Ito na araw na pinakahihintay ni Noel, this is about time para makilala ng publiko si Evangeline Mendoza. Nakaalis si Noel mga around 5:30 pm at malapit na mag-gabi. Bago siya umalis ay pinabilin muna niya sa mga kasambahay ang anak na Suydney na bantayang mabuti.
Nakarating siya sa mismong pakay niya malapit na mag-seven o'clock. He sigh, why does he seemed himself trembling and sweaty while walking inside the hotel.
"Sir invitation card?" anang nakatayong lalaki na nagbabantay. kinuha ko sa suit ko ng sinasabi ng lalaki saka niya ako pinatuloy "This way sir!"
"Thank you!" lumakad na ako tuluyan, malapit na magumpisa ang party. Dumaan ang waiter na may dala ng mga basong may laman ng wine saka ako kumuha ng isa. Uminom ako ng konti para di ko masyadong malasing.
Akmang kukunin ko ang cellphone ko na may someone who pats my shoulder and when I turn my face at the back, that was Vince. "Invite ka rin?"
"Oo!" tipid na sagot nito, mga ilang saglit pa ay may emcee na pumunta sa harapan ng stage at nagsalita. Pagkatapos nito magsalita ay agad nagsimula ang pinakahihintay ng lahat. Napatingin ako sa mga gilid ko ng makita ang kilalang at pamilyar na tao, si Blake Medina and his Mom Zenaida. Nakilala ko sila dahil wala silang suot na maskara sa mukha, bakit pati sila invited?
Nagsimula ang show sa may mga ramp model na naglakad paisa-isa sa stage at nagpost pagkatapos ay bumalik sa loob, naghiyawan ang mga tao sa paligid. Nang matapos ang mga ilan ay sumulpot ang babaeng sumasayaw at gumiling.
Naintriga ako base sa likod ng babae ay parang pamilyar ang kinis ng likuran nito pagkuway pumihit paharap sa lahat. Ngunit ito'y nakamaskara kaya di pa niya masilayan ang mukha nito. Lingid sa kaalaman ni Noel na si Emily o Evangeline na asawa niya ang nasa likod ng maskara.
Uminom ulit ako ng wine sabay tingin sa babae, dun ko nakita ang mukha nito nang tinanggal nito ang maskara sa mukha.
Nangilabot ako, nanginig, pinagpapawisan, nanlamig at natakot nang makita si Emily na asawa ko na sumasayaw sa harapan at nangaakit na kinagat pa ang pang-ibabang labi..
'Paano nangyari to? Patay ka na pero bakit nandito ka ngayon?' sabi ng isip ko.
"Noel di ba asawa mo yun, si Emily? Di ba patay na siya?" untag ni Vincent. Kinusot ko pa ang mga mata ko ngunit akala niyang illusion pero hindi. "Di kaya minumulto na tayo ng asawa mo?"
Pagkuway bumaba ito mula sa stage at pinababa ng mga lalaking sa tingin ko ay mga dancer, nakipagsayaw ang asawa niya sa mga lalaki like Waltz sabay tingin sa akin. Di ako nagkamali, asawa ko nga siya.
Umalis na ako sa loob bago pa ako himatayin sa nerbiyos at takot.' I thought you are dead! ilusyon lang ba ito o totoo ang nakikita ko.'
Akmang lalabas ako ng building nang mapatid ako sa kakamadali, napairing ako sa sakit. Naputol ang paghiyaw ko nang may naglalakad papunta sa gawi ko, a red shoes. Napatingin ako sa kinis ng balat, sa legs, pataas. Nang makita ko ang mukha ni Emily ay agad ako napaatras sa takot "EMILY!" sambit ko sa pangalan ng asawa ko.
"Who's Emily?" sabi nito makabawi upang di makahalata ang dating asawa.
"I-ikaw!" nangilabot pa rin ako dahil kamukhang-kamukha nito ang asawa ko.
"Ako!" turo ang sarili "Mister parang kang nakakita ng ghost, are you okay? Namumutla ka!"
"Emily---!"
"I'm not Emily, I'm Evangeline Mendoza" sabay lahad ng kamay sa akin ngunit di ko tinanggap yun "ganyan ba magpakilala ang isang business tycoon na katulad mo Mr. Raymundo?"
Kinuha ko ang kamay niya upang makatayo ako, di ako makapaniwala kamukha nito ang asawa ko.
"Come in to my the party" paanyaya ni Evangeline sa akin sabay hila ng kamay nito sa akin papunta sa loob ng hotel.
Nang makapasok sila sa loob ay humarap si Evangeline sa akin at bumulong "Do wanna dance with me?" I saw her finger slides down my chest like she's going to tease me.
"Yeah sure!" dahang-dahan kami pumunta sa kalagitnaan. Kapwa sila nagkapitan, ako sa palad at bewang ni Evangeline. Siya naman ay humawak sa palad at shoulder ko.
Bawat sayaw namin ay nagbigay ritmo na parang sumasabay sa agos "Are you sure that your not Emily?" anito kong sabi na medyo nagaalangan.
"Yes! Bakit ba gulat na gulat ka, sino ba si Emily?" tanong ni Evangeline na nagkunwaring walang alam.
"Emily Shane is wife pero patay na siya."
"I'm sorry for your lost, is she smart and sophisticated?" sabay point ng daliri ni Evangeline sa dibdib ko.
"No! Kabaliktaran mo siya, she's beautiful, smart and simple kaya nga nagustuhan ko siya at napamahal ako sa kaniya kahit may mga konting pagtatalo at may mga pagkakamali din ako nagawa."
"Ano naman yun?" kumunot noo ako.
"Natukso ako at nagtaksil kaya siguro iniwan niya."
"What happened to her?"
"Ginawa ko ang lahat upang malaman kung bakit namatay ang asawa ko pero di umaayon sa akin ang lahat dahil di pa matagpuan ang bangkay kahit yung kotse, di pa nakikita. Nagpa-imbestiga ako sa nangyari, akala ko isang simpleng accident pero nung makita ko ang mga ebidensiya na nagkalat sa pinangyarihan. Sa palagay ko may pumatay sa asawa ko" pagkukuwento ko.
She abruptly stuck, they have no idea that Emily Shane is still exists. 'Ibig sabihin ang alam ng lahat ay patay na ako?' bulong ng isipan ko.
"Sana nung nabubuhay pa siya, sana humingi ako ng tawad sa mga nagawa kong kasalanan sa kaniya."
"Wag na lang natin pag-usapan si Emily, nandito tayo sa party para magsaya at hindi magluksa, di dapat natin sinasayang ang gabi." he nodded.
"Your right!"
Akmang lumalapit ang mukha ni Noel kay Evangeline para mahalikan ito ngunit umiwas si Evangeline at bumulong sa tenga ni Noel "may tamang pagkakataon para diyan, since pareho tayo negosyante. Puwede ba tayo maging business partners, kung maaari?"
"Oo naman, payag ako!"
"Very well then, see you next time!" pumihit patalikod ngunit pinigil ko ang si Evangeline at hinapit ang katawan nito sa katawan ko.
"Napakabilis mo."
I kissed her lips, dumiin iyon ngunit may kasamang pagsuyo. Di maintindihan ni Noel ang nararamdaman dahil ba epekto ng alak o may pamilyar sa kaniya dahil sa tamis ng labi nito.