Baby, please patawarin mo na ako. Alam kong naging duwag ako para huwag kang harapin. Ayaw kong pati ikaw madamay sa malas nang buhay ko..
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
Graciella, after a month nang pag alis mo. Namatay si Dad. Hindi niya nalabanan ang cancer. After two months, halos nagluluksa pa ako sa pagkawala ni Dad si Mommy at kapatid ko naman. Car accident, I can't imagine. Lahat na lang kinuha sa akin ng taon na yun. I want to die that time. Pero naisip kita at ang magiging anak natin.
Kumunot lalo ang noo ko sa sinabi niya. Alam ko, namatay si Tito pero hindi ko alam pati si Tita at Tricia. At alam niyang may anak kami?-anang isip ko
How did you--
Alam ko ang lahat Graciella. When you gave birth to them. I was there. I was their first hug. Hindi na ako nagpakita sa'yo. Ayaw kong madamay kayo sa mga nangyayari sa akin.
Nakarinig ako ng mga yabag pababa ng hagdan.
Daddy!- sabay na sabi ng mga anak ko at mabilis na lumapit sa lalaking nasa harap ko.
Niyakap niya ang mga anak ko at humarap sa kanila.
Sweethearts, may pag uusapan lang kami ng mommy niyo. Doon muna kayo ky Tita.. sabay halik sa pisngi nila.
Nang makaalis na sila. Tumalikod ako para umakyat na sa taas pero hinawakan niya ang isang kamay ko. Wala ka man lang bang sasabihin?- puna niya sa akin
Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at hinarap siya. Anong gusto mong sabihin ko? Na tanggap na kita? All this time Jonathan, inisip ko na kahit kailan hindi na maibabalik ang tayo, na wala ng pag-asa. All this time, inisip ko kung paano ko sasabihin sa mga anak ko na hindi ko kayang ipakilala ka sa kanila pero nakakatawa dahil kilala ka pala nila. Sino bang kasabwat mo dito? Si ate o mga magulang ko?- hindi ko napigilan ang umiyak sa harapan niya.
Wala silang kasalanan. Ako ang nakiusap sa kanilang huwag nang banggitin sayo.
AT anong balak mo? Gulatin ako kung kailan handa na akong kalimutan ka? Jonathan, I am not the old Graciella you knew. Marami na ang nagbago. Sana, hindi kana nagpakita. Sana hindi ako nasasaktan ng ganito. Napahagulhol na ako at akmang aalis na pero niyakap niya ako sa likod.
Baby, Alam kong marami ang nagbago, Pero sa lahat ng yun, i know you still love me. Please huwag na nating saktan ang mga sarili natin. Pinaharap niya ako. Tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mong hindi mo na ako mahal. Pakakawalan na kita. Kahit masakit, Hindi ko na kayo guguluhin ng anak natin. Tutal matagal na akong mag isa. Immune na akong mag isa. ( Charrotz! Clark lang ang peg, hahaha)
Hindi ko naitago ang biglang ngiti sa labi ko pero binawi ko kaagad. Bwesit na lalaking to. Pinakonsensya pa talaga ako.
I knew that. Niyakap niya ako ng mahigpit. Wala na akong nagawa puso ko na ang nagpasya. Kahit anong kaila ang sabihin ko. Mahal ko parin talaga ang lalaking ito.
I love you so much Baby. Promise ko sayo di kana mag iisa. Di na tayo maghihiwalay kahit kailan. And we sealed a kiss for that.
Yehheeey! Bati na si Mommy at DAddy, biglang sabi ni Sofia ANdrea( PAngalan sana ng magiging baby girl ko, pinahiram ko muna sa kanila, just want to let you know)
GOOD JOB Daddy! I told you. Mommy still loves you. sabi naman ni Nathaniel sa Daddy niya
Teka nga muna. Pinagtutulungan nyo ba ako?
No, mommy. Mahal ka lang namin.-sabay sabi nang tatlo.
Tumawa na lamang ako at lumapit sa kanila. Kahit minsan, hindi ko naisip na pwede pa pala kaming magkaayos. Been through a lot of pain. Pero ang sakit na yun ang nagturo sa akin para tumayo sa sarili kong mga paa. Tama nga ang kasabihang " People who are meant to be together, find their way back, they may take a few detours, but they're never lost."
Mommy, Please marry daddy para pareho na kami ng family name- biglang sabi ni Sofia sa akin sa pina slang na salita.
Saan nyo ba natutunan ang mga yan? ANg babata pa ninyo para diyan. Tumingin ako sa lalaking ang laki ng ngiti.
Opps, wala akong kinalaman jan. Pa defensive niyang sabi.
Andrea is right Mommy, so that we can live happily ever after- sabi naman ni Nathan sa akin.
Hmmm..sabihin nyo muna kay Daddy na magpropose sa akin.- pangiti kong sabi
Sure. and he kneeled in front of me. My Baby at Mommy ng mga anak ko. Will you marry me?
Talagang pinaghandaan mo ito ha. Paano kong sabihin ko sayo na ayaw ko?
Mommy!-sabay sabi ng dalawang bata.
I'm sorry. I don't take NO for answer. At tumayo na siya at hinila ang kanan kong kamay para isuot ang singsing. Ang lalaking ito talaga. Hindi man lang ako pinagsalita. Okay, mapilit kayo ehh. Yes, I will marry you. My Baby at Daddy ng mga anak ko. Panggagaya ko sa sinabi niya
He smiled at lumapit sa akin. I love you so much. And he kissed me again.
Five Months later...
Every day that we are together is special. Several people have asked us "So, how does it feel to be married?" and "Do things feel any different?" To me it does, and I think that my husband would agree. When you're married, so much changes. You learn to adjust to things that you wouldn't normally have to and you learn so much more about the person . Jonathan and I were called together to be married and it's a wonderful feeling. In such a short amount of time, we have grown so much closer and our love for one another grows stronger each day. Our happily ever after is just a beginning and I cannot wait to see what is in store for us in the future. I want us to be able to treasure every beautiful moment and when things don't quite go our way, we have each other to lean on. I am not only married my soul mate, but my best friend, also. I know that he will always make sure that I am taken care of. When I think of our future, I get so excited, because I know that we have already and will continue to have a great life together. Our wedding day will forever live in our hearts.
Mabuti na lang talaga hindi ako tinamad. This story is copied from my account in Wattpad so this is my Original Work. And guys This is finally the END. Sana magustuhan niyo. Ang ibang quotes kinopya ko lang kay Mr. Google Credit to the Original Owners of those quotes. Hindi kasi ako kasing talino ng mga totoong writers. Just a little bit lang para maisulat ko ito.
Thank you guys! Mwaaah..mwaah!