CHAPTER 04
Ininat ni Ysa ang braso nang magising siya kinaumagahan. Umalis na siya sa kama saka napatingin sa dalawang higaan ng kaibigan niyang bakante ngayon.
Ang aga naman nilang nagising.
Lumabas na siya sa kwarto saka tinungo ang kusinang nasa ikaunang palapag. Pagkapunta niya ro'n ay agad bumungad sa kanya ang mga kaibigan niyang kumakain.
"Bakit ang aga niyong nagising?" Tanong niya ng makaupo siya.
"Ginising ako ng babaitang 'to ng maaga kasi gusto niya raw makita agad yung wafu na nakita niya kagabi. Ang kaso hindi niya nakita si Mr. Wafu sa buong bahay kaya we ended up here — eating breakfast."
"You really wake up early in the morning just to see that 'wafu guy' of yours?"
Sumimangot ito. "Eh sa gusto ko makita yung gwapong mukha niya sa umaga, eh."
"Tapos mandadamay ka pa ng taong napakasarap ng tulog?" Ani Eva.
"Hindi ka nalang sana sumama kung magrereklamo ka rin naman."
Napailing-iling nalang siya saka kumuha ng makakain sa mesa. Nasa kalagitnaan na siya ng pagkain ng marinig ang pagbukas ng pinto sa mansiyon. Agad silang napalingon sa gawi na 'yon saka malalaki ang matang napatingin sa tatlong nag ga-gwapuhang kalalakihan na kakapasok lang sa mansiyon. Napalingon din ang tatlong kalalakihan sa kanila and they looked at them intently. Na para bang anumang oras ay kakainin sila ng mga ito.
Napunta ang atensyon ni Ysa sa lalaking nakapagitna sa dalawang lalaki. And as she stared at him and her, she instanly felt her body consumed with fear. Lalo na ng makita niya kung anong emosyon ang nakapaloob sa mga mata nito.
Hunger.
It's not lust. It's actually hunger she have seen in his eyes.
At mas lalo pa 'yong nakadagdag sa takot na lumulukob sa sistema niya. Hindi niya talaga alam kung bakit niya nararamdaman ang kakaibang takot na lumulukob sa katawan niya.
Lumipas ang ilan pang segundo ng hindi na niya matiis ang titigan saka siya nag-iwas ng tingin.
Nakahinga lang siya ng maluwag ng marinig niya ang papalayong mga yabag ng mga ito.
Thank God. Umalis na siya.
"Ayos ka lang, Ysa? Namumutla ka, eh." Napalingon siya sa katabing si Eva at agad nakita ang pag-aalala sa mukha nito.
"Y-yeah. I'm fine."
"You sure?" Panigurado nito sa kanya.
Tumango lang siya saka ipinagpatuloy ang pagkain.
"Yun! Yung gwapong nasa gilid. Yun yung lalaking nakita ko kagabi! Aww, ang gwapo niya talaga
"In love ka naman?"
"Malamang. Gwapo, eh."
"Ewan ko sayo, nakakasuka nga yung pagmumukha ng mga lalaking 'yon. Wala namang gwapo."
"Lukaret ka. Gwapo kaya sila! You don't know how much you should value their handsomeness!" Anito saka humalukipkip.
"Hindi naman kasi talaga gwapo."
At habang nagkukuwentuhan ang dalawa, tahimik lang si Ysa. Hindi niya makalimutan ang takot na pakiramdam sa tuwing naalala niya ang kung anong meron sa mata ng binata that she have seen clearly.
And as she remember his hungry dilated eyes that lends on her, mas lalo siyang nakumbinsi na iwasan ang mga ito.
Something about them scares the out of her. Hindi niya maipaliwanag kung bakit siya nagkakaganon, basta ganoon nalang mag-react ang katawan at isip niya.
Seriously, what's wrong with her?!
No, it's shouldn't be the question. What's with those three that can make her scared?
Dahil sa lalim ng iniisip. Hindi niya namalayang may yumuyugyog na pala sa balikat niya. Then her eyes suddenly settled on Eva and Azthrea's worried faces.
"Okay ka lang ba talaga, Ysa? Mukha kang natatakot sa isang bagay eh."
Tumango lang siya at nag-boluntaryong mag-hu-hugas ng pinggan. Agad niyang tinungo ang kusina saka sinimulan ang paghuhugas ng mga 'yon. Habang naghuhugas, biglang sumulpot ang gwapong mukha ng binatang nakatitigan niya kanina lang and in an instant, naramdaman niyang muli ang kakaibang takot na lumukob sa kanya.
Marahas niyang ipiniling ang ulo. Dapat hindi niya na maisip pa 'yon para di na siya matakot. Hindi rin naman makakabuti sa kanya ang makaramdam ng ganito. Ang dapat niya nalang gawin ngayon ay ang iwasan ang mga binatang 'yon.
Nang matapos mahugasan ang mga pinggan, napagdesisyunan niyang sa kwarto siya dumiretso. Pero, biglang naudlot ang pagpunta niya ro'n ng makita niya ang binatang kanina niya nakatitigan. Bahagya siyang napaatras kasabay ng unti-unting paglukob ng takot sa katawan niya.
Relax, Ysa. Kaya mo 'yan. Inhale, exhale. Wag mong hayaan na ang takot ay lumukob sa'yo!
But her body didn't listen. Bigla nalang niyang naramdaman ang takot na lumulukob aa sistema niya. And as she stare on this man in front of her, she can't help but to be amazed on how handsome he is. And just like magic, her body instantly became calm.
What a miracle.
Now that she's calm now, she bravely observe what's on his tantalizing eyes that can nearly make you hypnotize. She can see hunger. It's not definitely lust. It's literally hunger she's seeing in his eyes.
Why is that?
"Yeah, I'm handsomely gorgeous, right?" Napakurap-kurap siya sa kaharap saka bahagyang umatras ulit ng makaramdam muli ng takot.
"Oh, ahm." She looked down like it's the most effective way to concur this weird feeling consuming her. "I'm sorry."
This is nuts! I should get going. Baka bigla nalang akong mahimatay sa takot.
Ipinagpatuloy niya ang planong pag-akyat sa hagdan ng biglang may kamay na humawak sa braso niya.
Mas nadagdagan ang takot niya ng makitang ito ang binatang kumausap sa kanya.
"Ysa, right?" Aniting titig na titig sa kanya.
Gulat na napabaling siya rito. "H-how did you know?" Nanginging na boses na sabi niya.
Itinaas nito ang nasa kanang kamay niya at nang makitang passport niya 'yon ay agad siyang nagtanong.
"Papanong n-napunta sayo 'yan?"
"Ah, this? I just seen it somewhere."
"W-where?"
Hindi ito sumagot saka dahan-dahang lumapit sa kaniya. Unti-unti rin siyang napapahkbang paatras at napatigil ng wala na siyang maatrasan.
Walang salitang namumutawi sa binata. Titig na titig lang sa kanya ito at parang inoobserbahan pa.
At nang mag-umpisang itaas nito ang kamay saka akmang lalapag sa balat niya ng mabilis pa sa alaskuwatrong naitulak niya ito ng malakas.
Hindi rin siya makapaniwala sa nagawa niya kaya ang tanging nasabi niya lang ay, "sorry."
Pagkasabi niya no'n ay mabilis niyang tinungo ang kwarto nila. Kaagad siyang umupo sa kama saka niyakap ang sariling tuhod.
He's just touching me. But why I felt so scared and just pushed him away?
"Goodness! Nababaliw na ako. Di ko alam kung anong nangyayari sa sarili ko!"
There's something to do with them kaya ganito siya makaakto. She needs to find out what it is. . .
"I THINK I CAN'T do it." Aniya bago ibinaksak sa mesa ang baraha niya.
"What do you mean you can't?" Ani Tyler na naglapag din ng baraha sa mesa.
"She just pushed me away when I planned to touch her. Mukhang mahihirapan akong buntisin siya."
"Same here, Man. Same. Ayaw nga mag-pahawak sa akin ni Eva. What's more? Napakasungit pa niya."
Narinig nila ang malakas na pagtawa ni George na ikinatingin nila ng masama rito.
"What are you laughing at?"
"Kawawa naman kasi kayo. The girl I've chosen was the one who insists. Hindi na ako mahihirapan hawakan siya."
"Tanga, gusto ka kasi no'n kaya ganon, ganon nalang 'yon pagdating sa'yo." Ani Tyler.
"Hah! And that's how I win! Ako ang mauunang makabuntis— bingo! I win! Now, where's my prize?"
"Prize ka riyan, batukan kita eh." Ani Kyrian bago tumayo sa kinauupuan niya. Ganon din si Tyler na hinayaan mag-ingay si George patungkol sa premyo nito.
"Hindi ko na talaga alam gagawin kung paano siya mabuntis. Goodness!"
"Paano pa kaya ako? Yung akin, masungit na ayaw mag-pahawak. Mas mahirap yung akin." He tsked. "We should think something incredible."
"Incredible that they can't say no to us."