i—————
- Viasci -
—————
Angelo
"Grazziella..." sabi nitong babaeng baliw na to na hindi ko alam kung babae ba talaga siya o nagpapanggap lang.
Argh, hindi ko talaga alam, ni hindi ko nga rin alam kung tao ba siya o kung ano o kung tao nga talaga siya may kung anong kakayahan nga lang.
Amputa! Hindi ko na alam kung ano ang totoo o hindi sa mga nangyayari ngayon! My thought is wasted.
At ano na nga ba ang pangalan ng isang to? Hindi niya na kasi natapos kanina dahil may biglang sumabat at sinabing Frestelya Viyasi, para ko na ngang narinig yan dati eh, hindi ko lang maalala.
Sa katunayan, makakalimutin akong tao pero ngayon, itong babaeng nasa harap ko, hindi ko talaga mawala-wala ang maala manika niyang mukha sa isip ko.
Sino ba naman kasing hibang ang makakalimot kung nakita mo ang pagmumukha niya sa panaginip mo? Partida isang masamang panaginip, sinaksak lang naman niya ako!
"Hoy, anong ibinubulong mo diyan?" pukaw pansin ko sa kaniya. Natulala na kasi siya eh at may kung anong sinasabi.
Narinig naman niya ang pagtawag ko kaya agad siyang napatingin sakin.
"Ah! Ginoong Anghelo, diyan kalang. Huwag kang aalis sa iyong kinatatayuan. Mapanganib." sabi niya sakin bago niya ako tinalikuran.
Inuutusan ba niya ako? Wow. Tae niya.
Sisigawan ko na sana siya ng may naramdaman akong malakas at napakabilis na hanging patungo sakin. Hindi ko alam kung paano ko nasabing sakin patungo iyong hangin. I just know. I think, it's my instinct.
The next thing I know, that a strong wind blow me hanggang sa tumilapon ako sa may pader.
"Anghelo!" I heard that girl called.
Hindi ko mabuka ang bibig ko para makahingi ng tulong dahil sa sakit na nararamdaman ko. Tanging impit lang maririnig talaga sakin. Himala nga dahil hindi manlang ako nawalan ng malay.
"Anghelo." hindi ko manlang namalayan ang paglapit sakin ng babae.
Tangina, ano ba talaga ang nangyayari sa paligid ko? Paulit-ulit ko nalang iyang tinatanong sa sarili ko.
"Saang parte ng iyong katawan ang nananakit. Sabihin mo sa akin Anghelo." kung tama man ang napapansin ko, puno ng pag-aalala ang boses nito.
Inalalayan niya akong makaupo at pinasandal sa pader.
Wala akong lakas na sumagot sa katanungan niya, ni ang igalaw nga ang aking kamay ay hindi ko rin magawa.
"Anghelo." sabi pa niya ulit.
Bakit ba nag-aalala siya? Eh diba dapat nga ay masayahan siya? Because in the first place, killing me is what she came for? Pati nga panaginip ko, pinatos.
I inhaled some air and opened my mouth to utter some words but as the moment I did that. I saw something sharped shine aiming its direction to us.
I want to shout to let her be aware about the coming thing but no words, even a sound came out from me.
Ipinikit ko nalang ang mata ko waiting for it to come.
Eto na siguro ang katapusan ko. Hindi ko manlang makikita ang paggising ng bestfriend kong si Nick. Bahala na.
Malakas na pagsabog ang sunod kong narinig, ang mga nahuhulog na tipak ng bato mula sa pader na kinasasandalan ko ngunit ang aking pinagtataka ay kung bakit wala manlang akong nararamdamang panibagong sakit.
"Anghelo, ok ka lang ba?" tanong sakin ng isang pamilyar na boses, ng imulat ko ang aking mata agad na bumungad sakin ang maala manikang mukha ng babae kanina.
"Anghelo, naririnig mo ba ako?" nahihilo man, pinilit kong tumango to let her know that I'm fine though I can still feel dizziness.
Nakatingin lang ako sa mukha niya then it is where I noticed that her eyes isn't violet anymore, it is now black in color. And I also noticed that blood's flowing on her forehead.
I want to asked her if she's ok but damn not even a single word came out.
"Come stai?" she asked me but hell, I can't understand her.
While still looking at her, trying to put some expression on my face instead of just pained, lumagpas ang tingin ko sa kaniya at nalipat yun sa kaniyang likuran.
May nakikita akong makintab pero hindi ko to mawari kung ano dahil sa usok gawa ng malakas na pagsabog pero hindi din naman nagtagal ng may malakas na hanging humihip kadalihanan para maalis ang nasabing alikabok at usok.
There I saw a barrier of chain. Nakaharang ito sa aming dalawa yung tipong pinoprotektahan nito kami.
"Salamat at dumating siya. Hindi tayo mas lalong napahamak." nakangiti nitong sabi sakin, "diyan ka lang sa aking likod. Hayaan mong kami na ang bahala sa may gawa nito."
Hindi ko man siya maintindihan, hinayaan ko nalang siya. Ano pa't pipigilan ko siya eh hindi ko nga alam ang sinasabi niya at isa pa hindi ako makapagsalita.
Tumayo ang babae at tumalikod ito sakin.
Sa pagtayo niya, I saw the barrier of chained unformed theirselves on their own. It seems like the chains have their own life.
Paikli ng paikli hanggang sa nawala na nga ito at doon pumasok sa mahabang manggas ng isang babaeng nakatalikod mula samin.
And her back seems familiar to me, her dress, the way she stand and as well as her brownish blonde hair.
Don't tell me... but why?
"Grazie, Grazziella..." the girl who's with me the whole time said before going up to the new girls' side. Who she called Grazziella. Salamat, Graziella.
"Prego, Frestella." the new girl said to the crimson haired girl she called Frestella. Walang anuman, Frestella.
What the heck is happening?
The new girl named Grazziella look back, exactly on where I am sitting and she looked at me, straight right into my eyes.
As her eyes laid into mine, I got shocked to find who the girl is... even though I already had the slightest idea of who might she be could, but still...
It was her. The girl on my room and the girl I saw on the street, but now I am not sure if she's, too, is the red eyed girl in my dream. There are two of them.
She's girl with black and red dress unlike the girl who's infront of me whose dress is black and white. The girl with brownish blonde hair, unlike to her crimson colored hair. The girl with violet and red eyes, unlike to her pure violet eyes.
The girl that really look liked a doll together with the girl beside her.
'Their only thing in common together with the girl in my dream. The violet eyed, red eyed and two-color eyed is sharing on the same face.' I thought, 'shit! Nagugulahan na talaga ako!' I added, 'Who's who? The girl with pure violet eyes called the girl with violet and red eyes Grazziella, then the latter called the first one Frestella. Then who's the girl in my dream with pure red eyes?! Damnshit naman!'
The girl on my dream who exactly have the same, well, near features to Grazziella, except to their eyes, and who want me dead. The girl who tied me with chains and stabbed me on my dream. Is it Grazziella? Frestella? Or the other one? Or... the three of them is only as one?
Argh! Fuckshit naman! Basta ang alam ko at an paniniwalaan ko nalang ay gusto nila akong patayin. That's it. Period.
Grazziella looked at me with pain. But I don't know why she's in pain as well as not knowing the reason why she's helping me if she want to kill me in the first place— no, maybe it isn't me who she wants to help, maybe it is because of the girl beside her. Maybe it was her twin. I don't know. I'm messed up.
"Grazziella, mabuti at ika'y nakadating kaagad." nakangiting sabi sa kaniya ni Frestella.
Nilingon nung Grazziella si Frestella at isang tango lang ang isinagot niya kay Frestella.
They faces me.
While the girl with crimson hair looked at me with joy, the other did the opposites, she looked at me dully, not the same innocent stare she gave me when she's in my room.
"Sa aking tingin ay kilala mo na siya, Grazziella dahil parang ikaw ang kaniyang tinutukoy sa akin kanina ng makita niya ako." Frestella said, "pero yung isang tinutukoy niya, na may dilaw at pulang mata... hindi ko mawari kung sino ito, ang ibig kong sabihin, dahil hindi naman kasi lingid sa kaalaman nating dalawa na maaaring isang shapeshifter ang kaniyang nakita, lalo na at nasa paligid lang ang mga ito at naghihintay ng mga bibiktimahin."
Now, there is so called shapeshifter involve? At baka yun daw ang tinutukoy ko na nasa panaginip?
"Ganoon na nga tama ka, pero isang—" Grazziella answered but got cutted off when another attack was made.
There's a crystal spear spread around us. Nakakalat ito sa buong lugar, gawa ng pagsangga ng mga kadena. Hindi ko lang alam kung saan nagmula ang kadena't mga crystal spear dahil sa bilis ng mga pangyayari.
Linapitan ako ni Frestella ngunit nanatili lang ito sa aking harapan. She stayed there as if she's protecting me from someone.
Samantalang si Grazziella nama'y naglakad paabante as she stick out her hand at mula sa mahabang manggas ng kaniyang damit. May unti-unting lumalabas na kulay pilak na kadena. May kaakibat din itong patrayanggulong patalim na sa tingin ko pa'y gawa sa white gold sa dulo. I don't know, nasabi ko lang dahil sa kulay na nakikita ko.
In just one snap, nakita ko nalang ang kadenang nakaasinta sa may tuktok ng pine tree. Ng tumama ito doon, may nakita akong gumalaw na kung ano mula sa tuktok at tumalon palipat sa isang mataas na bagay.
Doon ko nakita ang isang hindi ko alam na nakaitim ng roba.
Ang robe. Yun yung robe nung nilalang na nakahabol sakin.
Shit! That means, the person in that robe might be the girl on my dream who wants me dead?!
Fucking shit. Ang gulo na. Panaginip din ba ang nangyayari ngayon? Hindi ko na kasi alam ang panaginip sa tunay.
"Sabi ko na nga ba, siya lang ang magagamit kong daan para mapalabas kayong dalawa." sabi nung nakarobe bago pa ito nasundan ng nakakatakot na tawa.
"Talaga? Kasi kung oo, hindi namin iyon ikinatutuwa." sagot naman ni Grazziella sa kaniya, "gamutin mo ang kaniyang mga natamong sugat, Frestella. Protektahan mo siya laban sa kung anumang lumagpas mula sa aking depensa. Ikaw na ang bahala sa aking likod." dagdag nito bago tumalon ng mataas.
Doon siya napunta sa kaninang pinagmulang puno ng nakaroba.
Shit, hindi ko na talaga alam kung ano ang paniniwalaan. Buhay pa ba ako? O patay na? Imagination ko lang ba to?
Nawala lang sa isip ko ang mga iyan ng marinig ko na naman ang pagtawa nung nakaroba.
"Mga hangal! Ano ba ang meron sa mababang nilalang na iyan kung protektahan niyo siya ay kay higpit? Pero, ano nga ba ang pakialam ko?" sabi niya.
Wala itong nakuhang salita sa dalawa bagkus ay isang atake ang binigay sa kaniya ni Grazziella.
Nakaiwas ito dahil sa kaniyang pagtalon.
Habang nasa himpapawid pa'y nagsalita na ito.
"Wala akong pakialam sa taong iyan pero sa inyong mga Viasci... meron."