
Still surprised, shocked of what just had happened?
'Nice to meet you, my apo. Im happy to see you, beautiful girl. Through you, our love will be reincarnated. At last, our love will have forever. You will know me soon, see you again, my apo.'
That what she said to me, anong connection ko sa kanya? Anong bang nangyayari sa akin?
Napatingin ulit ako sa malaking salamin pero yong problemadong mukha ko ang nakatitigan ko.
I know, this is me, my real self. Or maybe I'm just seeing trivial things a while ago.
"Arrghh! Pagod ka lang Mari, you should rest. Eso no es cierto, solo estas cansada." That's not true, your just tired .
Pilit kong pinapaniwala ang sarili kong bunga lang yon ng aking imahinasyon.
I lay my body in the soft bed, wanting to feel comfort and security. I stared at my ceiling, napahilamos ako sa mukha ko nong mag-flash ulit sa balintataw ko ang kanyang mukha!
I can hear voices thar kept replaying what she said.
What she meant by that? Who is she? Bakit kami magkamukha? Anong kinalaman ko sa pag-ibig niya?
Who's love will be reincarnated? Mine no, so impossible, maybe hers!
XXXXX
Follow and support, senpai.
Hit the star⭐↙️ mwahh😘