😈
[John Carlo Dela Cruz]
I ARRIVED AT school parking lot.
Nainis ako kasi wala nang space para sa bigboy ko. Seriously? It was just 6:30 in the morning.
Top performing pala ha, wala namang maparadahan ng baby ko. If i say baby or bigboy, i meant my love love love car.
Nabigo akong makahanap ng puwesto.
I'll recommend to the school na ang iba nilang funds ay ipagawa ng parking lot. 100 floors.
Naglakad pa rin tuloy ako papuntang school. Next time mas aagahan ko na. I'll still use my car no matter what.
Heads turned while i pass the hallway. Especially girls. Ganun kasilaw ang kapogihan ko.
Whops, hindi pagmamayabang iyon. That is certainly certain.
Nakapasok na ako sa building kung nasaan ang classroom ko. Sa pasilyo, naglalaway na nakatitig ang mga babae.
Parang bulldog na tulo laway ba?
Even the girls sa malayo, napapalingon sa'kin.
Ganun talaga tayo kapogi.
"OH EM GIIEEE! Who is he?!"
"How handsome!"
"Oh my husband, come to wify!"
"Sa'yo na panty ko!!!"
I just ignored their nonsense bullshits. Ganiyan na ba kadesperada ang mga girls ngayon?
I came here to learn, hindi para ipasikat ang kaguwapuhan ko.
Oo gwapo ako, hindi ko pinagyayabang iyon. Kasi alam naman na talaga iyan ng sangkatauhan.
Kahit pa nga matanda't ugod ugod na naiinlab pa din sa'kin.
Dire-diretso akong naglakad patungo sa pinakadulong parte ng fifth floor. Siyempre gayun pa din ang mga tingin.
Here is my classroom. Sa wakas i arrived.
I twisted the doorknob and pushed it. It was a black wood door.
When i opened the door, all eyes were at me.
First time niyo ba makakita ng gwapo?- subconscious ko.
They were watching me, every step of my feet as i come closer to the vacant seat near the window.
Nang makaupo ako, inayos ko ang bag ko, sinabit sa gilid ng table. May sabitan kasi doon.
Nang maisabit ko ang aking bag, nasilayan ko ang bunsong Montpellier.
I glanced again, hindi nagpapahalata, to confirm if she really was.
Siya nga. Matapang ang kaniyang mukha pero sobrang ganda.
Picture perfect. Her face, walang bahid ng make-up. Unlike those girls kanina, nakikita ko pang naglalagay ng something on their eyes.
While i was observing the whole classroom, napansin ko ang mga babaing nagsisilapitan sa'kin.
Mayron na sa harap. Nag-unahan talaga.
Inunahan ko na sila sa paglagay ng bag ko sa tabing upuan ko. Wala tuloy umupo.
Well, back to the bunsong Montpellier, i collected some informations about her.
All in all, ibi-brief ko na, in general, ma-attitude siya.
Maraming natatakot sa kaniya, dahil sa nananapak at ilan pang assault ang ginagawa niya. Mapa-estudyante or school staff.
She has a lot of records in the Principal's Office too. Sa guidance and other pa na gumagabay sa pag-uugali ng estudyante.
Hindi nga lang siya pinapaalis, because of her intelligence and influence.
Minsan pa nga daw siya pa ang nagtuturo sa guro.
Most of the teachers, natatakot i-handle ang section where she is.
Napatunayan ko iyon. First subject na first subject, binad-trip na niya ang guro.
Tunay ngang ma-attitude si Danskie.
😈