Sıcak bir günün öğle saatlerinde, geniş bir tepenin üzerinde büyük bir savaş yaşanıyordu. Fakat bu savaşta kılıç yada mızraktan ziyade büyüler çarpışıyordu.
İki tarafın lideri de dünyaca ünlü büyücülerdi. İki taraf da üstünlük elde edemiyordu.
Combat Mage Zel altmış yaşını devirmiş tecrübeli, vahşi ve yetenekli bir baş büyücüydü. Ancak görünüşü hiç de yaşlı gözükmüyordu. Yaşını bilmeyenler en fazla kırk derdi.
Zel şu anda savaşı mümkün olduğunca çabuk bitirmek için kafasında bir sonraki hareketini düşünüyordu. Savaş uzadıkça verilen zayiat artıyordu.
Sağ elinde kara alev, sol elinde altın yıldırımları yoğunlaştırdı ve iki büyüyü birleştirip düşman birliğe yollarken tam arkasında mana dalgalanması hissetti. Ancak çok geç kalmıştı. Sırtından göğsüne doğru aniden hücum eden acı verici rüzgar bıçaklarını hissedebiliyordu.
Kan her yere sıçradı. Her durumda sakin kalabilen yıkımın efendisi, combat mage Zel, bu sefer oldukça şaşırmıştı. Sırtından bıçaklayan kişi ilk öğrencisi Michael'dı.
Sadece o değil, tüm birlik de aynı şekilde şaşkınlık içindeydi. Başkumandanları gözlerinin önünde öğrencisi tarafından bıçaklanmıştı.
Zel güçlükle "Michael neden?" diye sordu. Michael duygusuz bir şekilde arkasını döndü ve hızlıca kaçtı.
Zel ölümün nefesini ensesinde hissederken, on yıl önce harebe keşfinde bulduğu karanlık dönüş büyüsünü düşündü.
Daha önce yaptığı insan deneyleri başarısız olsa da kaybedecek bir şeyi olmadığından denemeye karar verdi. Güçlükle de olsa vücudundaki tüm manayı kafasına yoğunlaştırdı ve büyü sözlerini mırıldandı, "Karanlık ruhtur, ışık beden. Işık geçici, karanlık kalıcıdır."