WARNING: This chapter contains strong language and explicit sexual scenarios.
Fayre Eunice Mañago's Point of View
"Ohhh babe! That's really great!" Tumitirik pa ang mata nito habang dinedeep throat ko ang kabuuan niya. Sabi na makakahanap pa ako ng mas malaki at mas mahaba.
I used to do this nasty thing in the age of 15. How come? Why don't you ask my goddamn step-father? Kung tatanungin niyo ako kung nasaan siya, nasa ilalim ng lupa habang pinagpipiyestahan ng mga uod ang katawang lupa niya.
"I'm f*cking near! Ugh ugh." He released his filthy orgasm on my mouth without asking me. I quickly spat his juices on the floor and stood on my knees. That was hella quick. Anyway, it's not fault if he can't control it. 3 minutes ko pa lang siyang pinaliligaya. Well, baka nakatakda pa akong magpaligaya ng ilan pang kalalakihan. Malaki-laki rin ang maiuuwi ko kay Buboy.
"Money down." Hingal itong bumunot ng 5K sa wallet niya at inihagis sa dibdib ko.
"A person with disability like you cannot manage to act properly. I understand that you aren't capable of doing what is right. Aside from that, your d*ck is not big as you think it is. Please act on your level, dear." I winked before slamming the door close. Binilang ko muna ang perang kinita ko mula umaga. Nakarami na rin ako. Pero hindi pa rin sapat iyon dahil kailangan kong mag-ipon para sa pag-aaral ni Buboy at kung seswertehin ay babalik ako sa pag-aaral.
Buhay nga naman ng isang prostitute. Bumunot ako ng isang stick sigarilyo sa bag ko kaya wala akong ideya sa paligid. Napaatras ako nang maramdaman ko na lang ang pagbangga ko sa kung sino.
"FUCK! ANO BA?!" Sigaw naming pareho. Natigilan ako nang mamukhaan ko kung sino ang lalaking nakabanggaan ko. Hindi ako pwedeng magkamali...
"ARE YOU BLIND?!" Bulyaw sa'kin ng lalaki. His features caught me off guard. Napahanga ako sa taglay na kagwapuhan niya pero nevermind. Mukhang hindi niya na ako kilala.
"I'm not! Ang laki-laki ng walkway, tapos biglang mababangga mo ako. Baka ikaw ang may depekto sa mata!" I shouted at him with the same animosity and rage. Hindi ako pwedeng magpatalo kahit kanina ko pa gusto maglaway sa sobrang kisig niya.
"How dare you tell me that I have a fucking defect in my fucking eyes, you filthy bitch!" Sa pamamagitan ng isa niyang kamay ay nagawa niya akong sakalin ng ganun kabilis. This guy has a bad temper. Damn! He's not the man I used to know before...
"Let— me go!" He pinned me on the wall and started licking my cheek maniacally. I couldn't find my tongue. I was lost in his dark piercing eyes.
"The next time I see you, I will definitely kill you. But before claiming your last dying breath, things will never get easy for you, poor cunt." He slammed me on the wall and paved his way through the long walkway.
Napaubo ako at ilang sandali lang ay naramdaman ko ang masasaganang luha sa aking mga mata. I remember him.
✘✘✘
NAGMAMADALING tumungo ako sa isang computer shop, malapit sa lugar kung saan naging mulat ang aking mga mata sa katotohanan na siyang humubog sa'kin upang tumayo sa sariling kong mga paa. Napagpasyahan ko kasing hanapin siya sa social media.
Draco Xaviery Ricomano
Matapos kong itipa ang pangalan niya sa search bar ay lumabas ang maraming artikulo patungkol sa kanya. Mga artikulo na sumasampal sa'kin na hindi na siya ang taong nakilala ko noon.
Searching...
Draco Xaviery Ricomano is a Filipino-American technology entrepreneur, investor, philanthropist. He is a founder, chairman, CEO and a president of a prestigious institution, companies and a clothing line...
Hindi ko na kayang basahin ang sumunod dahil doon pa lang alam ko na hindi ko na siya kayang abutin pa. Isa na siyang kumikinang na bituin sa langit habang ako ay patuloy na nasa ilalim kasama ang monkey business ko. Nabubulok sa maruming trabaho na pinasok ko nang makaramdam ng kagipitan.
Hindi ko na itinuloy ang pagsesearch dahil malinaw na sa'kin na isa na lang akong basura sa paningin niya. Siguro nga nakalimutan niya na ako. Pero bakit ganun siya kung makapagsalita sa'kin kanina? Para bang ang tindi ng galit niya sa'kin samantalang wala naman akong ginawa... Wala akong ginawang tama para sa kanya.
"Mamu! Marami akong customer kanina heto at bibigyan kita ng parte. Salamat talaga, mamu! Kung hindi dahil sa'yo wala akong kikitain. Kailangan kong mapag-aral ang kapatid ko, eh." Naabutan ko siya nakikipagvideo call sa isang matandang Amerikano. Bago na naman niya siguro itong sugar daddy.
"Aba aba! Pumapalo ka masyado, cleopatra. Ayan ang gusto ko sa mga junakis kong sobrang designated magtrabaho." Designated? Si Mamu talaga mali mali. Napakamot ako sa tinuran niya.
"Mamu dedicated po 'yun. Pero mas wagi ka pa rin 'noh! May kano ka ngang nakuha, oh." Inirapan niya ako sa pagpuna ko sa kanya. Sanayan na lang 'yan. Si Mamu kasi hindi nakapagtapos ng High school. Pero sobrang madiskarte naman sa buhay.
"Magkapareho naman ng tunog! Eksaherada ka naman, cleopatra. Oh sya sya. Boborlog muna aketch dahil marami akong booking mamayaaa!" Nagflying kiss ito sa'kin bago umalis ng computer shop. Hindi ko maiwasang ngumiti dahil isa si Mamu sa mga itinuring kong pamilya.
"ATE FAYRE! ATE FAYRE! NASUSUNOG ANG TAHANAN NATIN!" Nanlaki ang mata ko sa balitang narinig ko mula kay Buboy. Napatakbo ako ng mabilis at napaluhod sa gitna ng kalsada nang masilayan ko ang paglamon ng apoy sa aming munting bahay.
"Ate..." Niyakap niya ako ng mahigpit habang lumuluha. Napaluha na lang ako sa sobrang sakit at pighating nararamdaman ko. Ito na lang ang tanging mayroon kami ni Buboy. Bakit naman ganito ang kapalaran ko?
Alam kong malaki ang porsyento ng masasakit na alaala na natamo ko doon sa bahay na iyon. Saksi iyon sa mga panahong sinasaktan ako ng aking amain. Ngunit ito pa rin ako, patuloy pa ring mababa at nananatiling walang bahid ng galit sa puso ko.
Siguro nagagawa ko siyang buskahin dahil mapait pa rin ang alaalang iniwan niya sa'min ng kapatid ko. Pero hindi maaalis sa puso ko ang panghabang-buhay na pagmamahal para sa yumao kong amain. Hindi niya kami iniwan kahit na ganun ang pakikitungo niya at iyon ay sapat upang mahalin ko siya.
Hindi pa rin humihinto ang pagkalat ng apoy sa munti naming tahanan. Naapula na ang parte malapit sa kabahayan ng kapit-bahay namin. May pinsala silang natamo ngunit hindi katulad ng nangyari sa tahanan namin. Halos maging abo na ito dahil yari lang ito sa kahoy.
Bumaling ang paningin ko pares ng sapatos sa bandang gilid ko. Sapatos ito ng isang lalaki. Nag-angat ako ng tingin at rumehistro sa'kin ang gulat at pangamba. Sa pagkakaalam ko, wala naman akong tinakbuhan na tao. Wala rin akong inutangan ng malaki dahil agad ko itong nababayaran.
Sino ang taong ito?
"Follow me." Naglakad ito patungo sa isang puting limousine at pumasok. Bumaba ang bintana ng sasakyan nito at ipinamalas ang perpektong mukha ng lalaking hinahanap ko kanina. Yumuko ako upang ipantay ang paningin ko sa kanya.
Bakit nandito siya?
"Let's make a deal, you will be my submissive. I will give you the life you want."
Submissive? Seryoso ba siya?!