"Lyvania" I Stop as, I hear someone calling my name.

I couldn't deal with people, And the sadness within me anymore. Para akong buhay, Ngunit humihinga nalang para mabuhay.

"If you, fall... I fall." Ika nito sakin ng tinitignan niya ako. Palapit siya sa akin. Ngunit napatigil siya ng sabihan ko siya,"Lumapit ka... At makikita mo ang katawahan ko sa hukay!" Pagsabi ko na nagpapigil sa lapit niya.

Marami na akon'g tiniis sa buhay, Hindi ko na kanyang magtiis pa. Maswerte, Ang tao kung sa lahat ng bagay may makaka appreciate ng mga gawa niya.

I used, To be a honor student. One of the most punctual student's In School.

but not until when...

It, was my birthday.

I Was, Happy as ever as I can. because, Once in a year,I can feel appreciation. And love, By the people that I keep on my life.

"Hello po!" Pagbati ko sa matatanda na nakakasalamuha ko.

"Hello hija!" Pagbati naman nito sakin.

Papunta na ako sa bahay galing sa Iskwela. Masayang masaya ako sa araw ko dahil may pangako sila Mama sa akin.

Ngunit... Pagdating ko sa bahay ay walan'g tao rito. Tangin'g sulat lang ang bumaling sa akin.

"Ang Susi nasa kusina. hindi kami makakauwi at marami pa kaming pupuntahan." Sabi ni Mama sa sulat.

Palagi nalang talaga, Nila akon'g nakakalimutan.

Palagi nalan'g, Na wala sila sa tabi ko.

Nilabas ko ang Cellphone ko para tignan kong may bumabati ba sa akin. Galin'g sa ibang tao. Baka kasi sakanila ay makarama ako ng kasiyahan. Ngunit ni isa ay walang bumati.

"Okay lang!" Bulong ko sa sarili ko."Di ka naman importante." Pagtulo ng luha ko. Ngunit pinigilan ko ito. Pinikit ko nalang ang mata ko para matulog.

----

Pagkabukas ay kinuha ko ulit ang cellphone ko. at tinignan ang facebook ko. Ngunit nakakita ako ng isan'g larawan na, Nakasakit sa damdamin ko.

Yun'g boyfriend ko ay may iba na, Bestfriend ko pa. "Okay lang!" Bulong ko ulit sa sarili. "Kung saan sila masaya." Ika ko sa sarili ko.

Naligo nalang ako papuntang school para ibaling ang sakit sa pag-aaral.

---

Pinag-titinginan, Ako ng mga babae sa Hall. Masama ang tingin nila. Na parang may kasalanan na naman akong ginawa.

"Sipsip!" Ika ni Kaye, Sa akin. Atsaka.m, Binunot ang buhok ko. Hindi ako lumaban. Dahil wala rin naman akon'g kalaban-laban.

"Echosera!" Ika ng isa at pagkuha ng gunting. Ginunting niya ang uniform ko. At kumuha din si Kaye ng gunting para guntingin ang uniform ko.

Lahat ng tao sa school ay pinagtawanan lang ako. Ni isang walang tumulong.

"Tama na!" Ika ko atsaka pumigil naman sila. At pinagtatawanan ako.

Kinuha ko ang buhok ko na nasa sahig at nilagay ito sa bag ko. Nagbabakasakali, Na may magagawa pa ako. Para mabalik ito.

Pumunta ako ng Cr. Para ayusin ang sarili ko. Inayos ko ang uniform kong halos ika huhubad ko na.

May Jacket na nilagay sa itaas ng pinto ng Cr. Kinuha ko ito at Sinout sa aking Sarili.

"Lyvania! Ingitera!"

"Lyvania! Echosera!"

"Sip-sip!"

Pabalik-balik iton'g lahat sa utak ko. Kaya, Kinuha ko ang bag para makauwi na ako ng bahay.

"Aray!" Ika ko ng may mabungo akon'g lalaki. "Wag kan'g Tatanga-tanga Okay!" Ika nito atsaka itulak ang ulo ko.

Lumakad nalang ako palayo sakanya. Para maka alis na ako sa paaralan'g ito. Habang lumakad pauwi ng bahay, Ay kinuha ko ang Cellphone ko. Atsaka tatawagan sana si Mama para magsumbong.

Ngunit agad na napatulo ang luha ko sa mga sinabi sa Message sa akin ni Mama.

"Hindi ka talaga maipagmalaki!"

"Hangang Diyan ka nalang!"

"Bat hindi ka tumulad kay Analiya?"

"She, Have everything you never had!"

"Ano na naman ban'g ginawa mo?"

"Puro ka nalan'g palpak sa buhay

mo."

"Sana pinatay nalang kita nung nasa tiyan ka pa!"

"Hindi talaga kita guston'g maging anak, Kung pwede nga lang ay hindi kita pipiliin, Na maging anak."

"Puro ka nalan'g panira ng Bussiness!"

"Paano na ang mga mag-invest? Anon'g sasabihin nila?"

"Dika, Nag-iisip!"

Kaya, Hindi ako makapagsumbong, Sa mga nangyayari sa akin. Ay dahil, Hindi rin naman ako kakampihan ng magulang ko.

Ang, Kanila lang ang bussiness at pagtingin ng tao sa amin.

Hindi kung ano ang mararamdaman ko. Okay lang sa kanila ba masaktan o mapahiya ako. Wag lan'g madungisan ang pangalan nila.

Kaya Mahirap mag sumbong eh, Kasi,Hindi rin naman nila maintindihan ang mga naramdaman mo. Kasi wala silan'g oras na pakingan ito.

Nang nakarating ako sa bahay, ay kinuha ko ang salamin atsaka tinignan ang sarili ko. Sobrang pangit ko na, At hindi ko na ito makilala.

Bakas sa mga balat ko, Ang Sugat na mga natamo ko sakanila. Kinuha ko ulit ang cellphone atsaka pumunta sa Facebook.

Doon ko nakita na nun'g Birthday ko. Magkasama pala sila ng Mama ko. Sakanya pala  tinupad ni Mama ang mga pangako niya sa akin. Ang sakit lang, Dahil sa iba niya ito tinupad.

Habang ako na anak niya ay naghihintay para sa Surprisa niya.

Oo, Na surprisa naman talaga ako.

Sa sakit na mga pinagdaanan ko. At dahil sa sakit na mga nadama ko. Ay mababago na, Talaga ako nito.

"Surprise!" Bati ko sarili ko at pinunasan ang luha ko. Ayaw ko sa buhay ko, Dahil mas pinapaburan pa ni Mama ang mga pinsan ko. kaysa sa akin, Na anak niya.

May mga araw nga, Na sana. Ako nalang sila. Dahil may meron sila na wala ako.

Una, Atensyon ng mga magulang ko.

• They alway's told me they love me. But how can they love me if they don't care for me?

Pangalawa, Pagmamahal ng magulang ko.

•Saddest reality. Mas mahal pa ni Mama, Ang Pinsan ko mas pinipili niya pa ito.

Pangatlo, Birthday Gathering's.

•I alway's sit not on the family table but far from them.  Because kahihiyan lang ako sakanila.

Nun'g birthday ni Lola ay Mas pinili pa ni Mama, Na pinsan ko ang Mcee. Kaysa sakin. Lahat sila na kapamilya ay naka upo sa family table.

Yun'g Ama ko lang ang tumabi sa akin. Sa guest table. I hide my tear's at ang paninikip ng Puso ko. Sa, Pamamagitan ng pagusap ng mga bisita.

Ngunit, Pagkatapos ng party.

Ay, Pumasok ako sa kwarto ko. At umiyak. What's with me that they don't like? Ano ban'g ginawa ko? I alway's wanted to prove them that I belong.  But how can I prove it when, I don't know from the start,Where to start?

How, Can't they see it? But can they can, See my cons and not my prons.

Maybe, Because, I hide it better with my faking smile's.

They, Just think whats better for the family. Not for their children.

I wouldn't let my future children's. Question thier worth. Just because, I didn't care for them enough. They don't deserve that.

Sana kasi tinitignan ng tao ang kalouban ng isan'g tao. Doesn't mean, That she cherish everyone she's happy. She, Cherish them, Because she can't cherish Herself.

Napatingin ako sa sarili ko ulit sa salamin. I don't know who I am anymore.

The, Girl I look in the mirror? She suffered, She's in pain... But no one can see her. Because, She was hidden by lies that she's fine.

I decided that to take my most prestigouse dress that I have.

Atleast at this day. I know that I deserve this. Pagtingin ko sa dress.

And I don't deserve what they show me. I deserve better.

If fate can't decide, For me I will. I'm done playin'g this game. Hoping, That everyday I will be okay. It's all lies, I'm filling my head with. Even if I knew that Everyday it get's worse, And Worse.

I wear a white Sleeve's. That could hide, All the scars at my skin. But it couldn't hide all the scars left by pain Inside.

Lumabas ako sa bahay. I saw a brigde. That's perfect! Sa tubig palang ay alam kung mapapatay na ako nito.

Lumakad ako patungo rito. At Tinignan ito. Mataas ito,  Kaya kaylangan ko akyatin. Ma abot ko lang ito.

Nang maka akyat ako. Ay may lalaking naka upo doon sa kabilang parte ng tulay. Ngunit hindi ako nito pinansin. Tumayo ako, And I put my hand's like I would fly. I could see the water's fastly falling. Under me.

Walang ibang tao at napakatahimik ng lugar. In this way, Walan'g makakapigil sakin. kasi yung lalaki? Nasa kabila?  Gaya rin nila, Walang paki sa buhay ng tao.

Isa-isang tumulo ang luha ko. Tinignan ko ito.  Pero ito ay humihinga ng malalamin. He swing's his feet. Na paran'g okay lan'g sakanya makakita ng mamatay. I feel my tear's coldy failing.

"Lyvania!" He Said.

Napatingin ulit ako sakanya. hindi ko siya kilala. His face look's so familiar. Pero, I didn't remember having conversation, To him.

"How do you know my name?" I asked. While I put my hands hugging me know.

"Is it important?" Tumayo ito at papalapit sakin. "I am important?" maybe that should, He asked me.

"You just have to find the rigth man who will stay." Ika nito at wala akong makita na emosyon sa mukha niya. His face turned blank.

"No, I just have to find myself outside this world." Sagot ko sakanya at hinarap siya para pumikit.

"You can't find it. If you, End you're life here!" Sigaw niya sakin.

"Because, This," pagturo ko sa kinatayuan ko. "This is all just I have rigth now!" Pagtulo ulit ng luha ko, At pagpahid ko nito.

"You still have to find someone who truly dares." Sagot nito at pumalapit sakin.

Tumahimik ang paligid at walan'g kumikibo sa aming dalawa. I quickly Remember all their Word's.

y

"Lyvania! Ingitera!"

"Lyvania! Echosera!"

"Sip-sip!

"Lyvania! Ingitera!"

"Lyvania! Echosera!"

"Sip-sip!

"Stop!"Sigaw ko, At napaiyak ako. At hinahawakan ko ang ulo ko.

I don't wanna end this life, My life inconclussion, I wanna end this pain!  Pagod na ako. I can't leave like this! Fearing people everyday.... Mas okay na atan'g mamatay ako. So we all can have what we all wanted! Pagod na sila sa akin! Pati ako ay pagod na rin sakanila!

"I won't!" Sigaw nito at pumalapit sa akin.

"Don't end your life here!" Sigaw ulit nito. "They don't deserve you're life! Live it, Like you wanna live it! Not, Because they want you to live it!"

"How can, I live it? If people around me don't won't want me to live it?" Tanong ko sakanya."Find you're hope, Somewhere around this universe, You'll find someone, who want's to live his life for you!" Sigaw niya ulit at ngumiti. "I can't find them!" Sigaw ko ulit sakanya.

"Because you won't Search for them, you settle for what you think you deserve. And that life? It doesn't deserve you!" He removes his tshirt at tinapon ito.

"That's why I will end this because, It doesn't deserve me! I hope you get my point!" Pagbalik ng mata ko sa harap ko. I close my eye's and fucos on the other senses my hear's fucos on the sound of the angry water failling under me. I step at the edge of the brigde. "This end's here." I told myself, And I Slowy laugh with the, Sadness inside me.

"Lyvania" I Stop as, I hear someone calling my name.

I couldn't deal with people, And the sadness within me anymore. Para akong buhay, Ngunit humihinga nalang para mabuhay.

"If you, fall... I fall." Ika nito sakin ng tinitignan niya ako. Palapit siya sa akin. Ngunit napatigil siya ng sabihan ko siya,"Lumapit ka... At makikita mo ang katawahan ko sa hukay!" Pagsabi ko na nagpapigil sa lapit niya.

Ngunit, naramdaman ko iton'g lumalapit kahit sinabihan ko nang wag itong lumapit.

I step again at the egde and that's were I felt it's the end of me.

Nakatingin ako sakanya haban'g pahulog na ako. At haban'g pahulog na ako, I can feel his eye's losing hope. As he see's me falling and he can't do anything anymore to save me.

"I Fall you, fall" It's all lies that he told me a second ago, Just so I wouldn't end my fucking life.

And lies? This end's here! As I felt my head fall under the water's and as I close my eye's I couldn't see the world anymore.