WARNING!
Read at your own risk. This story is for people purposes that was like to read a novel only.
Not prohibited, not plagiarized, not Illegal. But this is a mere of fictional.
Don't be toxic, okay!
NOTE:
Ito po ang kauna-unahan kong isinulat na akda. Kaya pagpasensyahan niyo na lamang po ang mga maling mababasa niyo.
Itong kuwento na ito ay sumasalamin sa pananaw ng manunulat. Ito'y angkop sa sariling imahinasyon ng kanyang isipan. Kahit ano pa man ang pagkakahawig sa mga naunang istorya ay hindi sinasadya at nagkataon lamang.
______________________________________________
I'm here na at the bookshop. But my eyes still can't find Nam. After a while someone called by my name. And I turned immediately. In fact, she's Nam. From my stand I hurriedly ran towards her. For some reasoned, someone I collided with. Natapon pa ang cellphone ko.
Kainis!!!
"Sorry, Miss." Nagpatuloy siya sa paglalakad.
Hindi ko naintindihan 'yong sinabi niya. "Sa susunod tumingin ka sa dinadaanan mo. May mga mata ka naman. Gamitin mo kaya para hindi ka nakakabangga. Gosh." Bulyaw ko kaya napatingin lahat nang tao.
Huminto pa siya. Tsk, natamaan siguro siya. Actually parang nakita ko na siya. Hindi ko nga lang alam kung saan? Nakasuot nang kalo ito. Matangkad at mukhang mayaman naman. Ngunit nakaka stress siya nang bonggang-bongga.
"Beshie, nasaktan ka ba?" Tinignan niya lahat nang parte nang katawan ko.
"Medyo lang naman, Nam." Nanalamin at nagliptint.
Na-haggard ako sa part na iyon.
"Dalian na natin baka maubusan pa tayo." Awtomatik nyang hinila ang kamay ko.
"W-w-wait, 'yong cellphone ko." Kaagad itong hinablot.
Isa na lang pala ang natitira sa limited edition na libro. Kahit gano'n paman kailangan pa rin namin makuha iyon.
"Paano ba iyan, isa na lang ang natitira." Nagkatinginan pa kami.
"Sa'yo na iyan. Hindi naman talaga ako mahilig magbasa. Sadyang guwapo lang talaga ang nagsulat nyan kaya nagkainteres ako." Hinipo niya ang likod ko at nagbigay siya nang thumbs up.
"Ikaw talaga." Kumindat lang ako sa kanya.
I had already touched it but there was another hand holding it. I pulled it and this guy pulled it too. I stared at him from the shoe all the way up to his face.
"Ikaw?" Gulat na reaksyon naming pareho at nabitawan ang libro.
"Paano ba iyan. Ako ang nauna dito. Kaya dapat sa akin mapunta ito." Pagtataray kong tindig.
We even pick up a book together so our foreheads collided. Darn it. His so stubborn. His forehead is like a steel in extreme hardness. It's like I'm going to be fool by it. Gosh, my brain cells may even be damaged.
"Ouch, ang sakit naman nang noo mo. Gawa ba iyan sa bato?" Iritang hinipo ito.
"Mas matigas pa kaya ang noo mo. Kung maka-react ka naman dyan parang ikaw lang ang nasaktan." Naginat siya nang ulo saka hinipo ito.
Aba'y sumasagot pa talaga itong mokong na ito.
"Bahala ka na nga dyan. Kukunin ko na ito." Ngumisi at tumayo siya saka umalis.
May pataas pa nang kilay niya. I hate it, I hate it. Feeling guwapo. Makapal lang naman ang kilay niya.
"Ibalik mo iyan, aray." Dahan-dahang tumayo.
Nakakaloka talaga nang todong-todo ang lalaking iyon. Parang gusto ko talaga syang saktan. Pasalamat siya nagtimpi pa ako dahil kung hindi, nako, mapapatay ko talaga siya. Darn him.