Dinig ko ang biglang buhos ng mas malakas pang ulan. The room felt cold and darker. Naninikip ang dibdib ko; kinakabahan ako, nahihiya, nalulungkot, naghalo-halo na ang nararamdaman ko.
I see in his face the daunting truth of how crazy everything has been. Whatever this was we were doing, it was wrong, every sides of it.
There was an internal pain that I started feeling. I thought, this was it, it's over. Pero hindi ko maintindihan kung saan nanggagaling ang sakit, hindi ko pa ito naramdaman.
He stood out of the bed, his expression was grim. "Af-after... ugh! ... After all that?"
It was clear he was upset and horrified. I never thought na aabot kami sa ganitong eksena. I didn't think that there was something wrong with all this. That's it, I didn't think.
I was speechless, my mind was in disarray and I couldn't find the words to express what I was thinking and feeling at this moment.
"All that, Cece?" He turned his back on me, acting even more upset with his hands. "The teasing, all those playful innuendos, and damn! I've touched you. CHRIST! Why would you keep something like this from me? Why didn't you say from the start?"
He looked at me, scolding, like I was a kid needed to be reprimanded. But something fired up inside me. I stood up from the bed, silently surprised at how I was able to act cool.
"Oh please! Are you seriously trying to be so moral right now? After.. all that?" I responded with one that would pass as a bitchy tone.
He looked stunned. I put my shirt back on and casually fixed my hair, I had no idea where I was getting the nerve to act like this. But I was wearing my metaphorical red stilleto.
"I'm a highschool teenager... and... you're a teacher. My teacher. That in itself is the craziest thing ever. Sinabi ko lang naman na virgin pa ako. Kelan pa naging kasalanan maging virgin?"
I was ready to leave. I wanted to run, get away from here, this room, him. This just became too hard for me to handle. What was I thinking? Anong katangahan ba ang ginawa ko at nalagay ako sa sitwasyon na ito?
"Cece."
He grabbed my arm when I walked pass him, our eyes locked. "Look. You're right. This is not on you. But, we need to talk about this. I feel very responsible right now. Irresponsible!"
"You're upset. I get it. You know.. well, this is all crazy now. I don't -- I don't know, hindi ko alam ang sasabihin ko sayo Teacher Ki -- "
"Don't... call me... Teacher Kim, right now," he sounded both annoyed and embarassed.
"Look.." he sighed and took a very long pause. "I'm sorry. I was... I didn't... I thought.. you.. you are not like the other girls. There is something about you that is pure and innocent, but also, you've showed me something exciting and dangerous. I genuinely thought you can handle this, that you can do this."
He looked apologetic, but I was utterly confused. "Hindi ba? Tumakbo ba ako after you brought me in here? Ikaw 'tong nagreact ng galit when I said I'm a virgin."
He looked even more surprised, stunned even. "I, uh.. I don't, uh --"
"Oh just say it. You don't do virgins... and, it's fine! We don't have to talk about this. I'll just... forget everything."
"No, Cece. That's...uh.." he looked puzzled, lost for words.
Oh, how the mighty have fallen.
His grip on me loosened, I was able to walk-out. Just about time because my fake cool nerve was about to break. Mainit ang dibdib ko pero nanlalamig ang katawan ko, ang palad ko; pakiramdam ko may nawala sa akin na sobrang importante at hindi ko na mababawi pa.
From the dark, filthy broom closet, I came back to the bright lights and serenity of the library. Para akong nakabalik sa realidad, pakiramdam ko ang tagal kong nawala.
Hindi ko napigilan ang luha ko nang makabalik ako sa study room. Andito pa ang mga gamit niya, dama ko pa ang presensya niya; kanina lang ok pa ang lahat. Hindi ko maintindihan bakit hindi ko mapigilan ang luha ko, hindi ko maintindihan bakit parang ang sikip ng dibdib ko.
I collected my things and dashed to the door. Napatalon ako sa gulat nang pagbukas ko ng pinto palabas ng study room, tumambad sa akin ang lalaking ilang taon kong pinagnanasaan.
"Cece," his voice was apologetic, he even looked concerned. "You're crying."
"Teacher Kim," tumango ako, "uwi na po ako. I'll.. do more self-review and self-study na lang po at home."
Then, I left. Sa loob-loob ko, hiniling ko, sana pinigilan pa niya akong umalis.
❧ ❧ ❧
Sobrang lakas ng ulan. Bilang na lang ang mga estudyante sa school. Parang ang lungkot ng paligid. Hindi ko alam, may hikbing gustong lumabas mula sa dibdib ko, naramdaman kong may tubig na namumuo sa mga mata ko. Bakit ganito ang reaksyon ko? I wished na sana OA lang ako.
Ang lamig ng pakiramdam ko, gusto kong umupo sa isang sulok at akapin ang mga binti ko. Namamanhid ang utak ko. May gusto akong isipin pero hindi ko maisip. Gusto kong humiga.
Napakunot ang noo ko nang mapansin kong kumakaripas sa pagsalubong sa akin si Happy. "Oy, Cece! Naku kang bata ka! Bakit ka naman naglalakad sa ulan? Ok ka lang ba?" concern visibly appeared on his round, happy face.
Hindi ko namalayan dumire-diretso lang pala ako sa paglalakad papuntang gate, sa ilalim nitong malakas na buhos ng ulan. Saka ko lang naramdaman na basang-basang na ako. Umakap sa balikat ko si Happy ng mahigpit para mapagkasya kami sa maliit niyang payong at tumakbo pabalik sa guard post.
"Sabi nung kuya mo kanina na nakakotse, yung panganay mo daw na kuya ang magsusundo sayo pauwi. Bakit di ka na lang nagantay dun sa main building? Ikaw'ng bata ka," ani Happy na aligaga na asikasuhin ako at mapatuyo.
"Ito, tuwalya oh. Malinis yan. Magpunas ka. Naku! Yang bag mo, basa na. Baka basa na rin mga notebooks mo!"
"Water proof naman bag ko Happy. Ok lang yan."
"Water proop - water proop! Ikaw, hindi ka water proop! Bakit ka naman sumugod sa ulan, ha? Mukhang tulala ka pa kanina naglalakad. Masama ba pakiramdam mo? Halika, bukas pa ata ang clinic."
"Hindi na Happy. Ok na 'tong towel mo. Patuyo na lang ako dito. Ok lang ako." Napansin ko naman hindi kumbinsido si Happy. "Ang cute mo pala Happy kapag tumatakbo."
Dinaan ko na lang siya biro, madali kasi siyang madistract kapag may mga biruan at tawanan. At siya nga nama'y natawa siya ng pabiik sa biro ko. "Napakaripas nga ako ng takbo eh. Akala ko ilang hakbang ka na lang! Pero ang layo mo pa pala! Ang dami nung tinakbo ko ha."
Muli, namutawi rin ang nakakaaliw na ngisi at tawa ni Happy. Serious drama averted. Hindi ko pa alam paano ko ieexplain kung bakit ako mukhang tangang naglakad sa ulan.
"Oy, Teacher Kim, sir!"
Tumalon ang puso ko sa sigaw ni Happy.
"Hala. The rain is still bery strong, sir! You will leabing now? There, uh, may be ploods outside there right now."
Napangiti ako dahil mas nagtunog tagalog ang english ni Happy.
"Yeah, I think it's still good, thanks. Hey, ah, Happy. I heard, ah...Did you see -- "
Napansin ako ni Teacher Kim na nakaupo sa loob ng guard post, although, hindi rin naman ako nagtatago.
"Cece."
"Hi, Teacher Kim," tumango ako. "Drive safe po."
A line appeared between his brows. "So it's true. You went out in the rain."
He looked and sounded very displeased.
Kasalanan ko na naman?! Hmft!
"Oy, Cece, ayan na ata kuya mo ah. Gan-da ng kotse ha," pagsingit naman ni Happy.
Mabuti na lang at naputol ni Happy ang eksena, hindi ko na kailangan magrespond pa kay Teacher Kim. He got the message, I had nothing else to say. But when he drove away, parang may hinugot sa dibdib ko, suddenly there was this empty space in my chest.
"Basang-basa ka Peach, what happened?" bungad ni kuya Japo pagsakay ko sa kotse.
"Inabutan ako ng biglang buhos ng ulan eh. You know naman how pathetic I run," tugon ko. I'm usually a terrible liar pero pag kay kuya Japo, lagi akong nakakalusot.
"I've got a clean shirt here... change. Magkakasakit ka pa nyan, pagagalitan pa ko ng kuya Jared mo."
Kinuha niya ang nakasampay na tshirt sa back seat. Kumportable naman akong nagbibihis lang sa harap nila kuya, never naman fully naked, pero little girl naman kasi ang tingin nila sa akin.
Naalala kong wala pala akong panty at basang-basa din ang palda ko. "May shorts ka kuya?"
"Mahaba naman yang tshirt sayo ah," inosenteng niyang tugon.
"Eeeee," inarte ko sabay ipit sa hita ko, na siyang nagets din niya agad.
He made an expression that I was being silly. "Sandali, I think I have one sa gym bag."
Kinalkal niya ang makalat na likuran ng sasakyan niya. May kung ano-ano pang mga nagsilaglagan. "Next time kasi dun ka na sa main building magantay. Naulanan ka pa tuloy. You usually wait at the library."
I flinched at the last word. Sa palagay ko, matagal-tagal pa bago ako makakatambay ulit sa library. The series of events in that place were too extreme and the memories were too much for me to bear.
❧ ❧ ❧
Agad akong tumalon sa kama ko pagkatapos ko magshower. Wala talagang katumbas ang kapayapaang hatid ng malambot kong kama. Pakiramdam ko, dito ligtas ako sa kung ano man. Puno ng unan at malalaking stuff toys ang higaan ko at isiniksik ko ang sarili ko sa gitna niyon.
But still, inspite of all this mushiness, it could not protect me from my thoughts. Agad-agad, the scenes from the Devil's lair came back to me. I tried to break from it but it was etched deeply into my conciousness; one in particular, when he told me I am not like the other girls.
Hindi ko mawari pero parang gustong bumaliktad ng sikmura ko sa mga naiisip ko. Si Bed, nakita ko lang kanina na lumabas mula sa broom closet. Si Hardine, makailang beses ko namataan sa library at maagang pumapasok na hindi naman niya gawain noon. Si Yoona at Mitty na madalas ko rin makasalubong na mas maaga pa sa akin pumasok. And all those instances, Teacher Kim was around. Were they connected to him? Sila ba ang tinutukoy ni Teacher Kim na hindi ko katulad?
"Hey, Peach!"
Naputol ang nakakabahalang takbo ng isip ko nang biglang tumalon si kuya Jared sa kama ko. "Watcha dooooin?"
"Kuyaaa," inarte ko, alam kong mangungulit-lambing na naman 'to. "Akala ko ba may sakit ka na malala? 'Di ba dapat bed ridden ka?"
"Ok na ko. Magaling na."
"Wow ha. Bilis mo makamove-on," asar ko, sabay naman tapon niya ng unan sa mukha ko.
"Move on mo mukha mo!" dinaganan pa niya ako lalo.
"O, ano ginawa niyo sa school?"
"Malamang nagaral," sarkastiko kong sagot na sinagot lang niya ng malokong ngiti.
"Bakit damit ni Japo suot mo? At bakit basa 'tong buhok mo? Ayyyy. Nagpaulan ka no?"
Aktong magsusungit na naman siya; ang mga wala sa hulog niyang pagkastrikto.
"O, wag OA. Nabasa lang ako. At saka, ano ba yang problema mo kung mauulanan ako?"
"Baka kasi dumami ka!" asar niya muli sabay dagan sa akin ng malaking teddy bear.
"Aray! Kuyaaaaa," sinubukan ko siyang itulak at sipain pero walang effect. He was too big and heavy for me.
"Eeeee! Kuyaaaa. Sige! Sige, wala akong bra at panty."
Ayun, biglang napatigil at tumayo ang makulit, epal, pero malambing kong kuya.
"Baliw ka talaga. Bumaba ka na nga! Nagluto si moJako ng nilagang baka. Saka, umalis pala si Mama kanina, pumunta ng Hong Kong."
"Wow. Parang cubao lang huh. Saka, may flight pa today?"
Medyo nabahala naman ako ng slight. Pero sanay na kami sa mga biglaang out of the country ni mama na para bang sa Cubao lang siya nagpupunta.
"Ewan. Nagfly-fly si Madam Kim e. Oy, baba na!"
Sa hagdan pa lang dinig ko na ang ingay ng apat na lalaki sa bahay. Kahit madalas OA sila sa pagiging kuya, best din naman silang source of distraction. Ultimate entertainment sa akin kapag nagaasaran sila tapos magkakapikunan, tapos magaaway. Although, never naman sila nagkapisikilan ng malala, dahil madalas yung original source ng pikunan ang umaawat sa mga nagkapisikalan.
"Hey, Peach," bungad sa akin na may halik sa noo ko ng conyo kong kuya Jako. "Hungry? I cooked your fave."
"Hmmm. Like! Nakakagutom nga ang amoy e," sagot ko habang nakanguso sa niluluto niya.
"O, nagsuot ka na ba ng bra at panty?" sabat ni kuya Jared sabay batok sa ulo naman sa kaniya ni kuya Jael. Oooo, satisfaction. Ayun, naghabulan ang dalawa.
"Bakit di ka nagbihis? Dapat nagshower ka, baka magkasakit ka nyan," pagalala ni kuya Japo habang tinitikman ang kumukulong nilagang baka.
"Nagshower na ko. Sinuot ko lang to ulit. Cool eh, 'di ba, one of the boys." Umakting ako ng pa-cool dude pero epic fail, tinawanan lang nila ako.
The whole time, mula kusina hanggang hapag-kainan, panay lang ang asaran ng apat kong kuya. Alpha silang lahat kaya walang nagpapatalo, kaya rin madalas sila magkapikunan pero mabilis din naman magkaayos. Nanatili lang akong tahimik na hindi na rin naman bago sa kanila. Taga-tawa at audience impact lang naman ako sa mga havey, o kahit waley, na biro nila sa isa't-isa.
"Peach, teacher mo daw ang cause ng break-up ni Jared ah. Ano ba itsura nun?" patuloy na asar ni kuya Jael sa broken-hearted kong kuya.
Sumungit naman agad ang mukha ni kuya Jared. "Sus. Mukha naman siyang naphotoshopped. Actually, mukha lang naman meron siya eh, I'm sure there's nothing much down there," pagkairita niya. Binato siya ng kanin ni kuya Japo, obviously to remind him na rated SPG sila.
Nabother naman ang kaluluwa ko sa naumpisahang topic, pero hindi dapat ako mahalata. "Well, he's quite the fantasy of pretty much every girl who'd seen him, photo, video or real." I regretted it after I said it. He didn't deserve my defense.
"Does that include you?" tanong ni kuya Jako nang may dilim ang boses, at lahat sila nakatitig sa akin, pero mas matalas ang tingin ni kuya Jared.
"Duh! No. I don't follow the herd. He's overrated," depensa ko, bitter.
"Right dude?" sabay halik sa'kin sa noo ng katabi kong si kuya Jared.
The topic on Teacher Kim continued which made this the most awkward dinner ever. The guy on topic did eat my pussy.
"Shut up mojako. The guy's a slut! I just heard, half of Maine's friends have been in bed with him."
Tumililing ang tenga ko sa nasambit ni kuya Jared.
"How would you know that? Akala ko ba, you've no contact whatsoever with everything Maine?" sabat ni kuya Japo.
"Not everything is about her bruh. Madalas daw makita sa Fort Club yung mokong na yun. It's like Maine and her friends' regular hangout place," sagot ni kuya Jared. Sumisikip ang dibdib ko sa mga naririnig ko.
"So... you think he had Maine too? She was obsessed right?" maingat pero prankang tanong ni kuya Jako. Nanigas ang panga ni kuya Jared at hindi na siya sumagot pa.
To clear the air, sumabat si kuya Jael. "Dude, pati ba naman bulok na pechay isinama mo sa nilaga?" Iniangat niya ang gulay na may butas sa gitna ng dahon nito.
"It's not bulok. It's organic, bitch!" tugon naman ng the best kuya chef in the world na si kuya Jako. But he's not a fan of being critiqued especially with his cooking.
"Oooooo. You being so fancy huh, so conyo. It's not bulok?" pangaasar ni kuya Jael na dinugtungan naman ni kuya Jared, "it's organic, bitch!"
At nagbatuhan na nga ng kanin at mga asar ang tatlo. Habang kami ni kuya Japo, tawang-tawa.
"You ok, Peach?"
Nagulat naman ako sa mahinang tanong ni kuya Japo, habang sabay kaming tumayo dala ang plato namin sa hugasan.
"Uhm, yea," maikli kong sagot. I thought, better to talk less.
"You just... look, different. Mukha kang malungkot," inihawi niya ang buhok ko at iniipit sa aking tenga.
"Ganon? Hindi naman. Medyo worried lang din siguro ako kay kuya Jared. He's never been heartbroken before, you know," pagchange topic ko.
"Nah. Jared is fine. Hindi pa niya nakakatapat ang babaeng magpapaiyak sa kaniya. He was just playing Xbox nga buong araw. Alam mo naman yung kuya mo, ggss, nakahanap lang siya ng katapat dun sa gwapo mong teacher."
"Parang ang weird, kuya, kapag sayo nanggagaling ang salitang gwapo."
I was trying to divert the talk from the topic of Teacher Kim, but failed.
"Well, that's all they say. I haven't seen the guy. Gwapo ba talaga?"
Always matter-of-factly lang talaga to si kuya, hindi sinusundan ang mga biro ko. "Actually, nakasalubong mo siya kanina sa gate, pero sa akin ka kasi nakatingin, hindi mo tuloy siya nakita."
"Kung hindi mo siya type, then he must not be that good looking then."
"Yea. Like I said, overrated."
For kuya Japo, I am Cece that never lies; I felt my stomach churned thinking how much I have lied to them. Hindi na ako nagreact, inakap ko na lang saglit ng mahigpit at iniwan si kuya Japo habang nagliligpit siya sa kusina ng mga kalat ni kuya Jako.
I jumped back to the comfort of my bed. It felt like a very long day. I was physically and mentally exhausted. Naiinis ako na nangyayari sa akin 'to. Naiinis ako sa reaksyon ni Teacher Kim, ano naman kasi kung virgin ako? Tapos naiinis din ako dahil naiinis ako kung bakit hindi ok sa kaniya na virgin ako.
Kung sino-sino na pala ang mga naging babae niya. I felt so stupid. Of course, he's a slut. He's physically perfect, he can have sex with anyone he wants. Except virgins, apparently.
Napabuntong-hininga ako. I realised, I was ready to lose my virginity to him. Pero parang nagsisisi rin ako na nagreact ako at napabulyas na virgin ako. Sana hindi ko na lang sinabi, sana tiniis ko na lang na may sakit akong nararamdaman sa bawat pasok ng daliri niya.
But then, inisip ko na lang, maybe it was a good thing. Ayoko naman din maging one of his bitches lang pala.
I buried my face in all the fluffyness around me. Gusto ko siya mabura sa isip ko pero may paulit-ulit na tanong sa utak ko - bakit parang nasasaktan ako na may iba pala siyang mga babae?
Oh, when will this day be over?
Nalingat ang takbo ng isip ko sa magkasunod na tunog ng text sa cellphone ko. Tinatamad akong tingnan pero napilit ako ng ikaapat na tunog. Then I see on the notification bubbles:
(Hey Cece.)
(It's Teacher Kim.)
(Can we talk?)
(I'm outside. Look from your window.)
Then my phone dropped hard onto my face.