"Mama naman buntis agad… Bye ma!!..."
Dahan-dahan akong lumabas sa bahay para di ako mahalata nina mama. Hay nako! sa wakas naka takas at naka labas rin na ko. Pag dating sa crossing, agad kong tinawagan si Wiljane para eh cover ako pero di ko sasabihin ang totoo at pumayag naman s'ya sa gusto ko kaso di parin maiwasan na mag-tanong at maging curios s'ya sa kung saan ako pupunta or ano ang gagawin ko, pero kapag tanungin n'ya nanaman ako ang tangi ko nalang sasabihin sa kanya ay "basta sige na ma late pa ako" or e change ang topic ko para maganda.
Pag dating ko sa bahay nagulat nalang ako sa nakita ko, di ko ina-asahang nandito pala si Vince at naka higa pa sa Couch nanunuod ng T.V.
"huy kanina ka pa?"
"O kanina pa ako naka hintay sa'yo. Ba't ang tagal mo?" Di ko talaga ini expect na hinihintay n'ya ko eh hindi naman s'ya ganon noon eh.
"sorry, nahirapan kasi ako nag-excuse kay mama, sinabi kasi ni Summer na palagi tayong mag-kasama noon at binigyan pa ng meaning ang lahat ng nangyari noon."
"basta OK lang yon. Izzy pwede ko munang hiramin ang phone mo?" tumayo s'ya at nilapitan n'ya ako at pinakita ang kanyang kamay kung eh bibigay ko ba o hindi sa kanya.
"ha?! Diba may cellphone ka? Bat mo kailangang hiramin to?" tanong ko sa kanya na medyo na curios.
"basta, just give me your phone" medyo na i-inis na ako sa kanya ngayon kaya wala na akong choice.
"Edi, Wow!" benigay ko agad ang phone ko sa kanya para di na kami mag-away.
Pagkatapos nun sinauli n'ya ang phone ko. "O ito na, bago ko yang number sa bago kong cellphone ko para mag-usap-usap tayo paminsan-minsan" sabi n'ya sa akin.
"But Vince, sino si Fanren De?" napa tanong talaga ako sa binigay n'yang pangalan sa'kin di ko talaga maintindihan kung ganito ang tibuk ng puso ko at parang kinabahan at nag selos sa nakita ko pero ba't naman ako mag-selos eh wala namang kami di ko talaga ma intindihan.
"wala lang, na isipan ko lang yong pangalan na yon bakit?"
"wala lang nag tanong lang, bakit bawal ba yon?" dahil sa sinabi ko bigla nga akong niyakap, medyo na awkward lang ako nun na may halong kilig pag bitaw n'ya sa'kin may sinabi naman s'ya.
"hey don't worry, I have your number too., but promise me na hindi mo sabihin kanino kong sino ang nasalikod ng number na ito ha ta kapag may mag tanong kung sino at kailan mo nakilala si Fanren De sabihin mo lang na nag kita kayo nung nag practice ka nun sa volleyball dun malapit lang sa bahay mo tapos nakita mo s'ya sa side walk mag-isa at walang kausap kaya na-awa ka sa kanya sinamahan mo nalang at yon dun kayo naging magkaibigan kaya habang tumatagal nagkita kayo ngayon kaso uuwi na s'ya sa kanila kaya binigay n'ya ang cellphone number n'ya wala kasi s'yang account dahil pinag bawalan s'ya sa parents n'ya kaya ayon, OK!" binigyan n'ya ako ng thumbs up at nag-smile.
"OK promise." Binigyan ko s'ya ng smile at nag-thumbs up rin para alam n'yang nagka intindihan kami and then nilagay ko yong phone ko sa bag para di ko malimutan.
"Ahmm, Izzy! May isa pa pala pwede bang ako nalang ang tatawag sa'yo baka kasi magiging busy ako tapos tatawag ka at baka nangdun si coach"
"ahhhh… yon lang ba ang sasabihin mo?"
"hmm… ah oo nga pala ang pangalan mo kapag mag-tatawagan tayo ikaw si … ahhh… hmmm…"
"hoy! Ano?"
"ikaw nalang si RJ"
"RJ? Bakit RJ?"
"ay basta!" bumalik s'ya sa couch at nanuod ulit at ako naman nilagay ko sa coffee table ang bag ko at kinuha yong libro at umupo sa kabilang couch para mag-relax muna bago u-uwi sa bahay kaso lang nung tinignan ko s'ya parang may gagawin pa yata s'ya or something, palagi kasi n'yang tinitignan watch n'ya.
"Vince, kung ano man yan pwede ka nang umalis"
"huh, Anong pinag sabi mo d'yan?"
"palagi ka kasing naka tingin sa watch mo"
"Aah! Oo nga di pala ako magtagal may gagawin pa ako mamaya 8:00"
"Aah,OK" tumayo ako para kunin ang phone ko, pag tingin ko sa cellphone 7:44 na "Ahm, Vince malayo ba ang pupuntahan mo?"
"medyo bakit?"
"7:44 na"
Tinignan n'ya ang kanyang watch pagkatapos in-off n'ya ang T.V. at kinuha n'ya ang kanyang ang bag para maka alis na s'ya
"Izzy, I need to go now"na shock ako sa pag-sabi n'ya nun, as in! biglang hinalikan n'ya ang cheeks ko parang nandun lang yong sa 2 seconds… joke! basta kinikilig ako kunti yon tuloy ang brain ko, kung anu-ano na ang ini-isip.
Tinignan n'ya ako muli na medyo nakaka-awa na yong mukha n'ya na parang may i-iwanan s'yang asawa para mag abroad. "Izzy! Sorry talaga, gustong-gusto ko talagang mag-stay kaso may gagawin pa kasi talaga ako sorry talaga"
" OK lang ako dito wag kang mag-alala" he smiled on me but a little bit colder this time, alam kong nahihirapan na s'ya sa aming kalagayan naming ngayon It's like kasing pinaghiwalay kami sa kalangitan paralang di kami magka tagpo pero gagawin n'ya ang kanyang makakaya para lang mag-stay strong ang friendship namin kagaya sa ibang dramas d'yan, gagawin talaga ang lahat di lang mahiwalay sa kanila ang kanilang mahal sa buhay.