MALACAÑANG PALACE
Kumakabog ng malakas ang dibdib ko. Habang binabagsa ang pasilyo papunta sa opisina ng Presidente ng pilipinas. Bawat lingon ko sa kaliwa at kanan, hindi ko maiwasan hindi humanga.
Malalaki ang chanlinder na nakasabit at magagarang painting ang nakikita ko at naglalakad sa red carpet. First time of her life tumuntong sa palasyo ng pilipinas. Kaya ganoon na lang ang akin kaba.
Huminto kami sa isang malaginto at malaki pintuan. Kasama ko ang secretarya ng presidente na siya maghahatid sa akin.
"here we are, Ms. Assoncion. "
Malambing na sabi ni Ms. Gabriela.
Sa wari ng ngiti nito tila lalo ako kinabahan. Nag-aalinlangan ako pumasok at baka pulutin ako sa kangkungan. O baka hindi mapagbigyan ng Presidente ang hiling nila.
" dont worry, Ms. Assoncion. I know Mr. Presidente will granted you're wish. Lalo na kung makakabuti. "
Napa- buga ako ng hangin dahil sa tinuran nito. Pinilit ko ngumiti.
" Thanks , Ms. Gabriela. "
Mahaba haba buntong hininga muna ang aking ginawa bago pumasok sa loob. Pag kapasok nko hindi maitatangi ang paghanga aking nararamdaman. Makikita sa loob ng opisina ng presidente ang magagara sofa at mga portrait ng kanununuan ng bansa pilipinas. Mula sa una presidente hanggang sa kasalukuyan.
Pag ka lapit ko sa lamesa, nakatayo sa may bintana ang Presidente at pinagmamasdan pala ako. Nakalagay sa likod nito ang mga kamay ng lumapit sa lamesa na nakalaan para dito.
"Maupo ka , Ms Assoncion. " puno ng ma Authoridad nito sabi sa akin.
Nanginginig ang akin mga kamay na umupo sa katapat nito.
" Maganda Araw po, Mr. President. "
" I was wondering, when my secretary told me that you will come. That's mean, you are determined. "
Naka ilang beses ako lumunok at wari napipi. Nais ko ibuka ang bibig kaso nauunahan ako ng kaba. Tila meron mga tambol sa akin dibdib sa sobra lakas ng kabog nito.
" Dont stare at me like you are scared." tila nabasa nito ang nasa akin isipan.
" K-kinakabahan lang po ako, Mr. President "
Bumuntong hininga ito. " Bakit kita tutulungan? Hindi ka naman mayaman. Bigyan mo ko ng dahilan para makumbinsi mo ko, Ms Beatriz. "
NapaAngat ako ng mukha. Alam niya ang pangalan ko?... Matiim ko muna ito titigan bago yumuko.
" Yes, Mr. President, hindi po ako mayaman. Pero ang pagnanais ko tumulong ay higit pa sa mga mayayaman kung saan saan winawaldas ang pera. And my heart is better than A rich. "
Bahagya ko napansin ang pag ka gulat sa mukha nito. Muli ito tumayo at lumapit sa bintana.
" But Why? Naguguluhan parin ako saiyo hangarin. What is you're plan? Tatakbo ka ba sa susunod na election? "
" No Sir. Hind ko po gusto tumakbo sa kahit ano position. " mabilis at matigas ko sabi.
"Pag tulong lang ang iyo hangarin talaga? "
" Yes, Sir. "
Panandaliang katahimikan ang namayani sa amin. Marahil tinatansya pa nito kung dapat nga ba ako paniwalaan sa akin motibo.
" Alam ko po hindi ka nagtitiwala sa akin, Mr. President. Iniisip mo kung dapat ba ako pagkatiwalaan. Pero pinapangako ko po sa iniyo wala ako masama hangarin. "
"Being Ang Founder, maari mo ibulsa ang mga binibigay saiyo. Maari ka mag payaman at ibili ang pera ibibigay saiyo ng mga magiging sponsor na iyo foundation. "
Bigla uminit ang ulo ko dahil sa sinabi nito. Pero naisip ko, kung paiiralin ko ang inis dito maari lalabas na guilty ako. At tama rin naman ito. Karamihan sa mga bumubuo ng charity sa bansa. Nobenta porsiyento kinukurakot. Pero alam ko sa sarili Iba ako. At kailan man, hindi ko iyon magagawa.
"Hindi ako ganoon, Mr. President. "
"Paano ako maniniwala Saiyo? Alam naman natin, marami sa bansa ang kurakot na. Pati ba naman tayo maglolokohan pa? " sarkastiko ito ngumiti.
"Bakit, Mr. President? Hindi ba ikaw din ang malaki ang nakukuha sa kaban ng bayan? "
Mabilis ito luminga sa akin. " Watch your words, Beatriz. "
"Im telling the truth, Mr. President. " napatayo na akin kina-inuupuan. Kung kanina nagpipigil pa ako, Ngayon hindi na.
"Ikaw ang una nangbintang, kaya may karapatan din aq ipagtanggol ang akin sarili. "
Kalmante ito tumingin mula sa bintana.
"Ano pumasok sa isip mo at nais mo magtayo ng Charity.? "
"Inspirations.. Mr. President"
Mapait ito natawa dahil sa sinabi ko. " You are a single mother. May simple pamumuhay, mayroon food stand sa iba't ibang mall. And you come here just to convince me to be you're first sponsor of you're charity? What a full determination? And You just answer me that's for only inspiration? Sabihin mo sa akin, ano ang inspiration tinutukoy mo, Beatriz? "
Matamang ko tinitigan ito.
" Hindi niyo ba kaya imulat ang iniyo mga mata, Mr. President? Bakit hindi umuunlad ang atin Bansa? Bakit patuloy ang pagbagsak ng ekonomiya? Dahil sa patuloy na pag laganap ng krimen. Pagdrodroga, at ibat ibang klase ng pagpatay. At iba pang karumaldumal na krimen. "
Malungkot ito humugot ng hininga. " Mahirap ang trabho ng isang President, Beatriz. Minsan sa sobra dami problema gusto ko ng mag resign. Dahil sa ibat iba hinaing ng mga mamamayan. May mga nagrarally.. Samantalang.. Hindi nila alam ang akin trabaho. Hindi madali ang aking trabho. "
"Habang nagtratrabaho ako sa isang pampublikong Lugar, I saw a street children's at isang ina may bitbit na sanggol na nasa two months pa lang ata. Namamalimos sila dahil mayroon sakit ang bitbit niya bata. Sa sobra awa ko sinamahan ko sila sa isang malapit na center at doon binigyan ng libre gamot. Ang sabi sa akin ng Ina ng bata.. Kung hindi daw ako sumama hindi sila aasikasuhin ng nurse. Simula noon, nangako ako sa akin sarili na kapag meron na ako sapat ng kakayahan.. Hindi ako mangingimi tumulong hanggat sa akin makakaya. " buo katapatang sabi ko rito.
Matagal ito hindi umimik sa akin. Maya maya ay tumango ito. At base sa pinapakita nito pagtango sa akin, may sagot na ito.