"Hmnnnnnnn Party huh. I just wonder......" napapaisip nag turan ni Ran habang nakatingin siya sa bintana ng ngayo'y bakanting classroom.
"Miran."
Napaigta siya nang biglang may narinig siyang nagsalita na para bang ito ay naihangin lang sa kanyang pandinig. Napalinga-linga si Ran at nang mapatinggin siya sa kanyang kamay na nakahawak sa table ay nakita niya yong itim na libro na nasa tabi mesmo ng kanyang mga kamay.
"Huh! Yong libro.....hindi pala kinuha ni Sara ito." Saad niyang kinukuha yong libro at dahan-dahang binuklat iyon.
"Hah! Totally empty....what kind of book is this? It's useless." Saad niyang inilalapag ulit iyon. She slowly rubs her palm in the cover of the book.
"P-Pero sa ayos ng pagkakabind nito ay mukhang isa talaga itong libro ngunit bakit walang sulat ang mga pahina nito? Wag mong sabihing dahil sa kalumaan ay nawala lahat yung sulat nito. Wait...what will I do with this? Ahhh who cares" napabuntong hininga nalang siya at saka inayos ang mga papel sa table niya at nilagay sa kanyang file case.
Tumayo siya at kinuha yung file case niya at yung libro ay nilagay niya sa kanyang shoulder bag saka umalis sa classroom.
Naglalakad si Ran palabas ng gate ng school habang hawak-hawak sa kanyang magkabilang kamay ang kanyang bag at file case. Nagulat nalang siya nang biglang may kumuha sa file case na hawak niya.
"Hey!!" gulat niyang turan at nang makita niya kung sino ay napakunot noo siya. Nakita niyang si Ashton iyon na nakasandag sa isang light post.
"Oh Ashton it's you. Why are you here?" turan niyang nagtataka.
Nakita niyang napakunot noo ito at nakatingin sa kanya as if saying ARE YOU KIDDING ME.
"Ohhhh you forgot........that's just so great." Saad ni Ashton na natampal ang kamay sa mga may noo nito.
"Huh! Forgot what? Oh wait.........yaykes so sorry Ash I totally forgotten about what you said last night. Sorry." Turan ni Ran na napatakip ng bibig habang nagsisising nakatingin dito.
Oo nga pala nakalimutan niyang sinabi pala nitong magkikita sila at siya naman si tanga na pumayag at hindi naman pala niya maaalala. Nakakahiya na talaga siya...but to think of it...it's not her fault, sa dami kasi ng gagawin at ginawa niya kanina ay maraming nawawaglit sa kanyang isipan. Wait....oo nga pala pati ang tawagan ang kanyang mahal na ina ay nawaglit na rin sa kanyang isipan. She just hopes her mother is fine back home. She really have to call her....perhaps mamayang pag-uwi niya ay gagawin niya iyon para naman huwag ng mag-alala ang kanyang ina.
"Sure.......now let's go before it will be too late." Ashton said as he turns and walks ahead of her.
"To where? Saan mo naman ako dadalhin?" tanung niyang walang choice kundi sumunod dito.
"A place." Tipid nitong turan na hindi manlang siya lumilingon sa kanya.
"What place?" sagot niyang nagtataka.
"A place in here." Turan pa nitong tuloy-tuloy lang sa paglalakad.
"Saan bang banda yan? Malayo ba o hindi? Kung tataas tayo patungo roon then I have to change my uniform into a better one...even my foot ware. Saan ba?" turan niyang napapakunot-noo sa inis.
"That outfit will be just fine. We have no much time.....and we have a long way to go." Ashton said without looking at her to see what she is wearing.
"Anung gagawin natin sa lugar na iyon?" turan pa niyang nagtataka at napataas kilay sa pagkakaasar.
"We will do what we will do there." Saad nitong hindi manlang lumilingon.
"Huh!! Ano to lokohan....pati ikaw nakakaluka na. Akala ko si Seth lang ang nakakasakit ulo...ang mga sagot ninyo pang miss universe award." turan ni Ran na napatigil habang nakataas kilay na nakatingin sa likod nito as she cross her arms.
Dahil sa inis ay nakatayo lang siya roon habang masama ang tingin dito. Tumigil ito sa paglalakad at humarap sa kanya. Nakatingin ito sa kanyang mukha habang naglalakad palapit sa kanya. Nagulat nalang siya nang bigla nitong hawakan ang kanyang kamay.
"Why are you being so hard?" buntong hininga ni Ashton saka siya hinila palakad.
Halos madapa siya sa paghila nito. Nakasunod lang siya rito na binibilisan ang paglakad upang pantayan ang bilis nito.
"Saan mo ba kasi ako dadalhin huh?" turan niya.
"You'll see, just be quiet and walk." Turan nitong naglalakad parin at halos kinakaladkd na siya nito.
"Geeee, slow down a little. I'm not in shape for marathon.....can't you see?" turan niya na hinihingal na at halos nararamdaman na niya ang pagsakit ng kanyang paa dahil sa suot niyang pang paa na may 1 inch heel at tama nga...she is not accustomed into wearing one specially on a place with rocky sloppy roads.
Ran can wear heels if she is on occasions but she has never worn 3 inches in above heels, 2 is her minimum. As I have said before.....she is a simple girl and currently yahhh overweight. Napapahingal siya dahil sa layo na ng kanilang nalakad ay tuloy-tuloy pa rin ito sa paghila sa kanya. Nakikita na niyang mga puno na ang kanilang nalalampasan. May naririnig siyang parang umaagos na tubig sa medyo malapit. Huminto ito bigla kaya naman napasubsub siya sa likod nito.
"Hey what's the big idea of dragging me here!!?" turan niya habang humahakbang paatras at napapasimangot.
Humarap ito sa kanya at napatingin ito sa kanyang paa. His expression changed upon seeing her feet. Nagulat nalang siya ng bigla itong lumuhod sa harapan niya at hinila yung kaliwang paa niya kaya napahawak siya sa balikat nito upang hindi siya matumba.
"Oyyy ano ba!" napaigtang turan niya dahil sa gulat. Hawak na nito ang kanyang namamagang paa at tinatanggal nito yung kanyang sapatos.
"You shouldn't have worn shoes you are not comfortable in. You should visit their shoe store here. Their shoe maker Mr. Felliar has an amazing skill in knowing what shoes is best to your feet." Turan nitong nilalabas sa kanyang bulsa ang isang swish knife.
Nagulat nalang si Ran nang bigla nitong tinanggal yung jacket nito at ang sweater nitong knitted na kulay black kaya wala na itong pang-itaas na nakaluhod parin sa harap niya. Napatingin siya sa ibang direksyon na namumula ang mga pisngi.
"A-ano bang ginagawa mo o-oyyyy magdamit ka nga at sa-saka tumayo ka jan. Asan na ba tayo." Turan niyang namumula na, pilit nitong pinunit yung knitted na sweater nito. Hinati nito iyon sa dalawa saka siya hinila sa isang malaking bato at pinaupo siya roon.
"This will do for a while." Saad nito saka kinuha yung namamagang paa niya at inayos yung hati nung sweater sa kanyang paa.
"W-what the heck are you doing?" turan niya na napakapit sa bato nang hilahin nito yung paa niyang namamaga. Nakita niyang iniayos nito yung sapatos niya sa tabi.
"Sorry I thought you can survive the walk with those foot ware. My bad." Turan nitong totok yung atensyon sa pag-aayos at pagtali sa kalahati nung sweater sa kanyang mga paa.
"Tsek, sabi ko naman kasing sabihin mo kung gaano kalayo ang pupuntahan natin di sana nagpalit ako ng mas maayos." Turan niyang halos pabulong na inilalayo yung tingin sa hubad na pang-itaas nito.
"Nahhh masyado kayong mabagal kumilos. I know how girls try to look good in everything they wear. Lilbenia and Leonore take 2 to 3 hours just to decide what to wear plus fixing their hairs and even applying some make ups. That is why I don't like having any girlfriends. Nakakabagot maghintay." Turan nito na ngayo'y dahan-dahang binitawan ang kanyang isang paa na gaya nung una ay nilagay nito yung kalahati nung isang nilagay nito sa paa niya. Para na siyang nakasapatos ngunit makikita mong damit lang iyon na inayos ang pagkakatali sa paa niya. She won't deny it but her feet now feel fine and warm.
"Not all girls are the same Mr. Narcissism and geeee t-thanks, I'll p-pay for your sweater or I will change it." Turan niyang nakatingin sa mga paa niyang hindi na masakit.
"Really....don't worry about it, no need to do anything. Let's get going before you droll over your clothes because of my beautiful abs." Turan nito na tumingin sa kanyang mukha at ngumiti ng nakakaluko. Namula siya at inilayo ang tingin dito.
"U-uhmnnn oh please! As if.....I was just looking at you wondering how a narcissistic guy like you have a very attractive and handsome brother like John...Oh and do wear something.... you are just destroying my eye sight." Turan niyang napapataas kilay sa kayabangan nito, she heard him chuckle in amusement. She took a deep breath and sigh as she looks at her feet.
"I appreciate what you have done here though....sayang kung hindi ka lang mayabang.....salamat." mahinang turan niya at natahimik ito.
Bumalik ang tingin ni Ran dito nang makita niyang tumayo ito at inisuot yung black formal coat na jacket nito. Muling yumuko ito at ngayon ay kinuha nito yung sapatos niya na inilagay nito sa gilid. He is now holding her shoes together with her file case in his left hand as he offer his right hand to her to help her up. Naaasar man ay napilitan siyang tanggapin iyon at dahan-dahan siya nitong pinatayo. She felt the softness of the knitted sweater on her feet as she laid her feet to the ground.
"How does it feel?" she look at Ashton's face when he spoke softly, she saw how he look at her feet with concern. Namula siya at bumitaw pagkakahawak nito.
"A-Ayos lang.....thanks." turan niyang ginagalaw-galaw ng kunti yung paa niya.
"Let's go, we are already near." Tumalikod na ito sa kanya at tumitingin-tingin sa kakahuyan.
"Saan ba kasi tayo pupunta, can we walk a little slower. Please." turan niyang napapabuntong hininga.
Tahimik nalang siya sumusunod dito nang hindi manlang ito sumagot. Kanina pa sila naglalakad ng tahimik habang sumusunod siya sa nangungunang si Ashton. Napasobsob nalang siya sa likod nito nang bigla itong huminto.
"Ouch!" saad niyang sinasapo ang kanyang noo na nasaktan dahil sa tigas ng katawan nito.
"Ahhhh sorry.....we���re here already." He said and he faces her.
Sumilip naman siya at nakita niyang may isang 2 story na may kalakihang bahay na mukhang luma ngunit maayos naman. Gawa iyon sa kawayan like most of the houses in that place. May nakikita siyang mga taong papasok at palabas sa bahay.
"O-Ohhh so why are we here?" tanung niyang nagtatakang nakatingala sa bahay na gawa sa kawayan.
"I think you will love what is inside this place. Seeing the kind of woman you are........this place is suited for the likes of you." He said as he walks towards the house ahead of her.
"What does that supposed to mean?" She said as she follow him na nakakunot noo.
Huminto sila sa mesmong harap ng pinto at dahan-dahan itong binuksan ni Ashton. May isang babaeng agad na lumapit sa kanila na may hawak na isang malaking blue notebook.
"Hello po magandang hapon po. Kailangan po ninyong maglog-in sa log book na ito. Kahit anong oras ninyo po gustong magstay ay okay lang. Maayos naman po yung ilaw dito at may cr din pag sakaling kailangan ninyo. Para sa inyo po ito." Turan nung babaeng nakajeans at naka blouse ng white na may kahabaan ang maitim na buhok. Tinangap ni Ashton yung log book at yung pamphlet na inilalahad nito. Tinanggap naman niya yung isa at matamang binuklat.
"Ah so ang lugar na ito ay isang historical land mark. So bahay pala ito nung unang mayor na s'yang nagpaunlad sa lugar na ito. Hemnnnnnn so they preserved it and--------." Hindi niya natapos yung binabasa niya nang bigla siyang hilahin ni Ashton sa isang counter na may isang lalaki na nakabantay.
Inilahad ni Ashton yung file case niya at yung sapatos niya sa nakangiting lalaki. Tinanggap naman nito iyon at nilagay sa isang shelf sa likod nito. Sinenyasan siya ni Ashton na ibigay din yung bag niya kaya napilitan siyang ibigay yung bag niya sa lalaking nakangiti sa kanya.
"Ito po yung claim card ninyo ma'am. Please enjoy your stay and if you needed anything you can ask one of our workers here." Turan nung lalaki na nakangiti sa kanya habang inilalahad yung card na kulay green na may nakalagay na 5. Ahhh so ito pala ay baggage's counter....just like on the city....nice.
"Thank you, Mr.?"
"Just call Scot ma'am. Scot Rivers at your service." Nakangiting turan nito habang tumatalikod naman si Ashton.
"Ohhh huwag mo na akong tawagin ma'am, Scot. Call me Ran and I am one of the newbies here. Practice teacher for graduation." Nakangiting turan niya rito habang binubulsa niya yung card.
"Alam na po namin, mabilis pong kumalat ang mga balita rito. Enjoy your stay Mi-miss Ran." Turan nito at tumango nalang siya rito nang bigla siyang hilahin ulit ni Ashton palayo roon.
Tumigil sila sa paglalakad at humarap siya ritong nakameywang dahil sa inis.
"Bakit ba hila ka ng hila huh. Pwede mo namang sabihin kung aalis na tayo o kung saan tayo pupunta. Pwede naman na sabihin mong Ran halika na aalis na tayo....doon tayo.....o kaya Ran bilisan mo sa paglalakad. Mahirap bang gawin yung. Para tuloy akong tuta na nakatali at kailangan mong hilahin. Nakakabanas ka na huh!" Naiinis at galit niyang turan dito habang nakatingin lang ito sa kanyang mukha.
"Mabagal ka kasing gumalaw.....lampa." turan nito at nilampasan siya nito kaya lumingon siya rito at tiningnan ang likod nito na galit. Hinabol niya ito at muling hinarang.
"Sinong lampa......you're a demented jerk you know that." Turan niya ritong masama ang tingin.
"At least I'm handsome." Turan ni Ashton nakatingin sa kanya napataas kilay siya rito at aktong susuka.
"Hahahaha yucks handsome my foot." She said with sarcasm.
Lumapit ito sa kanya then he pinned her on the wall and raise her chain using his finger. Halos magkalapit na yung mga mukha nila and she can smell his sweet scent and his warm breath. She was taken aback that she froze looking at his eyes that is bluish. His smile went into a mocking grin when he saw her shocked reaction.
"See, you've proven me right." Ashton said as his breath touches her face.
Dahil sa sinabi nito ay narealize niyang nagpapatalo siya rito kaya dahil din sa inis at sa ayaw na mapagtripan ay nakaisip siya ng paraan upang gantihan ito. She pulled him by his coat's collar and their body pressed together catching him off guard. She pressed her lips closer to his neck and her lip almost touching it.
"Don't think that you can play with me that easy. I might be ugly but I'm not stupid. I'm taking the challenges in my life so seriously so don't mock me.....I have been through a lot of the lots of people like you." She whispered to him then she bite his neck a little harder dahil din lang sa pagkakaasar at galit dito.
Tinulak niya ito pagkatapos at saka masamang naka tingin dito......seeing his blank expression of shock she give off a sigh. Napasapo nalang siya sa kanyang noo dahil narealize niyang nasubrahan atah yung ginawa niya.
"L-Look I'm......." nagulat nalang siya nang bigla siya nitong tinulak sa dingding and he pinned her there. Their bodies are pressed again and he looks at her so mad.
"You shouldn't have done that. Wrong move." Turan nito at nang itutulak sana niya ang dibdib nito palayo sa kanya ay hinuli nito yung kamay niya at inilagay sa taas ng kanyang uluan and now she is locked. After that everything went blank to her.
"Don't think that you can play with me that easy. I might be ugly but I'm not stupid. I'm taking the challenges in my life so seriously so don't mock me.....I have been through a lot of the lots of people like you." Ran whispers to Ashton then she bite it in annoyance.
Dahil sa gulat sa ginawa nito ay nastatwa si Ashton sa kanyang kinatatayuan. Maybe mocking her was really a wrong move.
Tinulak ni Ashton ito pagkatapos at saka tiningnan siya ng masama......seeing his blank expression of shock she give off a sigh. Napasapo nalang ito sa noo pagkakita sa kanyang mukha, her expression soften.....she look as if she given up a war.
"L-Look I'm ........" hindi niya ito pinatapos dahil tinulak niya ulit ito sa dingding and pinned her there.
"You shouldn't have done that. Wrong move." Turan ni Ashton dito dahil hindi niya aakalaing gagawin nito iyon at nang itutulak sana nito ang dibdib niya palayo sa kanya ay hinuli niya yung kamay nito at inilagay sa taas ng kanyang ulunan and now she is locked.
He was thinking of whispering to her and says he is sorry for mocking her when he saw her face darken. O-oh now she has the wrong idea. Nilapit niya ang kanyang mukha sa mukha nito at tankang magsasalita ngunit may naramdaman siyang kakaiba rito.
"STOP." She said in a voice that is not like her.
"Oh noh." Turan niya ngunit huli na dahil nag-iba ang itsura ni Ran.
Ran's long black hair that was in a knot a while ago now is flying in the air and her brownish eyes are now black. Ashton step back and she step near him again. He saw how the things near them shook and he hopes no one will come their way.
"Miss Ran calm down I'm sorry okay.....I was just kidding you. Ran." He said softly trying to sooth Ran's anger. Ngunit nakikita niyang wala iyong epekto.....she can't control it.
Ashton is now thinking on how to stop her or else she will destroy the whole place without even knowing it. He can see how strong her ability is...and she doesn't even know it. There is only one thing he knows he can do to stop her before someone even sees them. He step closer to her and he felt the strong pain pursing him as he grab her and pulled her in a tight hug.
"Listen to me and calm down or I'll kiss you right now." Ashton threatens her as she firmly holds her and he felt that the strong powers surrounding her seem to clear. It looks like his words got through her even if she looks as if she is not herself.
Ilang minuto pa ay naramdaman ni Ashton na nawala ang paggalaw ng mga bagay sa paligid nila. Naramdaman nalang niyang nawalan ng malay si Ran and she falls on him. Kanina pa niya ito pinagmamasdan, hindi parin ito nagigising and it was almost 15 minutes. He is sitting beside the sleeping Ran on the couch. There are only few people in the house and they are all busy doing something. Nakita niyang gumalaw ito at dahan-dahang minulat ang mga mata nito.
"Hey you okay now?" turan ni Ashton at dahan-dahan itong bumangon na napapasapo sa noo.
"What happened? Bakit ako nakahiga rito sa sofa?" turan ni Ran na nakatingin sa kanya with her suspicious look.
"Napagod ka siguro kaya bigla kang hinimatay kanina. Don't worry it was just for 15 minutes." Turan ni Ashton upang matanggal ang pag-aalala nito.
"Oh okay." Turan nitong nililibot ang tingin sa paligid.
Nakita ni Ashton na nagustuhan nito ang nakikita. Tumayo siya at dahan-dahan naman nitong binaba ang mga paa nito sa sahig. Meron parin yung sweater niyang iniayos niya sa paa nito to protect her swollen feet. He feels so bad on pulling her on a rocky sloppy road walk. He didn't even notice that she is not wearing a proper foot wares. She's right he really is stupid for not noticing simple things like that.
"Let's go you still haven't seen the place....the reason why I brought you here." Ngiti ni Ashton dito.