"Yaya! Did you saw my headset?" tanong ko habang pababa at sinukbit ang dalang bag sa likod.Nakalimutan ko pa ata sa locker ang earpods ko. Kainis! Pwede naman ako'ng bumili nalang ulit but I can't do that. Limited Edition ang design nun na may logo ng favorite kpop band ko.

"Hindi pa po ako naglilinis miss.Baka nasa kwarto mo pa'rin yun."

Umupo nalang ako sa rounded table namin at kumain.Inirapan ko siya.

"That's the point.You haven't cleaning up my room.Diba sinabi ko sa'yo na thrice a week mo'ng linisan 'yon?" Malakas at sarkastiko ko'ng sabi.

"Sorry po miss.Lilinisan ko nalang mamaya." She aplogized.Hindi ko na siya pinansin and I finished my food nalang and stand up. I faced her and I saw how she fear me.

"I don't care about your sorry.Tandaan mo 'to.Isang pagkakamali pa,you will consider as unemployed person." I smiled at naglakad na palabas.Nagulat ako nang lumuhod siya sa harap ko at sabay tulo ng mga luha niya sa Rusty Lopez ko'ng black shoes.

"H'wag po miss! Maawa ka sa'kin! may mga anak po ako. Kailangan ko po ng pera para sa pag aaral nila!" she said in a lower voice.Hmp. Hindi ko siya pinansin at lumakad na palabas. Nahagip ng mga mata ko na hinahabol niya pa ako,but all I did was to close the door of my car. That stupid maid. Pinatakan pa ng luha ang black shoes ko. Sa inis ay pinahinto ko ang sasakyan sa isa'ng mall na pag-aari nila Lianna. Ang not-so beautiful ko'ng bestfriend.

Pumasok ako sa mall at dumiretso sa isa'ng kilalang fashion boutique.Wala ako'ng pake kahit ma-late ako sa school.Wala sila'ng magagawa kung ayaw nila'ng ma-bankcrupt ang school once na binawi ni mommy ang shares niya.

Pinili ko ang pinakamahal na nandoon. That Prada blackshoes with heels.Isa pa, ayoko'ng naiiwan sa Fashion Trend. My mom is one of a crazy rich asians yet she live in Florida. It means? ako ang pumalit sa kanya dahil sa asia ako nakatira.

Time marched so fast. I couldn't believe my day has passed na wala'ng nangyayari'ng sumusugod sa'kin at bigla na lang ako'ng hihilahin at sasambunutan. Ofcourse I expect that. Most of the girls here inside the campus think i'm malandi that keep on digging on their boyfriends. Tss! Asa naman sila?! Like hello? I'm not that cheap para mang-agaw ng boyfriend ng may boyfriend. Sa ganda ko'ng 'to?!

When I got home,my phone vibrated. Tinignan ko ito to check who it is at otomatiko'ng sinagot nang makita ang pangalan ni mommy ang caller.

"Malapit na ang birthday mo. What gift do you want?" I couldn't help but to smile. Akala ko she forgot na.

"Mom.." Ayon lang ang nasagot ko. Hindi ko man'lang masabi sa kanya na siya ang gusto ko'ng regalo.Kahit wala na ang mga bagay na meron ako. Kahit na wala na ako sa magandang school na pinapasukan ko.Basta umuwi siya dito at aalagaan niya lang ako ay okay na sa'kin. Kahit ang presensiya niya nalang ang regalo niya. Mas matutuwa pa ako kesa sa kahit ano'n regalo.What's the use of that when i'm not happy. Gusto ko siya'ng makasama sa mahahalaga'ng okasyon bawat taon.Gusto ko ngayong birthday ko ay.....

Kasama ko siya'ng mag celebrate.

"Hey are you still there?what the heck Mizuki!" I received a curse from my Mom instead a birthday greetings. It's okay. Im used to it.

"I'll call you later." Sabi niya sa kabilang linya atsaka ibinaba ang tawag.Ofcourse,Mizuki.What do you expect? she would rather stay in her place than to go here to celebrate my birthday. Dahil mas mahalaga pa ang company kesa sa'kin. Bakit ganon? all I just want is to be with my Mom. It is too much to ask?

Bakit hindi pwede? Masyado ba'ng mahirap ang hiling ko? hindi ba niya kaya'ng ibigay ang birthday wish ko? or should I say, 'Hindi niya ba kaya'ng ibigay ang wish ko taon taon?' I don't need any material things.All I just need is to be with my family. Kaya hindi ko rin masasabi na meron na ako'ng lahat ng gusto ko. Kung ang mommy ko na gusto ko'ng makasama ay wala dito.

Lumipas ang mga araw na wala'ng komunikasyon kay Mommy.Nagulat nalang ako na biglang may sumulpot na lalaki sa harap ko bago ako pumasok sa kotse At sinasabi niya na butler ko daw siya..

}}Flashback 2 weeks ago{{

"Sino ka?" Malakas at galit ko'ng tanong dito sa lalaki'ng kaharap ko ngayon.Kanina pa kasi siya sunod ng sunod sa'kin.Birthday ko ngayon at pumunta ako sa mall mag isa para sana bumili ng cake. Kaso lang naa-alibadbaran ako dito sa lalaking to.

"Im your butler miss. Kanina pa kita gusto'ng kausapin pero di mo ako pinapansin." Napataas ang kanang kilay ko nang mapansing marunong siya'ng mag-tagalog. I thought he can't. He looks like foreigner to me after all.

"You're Mom sent me here." Dagdag niya pa. Nakapa-meywang ako napaisip ng ideya.Mabigat ang mga dala 'ko.

"Hindi mo agad sinabi tss. Tutal butler naman pala kita hawakan mo'tong mga dala ko."pagsusungit ko sa kanya.

Lumakad ako para sa next shop na pupuntahan ko nang mapansin na ang bagal niya'ng mag lakad.

"Bakit ang bagal mo--" napahinto ako nang maalala na hindi ko pa pala alam yung pangalan niya.

"Hmm. Ano nga ulit name mo?" Mahiya hiya ko'ng tanong. Natawa siya ng kaunti ngunit sumeryoso ulit ang mukha. Para naman ako'ng ano.

Infairness,he have this wide-set blue eyes,ha.Bumagay ito sa mapanga niya'ng mukha at matangos na ilong at pulang mga labi.

Siguro kung hindi siya naka suit na pa'ng butler,napag kamalan na ako'ng yaya niya. But it's joke. Ang lame ko mag joke 'no? ganon talaga pag maganda. Haler.

"My name is Shawn ... Shawn Calixthe Weaver."

~🖤~