(Seneco family-the witches)
Chapter 4
"Almost 11 years ago a weird family appeared and settled in this place." Simula ni Stevenson.
"Let me guess, ito ang pamilya Seneco. Ang tinaguriang witches ng lugar na ito noon." Turan ni John at tumango si Stevenson.
"Sige ituloy mo. Anong nangyari?" tanong ni Leonore.
"Ahmnnn okay so the mother Adaline is a silent one....mysterious as what the people said, she was not the sociable type. People said that their house has an underground and there were some passages where some rare plants are planted and they took good care off. The first daughter is Anica who is also a silent and a shy one, last is the 3rd daughter Sillica who is a perfect contradiction of the two.....you see Adaline and Anica look younger and pale skinned than their ages but Sillica is a bit different. She appeared to be normal; she is sociable, friendly and a happy one. All of a sudden children are gone missing and their bodies are found dead in mornings. Also an illness appeared that killed and infected everyone...by this the people pointed and blamed the Senecos for these incidents and accuse them for being witches, they planned to destroy them." Kwento pa ni Stevenson habang binubuklat ang kanyang maliit na notebook.
"Oh my! Are they REALLY witches? A-ano ng nagyari?" tanong ni Lilbenia na napatakip ng bibig.
"They are...... but not the witches' people think they are. They have abilities that normal people thinks as evil......just like our abilities. Some people don't even believe us, they think we are crazy and are scamming just for money and popularity. Well! The Senecos are just like us, they are gifted as they have abilities like us. They are witches but they use their abilities to help. The plants in their underground were all medicinal plants, dream tunic, illness medicine and so on. So moving on to the story, Anica the eldest daughter fell in love to the only heir of the richest man in town. The Panriche are the town's great sponsor and they have been contributing too many town projects one of it is the Purge Academy School. The Panriche owns that big creepy mansion beside the road. Prime Alvertos Panriche wants his son to marry with the mayor's younger daughter Sonata but his son Henry is already in love with Anica. They planned to eloped but Mr. Panriche have set a plan to kill the Senecos by blaming them to all the misfortunes of the town and by telling everyone that they are witches......that witches are ought to be burned to stop those unfortunate disasters. The townsfolk marched and grabbed Adaline and tied her in a tree, Anica and Henry are cornered in the edge of the hill. Henry was taken by his father while Anica was tied together with her mother. The only one who is left that they have to find is Sillica, as the town mayor shouted to the people to find Sillica Henry killed himself telling everyone he will love Anica tell death. Anica cried hysterically as Adaline's last cry rang to the town "You will all suffer the curse of the devil. All who hurt my daughters will be curse by the devil's blood and your lineage will suffer this until the end of time. I, Adaline will exchange my life for the sake of my daughter Sillica and for her lineage. Owi hawawi vernum shantunem helaian menanawe felur! " After she shouted that a black smoke surrounded them and a blue fire burned them both. What they didn't know is that Sillica was also in love to the mayor's only son and the brother to Sonata. They have been together but the day the Seneco was declared to be witches, Wayne Ortigo broke up with Sillica and no news was heard of him. After Sillica found out about her family's death and the words left by her mother she left the town carrying Wayne's child. The town started to get scary, the sun rarely shines and fogs surrounded the town and no news about Sillica's whereabouts has been heard ever since. The people tried to look for Sillica hoping that she can help them stop her mother's curse but she never appeared. They therefore concluded that she died after knowing her mother and sister's death." Stevenson ended his story by closing his notebook.
"Nakakalungkot pala ang kwento nila, no wonder why she never told her daughter about her past. Someone is here waiting for her......... I know now that the sending of the letter to her school is not a mere coincidence. I'm curious though...that happened a long time ago yet her daughter is just 20 years old now." saad ni Lilbenia habang pinapanood si Ran na nakikipag-usap parin sa kaluluwa ng bata sa harap niya.
"Someone from the dark side has found Sillica and her child. They might be scared since the girl is still growing yet she is stronger than them." John said as they all nod and look at the new teachers or shall I say ...temporary teachers who are chatting with the town folks.
Ran was still talking to the little cute girl named Nena, Nena is telling her stories about the town at sinabihan pa siyang mag-ingat at humanda sa anumang darating. Nakaupo sila sa pinakagilid na hindi matao dahil nakaumpok ang mga tao sa mesang may kalawakan at nakikipagkwentuhan sa mga kasama niya. Si Ramhil at Sofan ay kausap ng vice president ng Purge Academy School na pagtuturuan nila.
"Nena ilang taong gulang kana?" nakangiting tanong niya.
"Five po." Sagot nito habang nakatingin sa kanya ang dalawa nitong bilog at itim na mga mata.
"So nasa pre-school ka na.?" tanong niya rito habang hawak-hawak niya ang kamay nito na napakaliit at ang init pa.
"Hindi na pa ako nag-aaral, gusto ko po sana kaso huli na ang lahat." Turan nito na lumungkot ang mga mata.
"Huh! Bakit naman ehh napakabata mo pa naman at pwede ka ng pumasok." Turan niyang nagtataka rito.
"Hindi po yon ang ibig kong sabihin. Ayaw kong sabihin sa iyo kasi pag nalaman mo baka matakot ka pa lalo. Ikaw pa naman ang tangi kong pwedeng kausapin." The cute girl smiles as she swings her feet back and forth from her seat.
"O-Okay si-sino pala ang mga magulang mo. Nandito rin ba sila?" tanong niya habang tumitingin sa paligid nakita niya ang grupo nina Ashton na nag-uusap sa may tabi at mukhang seryoso silang nakikinig kay Stevenson atah ang pangalan....well!! binalik na niya ang tingin niya sa nakangiting bata. Nakita niyang tumango ito.
"G-gusto mo ng pansit ikukuha kita? Sandali lang ha at ikukuha kita, dito ka lang." turan niya rito saka niya hinipo ang buhok nito at tumayo siya upang makiumpokan sa mga kasamahang kumukuha ng kanya-kanyang pagkain.
"RAN THERE YOU ARE, san ka ba nagsusuot kanina ka pa huh. Kanina pa kita hinahanap upang ibigay ang pagkain na kinuha ko para sa iyo." Inis na sita ni Maha sa kanya.
"Ah sorry may kausap kasi akong cute na bata kanina at napakadaldal niya kaya natuwa ako sa dami ng kwento niya. Ikukuha ko na nga siya ng pansit eh, san sina Jovy at Bri?" tanong niya rito habang kinukuha niya ang iniaabot nitong pagkain sa kanya.
"Ayun oh pinagtritripan nila yong lalaking iyon, kawawa na nga siya eh kanina pa siya namumula." Ngiti ni Maha at tumingin sila as direksyon nina Bri at nakita nilang kaharap nila ang isang gwapong lalaki na naka maong at naka t-shirt ng faded brown na kanina pa napapakamot ng ulo at namumula.
"Why? What's their problem with him? They even cornered the poor guy." turan naman niya habang naglalagay siya ng pansit sa isang plato.
"He's name is Conor Gabriel and he is a chef in their restuarant at Manila. Nandito lang siya sa Veangeance upang bisitahin ang kanyang lolo na nakatira malapit sa ilog. Siya ang nagluto sa ibang putahe sa mesa. Tikman mo kaya yong cheesy beef steak niya masarap at mapapakanin ka pagnatikman mo. Ayon nga at nasira ang diet ni Jovy dahil sa natikman niya ito eh." Turan ni Maha na sumusubo ng pagkain.
"Hmnnn sige I'll try it later, sandali at ibibigay ko lang itong pansit kay Nena." Paalam niya saka siya humiwalay dito at tinungo ang upuang pinag-iwanan niya sa bata.
"Huh??? Where is she? Nena? Hmnn baka tinawag ito ng nanay niya." Turan niya saka bumalik sa malawak na mesa at inilapag ang plato ng pansit.
Nilibot ni Ran ang kanyang tingin at nakita niyang nakaumpok sa isang sulok ang grupo ni Ashton at seryusong nag-uusap. Binalik niya ang kanyang tingin sa mesa at nakita niya yong cheesy beef steak na sinasabi ni Maha kanina, golden brown iyon at napapalibutan ng yellowish na alam niyang cheese. Kumuha siya ng isang plato at out of curiosity ay kumuha siya ng slice ng beef steak at nilagay sa kanyang plato. Gamit ang kutsara ay hinati niya iyon at soft naman iyon, isinubo niya iyon and within 5 seconds ay nalasahan niya ang sarap niyon. Malasa at napaka soft nong karne pero mas nangingibabaw ang pagka cheesy nito. Tama nga si Maha kasi hindi niya namalayang naglalagay na siya ng kanin sa kanyang plato at dinagdagan pa niya yong karne.
"Nakssss tataba pa atah ako lalo dito ah." Utal niya.
"YES at siguradong pwede na kitang kainin." May bumulong sa kanyang tinga kaya muntik niyang mabitawan ang plato.
"Maha naman eh!" Singhal niya sa kaibigang tumatawa, MAha then left to talk with miss Lornaly.
Hawak ang kanyang plato ay tinungo niya ang kinatatayuan nina Jovy at Bri na parehong kanina pa inaasar ang isang lalaki.
"Ahmnnnn pwede sumingit?" kunwaring seryuso na tanong niya.
Napatingin naman sa kanya ang tatlo at nakita niyang kinawawa na talaga nila yong lalaki dahil halos kasing pula na nito ang kamatis.
"Oy Ran ikaw pala, meet Conor Gabriel isa siyang chef sa Manila at kagragraduate lang niya. He is managing their family restaurant ngunit nagbakasyon siya dahil nagkasakit ang kanyang lolo. Conor this is OUR Miran Crale Sylvester and she will be teaching English to high schoolers." Pagpapakilala ni Bri sa kanya at nakipagkamay naman siya rito.
"Nice to meet you Conor at congrads masarap tong niloto mo. I have heard from Maha kaya I tried." Ngiti niya rito at namula naman ito lalo habang napapakamot sa kanyang batok.
"T-thanks nice to meet you to M-miss Miran." Turan nito.
"Ehhhh no no no no call me Ran and no Miss." Turan niyang napapailing pa, napatawa naman ang mga ito.
"Excuse me I want to be alone so maiwan ko muna kayo rito." Turan ni Ran saka umalis sa grupo at pasimple siyang lumabas sa pinto hawak-hawak ang pagkaing dala niya.
She needs fresh air and her body seems too weak after their long journey. Umupo siya sa nakita niyang upuang kawayan at tinaas niya ang kanyang paa dahil nananakit na iyon. Mula sa liwanag ng buwan ay nakikita niya ang ilaw sa loob ng bahay at ang ingay ng mga tao doon. Nakita niya kung gaano kalawak ang bakuran ng bahay na titirhan nila. Sa nakikita niya'y napakatibay ng magkakagawa nila sa mga bakod ng bakuran dahil kahit aso o manok ay hindi makakapasok, sa nakita niya ay kasing taas niya ang bakod. May tatlong puno naman ng manga sa gilid ng bahay na may hinog ng mga bunga.
"Ang ganda naman dito parang-------." Natigilan siya at naramdaman niya na parang may malamig ang yumakap sa kanya.
Napayakap siya sa kanyang katawan pagkatapos niyang inilapag sa kanyang inuupuan ang plato niya.
"B-bakit g-g-ganito......p-parang may n-nakayakap sa akin." Nauutal niyang turan at pinipilit niyang gumalaw ngunit para siyang nastatwa.
"Come with me." She heard a girl's voice near her left ear and all the hair from her body suddenly stood.
"Your warm, give me your body. Akin ka na ngayon. Gutom na ako." Napabilis ang tibok ng kanyang puso at ang kanyang paghinga ay sumisikip.
Halos naririnig na niya ang tibok ng kanyang puso. Tumatawa ang boses at nasa likod niya iyon dahil malapit lang sa kanyang tinga ang nagsalita.
"Hey there you are what are you doing here?" nagulat siya nang marinig niya ang boses ng isang lalaki na naglalakad palapit sa kanya.
Dahan dahan siyang tumingin sa direksyon niyon at nakita niya si Ashton na palapit ng palapit sa kanya ngunit hindi talaga siya makagalaw sa takot. Malamig parin ang kanyang pakiramdam at nang nakaya na niya ay lumingon siya at nakita niya ang isang babaeng itim ang mga mata at ang kanyang buhok ay sabog na sabog sa kanyang mukha. Nakaputi ng lumang t-shirt at nakayakap sa kanya habang nakangisi. Namilog ang kanyang mga mata at dahan-dahan niyang pinikit ang kanyang mga mata.
"Hey are you okay? You're pale." Nagulat nalang siya nang may mainit na kamay ang pumatong sa kanyang balikat.
As if on cue ay nakagalaw siya at pabigla siyang tumayo, nagtataka namang nakatingin sa kanya si Ashton habang iniikot niya ang kanyang paningin sa paligid at sa kanyang inuupuan kanina.
"Mr. Ashton Ray Brimstone sabihin mo nga, napaparanoid na ba ako?" tanong niya habang nakatingin pa sa kanina'y inuupuan niya habang yakap-yakap ang sarili.
"Hmnnnn that's weird you have been calling me Ash during our way here yet now you're being formal. Hmnnnnn let me see.... paranoid? Ahmnnn baliw pwede pa ngunit paranoid I think you're too far from being one." Nagbibirong turan nito ngunit nang makitang seryoso siya ay hinawakan nito ang magkabilang balikat niya.
"Why? What happened?" tanong nito na halatang nag-aalala.
"A freaking ugly woman who is talking crazy suddenly hugged me and whispered to me saying that I'm hers suddenly appeared THAT's what happened!!!!" she said in an angry tone as she closed her eyes.
"Oh I see. That's bothering, but please don't cry." He said.
"Nagbibiro ka ba sinong umiiyak!!!!!" turan niya rito na napaismid.
"You are." Bumuntong hininga ito saka hinawakan ang kanyang pisngi at gamit ang hinlalaki nito ay pinunasan nito ang kanyang luha na hindi man lang niya napansin na tumutulo na.
"Wahhhhh san galing yan sandali baka tulo yan ng ulan." Saad niya saka niya dali-daling pinunasan ang kanyang magkabilang pisngi.
"What's going on there?" napalingon sila dahil sa may nagsalita at nakita nila na may palapit sa kanila, nakita nila sina Lilbenia at ang iba pang kasamahan ni Ashton na papalapit sa kanila.
"Ash what's happening here? Why are you out here in the cold?" tanong ni John nang huminto sila sa kanilang harapan.
"W-wa-walang nangyari, sige Mr. Brimstone mauna na ako sa loob at malamig pala dito." Tawa niya saka niya tanapik sa balikat si Ash at iniwan niya ito.
"Ayyy muntik ko ng makalimutan." Tatawa-tawa niyang turan saka niya kunuha yong plato niya kanina at bumalik siya sa loob ng bahay.
"Weird." Turan nina Leonore at Lilbenia na magkasabay.
Nakatingin lang ang mga ito sa kanya na puno ng pagtataka ang mga mukha. Habang si Ashton ay tumitingin sa paligid na animo'y galit at handing lumaban.