Mische POV
One year ago..
"babyeeee" nagpaalam na ang una kong klase. Nagtuturo ako sa mga toddlers.
Assistant ako ng isang nursery teacher.
Hindi na ko nakapag-aral at bumalik dun simula nang makatakas ako kay Dayle.
Ayoko nang maalala ang masalimuot na buhay kasama sya.
Napakalayo ko na sa kanya kaya imposibleng magkita pa ulit kami.
Tinulungan ako ni Drei ng gabing yun. Naawa sya sakin at walang hiniling na kapalit. Gusto lang daw nya na pag nagkita ulit kami malakas na ko. Sya lang nakakaalam kung nasan ako. Si Drei ang naghanap ng matutuluyan ko nun. Hindi alam ni Dayle na tinulungan ako ng pinsan nya.
Minsan ay dinadalaw dalaw ako ni Drei. Sa kasamaang palad, hindi na talaga ako nakalakad.
Gumagamit ako ng saklay para hindi ako mahirapan.
"you're so pretty teacher.." sabi ni Ryle. Estudyante ko.
"hahaha ikaw talaga.." sabi ko. "wala ka pa bang sundo? Tara sumabay ka na sakin"
"no teacher, dadaanan po ako ng tito ko. Sa bahay po namin sya nagsstay. You know what teacher? Bagay po kayo"
"haha naku ha.. Ayaw ni teacher sa mga ganyan. Mas gusto kong turuan kayo" nakangiting sabi ko.
"hmm.. Pogi naman tito ko.. At sobrang bait. Ipapakilala kita teacher padating na sya" sabi nito. Ayaw nya ko paalisin hanggat di ko nakikilala tito nya. Hahaha pasaway..
Umupo ako at sinamahan syang maghintay.
"sana maging kayo teacher para may tita ako na magtuturo sakin hehe" sabi nya. Ang cute na bata.
"haha oh sige nga.. Ano bang pangalan ng tito mo?" tanong ko.
"hmm.. Dayle po. Si tito Dayle" bigla akong kinabahan. Pero h..hindi.. baka kapangalan lang..
I..iba naman ang apelyido ni Ryle sa Dayle na kakilala ko. Pero bakit ganun? Sobrang kaba ko.
Bakit ganito??
Teka naalala ko.. Nagkwento sakin dati si Dayle na may pamangkin syang Ryle na nasa probinsya.
Sumasakit ang ulo ko kakaisip. Ano ba to?
Ryle!
Biglang may tumawag sa bata kaya napatingin ako.
"titooooo" nagtatakbo ito at pumunta sa tito nya.
H..hindi ako makapaniwala..
Para akong babagsak. Sumisikip ang dibdib ko.
Si Dayle yun!!!
Nagtama ang paningin namin!!!
Grabe yung kaba ko!! Nahihirapan akong huminga..
Teacherrr tara po
Napakatalim ng tingin ni Dayle sakin.
Hindi ko na pinakinggan yung bata.
Agad na ko naglakad palayo. Nagmamadali ako!! Napakabagal ko dahil sa paa ko! Nakakainis!!
May humawak sa braso ko!!
Si Dayle!!!!
Ano ba!! Malaya na nga ako sa kanya eh!! Bakit nakita ko na naman sya!!!
"tss antagal kitang hinanap andito ka lang pala!! Akala mo siguro makakatakas ka.."
"h..hindi po kita kilala! S..sorry.. Hindi po ako yung kilala nyo" napakabagal ko maglakad dahil nakasaklay ako.
"talaga? Sinong niloko mo?! alam mo bang lagi kang kinukwento ng pamangkin ko at sinabi ang buong pangalan mo. Kaya ako nag-inisist na sunduin sya! Sabi ko na.."
"tama na.. Tama na... Hindi kita kilala!" hindi ko alam. Pilit kong tinatanggi kahit baka para sa kanya, halatang nagsisinungaling ako.
"kahit anong gawin mo, hindi ka makakatakas sakin" sabi nya.
Naglakad na ko palayo. Nagmamadali ako. Pumapatak ang luha ko habang naglalakad.
Ayoko naaa... Sang lupalop na naman ako pupunta ngayong alam nya na kung asan ako.
Tinignan ko sya pero mukhang hindi nya na ko sinundan pa.
Ayoko muna umuwi ng bahay. Baka masundan nya ko dun. Nagstay ako sa school.
Nang magdidilim na..
Nagmadali ako makauwi. Tumitingin ako sa paligid dahil baka masundan nya ko.
Pagdating sa bahay, nagtaka lang ako na hindi nakalock ang pinto. Sure naman ako na nilock ko yun kanina ah..
Agad kong sinara ang bahay. Pinto, bintana, Kurtina. Kailangan ko ng umalis dito.
Bukas na bukas lilipat ako.
Napakaliit naman ng mundo at nagkita pa din kami.
Umakyat ako ng hagdan. Nahihirapan ako dahil nakasaklay pero nasanay na ko.
Pumasok ako ng kwarto ko.
Ibinaba ko na ang mga gamit ko. Hayssss.. Umupo ako sa kama. Napapahawak ako sa ulo ko. Napapaisip na naman ako.
Tumulo na naman ang luha ko. Ayoko naaaa. Ayoko na mapalapit pa sa kanya.
Ok na ko eh..
Bakit nagkita na naman kami!
Inayos ko na ang sarili ko.
Naghubad na ko at agad naglinis ng katawan.
May upuan sa banyo at dun ako nauupo habang naglilinis ng katawan.
Sobrang pahirap ang ginawa sakin ni Dayle nang lumpuhin nya ko. Hindi ko mapapatawad ang lalaking yun.
May narinig akong parang may gumalaw sa kwarto. Napasilip ako pero wala naman.
Hayssss ayoko mag-isip. Imposibleng masundan nya ko.
Pagkatapos maligo, nagtapis na ko ng twalya at lumabas ng cr.
Nagulat ako dahil biglang may yumakap sa likod ko at nagtakip ng bibig ko!
"hmmm namiss ko ang lahat sayo.."
S..si Dayle!!!
Sabi nya habang inaamoy ang buhok ko!!!
Tinapon nya yung saklay ko kung kayat nawalan ako ng balance. Nakaalalay lang sya sakin!
Tinulak nya ko sa kama!
"plsss hindi kita kilala.. Tama na layuan mo na ko.. Hayaan mo na ko!! Plsss" takot nantakot ako sa kanya!!
Agad syang umibabaw at tinakpan ang bibig ko!!
"alam mo ba kung gano ako kasabik makita ka ulit! Tngina isang taon kang di nagpakita sakin!" at dinilaan nya ang tenga ko.
Napakasama nya!!!
Tinutulak ko sya pero napakabigat nya.
"psshhh wag kang umiyak, hindi mo ba ko namiss" unti unti nyang tinatanggal ang tapis ko. Napakadali nyang nagawa iyon. Ngumisi syang nakita muli ang katawan ko!
Hinalikan nya ko ng mariin. Habang ang kamay nya ay kung san san na nakakarating.
"tama naaa Dayle maawa ka plsss hayaan mo na ko 😭😭😭😭"
"hindiii! Akin ka.. Kaya gagawin ko ang lahat ng gusto ko sayo! Walang ibang nagmamay-ari sayo kundi ako lang!
At papatayin ko ang kahit na sinong kukuha sayo sakin!
Simula ngayon sakin ka na ulit. At sisiguraduhin kong hinding hindi ka na makakatakas. Dahil mas demonyong Dayle na ang makakasama mo!"
Muling tumulo ang luha ko.
Wala nang pag-asang makatakas sa kanya.
Kailangan ko na atang tanggapin..
Na ako
..ay bilanggo ng isang demonyo.
~~~~~~~~❤THE END❤~~~~~~~~