Chereads / My Erich / Chapter 10 - CHAPTER 09

Chapter 10 - CHAPTER 09

MISTAKE

Nagising akong nakahiga na sa kama at may suot ng underwear at damit kami lang naman dalawa dito kaya alam kong sya ang magbihis sakin di nadin ako nag expect na magigising akong katabi sya

"Patunay na berhin pa ako ng nakuha nya ako"

Hawak hawak ko yung beed sheet na may dugo ko pa ang tanging patunay ng naganap kagabi diko napigilan ang luha sa mga mata ko

"Pano pa ako haharap sayo nito alam kong mas lalo kalang magagalit sakin sasabihin mong sinamantala ko yung kalasingan mo"

Iyak ako ng iyak diko alam ang gagawin ko pag nalaman ito nila inay itatakwil nila ako nakipagtalik ako sa may asawa napaka laking kasalanan ang ginawa ko

"Ohh your awake"

Dali dali ko naman pinunasan yung luha ko at yumuko pinilit na ayusin ang boses ko

"Go-good morning sir sorry po nakatulog ako sa kwarto nyo"

Nagsimula na akong tanggalin yung beed sheet yung kumot at punda ng unan alam kong nakatingin sya sa akin pero wala ako sa katayuan para tingnan sya malaki ang kasalanan ko

"Stop that may ibang gagawa niyan "

"So-sorry po"

"Come on let's eat breakfast"

Lumabas na ito ng kwarto na masama ang tingin sakin ramdam ko din ang awra nitong akala mo ehh papatay ng tao nilakasan ko ang loob ko nilagay ko naman yung mga labahan sa basket at lumabas ng kwarto pagdating ko sa kusina naabutan kong may kausap sya medyo matanda na tumingin ito sakin

"Sya po pala si ma'am loraine napaka ganda sa personal"

Manghang mangha ito habang nakangiting nakatitig sakin umiwas lang ako ng tingin kelan kaya ako makikita ng mga tao bilang si erich hindi ang babaeng yun

"Manang iwan muna kami"

Ngumiti ulit ito sakin bago umalis

"Sit para makakain na tayo we need to go home"

Umupo ako agad sa harapan nya no choice kasi gusto ko nadin umalis sa lugar nato

"What are thinking ahh magpapakamatay kaba"

"P-po?"

"I saw you last night halos malunod sa bathtub ano bang pumasok sa utak mo at dun ka natulog pano nalang kung hindi kita nakita ede patay kana"

"So-sorry po"

"Kung dahil lang sa nangyari kaga-----"

"Ka-kalimutan nalang po natin sir hahah sorry po ahh kung pinatulan ko yung kalasingan nyo alam ko naman pong hindi ako ang gusto nyong kasiping kagabi kundi ang asawa nyo sorry po kung yung maid nyo po na katulad ko ang nakasama nyo kagabi"

Hindi ko na ito tiningnan pero natakot ako ng padabog nitong linapag yung kutsara at tinidor kaya nalaglag yung pinggan at nabasag

"Pagkatapos mo kumain pumunta ka sa kotse ko uuwi na tayo"

"Sa-salamat po"

Umalis ito sa harap ko ng hindi ko padin nakikita ang muka nya ang tanging nararamdaman ko lang ayy ang galit nya sakin

Pagtapos ko kumain nagpaalam ako dun sa matanda kanina at tahimik na sumakay sa kotse nag drive naman na ito pumikit nalang ako para kunwari tulog ako sa byahe ang totoo ayoko lang makita yung muka nya mas nagagalit ako sa sarili ko

"We're here"

"Maraming salamat po"

Hindi ko ulit ito tiningnan bago lumabas sa kotse nito alam kong bastos yung ginawa ko amo ko padin sya nakita ko naman agad si nay dalia

"Saan kayo nagpunta iha"

"Sa-sa bahay po----"

"Yaya dalia pwede bang magpahinga muna sya bukas nyo nalang pagawin ng gawain nya"

"Ehh sege Senyorito Alexiel samahan ko nadin sya sa kwarto nila"

Nararamdaman ko naman ang pag alis ng presensya nito sa likod ko

"Mag uusap tayo Erich"

Tumango lang ako kay nay dalia pag dating namin sa kwarto ko ay pinaupo nya ako sa sofa tumabi naman ito sakin

"Umamin ka sakin may gusto kaba kay senyorito alexiel?"

"Na-naku po nay wala po hindi po mangyayari yun"

Tinitigan ako nito at tumango

" Tama yan anak lagi mong tatandaan alin man kay senyorito jack at alexiel hindi ka nababagay kaya ilayo mo ang sarili mo kung katulong ka dapat yun kalang ikaw lang din ang masasaktan"

Tama hindi ako bagay kahit sino sa kanila isang hamak na katulong lang ako yun lang

" Opo naman nay hahah trabaho po ang ipinunta ko dito"

"Maganda yan anak ohh heto ang telepono ko nandyan ang # ng nanay mo tumawag kagabi ang sabi koy tulog kana tawagan mo muna ibalik mo nalang mamaya sa akin"

"Maraming salamat po nay"

Paglabas nito ng kwarto ko huminga muna ako ng malalim bago tinawagan si inay

"Hello"

"Inay"

"Erich anak ko ikaw ba iyan"

Dun na pumatak yung luha ko tatlong buwan na akong di nakakauwi samin miss na miss ko na ang pamilya ko

"Opo inay kamusta po kayo"

"Mga anak ang ate nio"

"Ateeeeee I misyuuuu"

"Bumili na ako sapatos ate salamat"

"Kamusta ang mga kapatid kung makukulit ahh"

"Ayos ate perfect yung exam ko"

"Ako din ako lalo"

"Hahah very good sege ibigay nyo muna sa inay yung cellphone"

"Ohh hello anak"

"Ang itay inay kamusta"

"Ayon malakas padin at nakabyahe"

"Buti naman po"

"Ikaw ba baka pinapagod mo ang sarili mo jan kumakain kaba ng tama? yung mga amo mo maayos ba trato sayo?"

"Opo inay masasarap ang pagkain ibibili ko kayo ng ganun pag uwi ko sa sunod na buwan maayos din ho ang trato sakin inay"

"Mabuti iyan anak ay sya tawag ka ulit bukas baka maistorbo ka namin jan"

"Sege ingay ingat kayo jan ahh'

"Ikaw din anak"

Tulala akong nakatitig lang sa pader buong isang araw hindi ko na alam ang uunahin kong gawin sa dami ng nasa isip ko

Pero isa lang ang di mawala wala ang sinabi ni nay dalia

"Tama yan anak lagi mong tatandaan alin man kay senyorito jack at alexiel hindi ka nababagay kaya ilayo mo ang sarili mo kung katulong ka dapat yun kalang ikaw lang din ang masasaktan"

Tama hindi kami bagay kahit may kakaiba na akong nararamdaman hindi kami pwede mayaman sila isang dukha ako ang para sa kanya ay isang desente mayaman at magandang babae at hindi ako katulad nun

Mali bang pangarapin kung sana ako nalang si loraine mahal ng lahat mayaman pinagmamalaki walang kailangan gawin dahil sya ang sinusupurtahan ng pamilya nya sana nga'y ako nalang sya gusto ko maranasan ang buhay na meron sya

Tanga Erich kamuka mo lang wag kang mag isip na parang balak mo pang agawin yung buhay nya bakit hindi kana ba masaya sa pamilya mo?

"Mahal ko ang pamilya ko kaya magiging masaya ako sa kung anong meron ako iisipin ko nalang na walang nangyari ibabalik ko si erich na trabaho lang ang priority"

Dahan dahan na akong pumikit at nagpatangay sa daloy ng antok