Chapter 11: Everything
Ilang araw ang lumipas mula nang magsimula ang pangyayaring 'yon. Ang araw kung saan nagambala ng bongga ang damdamin ko. Ang araw kung kailan kamuntikang matanggal ang kamay ko nang kaladkarin ako ni Felix.
Wala kaming imikan sa trabaho, naging tahimik lang ang lahat sa pagitan namin. Na-i-upload na din ang blog namin sa Youtube Channel niya kaya mas nakilala ako sa school.
Hindi pa din kami ayos ni Felix hanggang ngayon. No one even bothered to make a commotion. Sa totoo lang, kating-kati na akong magtanong sa kanya, kaso pinigilan ko ang sarili ko at pilit na binalewala lahat ng nangyari. Sobrang hirap pala na pigilan ang sarili mo lalo na kung gusto mo talaga malaman ang totoo.
I've been wanting to ask Felix if he still have a relationship with Stacey. Sobrang obvious kasi 'e! Palagi ko pa din silang nakikita na magkasama habang nagtatawanan at lalo ng naglalampungan! Ganun pa din sila pagkatapos noong pangyayari sa parke. 'E noong kinaladkad niya nga ako, nilagpasan lang namin si Stacey na former girlfriend ng hayop na 'yan na biglang nag-comeback. Oh 'di ba! Nakakalito na talaga.
Ayoko nga kasing maging kontra-bida sa relasyon nila. Tapos hindi man lang nagsasabi si Felix! Napakamanhid niya! Hindi marunong makiramdam! Paano na lang kung malaman ni Stacey ang kasunduan namin ni Felix?! 'Edi nag-break ulit sila at ako pa ang ma'y gawa! Tapos magkakaroon na ulit ako ng panibagong issue na thirdwheel ng taon! Masasapok ko silang dalawa.Para lang siyang si Jian. Nakakainis sila pareho. Mga sakit sa ulo. Ilang ulo kaya ang sumasakit sa kanila sa pinaggagagawa nila sa'kin?! Kasi sa'kin isa lang naman 'e!
Si Jian nakakatangina din. Hindi niya ako kinakausap, no connections ang puta. Hindi rin nagpaparamdam sa chat o text. Para tuloy akong na-ghost ng sarili kong bestfriend. I was expecting alot of sorry pero ni isa wala. Gusto ko lang namang malaman ang brief explanation niya, pero wala talaga. It just proves me na totoo talagang ma'y relasyon sila ni Tina. Bakit ba kailangan pa nilang itago sa'kin ang mga relasyon nila?! Sila ni Felix at Jian! Hindi ba dapat maging proud sila sa mga kasintahan nila?! Hindi ba dapat ipinagmamalaki nila sina Stacey at Tina?! Hindi ba't gano'n naman talaga ang magkasintahan?! Parang ako tuloy ang ma'y jowa. Tsk.
'Yung totoo?!
"Uy, ang seryoso mo. Ma'y balak ka bang punitin 'yang poster? Masisira ang kagandahan mo." I looked at Spencer na nakangisi sa'kin.
"Ma'y iniisip lang ako."
I looked at back on the poster at hindi ko napansing pinanggigigilan ko na pala ito. I should stop thinking about them for a while. Ilang araw na din nilang ginugulo ang isip ko.
As for Spencer, tinutulungan niya 'kong magkabit ng poster ng Partylist namin kahit na hindi ko siya kapartido. Buong 1st Year SHS-STEM Building ang nilalagyan namin ng poster at tarpaulin. Ang totoo nga niyan iniwanan niya pa ang mga kapartido niya para lang matulungan ako. Medyo nakakahiya nga dahil sa kabilang building pa siya tapos dumayo pa dito.
Ito na kasi ang huling araw bago ang Meeting de Avance kaya sobrang busy ng lahat ng Partylist. Sabay-sabay na kasi lahat ng Club sa Meeting de Avance. Hindi pa tapos ang meeting namin kasama ang mga kapartido ko, nagaayos pa kasi kami ng props para sa campaign. Kapagod to the max.
"Kung ito 'yung nangyari sa park, I'm telling you, it's not your fault. Normal lang na magalit siya sa'kin, boyfriend mo kasi. Sorry din dahil inaya pa kita, I really just want to know you
more."
Paulit-ulit kasi akong nagsosorry sa kanya. Feel ko kasi ako ang ma'y kasalanan kung bakit siya nasaktan ni Felix sa parke. Simpleng pagtulak lang 'yung ginawa niya kay Spencer pero iba pa din kasi kapag mismong bestfriend mo ang gumawa no'n sayo.
Still, hindi ko pa din maintindihan kung bakit ginawa 'yon ni Felix. But I guess ginawa niya just for a show. Para ipakita na galit siya bilang isang fake boyfriend dahil nga ma'y kasama akong ibang lalaki.
"I also want to be friends with you, kaya okay lang." I said.
I eventually changed, mas nagiging open na rin ako sa ibang tao. Nasanay
kasi ako noon kay Jian na siya lang parati ang kausap ko. Masaya naman ako dahil kahit na hindi pa kami okay ni Jian ay nasa tabi ko si Spencer para tulungan ako. Puno din kasi ng words of wisdom si Spencer kaya nakakatuwa siyang kausap.
Pero iba pa din talaga si Jian...
"Atsaka inggit 'yun sakin, ayaw niya sigurong ma'y kasama akong cute." Kinurot na naman niya ang pisngi ko. Nakaka-ilan na 'to sa'kin ah!
"Hindi ako cute, Spencer. Nakakata-kyut pwede pa." Tinawanan niya lang ako.
"Kyut ka naman sa paningin ko."
"Sige tanggap ko na. Malabo naman kasi ang mata mo."
"Hindi sabi! Kasing linaw nga 'to ng pagtingin ko sayo. Ilang beses ko ba dapat 'tong ulitin?"
Palagi na lang siyang nagbibiro ng ganyan, pero alam ko namang hindi niya 'yon sineseryoso. Tinatawanan ko na lang as usual.
"Ay, ewan ko sayo."
At dahil lunch time na. We decided to take a break at kumain na muna. Pinagpahinga ko na din ang mga kapartido ko dahil pagkatapos ng lunch break ay deretso meeting na ulit kami. Nakakapagod naman talaga, pero kakayanin namin because we're really determind to get what we want. Pero para sa'kin, hindi ko lang ito basta gusto, kailangan ko ito para sa pangarap ko.
"Hi Marzia!"
"Goodluck sa election!"
"Support ka namin!"
Bati ng ibang sections na nakakasalubong ko. I also greeted them with a smile. I'm quite gaining popularity already. It's all thanks to Felix, but I haven't got the chance to thank him. Our current status is not that good after all so hindi ako maka-timing para pasalamatan siya. Tsaka na lang.
It's my turn para ilibre si Spencer. Pumila na ako sa kantina and waits for my turn. Ma'y schedule na talaga kami ni Spencer ng panlilibre. Palagi niya kasi akong binibilhan ng pagkain. 'E medyo nahihiya na din ako. Ako talaga ang nagsuggest ng Schedule Treaty namin ni Spencer kahit sobrang labag sa kalooban ko. Pero okay lang, madalas namang sobra-sobra pa 'yung nililibre niya sa'kin kaya bawing-bawi. Hehe.
Ma'y isang babae na lumapit kay Spencer at kinausap niya ito. Nakinig naman ako sa usapan nila.
"Lagot ka kay President! Hinahanap ka na, ma'y mali dun sa script para sa Meeting de Avance. Ikaw daw ang umayos!" Bulyaw ng babae sa kanya.
"Sige, pupunta na 'ko." Napakamot naman sa ulo si Spencer at tumingin sa'kin.
"Marzia, maiwan na muna kita. Babalik din ako. Treat mo 'ko ha." Tumango na lamang ako sa kanya bago siya umalis.
Bumili na ako ng makakain namin at umupo sa usual table ko. Nagsimula na akong lumamon mag-isa. Hindi ko dinala ang laptop ko dahil magfo-focus muna ako sa eleksyon. Last na araw na naman bukas kaya ibibigay ko na lahat ng atensyon at makakaya ko dito. Kinakabahan ako sa maaaring maging resulta, but I should strengthen my faith and believe in myself that I can do it.
Kakayanin ko.
First time ko kasing sumali sa isang event ng school. Noon pa man, marami ng teacher ang nagsasabing sumali ako sa mga election, activities ng school at kung ano-ano pa. Dapat nga ay ako ang kakandidato bilang President ng Year Organization namin noong Grade 10 pero hindi ko ginawa. Si Kuya kasi ang makakalaban ko noon kaya hindi ko na tinuloy. Mahirap kalaban si Kuya at takot na takot ako sa kanya noon sa hindi ko malamang dahilan.
Idagdag mo pang tamad ako at ang utak ko lang ang tanging puhunan ko sa school kaya hindi na ako lumaban. Ang mga sinasalihan ko lamang na activity ng school ay Quiz Bee especially Math and Science lalo na noong nasa JHS pa ako.
Palagi akong nagre-review sa library noon at nakakasama ko sina Spencer at Felix, pero hindi ko pa sila kilala kundi sa itsura lang. Pinagsasama-sama na kasi ng teacher na ipagreview ang mga estudyanteng ilalaban. Sila ang pinaka maingay sa lecture kaya natatandaan ko pa ang mukha nila.
Mabuti na lang at biniyayaan ako ng malawak na karunungan kundi malamang hindi ko alam kung saan ako pupulutin ngayon. Mahirap lang kasi kami at mahirap umabot ng pangarap kapag mahirap.
That's reality.
Ang drama-drama ko pala lalo na kapag nag-iisa ako. Bigla-bigla na lang akong napapa-isip. I wonder kung bakit sa palungkot ang buhay ko. Hayst. Ikakain ko na lang 'to. Baka mamaya mag-suicide na ako. Suicidal pa naman akong tao.
I saw Caryll who's walking towards me. She even smiles and sit infront of me. Nginitian ko na lang din siya.
"Okay ka lang? Kanina ka pa tulala diyan." Marahan siyang tumawa habang kumakain ng tinapay.
Sabi ko nga dadalhin ko na palagi ang laptop ko. Kasalanan ko bang mapaisip ng malalim? This happens to me alot. Lalo na kapag nakatunganga ako sa kwarto habang kumakain. Ewan ko ba, mukha akong timang.
"Napagod lang ako, ang dami ng poster natin 'e."
Literal na madami. Bago pa namin maikabit lahat 'yon, inabot pa kami ng isang oras. We're also slacking off kaya tumagal lalo. Hindi namin masisisi ang isa't isa, ang boring kaya magkabit ng posters sa building.
"Don't worry, all of this will be paid off, eventually." She said with full of hope.
Sanay na siguro siya sa ganito, kaya hindi siya masyadong nahihirapan. Mostly ang script namin for Meeting de Avance is composed by her. Natapos niya lang 'yon sa loob ng isang araw kaya humanga talaga ako sa kanya.
"Sana nga." I said and take a sip from my juice. "Caryll, bakit hindi ka kumandidato bilang President? You would be such an effective President. I bet you'll be much a suitable leader for the organization."
Pangbobola ko sa kanya. Ofcourse, in order to persuade a person to tell you something more than what you ask for, you need to flatter them with those magical words.
"I have no match for Tina, Marzia. Kahit ako pa ang pamangkin ni Mrs. Vergara, hindi ako mananalo sa kanya. Look, ilang beses ko ng kinalaban si Tina pero siya palagi ang panalo. She is a Santos, marami siyang koneksyon lalo na't ang tito niya ang President of Academic Affairs. She plays dirty, and I tried to play her game too, but it's her game with her own rules."
So inaamin niya din na madaya siya pagdating sa eleksyon. She even brags about her connection towards Mrs. Vergara. If Caryll wins in this election, I shouldn't wonder why. I see exactly where this is going. I shouldn't be shock by the fact that they were such good friends with each other. They shares the same greed they have, too much.
I still can't believe how dirty Tina plays, nakakainis. Why can't she just play fair? Ikakamatay niya ba 'yon? Hindi ba siya marunong tumanggap ng pagkatalo? O takot lang na matapakan ng iba ang apelyido niya? Sabagay, nakakahiya naman talaga para sa isang Santos na kagaya niya ang matalo sa eleksyon. I pity her.
But it doesn't mean Caryll can't play as dirty as her. They are both delusory and I can't help but to think a way to report them. What am I thinking? Even the President of Academic Affairs is a conspirator of this case.
"Natalo na ba siya noon?" I ask.
"Isang beses pa lang siyang natatalo. Alam mo ba kung bakit hindi siya kasali sa Student Council ngayong taon?" Umiling ako sa kanya. "It's because of Jian, siya ang nakalaban niya noong eleksyon. Love can really turn the situation upside down."
Wow, ma'y puso din pala ang isang 'yon. Wala siyang konsiderasyon para sa ibang tao. She only cares for herself. She only thinks for her own will. Kaya niya din palang magparaya para sa taong mahal niya. I wonder kung anong lason ang pina-inom niya kay Jian para maging jowa niya.
"But why did you persuade me to run against Tina?"
"Don't you get it? You're Jian's bestfriend. Kung sinuman ang makakatalo kay Tina, ikaw na
'yon. So use that as an advantage, it's your opportunity to win, don't waste it." Napatitig na lang ako sa kanya at tumango-tango.
Ibang-iba na ang tono ng pananalita ni Caryll. Puno ng galit at inis ang itsura niya. Halata sa mukha niya ang pagkakaroon ng malaking galit kay Tina. If I'm Caryll, gano'n din siguro ang mararamdaman ko, baka nga mas malala pa.
Nagbell na and it indicates the continuation para sa event ng school. Pinaglaanan talaga ng school ang bawat Partylist ng oras para makapaghanda. Hindi naman kasi pwedeng isabay sa klase dahil maraming maiiwan. Ang galing ng school namin, 'no? Marunong mag-adjust.
Napansin ko lang na hindi ako binalikan ni Spencer. Bahala siya, hindi naman ako ang nawalan, kakainin ko na lang 'yung binili ko para sa kanya. Tutal gutom pa din ako.
Nagsabay kami ni Caryll sa paglalakad patungong Auditorium. Dito nagsasama-sama ang iba't ibang Partylist mula sa ibang Club. Malawak naman ito kaya maaari kaming gumalaw to the max.
Nilapitan namin ang mga kapartido ko. Nagsimula na kaming magcome up ng dagdag pasabog sa presentation namin. Kailangan kasi namin ng malaking audience impact. Napuno ng tawanan at kwentuhan ang pag-uusap namin. Literal na humahalakhak kami. Alam naming pinagtitinginan na kami ng ibang partido, pero hindi talaga namin kayang pigilan ang sayang nararamdaman namin. Kami na ata ang pinakamaingay na partido na nandito.
"I didn't expect na ganito magiging kasaya ang partido natin." Saad ni Angela.
"Oo nga 'e! Kung pwede lang lagi ulit tayong magkakasama kahit pagkatapos nito." Sambit ni Luke.
"Unexpected friendship is the best." Sabi ni Sammie.
"Talaga! Ang saya-saya kaya." Sabi ni West.
"What if magparty tayo pagkatapos nito? Talo o panalo sama-sama pa din tayo!" Suggest ni Klyde.
"Sige ba!" Pagsang-ayon ni Angela at ng iba pa naming kapartido.
"Set the date!" I said. Napalingon silang lahat sa'kin at nakita ko ang gulat na gulat nilang mga mukha.
"Naks naman! Game na game si Pres!" Sabi ni Jarren at inapir-an pa ako.
"Pres! Sabi mo 'yan ha! Sa eksaktong araw na malalaman natin ang
resulta, ayos ba? Bukas na bukas din after school!" Sabi ni Niana.
Sabay-sabay naman kaming sumang-ayon kay Niana. I can't wait! Pero dama ko pa din ang kaba sa magiging resulta ng eleksyon. Please, sana pagpalain ako, ayokong mapahiya.
"Hopefully, you won't be there
crying." Rinig naming bulong ni Caryll, who's obviously pertaining to me. I heard it sarcastically loud and clear.
"What do you mean?" I ask at kunot noo siyang tiningnan.
"You'll definitely win! Right guys?!" Biglang sabi ni Caryll habang naka tingin sa'kin.
I'm not satisfied. Ang inggit kapag galit, ma'y binubulungang masamang espiritu.
"Oo naman! Si Pres pa!" Masayang tugon ni Luke.
I'll just get this over with.
Bumalik na kami sa pag-aayos at pagre-rehearse ng script. Pinipigilan kong hindi mainis dahil kanina pa kaming paulit-ulit sa script. The script is perfect pero kapag ginagawa namin sumasama.
"Maiwan ko muna kayo, babalik din ako." Paalam ni Caryll bago umalis.
'Yung huling taong nagsabi niyan sa'kin, hindi na bumalik 'e.
Tinapos na namin ang huling rehearsal sa lahat-lahat. Mabuti naman at umayos-ayos na din ang mga kapartido ko. Kundi, pipitikin ko na talaga sila isa-isa.
"Good job, guys!" Saad ni Jarren habang nag-aayos ng mga gamit.
"Galingan natin bukas!" Pag-engganyo ni Klyde.
Dismissal na kasi at naiwan ang ibang partylist dito para maglinis ng Auditorium. Isa kasi kami sa mga na-late na magpraktis. Alangan namang iwan namin 'to ng ganito kadumi. Huwarang bata ako, remember?
"Hi Marzia." Nilingon ko ang taong bumati sa'kin.
"Hello." Nagiba ang timpla ng mukha niya nang humarap ako sa kanya, punung-puno ito ng lungkot.
It's Jian. She's helping Tina in their Partylist. Tumutulong din siya sa paglilinis ng Auditorium. Actually, kanina ko pa siyang napapansin pero pilit ko lang iniiwasan at kinakalimutang wala siya dito.
"I see, you're on Tina's side. Sabagay girlfriend mo nga pala, todo support ah." I said directly to Jian and smiled bitterly.
I was waiting for an explanation. Mukha siyang bata na hindi mapakali. There must have been something bothering him. I know Jian enough, but I can't understand why he acts like this.
"Please be patient and please don't get mad at me. I miss you."
Tinitigan ko ang mga mata niyang nangungusap. Pinigilan ko ang sarili ko mula sa pag-imik. I formed my fist to ease the pain. Tumalikod na ako at naglakad palayo sa kanya.
Kumuha ako ng tinapay from the table na pinagkainan namin kanina. Ikakain ko na lang 'to. Mabuti pa ang pagkain, kahit ilang beses mong kagatin hindi nasasaktan. Kahit maubos sila ng dahil sa isang tao, hindi sila nagrereklamo kundi tinatanggap nila ang kapalaran nila.
Sana pagkain na lang ako.
" 'Wag ka iiyak, Marzia Cruz. Okay lang 'yan kahit semi-Friendship Over na kayo." Pagkukumbinsi ko sa sarili ko. Ang sakit pala.
I was eating my last piece of bread when Caryll aproaches me with a worried face. Nagtaka naman ako sa kanya. She looks nervous at natataranta.
"Marzia! Si Felix nakikipagsuntukan sa labas!" Saad niya.
Automatic na nanigas ako sa kinatatayuan ko. Kinabahan ako at nataranta tulad ni Caryll. Tangina, anong ginagawa mo sa buhay, Felix?!
Hinila na agad ako ni Caryll at tumakbo na kami. Hindi ko alam kung saan kami patungo, pero sa bawat paghakbang ko ay ang pagbilis ng pintig ng puso ko. My heart was literally pounding so fast.
"Bakit nakikipagsuntukan?!" I asked.
She gulped at para bang nagdadalawang-isip kung sasabihin niya sa'kin ang dahilan o hindi. It looks like na ma'y tinatago siya sa'kin.
"Ma'y nasabi kasing masama 'yung lalaki tungkol sayo!"
Lalong kumabog ang dibdib ko. Tangina, dahil pa talaga sa'kin. Masyadong pinaninindigan ang pagkafake boyfriend! Kapag 'yon nabangasan hindi ko na kasalanan!
Huminto kami sa garden ng school. Nagtaka ako kay Caryll kung bakit dito niya 'ko dinala. Nasaan na ang nagsusuntukan?! Sa totoo lang, naeexcite talaga ako sa mga eksenang gano'n, kaso parati ko namang hindi naaabutan.
"Nasaan na?!" Tarantang tanong ko kay Caryll pero nginitian niya lang ako.
Suntukan ba 'to? 'E ang tahi-tahimik kaya. Anong klaseng rambulan 'yan? Online rambulan? Gano'n?
"Look." Tipid niyang sagot.
Ano ba?! Pinaglalaruan niya ba 'ko? Mukha ba akong laro para sa kanya?!
Tiningnan ko si Caryll ng ma'y halong pagtataka ngunit nakatitig lamang siya sa isang direksyon. Sinundan ko ang mga tingin niya at nanlaki ang mga mata ko.
Felix...
Natigilan ako.
He's smiling at me from afar. Ma'y nakasabit na acoustic guitar sa balikat niya. Marami ding tao ang hile-hilerang nakakumpol sa likod niya. He's directly staring at me while slowly walking towards me.
He stopped a mile away from me and strums his guitar. No way, the tone of the intro, it's my favorite song. How could he know that? He literally know nothing about me. It must have been a coincidence.
He started singing and it gave me this strange kind of feeling again. His voice, it's soft and pleasant to my ears. The other students sung with him, but only his voice supersede my ears.
Playing: Everything - Michael Bublé
You're a falling star, you're the get away car
You're the line in the sand when I go too far
You're the swimming pool on an August day
And you're the perfect thing to see
It gave me a shiver as the wind flicked at my bare arms. This kind of serenading, really made me feel thrilled. The way he looks at me, it's full of joy and endearment. I can't help but to stare at those flickering eyes.
And you play you're coy, but it's kinda cute
Oh, when you smile at me you know exactly what you do
Baby, don't pretend that you don't know it's true
'Cause you can see it when I look at you
I can't stop myself from feeling thrilled. It's just that I never did experience such a thing until now. A boy who is here, infront of me and around with so many people, serenading a girl who's dream is to feel true love.
And in this crazy life, and through these crazy times
It's you, it's you; you make me sing
You're every line, you're every word, you're everything
Everything which comes out on his mouth, seems like he meant every lyrics of it. That I'm his everything. That he truly shows me love and affection. But I can't quite embrace these feelings, it seems like there is something blocking it.
You're a carousel, you're a wishing well
And you light me up when you ring my bell
You're a mystery, you're from outer space
You're my every minute of my everyday
For a girl who never wished for this, it felt like heaven for me. It gave me a
cosiness feeling all over my body. The sound of his voice makes me feel that I'm nearly beside him, that any moment now, I can finally hug him and feel the warmth by his presence.
And I can't believe, uh, that I'm your man
And I get to kiss you, baby, just because I can
Whatever comes our way, oh, we'll see it through
And you know that's what our love can dola
Beyond the excitement and thrilled feelings, fright supersede me. Fright that all of this is just part of our agreement. Fright that I'm started to assume things again. That this might be true, but it isn't.
And in this crazy life, and through these crazy times
It's you, it's you; you make me sing
You're every line, you're every word, you're everything
So, la, la, la, la, la, la, la
So, la, la, la, la, la, la, la
Tears begin to escape from my eyes. It is filled with joy and sorrow. Joy, for experience such a wonderful thing in my life. And sorrow, for knowing that this is all just for a show. It breaks my heart to see myself who deceives people just for my own preference.
This shall be over soon, because if it doesn't, my own heart will crumble soon.
And in this crazy life, and through these crazy times
It's you, it's you; you make me sing
You're every line, you're every word, you're everything
You're every song, and I sing along
Cause you're my everything
Yeah, yeah
So, la, la, la, la, la, la, la
So, la, la, la, la, la, la-la-la, la-la-la
He ends the song and someone handed him a boquet of roses. He slowly walk towards me with a smile plastered on his face. Every step he takes, makes me remember why I never did felt a thing for him.
"Don't worry, napagdaanan ko na din 'yan. 'Yung klaseng naggagamitan kayo for each other's own benefit. Sinasaktan niyo lang ang sarili niyo."
"Don't fall in love with Felix, Sis. Ayokong masaktan ka lang ng dahil sa kanya."
"What the heck? Do you think I will fall in love with a jerk? Ilang babae na ba ang na-i-uwi niya sa bahay at ipakilala sa Mama niya na jowa niya? Ilang babae na ba ang sinabihan niyang 'mahal kita' pero nauwi lang din sa wala? I'm not dumb enough to fall for one of his schemes kung ma'y balak man siya."
"Whatever you do, don't fall in love with Felix Trono."
"I wont."
He finally reached me and a shout from the crowd came up. He touches my cheek with his hand and wipes my tears away. He sweetly smiles and lends me the boquet, but I just looked at him straight in the eye. I didn't even budge to take the roses.
I know what I have to do.
"Baby bear," He whispered under his breath. "I'm sorry. I love you."
He was about to kiss me when I suddenly pushed him away. His sweet aura completely changed and it was replaced by a subdued one. He stared at me and his face is utterly shock. The atmosphere is filled with abruptness and awe.
"We're over, Felix."
______________