Sa 10th floor kung saan ang office ng mga Architects. Umalalay samin ang isang babae. She keeps on talking about what's our work here. Telling not to engage to any work except for our work. Dagdag pa nya. We should learn to focus dahil daw masyado raw istrikto ang Boss nila pagdating sa trabaho. Lalo na raw sa outcome ng project.
"So, Ms. Bamby. Here's your place." tinuro nya sa akin ang parte kung saan ako magtatrabaho. Tabi ito ng dingding na salamin ngunit tinted ito kaya hindi kita ang kung sinong tao sa kabilang hilera.
"Thanks Ma'am.." magalang kong pasasalamat rito. Agad akong naglakad sa pwesto ko at nilapag sa mesa ang dalang bag na may kalumaan na. I decided to use it para hindi ako magmukhang ewan dito.
Matapos nyang sabihin sa kasama kong dalawa ang pwesto nila. Umalis na ito. Bumalik din ilang saglit para sabihin ang una naming trabaho. Ang gumawa ng isang design for stadium. Yung kaba at excitement ko naghalo dahil sa tuwa. Kabado ako na baka magkamali ako. Excited rin ako dahil ito na talaga ang katuparan ng pangarap ko. Ang simula ng career ko. At ang feeling na hinahanap ko. Refreshing.
Sa totoo lang. Nahirapan ako kung paano sisimulan ang lahat. "From where are you from?." madaldal din ang isang kasama ko. She's tan with a short hair na hanggang balikat. Her face is small at ang height nya? Gusto kong magtago. Pang beauty queen. Ang sabi nya. She's a single parent. Kaya masaya syang nakahanap na finally ng work. "I'm from Papua New Guinea.."
"I'm from Melbourne.." imbes Pilipinas ang sabihin ko. Ito ang pakiramdam ko na dapat isagot. I'm not lying. Sa Melbourne naman nakatirik ang bahay namin. Nalipat kami dito sa Sydney dahil dito ang bahay ni Jaden. And his work place too.
Mabilis lang din lumipas ang oras. Wala pa sa kalahati ang nagawa ko. Nasa cafeteria kami to drink coffee dahil kulang nalang mauntog ang ulo ko sa mesa kanina. Hay... ganito pala sa trabaho?. Kahit inaantok ka na't pagod. Kailangan mong magtrabaho para tapusin ang trabaho mo. Kung hinde. Tanggal ka na. Kaya saludo ako sa mga taong mahaba ang pasensya sa kahit na anong klase ng trabaho nila. Nakakabilib.
"Hey.. you know what?. I heard that his wife is working now.." dinig kong bulungan ng dalawang babae na kasalukuyang nakatayo sa tabi ng coffee maker. Kami kasi ay nakaupo sa tabi ng bintana na hindi nakabukas. May lumapit na tatlong lalaki sa kanila at nagpatuloy ang isa sa kwento. I wonder who she is referring to.
"What?."
"Seriously?. Here?." tanong ng di ko na alam kung sino sa kanila. Ayoko sanang pakinggan ang kanilang usapan subalit masyado akong malapit sa gawi nila. Mabuti nalang din at nakatalikod ako sa kanila. Kundi. Awkward bro!
"I don't know what department she is.." huli kong dinig sa tsismisan nila ng tumayo na kami para bumalik na sa trabaho. Naging usapan din ng dalawa ang asawa raw ng boss nila. It's like. Bakit daw kailangan pang magtrabaho nung babae e may-ari naman na ng isang kumpanya ang lalaki?. Nakisakay nalang ako sa usapan nila. Tumatango sa mga sinasabi nila without saying anything. They even asked me why am I not dealing with it. Ang sagot ko lang ay yung binilin nung babaeng nag-orient samin kanina. To deal with the work. Not with the nonsense. Kaya eto. Kahit alam kong ako ang topic nila. Kailangan kong magpanggap na hindi ako iyon. It's not that I'm hiding or what. Ayoko lang kasi ng attention. Jaden knew that. Kaya siguro di nya na rin ako hinatid o sabihin na natin na isinabay kanina sa sasakyan nya.
Lunch time.
Tumunog ang phone ko. Si Mommy. "Yes Mom?." inipit ko lang sa pagitan ng tainga ko ang phone dahil abala sa design ang mga kamay ko.
"Lunch na. Kumain ka na?."
"Maybe later. Still working."
"Ano?. Alas dose na hija?!." heto na naman ang pagka-oa nya. "Nandyan ba asawa mo?." napatingin ako sa mga kasamahan ko na baka marinig nila si Mama. Buti nalang busy ang mga ito sa kanya kanyang ginagawa.
"Mom.. I'll talk to you later.. I have to finish this before getting lunch.."
"Bat ganun?. Yan ba ang policy nila dyan?."
"Nope Mom.. bye. I have to go.. kiss me to my angels.." bilin ko nalang. Saka mabilis na binaba ang tawag nya. It's my first day. Hindi pwedeng tsismis agad ang apelyido ng pangalan ko na matagal kong inalagaan ng ilang taon. No way!. As much as possible. Hindi ako gagawa ng mga hakbang na ikapapahamak ko.
Sa bilis nga ng oras. Di ko naramdaman na uwian na pala. "Let's go, Bamby.." yaya nila sakin pababa na. I fix myself before my things.
Sa elevator. Nakasabayan ko si Jaden. His eyes automatically landed on me. At di na yun natanggal kung di ko pa sya sinabihan through text. "My gosh. Stop staring please.." matapos nyang basahin ito. Isang ngisi ang bumalatay sa labi nya. He even lick his lower lip bago nagtipa ng reply. "I just can't get rid of you baby.." nakagat ko nalang ang dulo ng dila ko sa pagtitimpi ng kilig. Susmaryosep Jaden!. Hindi ka pa rin pala nagbabago!.
Ting...
Wag kayong ano. Tunog ng elevator yan.
Bumaba na silang lahat. Pati yung dalawang kasama ko. Palabas na sana ako ng hilahin nya ang likod ng uniform ko. Buti nalang mabilis nya iyong inalis bago pa mapansin ng dalawa na di ako lumabas kasama nila.
"What about you?. Good evening Sir.." the short hair raised her brows at me after greeting the Boss.
Nangapa ako.
I have to lie. "Ah.. I forgot something upstairs.. I have to go up and get that back.." rason ko nalang. Nacurious sila kung ano yun. "My blazer.." salamat nalang at tumango din sila. Ang kaso. Medyo matagal iyon. Ang blazer ko ay nasa loob lang ng bag.
"You really forgot your thing?." Ani Jaden. Umiling ako. Yakap na nya ako. Pagkasara ng pintuan ng elevator kanina. Hinila na nya ako palapit sa kanya saka niyakap ng mahigpit. "Sabay na tayong umuwi?."
"Paano kung may makakita satin?."
"Who cares?."
"Jaden naman.."
"Anong Jaden baby?. It's babe.."
"Di nga.. paano kung may makakita satin sa baba?. ayoko ng toxic na lugar.."
"Wala yan.. don't you trust me?." at pagkasabi nyang ito. Lumabas na kaming ground floor. At ready na din agad ang sasakyan nya. He cover me with his trench black coat na ngayon ko lang napansin na suot nya pala ito. Laking ginhawa ko ng nasa loob na kami ng sasakyan. Without someone's noticing it.