Chereads / PARNASSUS || POETRY / Chapter 41 - ANYO

Chapter 41 - ANYO

Kanya-kanya tayong sakit nararamdaman.

Iba-iba tayo ng pain tolerance.

Kaya wag mong sasabihin sa isang tao na:

alam ko ang nararamdam mo.

Instead say: I nearly felt your pain.

Pero wag mong sasabihing alam mo ang pakiramdam ko!

Kasi para sakin hindi mo hawak ang saloobin ko!

Hindi mo ramdam yung sakit sa puso ko!

Hindi tayo parehas ng iniyak noong iwan niya ako!

Hindi ikaw yung nakarinig sa mga masasakit na salitang binitiwan niya!

Ang makita siyang nakikipagharutan na sa iba!

Ang harapang ipamukha sayo kong gaano katanga!

Iba tayo ng way of confrontation

Iba tayo ng taong minahal

Iba yong taong binalewala ako

Iba yong nanakit sayo.

Maybe para sa iba ang babaw mo.

Iniiyakan mo yon, pero para sakin ano bang paki mo? Sa malaki o maliit man yang dahilan

It still caused you pain, heartaches

Disappoinments, regrets and pleas.

Kaya wag mo saking ipilit ang way mo para maka move on.

Kung gaano at kung hanggang kailan ko siya pwedeng iyakan

Kung paano mawawala ang pagmamahal ko don sa taong yon.

At kung kailan ko siya dapat bitawan.

We may all feel the pain

but we don't have the same feelings

Perspective and what ifs.

We have different way of coping up,

Different treatment to mend the broken heart

Different path to heal all wound and...

Different standards to forgive someone and finally letting them go.

Different kinds of scars:

Meron kasing mga sugat sa katawan na minsan di mo pinapansin kasi maliit palang, mahapdi pero natitiis pa naman, kaya okay lang hanggang sa lumaki na di mo na maagapan or magamot kasi masyado ng malaki, masakit at sinira na ang pagkatao mo. -carefree....

Yung iba naman alam ng may sugat, sige lang, babalewalain, iindahin yung sakit, kasi kinakaya pa, kahit sobrang nasasaktan, ayos lang kasi nasanay ka na naman. Sanay na ang katawan mong palaging kang nasasaktan pero hinahayaan mo lang. Pero hangang kailan ka ba ganyan? -martyr....

Sugat na minsay galing sa aksidente, di mo namamalayan unti unti nasasaktan kana, wala kang kaalam alam pero may nagsusugat na pala. Masyado kang takot alamin ang masakit sayo. Ayaw mong gamutin kaya hahayaan mo lang. - indenial....

May sugat din na nakukuha dahil sa pagligtas mo sa ibang tao, na kahit ikaw iyong masaktan, masugatan, mapuruhan, masaya ka parin, buong puso mo yung sasaluhin at magisa kang magdurusa kasi para sa kapakanan niya, iindahin mo lahat. -selfless...

Sinadya ka talagang saktan. Pahirapan, magalusan at hindi ka tinulungan. Nakita ka niyang nasaktan pero pinabayaan ka lang, masaya siya na may nagdurusa ka. -intentional....

Meron din namang sugat na, sa labas naghilom na pero yung sa loob hindi pa pala. Akala mo okay kana, magaling na pero in the end marerealize mong ang sakit parin pala, pagkukunwari lang. -unfinished....

Meron ding sugat na gumaling, nawala yung sakit pero meron namang kelloids. Naghilom pero Malalim parin yung scar, halatang halata parin, umuumbok nag mamarka, kahit magaling na may bakas parin ng kahapon. - no closure....

Sugat na pagaling na sana, malapit na, kunti nalang, back as new na ulit pero kinutkot pa, yung pilat tinanggal pa, edi dumugo ulit, nagsugat na naman. Ikaw na mismo ang nanakit sa sarili mo at Maghihintay ka namang gumaling tapos kukutkutin ulit, kasi marami kang rason, marami kang katwiran. -historical....

But wounds are sometimes heal at its own time

Kasi kahit ano pa ang ipantapal mo a

Ano pang ilagay mo, band aid, oinment

Kung ayaw pa talagang mag hilom, wag nang i push, just be patient and wait.

Kung naramdam mong masakit pa

Huwag kang magmadaling mawala

Huwag pilitin ang ayaw, kusa yang gagaling

Hihilom sa tamang oras at sa tamang panahon.

Mas maganda tingnan ang sugat na gumaling ng kusa, Walang marks, no scars,

Kaysa yung pinagtatakpan, minamadali mo lang. Atleast alam mo sa sarili mo

Na yung sugat na to hindi nagkamarka

Kasi hindi ko to inalagaan pero di rin pinabayaan.

Yung saktong treatment lang.

It mend at its own time leaving no scar and completely healed. - eto ang totoong nakamove...

Lastly meron naman talagang sugat na natamo mo

To teach you a lesson, learn from your mistake Remembrance of the pains and heartaches

That serves as a proof that I have these scars

Beacause Ive been brave to mend it in my own way.

After a lot of struggling and hardwork I still survived

Even how deep or shallow my wounds were

It will always be the measurement of how strong, brave and persevere you are

To pass the trials and heartaches

Thats been nearly the hindrance to mold for who you are

What you deserve and how you'll survive your life in world's cruelty at it's best.