Faith's Point of View
"So, how's the study? Malapit ka na ba maging piloto?"
"Actually, 3 years pa."
"Oh, really? That's good to hear!"
Nagising ako sa narinig na usapan mula sa labas. Umunat muna ako at humikab. Pagkatapos ay bumangon para marinig lalo ang usapan nila.
"How about you?" Boses 'yon ni Stay.
"I'm currently teaching," the girl gladly said.
"M-may babaeng bisita si Stay?" tanong ko sa sarili.
Mabuti na hindi muna ako magpakita. Mukhang girlfriend pa naman n'ya 'yon, ma-turn off pa kapag nalaman na may kasamang babae dito.
In fairness, ini-imagine ko pa lang ang appearance n'ya, napaka ganda na n'ya para sa'kin.
Nice choice, Stay. You're the man.
Kumakalam na ang sikmura ko pero bumalik na lang ako sa higaan. Gosh, ihing ihi na rin ako.
"Do you have a girlfriend?" I heard her asked.
Halos lumuwa ang mata ko. Really? Babae na ang lumalapit kay Stay, napaka swerte naman n'ya.
"I still--"
"Gosh, that's good!"
I silently chuckled while hugging my pillow.
Ano kayang iniisip ni Stay ngayon?
"Sorry, Coleen. But I'm going to school this 9 am," Stay honestly said.
Coleen? So, sya yung kaibigan ni Stay...
"Oh, okay. No problem. I can wait."
"What?"
Hindi ko napigilang matawa sa naging reaskyon ni Stay. Napaka painosente, alam ko namang gusto n'ya rin ang babaeng 'yan.
Hindi lang pala ang babae ang pabebe.
"Okay, I'll just take a bath."
I sighed. So, I'm going to spend more hour to my room? Gutom na gutom na 'ko oh!
---
Kinahapunan.
"Faith!"
Agad akong napabangon sa sofa. Kakauwi lang ni Stay at maliwanag ang mukha n'ya ngayon. Something must happen earlier.
"Guess what?"
I raised my brow and didn't responsed.
Sumimangot s'ya at agad na dumiretso sa kwarto.
"Coleen pala ha," sigaw ko para marinig nya.
"I've completed my license." Bungad n'ya sakin pagkalabas ng kwarto.
Nagtaka ako nang hindi nya pansinin ang sinabi ko tungkol ko kay Coleen.
But I smiled. "Congrats."
Hindi n'ya napigilan maging masaya. "Three years to go," aniya at umupo sa kabilang sofa.
"Stay..."
He looked at me and raised his brow.
"K-kakayanin ko ba?" Bumuntong hininga ako. "K-kaya ko bang pumasa? M-mag tourism?" nag aalala kong tanong sa kan'ya.
His face became serious. "Faith, have faith."
Have faith...
"I'm with you, Faith. I can't let you g--" I frowned. "I mean, I can't let you to fail again," he said avoiding my gaze.
I just nodded. Have faith... Tama, ang kailangan ko ay ang sarili ko at ang pananampalataya.
My parents didn't named me Faith by nothing.
Dumating ang araw ng entrance exam. Pumunta kami sa school, where Kaiden used to study last month.
He's graduated now.
At ako, magsisimula na ulit ng bagong buhay.
Hindi nga lang gamit ang dimploma. Kundi isang lapis at papel.
You can do it, Faith. Have faith, Faith!
"Sa tingin mo, dapat nagreview ako?" tanong ko kay Stay habang naglalakad sa hallway.
"I don't think so. Ano namang re-reviewhin mo?"
"Ah, oo nga no..." I answered while looking around. I can say, this school is awesome! I'm too much amazed because of the view.
Hindi lang sya basta 'school' lang.
Napakaganda talaga ng Universities sa Manila. I'm speechless.
Bago ako pumasok sa isang room para mag-exam, ay tinignan ko si Stay.
Nakapamulsa s'yang tumingin pabalik. "Kapag bumagsak ka, hindi na ako ang sasagot sa'yo," seryoso nyang sabi.
I gave a pout. "Ang sama mo!" Alam ko namang hindi n'ya kayang gawin 'yon.
He laughed. "Ibig kong sabihin, kapag bumagsak ka sa semester."
Natapos ang exam, at masasabi kong medyo madali s'ya para sakin. Kahit papaano may natatandaan pa akong sagot mula sa highschool. Though, I'm not that confident.
"You look upset."
"Uuwi na ba tayo?" tanong ko.
Nanguna s'ya sa paglalakad. Santing na ang araw at tagaktak na ako ng pawis.
"Why?"
"Kumain naman tayo sa restaurant oh," I pleased.
Kung nasa bahay ako, lalo lang akong mag-o-overthink tungkol sa results. Pero kung nasa labas kami maghapon, kahit papaano makakapag enjoy ako.
"Mamaya na. May interview ka pa."
I stopped walking. "What?!"
Ano ba 'tong napasukan ko, school o kumpanya? Kinabahan tuloy ako. Nakaka-pressure naman!
We waited for 30 minutes. At ngayon ay nakaupo na ako sa harap ng isang professor. Prof. Lim ang nakalagay sa uniform n'ya.
"So, what's your name, hija?"
I looked at him, not showing what I really feel. "F-faith Montecillo po."
"How old are you?"
"20 po." Tumungo ako sa kahihiyan.
"Oh, I thought you're only 17."
Bahagya akong tumawa. "T-talaga po?" I said while shyly smiling.
"So, bakit ngayon mo lang pinagpatuloy ang pagaaral? Nabuntis ka ba?"
I looked straight at him. "H-how could you be that judgemental?"
Hindi ko tuloy maiwasan maalala ang pangungutya sa'kin ng inuupahan ko noon.
He smirked. "Teenagers nowadays, what would I expect? You guys are working to earn enough money for college?"
"I became a Biology student before, I failed..." I smiled bitterly.
"But I continued studying because I think I'm on the right track now."